Alþýðublaðið - 20.07.1952, Blaðsíða 6

Cíaude Anet;

4. dag>ur
ARIANE
?')
í )
! S
s
s
s
s
s
•v.x.v.> / /r'.

Filipus
Bessasou
hreppstjóri:
AÐSENT BRÉF.
Ritstjóri sæll!
Nú þætti mér vænt um að
mega eiga þig að, — varðandi
sambandið og væntanlegt þing-
hald þess í höfuðborginni. Mér
skilst að allt slíkt verði að aug-
Iýsast vel og vandlega í dagblöð
unum með viðtölum, myndum og
öðru slíku, ef vel á að fara og
;einhver árangur að nást af þing
haldinu.
Þar eð stjórn sambandsins er
enn svo fámenn og góðmenn,
sem raun ber vitni, •.— sem sé ég
einn, — ætti þinghaldið ekki að
verða svo ýkjadýrt, jafnvel þótt
gera verði að sjálfsögðu ráð fyr
ir nokkrum veizlufagnaði og
ferðalögum í því sambandi. Kem
■ur sér og vel að kostnaðurinn
verði ekki úr hófi fram, þar
eð .samtökin hafa enn úr litlu
að spila. Hins vegar mun þing
ið samþykkja einróma, þegar
þar að kemur, djarforða áskor-
un til þings og stjórnar, þess
efnis, að nefndir aðilar veiti
sanjiökunum ríflegan fjárstyrk
4il væntanlegrar sta.rfsemi. Þykir
mér ólíklegt, að þeir aðilar þori
annað en bregðast vel við slíkri
málaleitan, svona rétt undir
Scosningarnar! Takist sú fjáröfl-
unartilraun, býst ég við að sam
bandið sendi mig ,til útlanda, að
ég megi kynna mér hliðstæð sam
bönd, — ef nokkur eru, ■— og
•starfsemi þeirra þar, en slíkt
ferðalag gæti vitanlega orðið
mér ákaflega lærdómsríkt og
komið samtökunum að ómetan
Jegum notum. Hver veit nema
úr þessu gæti orðið alþjóðasam
band, ef af þessu yrði.
Nú sem stendur er ég að und
irbúa mál þau, sem iögð verða
fram og reifuð á þinginu, svo
og þingsályktunartillögurnar cg
önnur slík plögg. Þykir mér
Vissara að hafa þet'a allt tilbú
ið, þar eð búast má við, að ferða
lögin og veizlufganaðurinn d.ragi
að einhverju leyti úr starfsorku
fulltrúanna og drei.fi ef til vill
huga þeirra lítilsháttar frá þing
haldinu; við erum allir mannleg
ir í aðra röndina, jafnvel þótt
við séum kosnir þingfulltrúar.
En sem sagt, ég geri ráð íyrir
að sæmilegt samkomulag verði
á þinginu; að þar ríki einhugur
og áhugi, varðandi öll helztu
stefnuskráratriði félagssamtak-
ana, og mikilvægi þess fyrir þjóð
líf vort, að samtökin megi efl-
jast sem mest og láta sem m'est
iil sín taka.
Jæja, — hef þetta mál ekki
•lengra í bili, en vænti aðstoðar
þinnar, þegar þar að kemur!
Virðingarfyllst!
Filipus Bessason
! nreppstjóri.
i« *■■■■«■»...«........
'■ ■
!■ ■
■ *•
3 AB - inn á :
■ hvert heimili! :
urlands síns og var nú stórauð,
ug kona, átti hundrað þúsund
rúblur í reiðufé, og íékk árleg-
an lífseyri, sem nam tíu þús
und rúblum. Auk alls bessa
hafði hún á vellystingarárum
í Vesturlöndum öðlazt dýrmæta
lífsreynslu og kynnzt þar ýrns
um áhrifamönnum, og kom
þetta hvort tveggja henni að
miklu gagni síðar í lífinu'. Hún
keypti sér hús. við Dvoranska-
yagötu.
Ekkert í fari hennar bar þess
vitni að hún hefði nokkru sinni
dvalið utan Rússlands. Hún
hafði til hlítar tileinkað sér þá
list að gera ekki neitt og finnast
þó dagarnir of fljótir að líða
Hún ferðaðist örsjaldan út fyrir
borgina. Þó dvaldi hún oítast
j nær svo sem máuaðartínia á
ilitjum þúgarði á bökkum Don,
j sem hún hafði keypt sér til
j þess að láta rækta þar handa sér
! grænmeti og þaðan fékk hún
j einnig stöðugt nýja mjólk og
I ný egg. Rússar eru mjög hneigð
1 ir fyrir ferðalög, og það virtist
■ sem hún hefði fengið þeim löng
, unum fullnægt fyrir fullt og
allt á erfiðum ferðum með prins
inum. Hún leit til li.ðinnar ævi
! á svipaðan hátt og áhorfandi að
I leikriti horfir á Ieiksýningu,
i dáðist að vísu að henni, en
1 gerði sér samt engar grillur um
jað hún gæti látið sér endast
jþær minningar ævina á enda.
Hverfult augnablik er maður
umvafinn skærum geislum
sterkra kastljósa fyrir augun
þúsunda áhorfenda . . . svo er
sýningin úti áður en varir og sá
hinn sami fer heim til sín og
lokar að sér dyrunum.
Einmitt það gerði Varvara
Petrovna, en hún lokaði þeim
ekki fyrir öllum. Þær stóðu æv
inlega opnar hinum mörgu vin
um, sem hún hafði eignazt í
þessari borg. Fimm árum eftir.
að hún kom til borgarinnar, and
aðist Koutsnetzova systir henn
ar úr lungnabólgu í San Remo.
— Hún var þar ein á ferð með
dóttur sinni Ariane. Koustnet
zov fór í skyndi frá Pétursborg,
kom til Rússlands með dóttur
sína og bað Varvöru að annast
hana, enda átti hann ekki í
marga staði aðra að venda með
litlu stúlkuna.
Ættingjar Varvöru bjuggust
fastlega við að hún myndi synja
Koustnetzov um þessa bón hans.
Þeim datt ekki til hugar að Var
vara myndi fara að taka að sér
uppeldi þessa barns, sem hún
þekkti varla, og láta það hindra
sig frá að lifa lífinu á Þann hátt,
sem hún hafði gert hingað til.
En þeim skjátlaðst hrapalega.
Óðar en hún hafði fengið bréf
mágs síns í hendur ,sendi hún
honum símskeyti og sagði hon
um að koma sem allra fyrst með
barnið.
Þegar Ariane kom til frænku
sinnar var hún rúmlega fjór-
tán ára pg líkamlega og and-
lega mjög bráðþroska. Hún
var mjög grönn en hafði þó
vaxtarlag fullþroska kven-
manns. Andlitssvipurinn var
sérkennilegur. Hún horfði
beint í augu hvers og eins og
au.gnaráðið var ekk ialveg
laust við áreitni.
„Hverjum ertu annars lík,
stúlkukind?“ sagði Varvara
Petrovna. „Munnsvipurinn er
úr minni ætt, en þú verðu.r nú
samt aldrei eins lagleg og hún
móðir þín. Og hvaðan hefurðu
jþað að horfa á fólk eins og þú
igerir? Hvaðan eru augu þín?
j Ekki frá honum föður þínum,
það er ég handviss um. Hann
er hreinn og beinn en heldur
daufur. Þú ert hreint ekkert
lík honum. Samt sem áðu,r
samgleðst ég þér með hann,
því þú veizt að mér er vel við
hann.“
Þannig var Varvara Petr-
ovna vön að tala. Það brá fyrir
gTampa í augum Ariane, en
hún sagði ekki neitt.
„Mér geðjst vel að þér. Ég
hélt að þú værir bara svolítil
stelpuskjáta, en svo ertu bara
fullorðin stúlka. Við getum
áreiðanlega talað hreinskilnis-
lega saman.
Varvara Petrovna breytti í
engu til um lifnaðarhætti sína,
þótt unga stúlkan kæmi á
heimilið. Þrátt fyrir aldurs-
muninn leit Varvara á Ariane
sem vinstúlku sína en ekki
sem barn, sem hún ætti að ala
upp og bæri siðferðislega
ábyrgð á.
Strax og Varvara Petrovna
á sínum tíma hafði yfirgefið
heimili foreldra sinna sem
kornung stúlka hafði hún
myndað sér eigin lífsve.njur og
ákveðið að lifa og láta eins og
henni helzt þóknaðist. Fyrst
náttúran hafði áskapað mann-
veruni sterka leynda þrá eftir
sambandi milli kynjanna,
hvers vegna skyldi mað-
ur þá neita sér um það? Köld
skynsemi hennar sá enga
ástæðu til þess að hún svipti
sig svo heilnæmri skemmtun.
Við háskólann hafði hún átt
elskhuga, og sömuleiðis eftir
að húh kom til Ivanovo. Á
Smurt IS'rauð.
Snittur.
Til í búðinni allan daglnn. ^
Komið og veljið eða símið. %
Síld&FIskur. *
—
|B|
ferðum sínum með prinsinum
höfðu henni veitzt fjölmörg
tækifæri til þess að kanna verð
leika Vesturlandamanna I
þessum efnum, og eftir að hún
kom til Rússlands fyrir fullt
og allt, hélt hún áfram upp-
teknu,m hætti. Hún hafði ekki
hinn minnsta skilning á- því.
að það væri nokkur dyggð af
hálfu konunnar að láta karl
manninn sækja á. sem svo
margir annars ímynda sér og
gera mikið úr. Hún leit í síuttu
máli á ástina frá sjónarmiði
karlmannsins. Þegar það kom
yfir hana, tók hún sér elsk-
huga, Qg varpaði honum. frá
sér, þegar hún fann annan
meira sér að skapi. Hún gat
ekki skilið ,að annaðhvort
þarf maður og kona að sam-
einast í krafti gagnkvæmrar
ástríðu eða að skiljast með sorg
og sút. í hennar augum var
ástin enginn sjúkdómur. í
kjölfar slita á sámvistum þyrfti
ekki að sigla neinn harmleik-
ur. Framkoma hennar gagn-
vart olskhugum var slík, að
það hvarflaði aldrei að þeim
að biðja um annað eða meira
en hún gaf þeim. Hún hélt
kunningsskap og jafnvel vin-
skap við fyrrverandi elskh.uga
sína, gagnstætt því, sem títt
er, þar sem ástin á sér dýþri
rætur. Hún hafði meira að
segja stundum ekkert á móti
því að endurnýja ástarsam-
bandið, Á fyrstu árum sínuin
í húsinui við Dvoranskaya-götu
þurfti hún stundum að skreppa
til Pétursborgar og Moskvu.
Hún þurfti að hitta kunningja
sína og dvelja hjá þeim. Og við
heimkomuna fórust henni
þannig orð um förina og dvöl-
ina þar, að sá, sem var í svip-
inn elskhugi hennar heima í
Dvoranskaya sá ekkert tilefni
til grunsemda.
Eins og iesandinn getu,r af
þessu séð, hafði Varvara Petr-
ovna ekki mikið ímyndimar-
afl. Þær hvatir ,sem hún reyndi
aldrei að hafa neinn hemil á,
veittu henni heldur aldrei
neina fullnægingu ástríðnanna.
Hún lét taumana lausa við
þær, en þær spruttu ei að síður
ekki úr spori með hana. Megin
reglur hennar í sambandi við
ástir hennar (því vissulega var
hægt að nefna þær því nafnil
voru tvær: Hún var elskhuga
sínum trú, þangað til húin
fékk meiri áhuga fyrir öðrum.
Þá skipti hún óðara um, án
þess að hafa minnstu hluttekn
ingu með þeim, sem hún lét
frá sér fara. Þá tilfinningu
þekkti hún ekki. Hún tilheyrði
einum í senn, því taldi hún sig
aldrei hafa dregið neinn á
tálar. Henni fannst hún aldrei
svíkja neinn, til þess að haegt
væri að gefa slitum samvist-
anna það nafn, þyrfti hún að
vera te ngd þeim sterkum
ástar- eða tryggðaböndum.
Varvara hafði aldrei litið á
elskhuga sína öðrum augum en
vini af gagnstaeðu kyni, enda
væri afstöðu hennar til þeirrar
stéttar nákvæmlega ákvarðað-
ar skorður settar. Að yfirlögðu
ráði blekkti hún sig til að halda
að einmitt þannig væri ástinni
haslaður sá völlur, sem henni
bæri
„Sjáðu til, elskan“, var hún
vön að segja við Áriane Nicola
Kif
t
!
s'
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s.
s
s
s
s
s
s
t
s
s
s
s
s
s
s
s
V
s
s
s
s
s
s
s
\
s
s
s
s
$
s
s
s
s
s
s
s
s
s
I
i
s.
s
t
s
s
s
s
s
s
s
s
S
S
s
S
s
s
s
*
s
•
s
s
s
s
s
s
s
S
s
S
s
s
s
s
Cra-viðger<5ir.
Fljót og góð afgreiBíla. S
GDÐL. .GfSLASON, ‘
S
s
Laugavegi 63,
BÍmi 81218.
Smurt brauð
ög snittur.
Nestispakkar.
S
S
S
S
s
Ódýrast og bezt. Vln- ^
samlegast pantið meðt
fyrirvara. ^
S
S
S
S
s
MATBARINN
Lækjargötu 6.
Sími 80349.
Raffækjaeigendur í
Tryggjum yður ódýrustu S
og öruggusfu viðgerðir á S
raftækjum. — Árstrygg-S
ing þvottavéla kostar kr. ^
27,00—67,00, en eldavéla^
kr. 45,00. 3
Raftækjatryggingar h,f. ^
Laugaveg 27. Sími 7601. s
S
-----------------------S
s
s
s
s
$
s
s
Köld borð og
heitur veizlu-
matur.
StEd & Fiskur.
s
s
s
>
V
s
s
S
s
$
s
s
s
s
5
s
y
t
5
5
5
I
s
5
s
hefur afgreiðslu í Bæjar- s
bílastöðinni í Aðalstræti ^
16. ■— Sími 1395. £
Minningarsplöld
dvalarheimilis aldraðra «jó
manna fást á eftirtdldum
stöðum f Reykjavík: Skrif-
ítofu Sjómannadagsráða
Grófin 1 (geigíð inn frá
Tryggvagötu) sími 6710,
skrifstofu Sjómannafélags
Reykjavíkur, idverfisgötu
8—10, Veiðafæraverzlunin
Verðandi, Mjólkurfélagshúa
inu, Verzluninni Laugáfeig
ur, Laugateig 24, bóka-verzl
uninni Fróði Leifsgötu 4,
tóbaksverzluninni Boston,
Laugaveg 8 og Nesbúöinni,
Nesveg 39. — í Hafnarfirðl
hjá V. Long.
sendibííasiöSin h.f,
Minningarspjöld s
Barnaspítalasjóða Hringslns S
eru afgreidd í Hannyrða- S
verzl. Refill, Aðalstræti 12. S
(áður verzl. Aug. SvendS
gen). í Verziunni Victor
Laugaveg 33, Holts-Apó-
teki, Langbuxtsvegi 84,
Verzl. Álfabrekku við Suð-
urlandsbraut og Þorsteins-
búð, Snorrabraui 61.
!;<9l