Alþýðublaðið - 24.08.1952, Blaðsíða 4

rAB-AJþýðubíaðíðr 24. ágúst 1952
' RÍKISSTJÓRNIN hefur nú
með bráðabirgðalögum gert
hunnug „bjargráð“ sín til
hanöa síldarsjómönnum, sem
um þessar mundir eru að
snúa heimleiðis eftir sumar-
ið með tvær hendur tómar
sökum síldarleysis. Er ætlun
in í fyrsta lagi að ganga á
stofnfé síldveiðideildar hluta
tryggingasjóðs, en taka auk
þess allt að fjórum milljón-
•um að láni frá fiskveiðideild
sama sjóðs.
■ t Að sjálfsögðu ber að bæta
síldarúfvegsmönnum og sjó-
mönnum hinn alvaiiega afla-
brest, enda hefur alþingi meö
íögunum um hlutatrygginga-
i sjóðinn dregið skýrar línur
tim það. hverjar skuli vera
skyldur ríkisins, þegar slíka
ógæfu ber að höndum. En því
miður hafa stjórnarflokkarn-
ir alvarlega vanrækt að
tryggja þessum sjóði nauð-
synlegar tekjur, eins og upp-
haflega var gert ráð tyrir, og
þess vegna getur sjóðurinn
. mú ekki á eðlilegan hátt
gegnt ætlunarverki sínu sök
1 um fjárskorts Kom því til
kasta ríkisstjórnarinnar að
Ieysat vandaftn. Samkvæmt
frásögn Morgunblaðsins hef-
ur atvinnumálaráðherra „haft
forustu um setningu bráða-
birgðalaga“ um þetta efni, en
þau úrræði, sem hann hefux
valið, eru í hæsta máta var-
hugaverð.
1 Svo er málum háttað hiá
fiskveiðideild hlutatrygginga-
sjóðs, að henni ber að greiða
allmiklar bætur til báta í
þeim landshlutum, þar sem
þorskvertíð brást 1951, en það
var til dæmis á Vestfjörðuffi.
Þessar bætur hafa enn ekki
verið greiddar nema 60%, og
var greiðslu á 40% frestað
sökum þess, að ekki var full-
kannað, hvort fleiri bátar
ættu kröfu til greiðslu úr
deildinni, og þótti þá ekki ör-
uggt, að fé væri þar nægilegt.
Auk þess hefur enn ekki ver-
ið kannað, hvort deildinni ber
að greiða bætur fyrír síðustu
þorskvertíð, en líkur eru
taldar á, að svo sé, til dæmis
á Vestfjörðum, þar sem þorsk
vertíð hefu,r nú brugðizt í
fimm ár í röð.
Það er því augljóst, að
þetta „úrræði“ ríkisstjórnar-
innar til bjargar síldarútgerð
inni er hinn mesti bjarnar-
greiði við smábátaútgerðina í
þeim landshlutum, sem búið
hafa við aflaleysi á þorskver-
tíð undanfarið. Peningarnir
til að bjarga síldarútveginum
nú eru; þannig teknir af þeim
hluta bátaútvegsins, sem sízt
má við því að missa aðstoð
fiskideildarinnar. Er það
næsta furðulegt, að atvinnu-
málaráðherra og ríkisstjórnin
öll skuli leyfa sér slíka hrossa
lækningu og koma sér þann-
ig hjá þeim vanda að fram-
kvæma yfirlýstan vilja al-
þingis um útvegun fjár til
hlutatryggingasjóðsins. Einu
tekjur þessa mikilvæga sjóðs
er útflutningsgjald af afurð-
um bátaflotans, og það er þvi
að taka úr annarri hendinni
og láta í hina, þegar fé það,
sem trýggja á sjómönnum
kaup þeirra á þorskvertíð, er
tekið til þess að greiða kaup
þeirra eftir síldveiðar, en
sjóðurinn skilinn eftir alger-
lega peningalaus.
Þeir sjómenn og bátaútvegs
menn, sem aðeins hafa fengið
60% þeirra trygginga, sem
þeim ber úr fiskideild fyrir
vertíðina 1951, og ekkert af
því, sem þeim kann að bera
fyrir vertíðina síðast liðinn
vetur, geta ekki talið það
mikil bjargráð, þegar ríkis-
stjórnin tekur fé þeirrar deild
ar til annarra nota. Verkefn-
ið var ekki að gera með bráða
birgðalögum slíka millifærslu
í sjóðum, heldur að afla sjóðn-
nm fjár, svo að hann gæti
gegnt starfi sínu. Þessu hlut-
verki hefur ríkisstjórnin,,
undir forustu atvinnumála-
ráðherra, gersamlega brúgð
izt.
Skrár 09 húnar
fyrir inni- og útihurðir
S. Arnason & Co.
Sími 5206.
Utgerðarmenn! - Skipstjórar!
GOUROCK-reknetaslöngurnar eru komnar aftur.
Verðið er lágt. — Gourock-netin hafa reynzt
sérstaklega veiðin og sterk.
Kupfélag Hafnfirðinga
Veiðarfæradeildin. — Sími 9292.
Fornir listniunil . Þetta eru tveir ævafornir listmunir. Til vinstri er 2000 ára gam-
all postulínsvasi, sem danskur verkfræðingur keypti í Perú fyrir
15 krónur! Nú er þessi gripur talinn minnst 20 000 króna virði. Til hægri er svo læknisgríma
frá Bomeo. Hún er talin vera meira en þúsund ára gömul. Hana 'notuðu innfæddir höfðingjar,
þegar þeir þurftu að koma illum öndum fyrir kattarnef, einkanlega þeim, sem sjúkdómum
ollu. Gríman er í einkaeign, og verðmæti hennar óbekkt.
r ■
Tekjur verkamanua á FáskrúSsfirSi tvöfall
meiri en í fyrra haS, sem af er þessu
Það er að þakka vinnu við fogaraaiia, sem
þar var lagður é land, segir Þórður
—--------------------♦— ----- -
ATVINNA hefur verið ’ næg á Fáskrúðsfirði frá því um
miðjan vetur, að því er Þórður Jónsson, fyrrverandi formaður
verkalýðsfélagsins þar, hcfur skýrt blaðinu frá í viðtali. Voru I
tekjur verkamanna allt upp í tvöfalt hærri fyrstu sjö mánuði
þessa árs en á sama tíma í fyrra. En atvinnuaukningin stafar
nær einvörðungu af því, að togarar hafa stanzlaust lagt þar
upp afla til vinnslu mestmegnis til hraðfrystingar.
AB — AIþý3ublaS13. fttgefandl: AlþýSuflokkurinn. Eitstjörl: Stefán Pjetursson.
Auglýsingastjóri: Emma Mölier. — Ritstjómarsímar: 4901 og 4902. — Augiýsinga-
idml: 4906. — AfgreiSslusími: 4900. — AlþýSuprentsmiðjan, Hverfisgötu S—10.
ÁskriftarverS þlaSsins er 15 krónur á mánuSi; i Iausasölu 1 króna hvert tölublað.
Þórður er nú staddur hér í
höfuðstaðnum, og bað Alþýðu-
blaðið hann að skýra frá helztu
tíðindum af Fáskrúðsfirði. Varð
hann við þeim tilmælum.
VINNSLA TOGARAAFLANS
í janúar var lítið að gera, en
í febrúar fóru frystihúsin að
kaupa fisk af togurum, aðallega
af Austfirðingi, sem Fáskrúðs-
firðingar, Reyðfirðingar og Esk
firðingar eiga saman, og þó
einnig af Norðfjarðartogurun-
um og ísólfi, sem Seyðfirðingar
eiga. Lögðu þessir togarar upp
fisk til vinnslu í frystiWúsum
jafnt og þétt það sem eftir var
vatrarins og þar til nú í sumar.
Var allur aflinn frystur nema
síðasti farmur Austfirðings, sem
var saltaður.
ALLIR, SEM VETTLINGI
GÁTU VALDIÐ,
HÖFÐU VINNU
Við fiskaflann skapaðist svo
mikil vinna, að allii{, sem unn-
ið gátu, höfðu nóg að gera.
Kvenfólk, sem yfirleitt fer ekki
í vinnu utan heimilis, stundaði
fiskvinnuna lengi, bændur úr
sveitinni og krakkar úr barna-
skólanum um tíma auk allra
verkamanna, sem heima voru.
Vegna þessarar miklu vinnu
urðu atvinnutekjur verka-
manna miklum mun meiri en
ella mundi. Sem dæmi um það
skal hér greint frá launum
nokkurra verkamanna fyrstu
sjö mánuði ársins, völdum af
handahófi, samkvæmt upplýs-
ingum frá kaupfélagsstjóranum,
en kaupfélagið annast ^aup-
greiðslur hjá báðum frystihús-
unum:
11 087,50
10 463,23
10 412,08
7 100,00
6 950,16
24 426,45
19 148,37
20 966,79
14 569,33
23 155,37
Slíkur er munurinn á tekjum
verkamannanna, v< ■ a þess að
nóg var að gera við fiskinn.
EINN BÁTCR MEÐ KOLANET
Fimm bátar hófu línuveiðar
á vetrarvertíðinni, en afli vai-
slæmur. Með vorinu fóru þeir
svo á handfæraveiðar við
Langanes og öfluðu allvel. Voru
þeir við þessar veiðar I þriggja
vikna tíma. Einn bátur hefur
svo haldið áfram handfæra-
veiðum og haft línu með, en
annar hóf kolaveiðar í net fy'rir
norðan. Honum hefur gengið
sæmilega. Fjórir menn eru á
bátnum og aflinn extir mánuð-
!nn 230 körfur.
GÓÐUR HANDFÆRAAFLI
Á HEIMAMIÐUM
Tregur afli er á lír.u á heirna
miðum, en trillubátar hafa afl-
að vel á handfæri, — upp í 4
skippund í róðri, þótt ekkj séu
nema þrír á báti.
Haustverííðin hefur oft
reynzt vel, en nú eru slæmar
horfur um beitu. Mun aðeins
einn bátur háfa tryggt sér síld
fyrir vertíðina.
FRAMKVÆMDIR N
Kaupfélágið er nú að byggja
fiskgeymsluhús og endurbyggja
gamla frystihúsið. Byrjað er á
uppfyllingu fyrir hafskipa-
bryggju, sem gera á næsta ár.
Þór'ður Jónsson.
Bygging íbúðarhúsa er lítil. Þó
munu þrír menn hata sótt um.
leyfi tii byggingar íbúðarhúsa,
en aðeins einn er byrjaður.
íbúar þorpsins eru tæplega
300, og hefur svo verið lengi.
VATNSLAUST AÐ HEITA MÁ
Miklir þurrkar hafa gengið í
allt sumar fyrir austan. Má
segja, að ekki hafi komið dropi
úr lofti á Fáskrúðsfirði um
tveggj a mánaða skeið. Öll vatns
ból eru nú þorrin, að. undan-
skildum tveimur þróm, sem
vatn rennur í úr lækjum. Þorp-
ið hefur ekki sameiginlega
vatnsveitu, og veldur vatn’sleys
ið miklum vandræðum.
BETRI HEYFENGUR
EN í FYRRA
Spretta var framan af líti'I
vegna kulda og þurrviðra, en
fór svo mjög batnandi, úr því
að lcomið var fram að mánaða-
mótum júlí og ágúst. Verður
hún þó ekki í meðallagi. Nýting
heyfengs er hins vegar s\ro
miklu betri en í fyrra, að líkur
eru fyrir fullt svo góðri afkomu.
Nýræktir, sem skemmdus.t i
fyrra mjög tilfinnanlega af kaii,
eru nú mun betri, en þó verður
ekkj heyfengur af þeim nema
þriðjungur á við það, sem eðli-
legt mætti teljast.