Alþýðublaðið - 20.09.1952, Síða 7

,Vér morðingjar'
Framh. af 4. síðu.
sína, grípur hann aftur dauða-
haldi í sjálfsblekkinguna; —
ekkert hefði ég síður viljað, —
segir hann; lyftii’ síðan píslar-
vættiskórónunni á höfuð sér í
göfugmannlegri sjálfsmeðaumk-
un með sigurkveðjunni til þeirr
ar konu, sem honum hefur nú
loksins tekizt að myrða að fullu:
—- ,,þú átt gott-----“
Þegar alls þessa_ er gætt,
verður framferði Normu ekki
svo ýkjatorskilið, og afstaða
hennar ti-1 eiginmannsins síður
en svo dularfull. Hún er alin
upp við léttúð og hégómlegt
prjál; er hins vegar svo eðlis-
greind, að hún finnur hvílíkt
tóm það skapar í sál mannsins,
og fyrir þá sök trúir hún, eða
þráir að mega trúa, siðgæðis-
kerfi eiginmanns síns, án þess
að hún geri sér fyllilega ljóst,
að það er aðeins sjálfsblekking
hans. Hennj kemur ekki til hug'
ar, að hann sé að telja sér trú
um, að hún viti ekki til fulls
veikleika hans, sem -er henni
svo augljós staðreynd; það er að
eins nærfærni hennar og .samúð
með honum á því sviði, sem
veldur því, að hún lætur sem
efnahagslegu vonbrigðin séu.sér
þungbærari. Hún ann honum
hugástum fyrir þann siðgæði-
lega styrk, sem hún hyggur að
hann sé gæddur og veg'na sam-
úðarinnar með líkamlegum veik
leika hans. Henni er það því
sársaukakennd niðurlæging,
þegar eðli hennar knýr haná til
að leita fullnægingar þess utan
hjónabandsins; skömm, sem hún
reynir í lengstu lög að dylja
hann, bæði sjáfrar sín vegna og
til þess að særa hann ekki. Hins
vegar svalar hún innibyrgðri
gremju sinni með þvl að brigzla
hónum um það, sem hún veit að
hann veit að er henni alger
aúkaástæða, þrátt fyrir allt, og
þótt sú árás hennar virðist ó-
tuktarleg þeim, er ekki skilja
eða vita eðlishvöt hennar, og
niðurlægjandi sektarmeðvitund
annars vegar og samúðar-
þrungna ást hennar hins vegar,
verður annað uppi á teningnum,
sé skyggnzt inn í hugarfylgsni
þeirrar konu, sem sífellt hefur
fengið eðlisiþrá sinni svarað með
siðg'æðilegum árnanningum og'
óuppfyllanlegum kröfum. Ekki
livað sízt, þegar þess er gætt, að
hún finnur þörf hjá sér að trúa
því siðg'æðikerfi og hefur látið
beygja .sig til hlýönislöngunar
við kröfur þess. í l-eng'stu lög
reynir hún að hlífa honum við
því lagi, sem hún veit að muni
hitta hann í hjartastað; jafnvel
þegar henni er ljóst, að allt er
um seinan, reynir hún í örvænt-
ingu sinni að græða sár hans.
Norma er hetja örvæntingarinn-
ar og ástarinnar, stórbrotin í
einfeldni sinni og vonlausri bar-
áttu við eðli sitt; stóbbrotin
kona, — og fyrst og' fremst
kona.
Bæði eru þessi hiuiverk erfið
viðfanigs og' ekki á færi meðal-
manna, ef vel á að takast. Það
má því teljast furðulegt, að til-
tölulega lítt reyndam leikara
skuli takast að gera hlutverki'
Ernest Mclntyre jafn góð skil og'
Gísla Halldórssyni tekst, þótt
vitanlega skorti verulega á, að
hann valdi því til iuils. Einkum
ber á því í fyrri hluta-sjpnleiks-
ins; þar skortir hann þá Jffir-
borðsreisn, sem verður hoiíum
mótvægi minnimáttarkenndar-
innar, og stolt sjálfsblekkingar-
innar, auk þess sem sá radd-
klökkvi, sem gerir leik hans
sennilegan í síðari lúutanum, á
þar ekki við, og.verður því á-
hrifaminni þar, sem hann á rétt
á sér. Síðar í leiknum sýnir Gísli
að hann skilur hlutverk sitt út
í æsar, og leikur hans .er |bar
þrunginn ósviknum næmléika,
enda þött nokkuð skorti á þrótt
og tilþrif á köflum. Með leik
sínum í Pi-pa-kí og í þessum
sjónleik nú, hefur Gísli sýnt,
svo að ekki verður um villzt,
að mikils má af honum vænta,
þegar honum eykst þroski og
kunnátta. Leikur Ernu Sigur
leifsdóftur í hlutverki Normu er
allur heilsteyptari. Hins vegar
er skilningur hennar á hlutverk-
inu vafasamur á köflum; það er
eins og hún telji sum viðbrqgð
Normu til sérkennilegra dutl-
unga. Svipbrigði hennar eru
víða með ágætum. Áróra Hall-
dórsdóUir leikur móður hennar
og innlifun, og Edda Kvaran
systurina mjög lótlaust og
sm\kklega, en mætii þó gjarnan
gera hana dálítið kaldrifjaðri.
Einar Pálsson leikur húsvininn,
smekklega og af skilrJmgi, —
en flugmaðurinn og karlmennið
Kustigan verður furðu smár í
meðferð Einars Þ. Einarssonar,
0!g það svo mjög, að það raskar
nokkuð jafnvægi leiksins. Leik-
stjórn Gunnars R. Hansen er
slétt og snurðulaus, eins og bú-
ast mátti við; samt finnst mér
með öllu óþarfi að tímabinda
leikinn með jafn litlu og þýð-
ingarlausu atviki o? því, hvar
stúlkur geyma púðurkvastann;
slíkur sjónleikur sem „Vér
morðingjar" er hafinn yfir tíma
ákvarðanir, og persónur hans
börn allra tíma í þjáningu sinni,
ást og sjálfsblekkingu.
Loftur Guöinundsson.
Framhald af 5. síðu.
ástúð og blíðu, vísandi beim á
hina réttu leið lífsins, leið g'uðs-
trúar og góðra siða.
Þar sem leið þín hér meðal
vor er öll, færum við, sem eftir
erum, þér innilegar þakkir fyr-
ir allt hið góða, sem þú hefur
okkur eftir skilið, méð von um
að mætast aftur á sólarströnd
hins fyrirheitna lands.
Kunnugur.
’afmaansiakmörkun
1
Álagstakmörkun dagana 21.—28. sept. frá kl. 10.45 Áf
12.15;
3

Sunnudag 21. sept. 2 hlúti.
Mánudag 22. sept. 3. hluti.
Þriðjudag 23. sept. 4. hluti.
Miðvikudag 24. sept. 5 hluti.
Fimmtudag 25. sept. 1. hluti.
Föstudag 26. sept. 2. hluti.
Laugardag 27. sept. 3. hluti;
Straumurinn verður rofinn skv. þessu. og efíir því, sem
þörf gerist.
3
SogsvirkjuRin.
ar - iersey
12 litir
tekið upp í morgun.
Markaðurinn
Bankastræti 4.
■ .
óskast til vinnu á Keflavíkurflugvelli.
Hafnarhvoli .Sími 1164.
Framhald af 5. síðu.
ATVINNA HANDA ÖLLUM.
Tage Erlandir lét í ljós þá
ósk, að kosningarnar yrðu sem
allra skírust traustsyfirlýsing
sænsku þjóðarinnar til handa
grundvallarstefnu lýðræðisins.
Til þess þyrfti kosningaþátt-
takan að verða mikil. „En um
fram all ber kosningunum að
sýna skýrt og einróma hver af-
staða hinna sænsku kjósenda
er til kommúnistanna og fram
jferðis þeirra“, sagði hann. Það
var sömuleiðis von hans, að
’ svo greinilega kæmi fram, sem
jverði mætti, hyer eining ríkir
|um utanríkisstefnu stjórnar-
innar og þingflokkanna. Er-
lander lét í Ijós ánægju yfir
þeirri staðreynd, að andstöðu-
jflokkar jafnaðarmanna eru nú
j loksins búnir að viðurkenna,
að afstaða .sænskra stjórnar-
valda til þjóðfélagsmála á u.nd
*anförnum árum er hin eina
rétta. ,,En hin almenna vel-
niegun sænskra þjóðfélagsborg
ara leiðir óhjákvæmilega af
sér“, sagði hann, „að það verð
ur einnig að au.ka útgjöldin til
félagsmála. í þessu sambandi
hef ég sérstaklega í huga þá,
sem lifa af ellilífeyri sínum.
1 Það hlýtur að vera skylda
jhverrar stjórnar, að sjá til
þess, að þeir, sem komnir eru,
; á efri ár og hættir að geta unn
ið, fari ekki á mis við það, ef
: lífskjör hinna yngri manna og
og vinnandi batna. En það er
ekki nóg að hafa vilja til þess
að bæta kjör gamla fólksins.
jVið verðum að skapa okkur
möguleika til .þess að vera þess
megnugir að framkvæma slík-
ar kjaraþætu.r. Og það getum
við, ef okkur tekst að koma í
veg' fyrir atvinnuleysi, ef okk-
ur tekst að fá hverjum þeim
verk að vinna, sem vill það og
getur. Slík stefna er sú eina,
verður sett í Austurþæjarbíói kl. 5 í dag.
Ðagskrá:
1. Ráðstefnan sett: H. K. Laxness.
2. Ávarp: Anatoli Safronoff
3. Einsöngur: Guðnumdur Jónsson.
4. Píanósóló: Tatjana Nikolaijeva.
Óseldir aðgöngumiðar fást í Bókabúð Máls og menn-
ingar og í skrifstofu MÍR, Þingholtsstræti 27. Verð: 10
krónur.
Fullti’úar á ráðstefnuna sæki aðgöngumiða í skrif-
stofu MÍR.
sem getu,r tryggt áframhald-
andi aukningu framleiðslunn-
ar“. Og síðar sagði Erlander:
„Það er þess vegna, sem við
jafnaðarmenn skírskotum til
kjósendana, að þeir styðji þá
stefnu stjórnarinnar í efna-
hagsmálu.m, sem hefur að mark
miði útrýmingu atvinnuleysis
ins og um leið stöðugt verðlag.
Og þessi er einmitt stefna okk
ar í efnahagsmálunum. Það
jgetur verið, að þar finnist sitt
j af hvoru, sem í fljótu bragði
er ekki til þess fallið að afla
1 okkur . jafnaðarmönnum vin-
! sælda. En hins vegar erum við
1 sannfærðir um, að áhrif þeirr-
1 ar stefnu verði ekki síður árang
(ursrík fyrir þjóð okkar en hin
jfræga stefna sænsku jafnaðar-
! mannastjórnarinnar á kreppu
jár.unum um og eftir 1930“.
HÓFLEGAR LAUNA-
HÆKKANIR.
Spurningum blaðamannsins
ins varðandi verðbólguna svar
aði Erlander á þessa leið:
„Við skulum gefa gaum að,
hvað skeði árið 1951. Verð-
hækkanirnar hér í landi námu
að meðaltali 19%. Þar af störf
uðu 8% af verðhækkun á inn-
fluttum varningi og 2% vegna
þess að hætt var niðurgreiðsl-
um á nokkrum innlendu.m
vörutegundum. Þau, 9%, sem
þá er eftir, stöfuðu af keðju,-
verkunum vegna þess að verka
menn, iðnaðarmenn og bænd-
ur fengu, verðhækkanirnar
bættar með launahækkunum.
Gerum ráð fyrir, að stjórnin
hefði, í stað þess að leyfa þess
ar launahækkanir, sagt við
launafólkið: „Þið fáið engar
launahækkanir. Alveg sama
þótt verðhækkanir verði á lífs
nauðsynjum ykkar, þið verðið
að g'era svo vel og taka þær
verðhækkanir á ykkar herðar
með óbeint lækkuðu; kaupi“.
Hverjar myndu afleiðingar
slíkrar stefnu hafa orðið? Kaup
mátturinn innan lands hefði
stórlega minnkað, fjöljla marg
ar framleiðsltigreinar hefðu
orðið að draga saman seglin og
hópar manna myndu hafa
misst atvinnu sína. Af slíkri
stefnu hefði óhjákvæmilega
hafa leitt, að við hefðum við
fengið alvarleg atvinnuleysi til
■ að glíma við“.
SKIPAUTG€RÐ
RIKISINS
Skafffeilingur
Tekið á móti flutningi til Vest
mannaeyja árdegis í dag.
AB33
*