Alþýðublaðið - 08.01.1953, Blaðsíða 4

N
S
^ Útgeíandi: Alþýðuflokkurinn. Ritstjóri og ábyrgðarmaour:
S Hannibal Valdimarsson. Fréttastjóri: Sigvaldi Hjálnaarsson.
^ Blaðamenn: Loftur Guðmundsson og Páll Beck. Auglýsinga-
• stjóri: Emma Möller. Ritstjórnarsímar: 4901 og 4902. Aug-
S lýsingasími: 4906. Afgreiðslusími: 4900. Alþýðuprentsmiðjau,
^ Hverlisgötu 8. Áskriftarverð 15 kr. á mán. í lausasölu 1 kr.
Einræði eða lýðræði.
AÐ BAKI hverjum þing-
manni Framsóknarflokksins
standa nú tæpir 1000 kjósend
ur. En að baki hverjum
þingmanni Alþýðuflokksins
standa rúmlega tvö þúsund
kjósendur. Alþýðuflokkskjós-
andinn hefun þannig ekki
nema tæpan hálfan þegnrétt
að þessu leyti móts við fram-
sóknarkjósandann.
Með rökum getur enginn
mælt á móti því, að í þessu
felst mikið pólitískt misrétti,
sem allir sannir unnendur
lýðræðisins ættu að vera
fúsir til að leiðrétta. Þó hef-
ur verið fremun hljótt um
þetta ranglæti, og enginn
hefur orðið þess var. að sterk
öfl væru í hreyfingu til að
undirbúa leiðréttingu á þvi.
En nú hefur dómsmálaráð
herrann, sá, sem valdamestun
er í réttlætismáhun þjóðfé-
lagsins, boðað tillögur til
breytinga á kjördæmaskipun
landsins. Mætti vissulega
ætla, að tillögur hans færu í
þá átt að jafna rétt og að-
stöðu kjósendanna til áhrifa
á skipun alþingis, án tillits
til þess, hvaða flokki þeir
fylgi.
En tillögur Bjarna Bene-
diktssonar fara í þvenöfuga
átt. Þær miðast allar við
það, að tryggja Sjálfstæðis-
flokknum hreinan meirihluta
á alþingi, þótt hann sé og
verði í verulegum minni-
hluta með þjóðinni, þegar lit
ið er á kjósendafylgið. Til-
lögur dómsmálaráðherrans
stefna að því að tryggja í-
haldsöflunum meiri lýðræðls
legan rétt en þeim ber, og
að svipta alþýðuflokksmenn
og kommúnista þessum sama
rétti. Gæti vel svo farið, að
25—30 000 kjósendur, sem
fylgdu þessum flokkum að
málum, fengju engan þing-
mann kosinn, ef boðaðar til-
lögur Bjarna Benediktssonar
til nýrrar kjördæmaskipunar
yrðu samþykktar. — Slíkar
tillögur hafa ekki í sér fólg-
inn snefil af lýðræðislegu
réttlæti. Þær eru ógnun um
sviptingu lýðréttinda í stór-
um stú. Þær eru einræðis-
kenndar, enda algerlega við
það miðaðar, að Sjálfstæðis-
flokkurdnn geti náð einræðis
valdi hér á landi í skjóli
þeirra.
Dómsmálaráðherrann seg-
ist vilia skipta öllu landiriu
niður í einmenningskjör-
dæmi. Sveitunuin segist
hann ætla sömu þingmanna-
tölu og þær hafa nú. Uppbót
arþingsætin hverfi, Reykja-
vík fái 16 eða 17 þingmenn í
stað 8 nú, kosna í jafn mörg
um einmenningskjördæmum.
Gullbringu- og Kjósarsýslu,
Hafnarfirði og sennilega Ak
ureyri verði skipt í tvö kjör-
dæmi.
Þessum tillögum sínum
telur ráðherrann það eink-
um til gildis, að þær séu ör-
uggasta ráðið til að skapa
sterka stjórn og koma í veg
fyrir offjölgun flokka. •
Með þesu en óbeint játað,'
að ætlunin sé að tryggja ein
um flokki, Sjálfstæðisflokkn
um, sterka aðstöðu til að fara
með stjórn í landinu og að
útrýma öllum þeim flokkum,
sem ekki næðu hreinum
meirihluta í einstökum kjör-
dæmum, hvað sem heildar-
fylgi þeirra í landinu líði. I
Það fer heldur ekki milli
mála, að með þessu móti
gæti Sjálfstæðisflokkurinn
sennilega tryggt sér alla 16
eða 17 þingmenn Reykjavík-
un og þar með yfirráðaað-
stöðu í landinu, þrátt fyrir
það, að hann er í minnihiuta
meðal þjóðarinnar.
Ef til vill er nánara sam-
band milli tillagnanna um
þessi nýju kosningalög og til-
lagnanna um innlenda her-
inn en í fljótu bragði virðist.
Því að varla er hægt að
hugsa sér það, að því yrði
tekið með þögn og þolin-
mæði, ef~meira en þrdðjungur
íslenzkra kjósenda yrði með
gjörræðisfullri lagasetningu
og ranglátri kjördæmaskipun
sviptur réttinum til að eiga
fulltrúa á löggjafarþingi þjóð
arinnar.
Það liggur a. m. k. í ausum
uppi. að þessan boðuðu tillög-
ur Sjálfstæðisflokksins miðal
ekki að leiðréttingu þess I
ranglætis, sem nii ríkir, og I
fvllsta þörf væri á að leíð-!
rétta. — Þær miða ákveðið'
að bví að svinta það fólk, sem
nú býr við skertan rétt til á-j
hrifa á skinun alþingis, þeím|
dvrmæta rétti, ef til vill að
öllu leyti.
Hér en um mál að ræða,
sem ha.ft getur úrslit.aáhrif á
það, hvort þróun íslenzkra
st.iórnmála skulí beinarf í ein
ræðisátt. eða til aukinna og
jafnari lýðréttinda.
■11
Samson og Deíiia í Ijarnarbíé
Sala aðgöitgumiða á
Jólafrésfaanaðinn
er í Sjálfstæðishúsinu í dag kl_ 1.30—3 og er þá lokiS:
Samband matreiðslu- og framreiðslumaima/
imuij
FLESTIR FULLTIÐA menn
kannast við söguna um Sam-
son úr barnalærdómi sínum.
Síðr^tu dagana hefur hún
rifjast upp fyrir mörmurn
vegna þess, að Tjarnarbíó sýn-
ir nú ameríska stórmynd, sem
byggð er á þessari sögu: .'VI-
þýðublaðinu þykir rétt að
rekja hér efni mi^iarinnar,
lesendum |sínum tjil fróðleiks
og skemmtunar, en efni mynd-
arinnar byggir á frásögn biblí-
unnar í öllum aðalatriðum; en
þeir, sem vilja lesa frásögn
Gamla testamentisins finna
h^na í Dómaranna bók 13—16
kapítula.
I þorpinu Zoro bjó kynkvísl
Daníta, en Filistear kúguðu þá
og hrelldu. Þá kom engill guðs
til konu af ætt Davíðs og boð-
aði henni að hún skyldi verða
þunguð og ala son, sem sendur
væri ættkvísl til bjargar
Spá engilsins rættist. Þegar
sonurinn, sem nefndur var
Samson, komst til aldurs og
•þroska, varð haim afbragð
annarra manna og svo sterkur,
að enginn vissi afl hans.
Samson gerðist leiðtogi fólks
síns gg allir reistu framtíðar-
vonir sínar á hreysti þans og
dirfsku.
Dag nokkum varð Samson
ástfangínn af konu af ætt ó-
vi^anna, þ. e. Filisteanna. hét
hún Semadar.
Samson drepur villt Ijón
með höndunum einum saman.
Hann nær ástum Semadar og
er hún honum heitin. Semad-
ar á unga systur, Delilah og
er hún einnig bálskotin í þess
um glæsilega Daníta.
Nú er efnt til mikillar brúð
kaupsveizlu, og stendur hún í
marga daga. Einn af vonbiðl-
um Semadar er Arthur. einn
höfðin"janna í liði föður henn-
ar. Hann fyllist hefndarhug
gegn Samson.
I veizlunni sKingur Arthur
og hinir gestirnir upp á vað-
máli við Samson. En veðmái-
ið var í því fólgið, að ef gest-
imir gætu svarað tveimur
spumingum Samsons, skyldi
hann gefa þeim öllum alklæðn-
aði, 30 að tölu. En gætu þeir
|að ekki, áttu jþeir að gefa
Samson 30 alklæðnaði. Með
brögðum tekst þeim að lokka
Samson til þess að svara sjálf-
ur spurningunum, og hefur
hann þá tapað veðmálínu.
Samson skundar þá í burt úr
veizlunnl til þess að útvega
klæðnaðina, og hann gerir. það
bundinn á eftir vagni og léku
harðlega, kom andi guðs yfir
Samson og hann sleit festarö-
ar, sem þeir höfðu bundið
hann með, og hann greip gaml
an asnakjálka og með honum
barðist hann einn við fjöicla ó-
vina sinna og vann fullan sig-
! ur. — En Delilah hefur ekki
gleymt hefnd sinni, hún er riú
\ or.ðin hátt sett við hirð Saran,
! oddvita Flistea. Saran fær nú
! Delilah í lið me‘5 sér til þess
að fanga Samson, og lofar
henni að eigi skuli skert hár .á
höfði Samsons, heldur skuli
hann látinn mala korn. í korn-
mvllu Filistea. Saran og aliir
æðstu ráðgjafar hans, ellefu að
tölu, lofa að greiða henni 1100
silfurpeninga hver um sig, ef
henni takist að koma Samsón
á vald þeirra.
Delilah fen því á funa Sam-
sons,. og tekst brátt að gesa
hann ástfanginn af sér. Hún
spyr hann, hvernig standi á
hans miklu kröftum. En hann
trúir henni lengi vel ekki fyrir
ir hann henni þó að hið mikla
leyndarmálinu. Að lokum seg-
afl hans stafi af því að aldrei
hafi hár hans verið skorið, því
----------- að hann hafi veríð vígður guði
á þann hátt, að hann rænír 30 frá fæðingu.
Filistea, sem verða á vegi hans
um nóttina.
Þegar Samson kemur aftur í
veizluna, hefur brúðurin svik-
ið hann og gifzt Arthur.
Delilah blandar nú svefnlyfi
í vin Samsonar, og meðan
hann sefur, sker hún hár hans.
Að því búnu kallar hún á Fil-
isteana, sem koma og hand-
Samson tryllist af bræði og taka Samson, því nú er hon-
hótan hefnd, en Tubal faðii um afls vant, þar eð Delilah
Semadar segir honum að vera hefur skorið hár hans.
rólegur, hann skuli fá.Delilah. Filistearnir blinda Samson
fyrir konu í staðinn, og sé hún ©g leiða hann til kornmyllu
sízt verri. sinnar í Gaza. Þar hlekkja þejr
En Samson vill ekki líta við úann við kvörnina, og blíndar
Delilah, og slær nú í bardaga og hlekkjaður verður hann nú
við Flisteana í veizlunni, og i að snúa kvörninni án afiáts,
þeim bardaga láta þau lífíð hungraður og hrjáður, en
Tubal og Semadar.
Delilah sver þess nú dýran
eið að hefna sín á Samson, sem
fyrirlitið hefur ást hennar, en
valdið dauða föðu- hennar og
systur.
Samson snýr nú aftur heim
til ættfólks síns, en Filistear
reyna með öllum brcigðum að
ná Samson á sitt vald, en án
árangurs. — Þeir taka þá að
skattleggja og kúga Danita á
allan hátt, svo að Samson gef-
ur sig þeim á vald af frjálsum
vilja, gegn því að þeir heiti
honum fullum griðum. En er
þeir sviku það, og leiddu hann
skríllinn gerir hróp að honum.
Saran tekun Deililah vel,
sem vænta mátti, þegar hún
hefur svikið Samson í hendur
hans. Og hann býður henni
með sér í kornmylluna til þess
að sjá Samson auðmýktan.
Þegar þangað kemur, verður
Delilah fyrst ljóst, að Filiste-
arnir hafi blindað hann.
Hún fyllist sorg og gremju,
því að henni hafði verið heitið,
að „skinn hans skyldi ekki
snert og ekki dropa af blóði
hans úthellt".
Saran bendir henni þá á, að
(Frh. á 7. síðu.)
S
N
ll
S
s
s
s
)
‘n
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
1
Tíminn og innlendi herisin 1
TÍMINN fetar í gær í fótspor Morgunblaðsins og
segir, að ég hafi í ræðu í sameinuðu alþingi látið í Ijós
þá skoðun, að tií mála kæmi að stofna íslenzkan her.
Bæði blöðin hafa prentað eftir mér nokkrar setningar,
sem eiga að bera vott um þetta. Allir þeir, sem setning-
arnar lesa, sjá þó, að þar er ekki minnzt einu orði á
her eða varnarli'ð, og það er augljós fölsun að leggja slík-
an skilning í orð mín. Ég hefi verið og er því algjör-
lega andvígur, að komið verði á fót íslenzkum her eða
„þjóðvamarliði.“ Ég taidi herverndarsamninginn viðun-
anlegri lausn á þeim vanda, sem nú um sinn steðjar að
í öryggismálum íslands, en síofnun innlends hers.
Eg hefi áður látið í Ijós andstöðu mína við stofnun
ísíenzks hers og geri það enn. Vilja þeir Kermann Jón-
asson og Bjami Benediktsson gefa sams konar yfirlýs-
ingu? '
Annars var í áramóíagreinum rá'ðherranna ekki fjall-
að um þann möguleika, að íslenzkur her tæki algjörlega
við af hinum erlenda, enda segir Tíminn í gær: „í ára-
mótagreinum þeirra Hermanns Jónassonar og Bjama
Benediktssonar var vikið að þeirri hugmynd, að íslend-
ingar tækju varnir Sandsins í sínar hendur AÐ MEIRA
EÐA MINNA LEYTÍ og væri þannig AÐ MESTU (let-
urþr. mín) eða ö!!u komizt hjá erlendri hersetu/‘ Hér er
rætt um þann kostinn, sem er verstur allra: Að hafa i
lándinu erldpdan OG innlendan her.
GYLFI Þ. GÍSLASON.
4 — Alþýðublaðið