Alþýðublaðið - 24.02.1953, Blaðsíða 6

5
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Þriðjudagur 24. febrúar 1953.
Er þeíia réiflæti?
Framhald af 5 síðu.
ingu síðasta ár. var á engan'
hátt frábrugðin því, sem verið
hefur allt frá stofmm hrepps-
ins, og sem és hef alla tíð mót-
mælt sem lögleysu, nema hvað
sú nýbreytni var tekin upp í
þetta fikiptið, að leggja á
nokkra gjaldendur hreppsins
áður en hugsað var til að
semja fjárhagsáætlun, en ekki
mun sú nýbreytni hafa gert út
svar.sálagninguna iöglegri.
Að öllu þessu athuguðu hef-
ur minnihluti hreppsnefndar
ákveðið að snúa sér til oddvita
sýslunefndar með tiimæli um,
að nefndu nauðungaruppboði
verði ifrestað um. óákveðinn
tíma, svo að minnihluta hrepps
nefndar gefist tækifæri til að
athuga reikninga hreppsins í
sambandi við ógo'.din útsvör,
sem minnihlutanum er kunn-
ugt. um. að munu samtals
skipta hundruðum þúsunda að
krónutali. Að þeirri athugun
Iokinni telur minnihlutinn rétt
að hreppsnefndin öll taki sam-
eiginlega ákvörðun um aðgerð-
ir í því skyni, að þessi van-
goldnu útsvör verði innheimt
á þann hátt, að allir þeir, sem
vangoldið eiga, verði jafnir að
lögum, að minnsta kpsti eftir
efnum og aðstæðum. En þang-
að til að sú athugun hefur far-
ið fram, mótmælir minnihlut-
inn því _ eindregið að fram séu
láfin fara nauðungaruppboð
hjá einum eða einstpkum gjald
endum til lú'kningax útsvars-
skuldum.
Þórður .Þorsíeinsson,
hreþpstjóri Kópavogshrepps.
jr
Opaínáman ....
Framhald af 8. síðu.
gripir geti verið hinn bezti
ferðamannavarningur, ýmist
með óslípuðum eða slípuðum
steinum. Víll hann, að slíkir
gripir séu með þjóðlegum svip
og telur vel reynandi t. d. að
setja þá í víravirki.
ÚTFLUTNINGUR . ~
Enda þótt steinar þeir, sem
fundizt hafa í Glerhallavík,
séu ekki mjö-g dýrir, ber þess
að gæ.ta, að ópalanámur eru
ekki víða á jörðínni. í bókum,
sem um þessi efni fjalla, er að
jafnaði helzt getið um ópala-
námur í Ástralíu, þar sem óp-
alarnir munu vera einna bezt-
ir, í Kanada, Afríku og hér á
íslandi. — Er því ekki að vita
nema steinanrir gætu beinlínis
orðið útflutningur, þótt ekkert
vérði um það sagt með vissu á
þessu stigi málsins. Og eins er
ekki vitað nema dýrari steinar
en fundizt hafa til þessa geti
íeynzt þarna í Glerhallavík.
GUNNAR VÍLL,
AÐ NÁMAN SÉ UNNJN
Jarðeigandinn, Gunnar
bóndi Guðmundsson, hefur
tjáð blaðinu í viðtali, að hann
vilji gjarnan að náman sé unn
xn. Hinis vegar er han einyrki
og getur ekki sjálfur staðið að
náminu. Mun hann vera til við
ræðu v.ið hvern þann, er vill
taka að .sér námið.
ÓPALAE INNAN IJM
FJÖRUGRJÓTIÐ
Dýru steinarnir liggja innan
um molaberg í Glerhallavík,
og þegar brimið heggur bergið,
molnar það niður og ópalar,
jaspis kolsedon og millerid
blandást saman við fjörugrjót-
ið. Þar er hægt að sópa upp
miklu magni af þeim á skömm-
lun tíma.
FRANK YERBY
MHIjónahölli
hafði verið hreyfður, því hann
var orðinn hálíur af snjó.
Úti fyrir aðalbyggingunr.i
stóð hópur manna. Þeir héngu
þar aðgerðalausir og með
hendur í vösum. Pride veitti
þeim enga athygli og lézt ekki
sjá þá- Hann vissi að voj-u
verkfallsverðir. Hann litaðist
um og fann brátt það, sem hann
leitaði að: Verkstjórabygging-
una. Það hús var öðruvísi en
öll hin: Á tveimur hæðum. Það
átti að heita skreytt með út-
flúj’Uðum vindskeiðum og got-
neskum gluggum, en flestir
myndu þó hafa talið það fer-
lega ljótt.
Þeir þrömmuðu upp að hús-
inu og drápu á dyr. Hár og
grannur maður kom fram í
dyrnar. Hann var þreytulegur
á svip en ekki óvingjarnlegur
að sjá.
Ég heiti Dawson, muldj-aði
Pride. Og þetta er McCarthy.
Er þetta John Bentley?
Rétt, sagði Bentley. Gleður
mið að kynnast yður. Gerir svo
vel að ganga inn, ykkur veitir
víst ekki af að ylja ykkuj-.
Pride öslaði tafarlaust inn,
en Tim hikaði við og leit vand
ræðalega niður í rennblauta
fætur sínar. Jöhn Bentley gat
sér til um hvað hann hugsaði.
Gerðu svo vel, endurtók
hann. Við erum ýmsu vön
hérna af þessu tagi.
Hann fylgdi þeim inn göng-
«111111111
40. DAGUR
in og nam staðar við stige, sem
lá upp á loftið.
Tabby, kallaði hann upp í
gegnum stigagatið. Þeir eru
komnir. Svo sneri hann sér að
þeim Tim og útskýrði: Konan
mín, — Tabitha.
Frú Bentley kom óðar niður
til móts við gestina. Hún var
gildvaxin og ófríð sýnum, en
það leyndi sér ekki að manni
hennar fannst mikið til hennar
koma.
Hamingjan hjálpi mér, þið
eruð holdvotir. — Viljið þið
ejkki gera svo vel að koma
farangrinum ykkar upp og
færa ykkur í eitthvað þuirt?
Hún gekk á undan þeim upp
stigann. Opnaði dyr á litlu
herbérgi og vísaði þeim inn.
Hérna er ykkur ætlað að
búa, meðan þið dveljið hér,
sagði hún. Gerið svo vel að
koma niður til okkar, meðan
þið hafið skipt um föt.
Herþergið var notalegt og
sæmilega búið húsgögnum,
enda þótt þau væru yfirleitt
ljót og ósmékkleg eins og hús-
ið sjálft. Þar var að vísu þvotta
skál, en vatnið í henni var svo
kalt að hvorugur þeirra hafði
löngun til þess að nota það.
Þe.ir tíndu einhverjar þurpar
spjarir utan á sig og fóru að
því búnu niður til húsbænd-
anna. Þeirn var boðið inn í dag
stofuna. Veggirnip voru þaktir
upplituðum teppum og mynd-
Herranóff Mennfaikólans 1953.
Þrír í boði
Gamanleikur eftir L. du Garde Peach.
LEIKSTJÓRI: BALDVIN HALLDÓRSSON.
Þýðandi: Helgi Hálfdánarson.
SÝNING í Iðnó í kvöld klukkan 20,00.
Aðgöngumiðar á kr. 15 og 20 seldir kl. 2—4 í dag.
111
!!ll!!ll!!ll!l!iil!
1111.:« . /8
Áðaf fundnr
félagsins verður haldinn í Sjálfstæðishúsiriu
sunnudaginn 1. marz klukkan 1.30 e. h. stundvísþ
DAGSKRÁ:
Venjuleg aðaifundarstörf samkvæmt 11. grein
félagslaganna.
Félagsmenn, fjölmennið og sýnið ársskírteini við
innganginn_
Stjórnin.
Styrkar- og sjúkrasjóðs verzlunarmanna í Reýkjavík,
verður haldinn í Tjarnarcaíé, Vonarstræti fimmtudag-
inn 26. febrúar og hefst stundvíslega kl. 20,30.
Dagskrá samkvæmt félagslögum.
Stjórnin.
| Fjársöfnun
s
SKvennadelldar Slysa-
um af fjölskyldum húsráðencía
í marga ættliði, en á borðum og
í gluggum voru blóm í krúsum
og kirnum,, skræld og krækl-
ótt, þau sem lifandi áttu að
vera, en flest þó eftirlíkingar
einar.
Pride virti þennan John
Bentley fyrii-' sér. Hvernig
mátti það ske, að þessi hæg>
gerði maður hefði náð því að
verða jdirmaður í stálverk-
smiðju. Hann hafði ímyndað
sér yfirverkstjórann harð-
neskjulegan, stóran og sveran,
sterklegan og sírevkjaxidi
digra vindla, en þessi maður
var allsendis öðpuvisi.
Það var engu líkara en að
Bentley gæti sér til um hugs
anir Prides.
Það var herra Waters, sem
réði mig, herra Dawson.
Herra Stillwort lét mig halda
starfinu, enda þótt hann
þekkti mig ekki neitt. Eg efast
um, að hann hefði nokkurn
tíma gert það, ef hann hefði
þekkt mig.
Ég véit velyRn ég sá það
á þér, að þú ert hissa. Þú hef-
ur rétt fyrir þér. Ég er engjnn
maður í þetta. Enda mun herra
Stillworth fá uppsögn mína
með póstinum í fvrramáUð.
Hún er þegar komin áleiðis írá
mér fyrir þremur dögum . . .
Hins vegar myndi ég komast
hið bezta af við karlana, ef ég
mætti ráða, ef mér væru gefn
ar frjálsar hendur. Ég skyidi
sýna herra Stillworth, að það
væri hægt að láta verksrniðj-
una ganga árekstralaust og
skila þó góðum hagnaði.
Hvernig? spurði Pride.
Með því að greiða verka-
mönnunum hærra kaup, jafn-
vel hærra .kaup en þeir Bolley
og Waters gerðu. Með því að
greiða verkamönnum uppbót,
ef framleiðslan færi fram úr
ákveðnu marki. í stuttu máli,
herrar mínir, og eins og þið
vitanlega ráðið af þessu áliti
mínu, þá er ég eindregið á
bandi verkamannanna, enda er
það ástæðan til þess að ég segi
upp starfi mínu við verksmi'ðj
una.
Ég skil, sagði Pride seinlega.
Þetta er allra beztu karlar,
skaut Tabitha Bentley inn í.
Og verksmiðjan er svo hættu-
leg. — Hugsið ykkur bara: Á
seinustu þremur mánuðum
hafa þrír menn slasazt til bana
og fimm orðið örkumlamenn,
þótt maður sleppi stórum og
smáum skrámum, sem menn fá
þar við vinnu sína svo að segja
daglega.
Bentley leit á Pride.
Mætti ég spyrja, hvað þú
hyggst að gera, 'herra Dawsíii?
Ég hef í huga að tala við
leiðtoga verkfallsmannarma,
sagði Pride. Ég vildi gjarnan
fá að tala við hann undir fjög-
ur augu. Segja honum að af
lýsa verkfallinu, greiða honum
þóknun fyrir, ef þess þarf með.
Jo!hn Bentley leit niður fyrir
sig og brosti á svipinn.
Stephan Henkja gerir ekkert
annað en skyldu sína. Það mun
reynast árangurslaust að ætla
að múta honum.
Því þá það? Hefur hann ekki
þörf fyrir peningana?
jvarnafélags islands
ssí Reykjavík.
s
sMinnisblað yfir nokkr-1;
jar vörutegundir sem vér^
S
s
N
V
N
S
Léreff, ýmsar breiddir. ^
Léreft, dún og fiðurhelt. ^
Sirs, ýmsar gerðir og N
breiddir. •
Tvisttau. ^
Flonel. N
Gardínuefni ^
Kjólatau, fallegt úrvals
Samkvæmiskjólatau
Peysufatasvuntuefni
Kvennærföt
Magabelti
Brjósthöld
Undirföt
Náttkjólav
Peysur
Pils
Hanskar
Handklæði
Höfuðklútar
Slæð.ur
Sloppar
Kápúr
Dragtir
Snyrtivörur, ýnisar
tegundir.
j höfum á boðstólum.
S
S Dömudeild:
s
s
s
V
s
s
s
s
s
i
s
c
s
s
s
s
s
s
V
s
V
s
s
s
s
s
s
V
s
s
N
N
s
s
s
s
s
s
s
s
c
s
s
s
s
s
s
s
N
N
N
N
N
N
c
c
N
N
c
N
N
N
S
s
N
N
S
S
s
N
S
s
N
c
N
N
N
N
N
N
N
S
Herraföt
Rykfrakkar
Úlpur
Haítar
Húfur
Skyríur
Bolir
Nærbuxur, stuítar o
síðar
Bindi
Náttföt
Sokkar
Belti
Axlabönd
Rakvélar
Ferðatöskur
Lyklaveski
Peningaveski
o. fl. o. fl. o. fl,
N
N
N
N
N
i
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
S
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
s
N
N
N
S
N
KaupíÓ góSar vörur ogss
sfySp goff málefnL $