Alþýðublaðið - 19.04.1953, Blaðsíða 5

SSurtnudaginn 13. apríl 1953
ALÞÝÐUBLABIÐ
LÉNGI hefur það verið á-1 Ég veit, að þið skil.iið, að þegar hafi bundizt samtökuim og að
Siugamál ungra manna, að þeir
©ignuðust heimili hér í höfuð-
Btaðnum, þar sem þeir gætu
ffengið skemmtanaþrá sinni
fevalað á hollan og beilbrigðan
liátt. Margt ungmiennið horfir
löngunaraugum til þeirrar
Btundar, er það þarf ei lengur
eð anda að isér ryki miðbæjar-
þið farið í kaffistofur á kvöld- ; bæjarstjórnin vittji leggja þeim
in og á dansstaðina, þá eruð t allt gott til. Nei, það er ekki
þið alla jafna þar sem mjólk- j nóg. Æskan sjálf verður að
urkýr. Ykkur er stungið svefn-j fylgja eftir og leggja eitthvað
þorn til þesis að þið látið betur ^ á sig. Við megum ekki heimta
við mjaltirnar. Þetta veit hver aðeins og segja: ,,Ég held að
heilvita maður. En fyrst „mjalta þeir iséu ek'ki of góðir, karlarn-
maðurinn“ sjálfur.. | ir'
Það eru uppi um það sterk- bera þann h-lutann, sem okkur
rkjan ©g þjó@in
Góði hirðirinn.
„Ég er góði hirðirinn“. Þessi orð Jesú' um sjálfan sig,\
^ áréttuö með dæmisögunni um týnda sauðinn, hafa fyrr og \
> siðar verið minnisöm kristnum mönnum og bjartfólgin.ý
)Elztu myndir, sem kristnir menn hafa, svp kunnugt sé, gertS
_ • af meistara sínum og drottni, sýna hann sem hirðinn 'góða, S
nei, við verðum sjálf að ? sem leitar hins týnda, leggur Ííf sitt-í hættu og sölur til þess, $
• vevur hið fundna aiaður á arma sér r>a í'ærir á nhultan stað j
ins í stefnulausu hringsóli um ar raddir að barja niður alla ber. Þetta getum við, aðeins ef
BjáÉft sig. Ef itil vill mun ein- j viðleitni ti‘l þsss að bæta úr, við nennum. GamaJl taHsháttur
Jhver segja mig draga myndina
ínokkuð dö'kka, því að nóg sé
af Istöðum, þar sem unglingarn
ar geti skemmt sér. Jú, rétt er
®ú það, þeir eru margir, stað-
Srnir. En hverju er ég bættari,
f>ó 'svo að ég slangri inn í kaffi
stofu, þambi þar kaffi, núi aug
un ti'l þess að geta séð gegnum
reykjarsvæluna, finni eigi sam
Mj.óm við druikkna félaga, svo
»ð ég hu^leiði hvort það sé
ekki ég, sem sé hinn leið'i, fæ
mér glas af víni, og nú tekur
Sífið aðra mynd, „sniðuga“ æs-
andi, lokkandi, síðan vil ég
íbelzt koma af stað aflrauna'sýn
ingu, og sjái ég mér viðfangs-
efnið fært, þá geri ég það! Um
þessu, gera málið hlægilegt,1 segir: Margar hendur vinna
já, sumir nota það sem skemmti létt verk. Líttu á hana móður
atr-iði að- hæða þessa viðleitni, j þína. Finnst þér hún líMeg til
á ,,góðu“ samlkomunum. Menn þests að lýtfta þuiigu bjargi?
æpa um það, að betra væri að Nei, en mundu það nú samt,
koma upp smá-töðum, svo að að móðir þín og móðir mín á-
ógerlegt væri að gera þá á samt fjölda annarra mæðra,
nokkurn hátt sómasamlega úr hafa velt mörgum af stærstu
garði. Já, þá er hætta minni björgunum, er hindruðu braut
á því að tekjur þeirra staða,
sem sjúga, rýrni að ' nokkru
ráði.
Sem betur fer eru þó ekíki
allir á sama máli. Þeir siá þörf
ina og viðurkenna það fúislega,
að heilbrigð æska sé meira
virði en þykkir hlaðar af blóð-
peningum. Já, vita megum við
það, æskumennirnir, að marg-
miðnættið Everf ég heim. {, an eigum við góðan talsmann-
Siverju bættari? Jú fjárhag í
orðsins fyllstu menkingu. Ykk-
ur mun isagt, að ég fari hér með
vísvitandi blekking. Ykkur
mun sagt, að vín sé alls ekki
veitt á samkomustöðunum. Ykk
8ir mun sag,t að loftræsting sé
bar góð. Ykkur mun sagt, að
iireint séu ýkjur, að dýrt sé á
samkomustöðunum, betta 20
til 25 kr. + X og að X-inu ráði
þið sjálf. Engu þarf ég þessu
að svara, það gerið þið sjálf,
og ég efast ekki um svar ykkar.
inn rrieðal þeirra, sem skemmt-
anir halda hér í bæ. Þeir munu
styðja okkur að áhugamáli
okkar. Bæjarstjórnin hofur og
léð máli þessu mikinn og góð-
an stuðning. Því virðist nú sem
uppfylling draumsins um æsku
heimili sé nærri.
En muna verðum við það. að
fátt verður af siálfu isér. Lík-
lega hefði farið betur á að
segja: Ekkert verður af sjálfu
sér. Það er hreint ekki nóg, að
nokkrir forvígismenn okkar
Dóttir alpýðunnar
í SÍÐASTA ÞÆTTI varð
prentviha ein völd að svip-
foreytingum einnar af hinum
snjölilu isléttubandavísum og
íþess vegna kemur hún héi
aftur, vonandi í sínum rétta
foúningi:
Ljóðadísar hlýja hljóms
j húmið lýsir nætur.
Góða vísan unaðsóms
öldur rísa lætur.
Þá skal þakikað bréf frá Ak-
aireyri og þau vinsamlegu um-
wiæli, sem þar komu fram
vegna þáttarins í heild, og þá
tónnig fyrir ágætar stökur.
Fögur er hún, satt er það
ípg ekki má hún gleymast þessi
eítir Eirík Brynjólfsson:
i Listavandir Ijósálfar
j logabandið 'hnýta.
{ Svífur andi eilifðar
j yfir landið ‘hvíta.
• Hér kemur þá eitt af vors-
gns börnum og virðist nokkuö
ffylgja nafni. Sigurður Kr.
ODraumland:
í Ástúð vorsins óði frá
| andar þítt í blænum.
Ljúfir draumar iifna á
1 leiðum sumargrænum.
i Þetta er ein af hugleiðing-
Ipn Jónis BenediktSsonar:
í Eina huggun oft ég fann
j orna huga mínum.
j Sorgin hrellir mæðumann
{ móti vilja sínum.
í Margur á sitt sæluríki ein-
foveris staðar, þótt misjafnlega
geti til, tekizt með ýmsa hluti.
paö veit Hallgrúnur Sigfússon:
Þó að lífið virðist valt
og verði stundum skrítiö.
FnjóskadaiLur er mér allt,
en Eyjafjörður lítið.
Þetta hefur löngum verið
éitt af þeirri vissu, sem hefur
leitt oklkur vongóð gegnum
dimma daga. Svo segir Jón
Daníelsson:
Grimm i jþótt hríðan gangtf
um pól
og guma \rilji hræða.
Samt mun vorsins varma sól
vetrarsárin græða.
Þakka þér fyrir sendinguna,
Kristján. Hún kemur hérna.
En stundum hafa dæturnar
raulað eitthvað líka. Þú fórn-
ar þeim einni næst. Kristján
Samsonarson:
AUtaf þjóðarsynir sungu.
söngvar góðan hlutu byr. .
Enn' eru ljóð á landsns
tungu
lifir í glóðum enn sem fyr.
Þá slær járnjsmiður okkar
sitt bragastál:
Hugann magna mótaðar
myndir sagnarinnar. , r
Beztan hagnað bar mér þar [;
blikið þagnarinnar.
Að síðuistu er þá einn af
hinum heilögu dómum í formi
stöku. Og höfundur auðvitað
Þormóður Pálsson:
Oft ég sé, er sólin skín,
sýnir bundnar þínum orðum.
Eg hef draumsins dýra vín
drukkið líka ungur forðum.
Þeir, sem vildu kveða með í
þessum þætti, sendi bréf sín
og nöfn Alþýðublaðinu, merkt
„Dóttir alþýðunnar“.
farsæls lífs á þessu landi. Ekki
þarf ég að telja upp allt, sem
þær hafa gert, þú ve'zt það eins
vel og ég.
Hsfirðu komið að Rieykja-
lundi? FaHegur minnisvarði
það. Ekki var þar einstakling-
ur á ferð, nei, margar hendur
þurfti til þess að reisa minn-
isvarðann þann. Af þessu og
ótalmörgu öðru sjáum við, að
máttur samtakanna er stór.
Eins á æskuheimilið okkar að
vera. Það á að vera minnis-
varði margra handa, veglegur
minnisvarði.
En hvað er það, sem við eig-
um að gera? Jú, við eigum að
gera allt, sem í okkar valdi
stendur til þess að æskuheim-
ilið megi rísa sem fyrst. Við
eigum að vinna menn á ókkar
máil, fá þá til þess að leggia
okkur lið, fá mömmu og pabba
til þess að vinna með okkur.
Ekki erum við rík á auðsins
vísu. en þó erum viö, við æsku
fólkið, ríkustu einstaklingar
þessa lands, það gerir þróttur-
inn okkar. ef við stöndum sam
an.
Þáttur okkar í hinu sameig-
inlega átaki getur verið misgild
ur, og það er að vonum. enda
enginn fær um að segja það að
1000 krónurnar frá Páli séu veg
legri minnisskjöldur í bygging
unni en 10 krónurnar bans Pét
urs. En ef nú t. d. Jón setti
sínar 10 kr. ií einhverja niður-
rífandi skemmtun, en gleymdi
æskuheimilinu sínu með ö'llu,
hvað þá? Jú, harin ætti þar
minmsskjöld einnig. Hann ætti
þar gat. isem mundi hrópa til
hans: „Hér átti steinninn þinn
að vera, Jón, en þú nenntir
ekki að koma með hann“. Jón
væri ef til vill svo barðsyírað'
ur, að þetta hefði engin áhrif
á hann. En blessuð börnin
hans? Það má vera okkur æsku
mönnunum eleðiefni. að nokkr
ir félagar okkar hafa ákveðið
að gefa tvegaia daga kauu sit-t
til æskuheimilisins á komandi
sumri. Þetta er falleg hugsun.
o» ef við nú gerðum þetta öll,
bá b.vrfti enginn að örvænta
um bað, að máUS fengi brátt
góðan endi. Þá gætum við svnt
i mfinnum, sem beriast 'úlia fvr-
r beccu nauðsvniarnáli okt-m'.
r vegur hið fundna glaður á arma sér og íærir á óhultan stað. .
^ Slíkar myndir haía varðveizt í grafhýsum Itómaborgai;. )
^ Kristnir menn urðu að leita sér afdreps í þessum djúpu og)
iý fjölgreindu jarðgöngum, sem vígð voru dáuðamim, þt-gar)
i, þeir vildu tilbiðja sameiginlega konung lífsins. Þ&ír urðu of,t^
S að vera í felum með trú sína sökum óvildar,- tortryggni og^
S beinna ofsókna. Þá var ekki auðvelt að vera kristirm. Hver \
S för til helgra tíða var lífehætta. Hvert spor af alfaravegi íý
S breytni, sem bar vitni um hollustu við hann, var vís voði. S
S En sterkari en ^almenningsálit og yfirvöld var röddin hljóð: S
) láta: „Eg er góði hirðirinn og þekki mína og mímr þekkja-S
• mig.“ Engin áhætta ægði þeim, sem reynt höíðu -öryggið hjá'S
• honum. Hvorki fáryrði né meiðingar gátu kæft óm og áhrif'?
^orðanna: „Mínir. sauðir heyra raust mína og ég þekki þá og')
iþeir fylgjfe mér, og ég gef þeim eilíft líf og þeir skulu'

S JT- ---’ ~t> ~0 &--l---* *“---- X-'-f- 1
^a’ldrei að eilífu glatast og enginn skal slíta þá úr -hendi'?
Sminni.“
S Oft gerði iogregla höfuðborgarinnar leit í völundarhús- ^
Sum katakombanna. Stundum náðust þeir, fleiri eða færri.j^
Ssem voru sekir um þaan glæp að trúa á Krist og tilbiðja,s
Vhann. Sumir þeirra voru hafðir til skemmtunar borgarlýðn-.s
■ um á leiksviðinu, nptaðir til þess að veita fínum og fróð- ,S
) leiksfúsum borgurum tækifæri til að sjá með eigin augumjS
^ hvernig mannskæð rándýr, glorsoltin, láta sér smakkaslÁ
^ mannakjöt. Aðra hafði keisarinn fyrir kyndla, ]ét bera tjöruV
klæði þeirra, og þegar gestir hans tignir voru orðnir'i
v, sæmilega hreifir og móttækilegir fyrir hugvitssama ný- j
S breytni, lét hann sækja og tendra þ&ssi lifandi blys, og e?‘)
S haft fyrir satt, að það hafi þótt kostuleg skrautsýning, er c
S kyndlarnir krffcuðu í myrkri hallargarðanna. höfgu af Bakk- ^
S usarilmi og Venusartöfrum. En einnig er haft fyrir satt, ^
Sað af ásjónum hinna kvöldu hafi Ijómað sú hamingja, að \
) einstöku veiziu og leikhúsgestur hafi glatað smekk sínuiii S
)á lystisemdir, haft óbragð eitt af hverjum nautnabikar það- S
. an af og sifellt sviðið undan þeirri spurningi^, hvar. iundjn S
^ yrði lind slíkrar hamingju. S
S Þessi er samtíðarveruleikinn á bak við hinar fornn V
S myndir af góða hirðinum. Ungur er hann ásýndum, fagur,)
Sað Mta, stilltu ljósi stafar úr augum hans: Þetti tillit gerii')
ýalla hluti nýja, þessi svipur bregður tilverunni,í annan bún- •
Sinig, þessi unga hönd er sigurviss, hvað sem í skerst. Hver c
S taug þess manns, sem þessa drætti dró, er gagntekin af þakk'?
• arhug, friðsælli gieði, barnslegu trausti, óbifanlegu. óryggi, ?
>Það er sami blærinn yfir þeim og yfir ritum postulanna
Völum djúpum, kristnum trúarvitnisburði fyrr og síðar —■\
• endurskin orðanna: „Eg er kominn til þess"að þeir hafi líf.S
^og hafi nægtir“. " -,ý
\ Furðu skammt var um liðið, er Jesú var tilbeðinn iS
ýgrafhýsum Rómaborgar, frá því, er hann var dæmdur tál S
^dauða og krossfestur. Rómversk stjórnvizka cg gyðingleg)
yguðrækni höfðu sameinast um þann úrskurð, að hann -talaöi')
Smarkleysu og færi með guðlast. En innan þriggja dægfa
Svar höfuðborg Gyðinga komin í .uppnám yfir þeirri íregn,^
) að hann væri risinn upp frá dauðum. Og innan fárra áíá’>
)var hanin tekinn að leggja höfuðstað heimsveldisins Undii )
^sig. Ekkert, sem gerzt hefur í veraldarsögunni, er æviníýra-)
^ legra en þetta, og ekkert raunverulegra. Hver var sá Jesús, )
^sem þessu kom til vegar? Hvernig stóð á þyí, að betta gat')
\ gerzt? Finnst þér það sæmandi hugsandi manni að leiða^
^þetta hjá sér án þess að hugsa út í það? > ■, ý
S Skýringin er þessi: Jes'ús 'var hirðirinn, sem Guð seneUý
Seftir frávilltri hjörð, til þess að bjarga henni. Og ævintýriðý
Smesta er það, að dásemdar\ærk hans í sögu mannanna eru.S
S ekki' leiftur ein í móðu iiðinna alda. Hann lifir í okkar nútíð! S
)Og framtíðin.verður saga hans. Þín nútíð og þín framtið öll S.
) veltur á því, hver hann er þ/é r . >
S
Sigurbjörn Einarsson.

að víð stönónm þ.rim við hlið
og að við viljum að æskuheim-
ili verði okkar héim’li. íslend-
inyslegt væri það. Ég veit vel,
að íum okkar eeta ekki Ivft
cvo buneum ,..steini“ sem.tveim
daYlaunum n°mur. En muna
skulum við bað, að hús er eiri
bvggt úr stórum steinum að-
eins. gjöf daglauna eins dags
er Oíka stór siöf, en ekki stærri
en það, að Öllum, er okkur fært
að leggja það fram. Það verður
skemmtilegra að ganga um sína
eigin sali, en finna sig óverðr
uga þurfalinga góðra manna. i
Eif við minnumst þessa, þá á
æs'kuheimilið ekki langt í land.
Nú líður senn að kosningum til
alþingiis. Þú munt beðinnn um
atkvæði þitt. hafir þú aldur til.
Spurðu nú frambjóðendurna,
hvort þeir vilji leggja lið þínú
máli, máli æskunnar í landinu.
Gerum að kjörorði okkar allra:
Rísi æ'skuheimilið
æskuheimilið okkar.
5D fÍEínskírsonpsiEar
gisfa hér
(Frh. af 1. siðu.)
Lesandi góður, vilt þú með
í ’förina? Ef svo er, þá er gjöf-
um og loforðum um dagsverk
veitt viðtaka í skrifstofu BÆR,
Hafnarstræti 11, 3. hæð.
Sig. Hauknr Guójónsson,
finnsku óperunnar, stjéros#
flutningi óperunnar; hún verð-
ur flutt á finnsku, og söngvarr»
ir állir finnskir, en hljómsveiij
strax, þjóðleikhússins aðstoðar. Le3<r
tjöldin eru gerð hér eftii‘
finnskum teikningum. Þessi ép
era þykir hið ágæt&sta venk.
Iieifur hún verið sýnd 170 sinn
um. á Finniandi, auk þesis sem
finniska óperan hefur . flutt
hana í Svíþjóð, Noregi og Dan-*
mörku, _ , -. j