Alþýðublaðið - 08.07.1953, Blaðsíða 6

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Miðvikudáginn 8. júlí 1953
Ðr: Alfur
OrðbenKils;
BÚÐ GOÐANS
Við erum ekki Eskimóar og
viljum umfram allt ekki, að
nokkur lifandi maður í víðri
veröld álíti okkur vera það.
JBins vegar erum við mikil
menningarþjóð, bæði að fornu'
og nýju, og viljum umfram
allt, að hver einasti maður í
víðri veröld viti það. Hins veg-
ar virðist það geta orðið nokkr
um vandkvæðum bundið að
leiða gervallt mannkyn í allan
sannleika varðandi þessi ívö
mikilvægu atriði, þar eð lang-
samlega mestur hluti þess hef-
ur ekki hugmymd u,m að við sé
um til, hvorki sem Eskimóar
eða menningarþjóð að fornu og
nýju, og hinum hlutanum, að
frátöldum Eskimóum og okkur
sjálfum, stendur hjartanlega á
sama um, hvort heldur við er-
um.
Og þar eð það er sannað mál,
að Eskimóar áttu sér ekkert al-
þingi í fornöld heldur vorum
það við, sem fundurn upp þá
síofnu'n, þótt okkur hafi hins
vegar, — illu heilli bæði fyrir
okkur og aðra, — láðzt að taka
einkaleyfi á þeirri uppfinn-
ingu, þá hefur verið vakið máls
á því, að við endurreistum þing
búð einhvers goðans á Þingvöil
um, svo að allir erlendingar
hljóti að sjá, að við höfum ver-
ið mikil menningarþjóð í fom:-
öld, jafnvel þótt þeir væru
blindir fyrir hinni nýju menn-
ingu okkar, sem vitanlega væri
mjög leiðinlegt og bæri vitni
frábæru skilningsleysi, eink-
um ef þeir hinir sömu hefðu
séo bæði hitaveituna og Sogs-
virkjunina. Og þegar þeir
hefðu séð hina fornu goðabúð
endurreista yrði, að dómi
þeirra, sem komið hafa með þá
uppástungu, tiltölulega auðvelt
að koma erlendingunum í skiln
ing um, hvers vegna Þingvöll-
ur sé helgur staður í huga þjóð
arinnar.
Einmitt þetta sýnir og sann
ar hversu ómaklegt það er að
telja okkur til Eskimóa. Eski-
móar kváðu nefnilega alltaf
segja öllum allan sannleika,
jafnvel erlendingum. Vitanlega
er freistandi að segja þeim
þetta, sem ekki vita betur; en
fallegt er það ekki, því að við
vitum ósköp vel, að Þingvöllur
er okkur ekki heilagur fyrst og
fremst fyrir það, að þar stóð
alþingi til forna, heldur sakir
þess, að það er ekki háð þar
enn þann dag í dag.
Sé einhver svo áttavilltur, að
hann efist um þetta þá æt:i
hann að reyna að gera sér í
hugarlund hvernig færi með
helgi Þingvallar í hugum fól,ks
ins, ef Helgi okkar Hjörvar til-
kynnti í útvarpið: ,,Útvarpað
var eldhúsdagsumræðum frá
alþingi á Þingvelli ..
fTwmfwrvTmrmT)r?YTYTrrmT}rrr?^
133. DAGUR:
safna gull- og silfurbyrgðum, j Það syrti skyndilega yfir hon-
með þeirn afleiðingum, að verð 1 um. Dauði og djöfull. Missa
þessara málma þaut upp úr
öllu valdi. Menn skyldu ætla,
að Pride Dawson héldi áfram
að græða, sem eigandi einnar
auðugustu silfurnámanna í
gervöllum Bandaríkjunum. En
það var ekki svo. Óheppnin
elti hann. Hann hlaut hvert
áfallið af öðru á viðskipta-
sviðinu og var þegar rúinn inn
Cappie. Henda dýrasta gim-
steini lífs hans fyrir þennan
unga spjátrung. Honum hryllti
við þeirri hugsun. Hann var
búinn að missa Sharon. Hann
átti ekki lengur neina peninga.
Og eimitt þá átti það fyrir
honurn að liggja að missa
Cappie. Hann kom ekki upp
neinu orði, - svo yfirþyrmdi
I Dra-vISéerSlr.
Fljót og góð afgreiBsIa.
GUÐL. GÍSLASON,
Laugavegi S3,
sími 81218.
að skyrtunni. Það gekk svo skelfingin hann. Með helft
langt, að flestallar eigur hans J hjarta hafði hún Sharon farið.
höfðu þegar verið seldar upp Það særði hann vissulega að
í skuldir. Þetta september-
kvöld, þegar þau leiddust inn í
bókaherbergið hans í höllinni,
Lance Mc Carthy og Caprice
Dawson, þá var efnahagur
missa alla fjármuni sína, þó
ekki eins djúpu sári. En
Cappie. Capþie, sem var það
einasta ein-jf, sem hann átti
eftir af því, sem nokkurs virði
Prides nákvæmlega sá sami og , var. Hið eina, sem gaf lífi hans
fyrir tuttugu árum: Hann var ( gildi. An hennar myndi líf hans
öreiga maður. En það fékk ekki vera auðn og tóm.
svo mjög á hann. Að því undan- T . *. , , .
, , ~ , , Jæia, sagði hann vælulega.
teknu að stolt hans og metn- ,,, , . , . ,,
5 iMer hefur um nokkurn tima
aður hofðu verið særð diupuj. ,. , .... * , ,
ii- Ifundizt eitthvað þessu likt
san, þa leið nonum ekki svo T . ^
... {_ „ hgg]a í loftmu. Jæia svo. Eg
illa, hafði ekki ahyggjur af. J s
fjár'hagsástandi sínu. Og skýr- n . *,**.. T
. . t , , , Capnce sleppti hendi Lance
mgm a þvi var su, ao þao var , , ,., Jf.fC , TT
t r* n . o n . og gekk til foour sms. Hann
vel seo fynr framtio Capnce , ° T „ .
ji 't þurfti ekki ao virða hana
dottur hans hvao fiarmalm J . , , . ,, vV .,
snerti. Esther móðir hennar' ser. 1 Þess a s^a
.... n- , ,, . t að henni var fyllsta alvara.
’trtiT' tiittnrfn wi I hnmf
yfir tuttugu milljónirj
dollara í alls konar verðmæt-
Gerðu það, pabbi minn, bað
um, svo tryggum að ekki gátu;hú?' , „. ~ , *.
brugðizt. Hann hafði ekki!, Eg :apaS’ ta.Pf hu§saðl
• i hann. Það er fynrfram von-
snert þessi auðæfi konu smnar, , , ^ . , „ , .
*. , . * , , , ilaust. Eg sem aldrei hef getað
svo var guði fyrir að þakka.
tt i x*- i. - x ..v .,, neitað henm um nokkurn
Hann halði þa fyrr verið ílla , .. ,, . _ , , ,.
, . . TT i skapaðan hlut. Og nu þrair
komm íjarhagslega. ELann ,. , ^ a , ,r „
„ ,. ,,J , ., hun hann. Ö, goður guð. Hvað
myndi retta við a nýjan leik. 1 ö
I
Það taldi hann fyllilega öruggt.
En það myndi verða erfitt í
þetta skiptið, kosta ekki all- i
lítið átak. . . .
Hann leit upp, þegar hann
heyrði að gengið var inn. Glað-
legt andlit dóttur hans mætti
augum hans, og það birti ósjálf-
rát yfir svip hans.
Jæja, Caprice mín, hvað
viltu, mér?
Það var Lanee, sem varð
fyrir svörum. Hann var rjóður
upp í hársrætur og ekki laust
við að röddin skylíi lítið eitt.
Ég . . við . . eh .. hum'm . .
vildum mega fá að gifta okkur,
herra minn, með þínu leyfi.
Hann stirðnaði allur upp.
get ég gert?
Jæja, Cappie mín, sagði hann
þunglyndislega. Er þér alvara
að vilja eiga þennan ung.a
skálk?
Já, pabbi, andvarpaði hún.
Ó, já.
Humm — hum, muldraði
Pride. Hann var að reyna að
vinna tíma. Það þarf að hugsa
málið, sagði hann. Lance. Hvað
gamall ertu annars?
Þrjátíu og þriggja.
Og Caprice er bara nítján
ára. Hann sneri sér að dóttur
sinni. Sjáðu til, barnið mitt.
Ég geri ráð fyrir að þér sé
sama um þótt þú bíðir enn um
stund, eitt ár eða svo, til
ir feknar
Tilbúnar á morgun.
Ljósmyndasfofa Jón K. Sæmundsson
Tjarnargötu 10. — Sími 7444.
Prentsmiðjan og bókbandsstofan verður
lokuð vegna sumarleyfa 16. júlí til 3.
ágúst, að baðum dögum meðtöldum.
dæmis þangað til þú verður
tuttugu, eða segjum . . .
Heilt ár! andvarpaði Caprice.
Ó, pabbi .. .-
Ég skil, sagði hann dapur.
Gott og vel. Það fer vel á því
að eiginmaðurinn sé eiginkon-
unni eldri. Þá gengur honum
að öðru jöfnu betu.r að vera
húsbóndi á sínu heimili. Ekki
veitir af. Sjaldnast veitir hon-
um af. Sjáðu til, sonur minn.
Pg er gjaldþrota. Cappie get-
ur ekki búizt við að fá grænan
eyri frá mér.
Lance stirðnaði upp.
Ég er að biðja þig um hönd
dóttur þinnar. Ég ætla að
lcvænast henni, ekki bankabók
ínni þinni.
Vel sagt, drengur minn! Þú
srt kjarkgóður. Það líkar mér.
Þú heldur sennilega alltaf_ að
ég sé harðbrjósta arðræningi
og fantur í viðskiptum?
Sjálfsagt ertu harðdrægur,
svaraði Lance ákveðinn. En
það kemur mér ekki við. Við-
skiptasiðfræði þín er þitt einka
mál, ekki mitt.
Gott hjá þér, drengur minn.
Honum líkaði svarið vel, það
var auðséð á svip hans. Setjizt
niður bæði tvö, börnin mín.
Ég ætla að hugleiða þetta mál
dálitla stund. Maður á aldrei
að ákveða sig undir eins, enda
þótt ekki sé annað eins í húfi
og það, að samþykkja ráðahag
sinkadóttur sinnar.
Þau létu fallast niður í djúpa
stóla og höfðu ekki af honum
augun.
Ég e-r að missa h'ana, missa
hana! hugsaði Pride. Ég má
ekki koma í veg fyrir þetta.
Það er ekkert eðlilegra fyrir
unga stúlku en vilja eignast
góðan mann. Verða ástfangin
og vilja giftast. Ég mátti vita
að til þessa kæmi fyrr eða síð-
ar. En hvers vegna þurfti það
endilega að vera núna? Sharon
fyrst, svo peningana og svo að
lokum einkadótturina. Er mér
nú að hefnast fyrir syndir mín-
ar? Mamma sagði alltaf_ að
syndirnar kæmu niður á sjálf-
um þeim, sem þær fremdu, í
lifanda lífi. Undan því yrði
ekki komizt.
Cappie mín! Elsku, litla Cap-
pie mín! . .. Svo rétti hann úr
sér og horfðist í augu við þau.
Gott og vel, sagði hann og
var sýniílega þungt í skapi. Allt
í lagi. Ég geri engar athuga-
semdir, fyrir mitt leyti.
Ó, pabbi! hrópaði Caprice og
fleygði sér í fang hans. Hún
vafði handleggjunum um háls
honum og þakti andlit hains
með heitum kossum.
Þakka þér fyri-r, herra minn,
sagði Lance með innilegu þakk
læti i röddinni, urn leið og
hann rétti fram henaina.
Ég fæ að sjá þig aftur á
j morgun hvíslaði Caprice í
éyra elskhuga síns. Hún hvíldi
í faðmi hans.
Hann gretti sig.
Ég er hræddur um ekki,
sagði hann. Ég þarf að gera
dálítið . . .
Hvað er það, Lance? spurði
hún.
Ekkert sem varðar — okkur.
Leyndarmál, svona alveg
strax?
Smurt brauð
otí snittur.
Nestispakkaf.
Ódýrast og bezt. Vla-
samlegast pantið
fyrirvara.
MATBAEINN
LækjargottJ 6,
Sími 3034«,,
Slysavarsafélags felsná:' í
kaupa flestir. Fást hjá >
slysavarnadeildum ura |
land allt. í íivík f hann-
yrðaverzluninnl, Banks- jl
stræti 6, Verzl. Gunnþór"
unnair Halldórsd. og skrif-
atofu félagsins, Grófin 1.
Afgreidd í síma 4897. • —
HeitiS á slysav&rnaíélagI8, \
Það bregst eklri.
Nfla sen'dl-
bfiastöðin b.f.
hefur afgreiðslu I Bæjar- i
bílastöðinni í ABalstxætt 5
16. Opið 7.50—22. Á |
sunnudögum 10—18. — |
Sími 1395.
! Barnaspítalasjóðs Hringíing
; eru afgreidd i HannyrBa-|
; verzl. Refill, Aðalstræti 1S |
j (áður verzl. Ang. Svend-1
j sen), í Verzluninni Victor, s
j Laugavegi 33, Holts-Apö* |
j teki, Langholtivegl 84, |
! Verzl. Álfabrekku við SuB-|
; urlandsbraut, og ÞorafeS’ní-1
! búð, Snorrabraut 31. I
iHíis og íbúðir
H
» 9.t ýmsum stærðran $
5 bænum, útverfum bæ|-
; aríns og fyrir utan bss-
* inn til sölu. — Höfuœ
» einnig til sðln jarðír,
í vélbáta, bifreiðir (Nf
; verðbréf.
■
• Nýja fastelgnaíaíaw,
« Bankastræti 7.
| Sími 1518 og kl. 7,38- 5
» 8,30 e. h. 81546. |
Já. Ertu; afbrýðissöm?
Alveg hræoilega. Ef það er
önnur stúlka í spilinu, þá ldóra
ég úr þér augun.
I O, þú getur verið alveg ó-
hrædd.
j Reyndar var það svo, að það
var önnur stúlka með í spilinu.
Hann sárkveið fyrir því að
Isegja Lilith frá trúlofun þeirra
Caprice. Hann velti því fyrir
sér um leið og hann gekk frá
húsinu, hverngi hann ætti að
haga orðum öínum. Víst myndi
það verða erfitt mjög. Erfitt!
Það var alls ekki rétta orðið
Næstum ógerningur myndi
það öllu heldur reynast. Það
voru nú þegar liðin þrjú ár síð
án hann kynntist þeim í fyrsta