Alþýðublaðið - 12.09.1953, Blaðsíða 5

ALÞÝDUBLAÐiD
LaKgaríiagur 12. sept. 1953
i
!7 TÍÐINDAMAÐUR ALÞÝÐU
BLAÐSIN3' kom að máli við
Eyjólí' Guðmundsson, kennara
cg t.purði hann frétta viðkom
ÍB'ndi unglingavinnu þeirri, sem
Hafnarfjargarbær hefur starL
rækt í sumar í Krýsuvík, en
Eyjóiíur hefur annazt verk-
Btjórn í uunglingavinnunni. |
— Hvenær hófst unglinga-
viman hjá ykkur að þessu
Einni?
„Y;ð fluttum .suðurg.ftir 3.
|uní. Til að byrja rneð var það
aðeins fullorðna fólkið og
aiokkrir drengir því að ýmis-
leg þurfti að standsetja, áður
íen hópurinn kom aliur. En
rnánudagirin 8. júní mættu all-
ir þeir drengir, sem þá höfðu
'látið skrá sig, og unnt var að
ftaka“:
— Var margt fuliorðið fólk
sneð drengjunum?
„Við vorum fjögur. Auk mín
Var Snorri Jónsson,’ kennari,
sem sá um vinnu drengja'ana
úti, vorúm við allt'af með
þeim, þegar hægt var. Ráðskon
'ur voru tvær, þær Huida Run-
ólfsdóttir, kennsiukona og Sig-
3-ún Þórarinsdóttir“.
— Hvað voru drengirnar
jnargir?
,Það yar dálítið misjafnt.
Skráðir voru og mættu, sam-
rtals 50 drengir, en ekki voru
íiema tæpir 40 í hvert skipti
eða samíímis. Húsrúm er ekki
,til fyrir fleiri“.
| — Hvað voru drengirnir látn
Sr gera?
„Það var nú æði margt. í
fyrsta lagi bjuggu þeir til kart
cxflug'arð, sem er um hálfur
tiektari. Settu niður í hann og
girtu. Var því lokið að mestu
i vikunni 14. til 20. júní.
Næsta verkefni var svo kart-
öflugeymsla, sem við vorum að
'fcyggia meginhiuta be.rs tíma,
sem unglingavin’nan stóð yfir.
En^afnframt því var ióðin um
fcveríis gróðurhúsiii 3g íbúðar
fcúsin í Krýsuvík hrein&uð og
sem eru yfir 100 fsrmeta að
gerðar tvær stórar grasi’atir,
flatarmáli. Var það* ‘aisvert
verk, því að aka várð a'lri
mold talsverðan spöi og skera
þökur á ailt saman".
•— Hvernig er kartófiuggyirsl
an gerð?
„Hún er grafin i*n*í í hoi og
er fimrn metra breið og 8 m.
löng. Hærri veggurinn er 8 fet
en lægri veggurinn ca. 6 íet: Á
grind þá, sem þarna var reist,
var kiætt með asbestpiötum.
Drengirnir gátu smíðað tals-
vert af þessu. nema grindina.
Síða'i var ekið mold að veggj-
unum og á þákið. Er það hvergi
minna en 50—60 cm. á þykkt. j
Var mo’din . siðan hulin með j
..sniddu1' eða þökum, eftir því j
sem við átti. Hlííðarlagið verð j
ur því hvergi undir tæpurn.
meter að þykkt og víða a’i.t
upp í 2 m. Gólfið er steypt.
Þegar við hættum, var lokið j
við að innrétta helming geymsl j
unnar að mestu. en hi'.m hlut,
inn var eftir“. x
— 'Hyémig fór með þá smði,
sem drengirnir gátu ekki fram
. kvæmt?
I „Það er megnis verk okkar
,.Það var mest megnis verk
j okkar Jóhannesar Trap bú-
stjóra. Hann var okkur innan
handar um allt bað, sem við
ekki gátum og studdi okkur
m.eð ráðum og dáð. Vann hann
j hjá okkur margt handtakið og
■ leiðbeindi. Eins var með hinn
j garðyrkjumanninn.“
— Er til húsrúm í Krýsuvík
fyrir allan þennan hóp?
„Já, með lagi varð þeim kom
ið inn. Difengirríir bjuggu í
kjailaranum á íbúðarhúsum
garðyrkjumannanna, ern borð-
uðu í öðru húsi, sem er þar rétí
hjá. Þar bjó einnig fullorðna
fólkið“.
■— Var nú aidrei róstursamt í
þessum hópi?
„Fyrir kom það. En það
hvarf mjög fiótt. ■ Mestum
Kaffitími. og hvíldarstund. — Ljósm.: Ásgeir Long.
Drengirnii' í sundlauginni í Krýsuvík. — Ljósm.: Ásgeir Long.
hávaða ollu svonefndir Tarzan
og Cowboý-leikir. þegar þeir
náðu hámarki. Undruðumst v;.ð
bá oft þolinmæði fólksi'as á
eíri „æðinni. E" I ðin hefur ni
verið svo góð í sumar. og því
oítast hægt að vera úti. Auk
J.ess var samkoirulag drengj-
anna hið bezta"
— HVernig æið dagurinn]
'ii i ykkur? *
Drengirnir voru vaktir kl.
3. Fór níu'ndi tíminn í að koma
sér. á íætur. borða hafragraut
og raða þeim til verks. Var unn
:*i til kl. 10, en þá var drukk
in mjólk og börðuð brauðsneið.
Eftir það var unnið til M. 12.
Þá var borðað og gefið frí til
kl. 6 og hálf. Á mánudögum
var hvíidartíminn einum tíma
styttri, því að þá var komið úr
bænum og ekki hægt að hefja
vinnu að jafnaði fyrr en um
ki. 10 til 11. Kvöidverður var
kl. rúmlega 7. Síðan áttu dreng
irnir frí til kl. 10. en þá fengu
þeir mjólk. Síðan var farið að
hátta. Urðu allir að vera komir
ir í fulikomna M'rrð óg sofnáð
ir kl. 11. Á föstudögum var að
eins unnið til kl. 4, því að þá
var farið heim. Drengirriir
skiptust á að hjálpa tii í eld-
húsinu og halda herb .Mgjunurn
hreinum. Voru venjulega 2--4
í eldbý^inu. Báru þeir á bofð,
þvoðu upp og ýmisiegt fleira.
Oftast skúruðu tveir herbergin
og tóku til í þeim, því að þóít
hver drengur ætti að skiija vel
og snyrtilega við sitt herbergi,
vildi það verða misjafr.t.
Drengirnir hafa sjálfsagt
haft miklar frístundir, en
hvernig vörðu þeir þeim?
, Þegar gott var I eður, léku
þeir sér úti. Mig minnir, að um
tíma væru tvö knattspyrnufé
lög starfandi. Mikið var farið
í fjallgöngur, og voru öll ná-
læg fjöll klifin. Gert var við
gamia sundiaug, sem reyndist
hafa óhemju aldráttarafl, bún-
ir til vegir, flugvellir og fjöldi
annarra mannvirkja. Allt var
þetta tekið í notkun, þótt sumt
væri skamrnvinnt. því að fyri'r
kom það, að óvinaflokkar réð-
ust á allt saman og eyðilögðu,
svo ekki sáust nein verksum-
merki þeirrar dýrðar, sem þar
hafði áður verið.
Þegar eitthvað var að veðri
og eftir kl. 10, var lesið, (eflt,
spilað á grammófón, sýndir
galdrar, sagðar sögur og ma.rjgt
fleira. Þarpj voru nokkrir á-
gætir taflíhenn. fáeinir efniieg
ir galdramenn og svo aðrir,
sem minna kunnu fyrir sér“.
— Hvernig gékk kartöflu-
ræktin hjá ykkur?
„Þegar við hættum_ 20.
ágúst, leit það ágætlega út,
hver svo sem revnslan verður.
En það kemur nú í ijós, þegar
tekið verður upp, sem myn
verða urr: miðjan september.
Aii'nars hef ég orðið var við
það, að fólk er oft hissa á því,
að kartöfluræktun hjá ungiing
um virðist ekki gefa eins mik
ið af sér hjá fullorðnum. En
þetta er mjög eðlilegt. Fæstir
drengjanna kunna neitt til þess
ara verka. og-samvizkusemin i
störfum er misjöfn. Garðar
þessir verða því aldrei u'anir
er á. Ðrengir á aldrinum 10 til
12 ára þurfa líka mei'ri og ná-
kvæmari tilsögn og eftirlit en
svo að ekki hljóti einhvers
staöar að koma ff«am eitthvað
Frh. á 7. síðu.
Uppskeran fer senn í hönd. — Ljósm.: Ásgeir Long.
Unnið að garðrækt. Forstöðumaður unglingavinnunnar, Eyj-
ólfur Guðmundsson, sést ti! hægri á myndinnj. Ljósm.: Á. Long
SERA EMIL BJORNSSON
HINN árlegi kirkjudagur og
merkjasöludagur Oháða frí-
kirkjusafnaðarins er á sunnu-
daginn kémur og vil ég með
þessum linum heita á allt safn
aðarfólk og aðra, sem veita
söfnuðinum brautargengi, að
taka höndum saman um að
koma til guðsþiónustu, sem
haldin verður á væntanlegri
safnaðarkvenna í Góðíemplara
kirkjulóð, koma til veizluborðs
húsinu, sækja skemmtunina
Auisturbæjarskólans, og kaupa.
um kvoldið í kvikmyndasal
merki dagsins. Ég heiti á ýkk-!
nr öll í söfnuðinum að taka
virkan þátt í þessari safnaðar-
hátíð og tryggja um leið að
markmiði dagsins verði náð,1
en það er að vekja verðskuld-
aða athygli á kirkjulegu. starfi
innan safnaðarins og afla sam- ‘
timis nokkur starfsfjár. Stjórn
safnaðairns ráðstafar söfnunar ]
fénu hverju sinni eftir bví sem j
hún telur bezt gégna, t. d. ,
merkjasölufé til safnaðarsjóðs j
og tekjum aí káffisölúnni til
kirkjusjóðs.
Kirkjudagurinn. eóa saín&ð-
arhátíðin, verður með sérstök- j
urn hætti hátíðlegri nú en und
anfarin ár. Á kirkjudaginn í
fyrra hafði söfnuðurinn ekki
fengið ákveðna kirkjulóð, en
nú er hun fengin á horni
Stakkahlíðar og H.áteigsvegs,
gegnt vatnsgeyminum, og
verður messað í fyrsta sinn á
þessum stað á summdaginn
kemur. Guðsþjónustan fer
fram undir berum himni ef
veður leyfir, en í rúmgóðu
tjaldi á staðnum ef eitthvað er
að veðri. Á þessa guðsþjónustu
ber fyrst og fremst að líta sem
táknræna athöfn, með þátt-
töku í henni bynnist söfnuður
inn af esgin raim væntalegum
' kirkjustað, heigar sér hann og
heitir því að býggja þar upp og
starfa í kristnum anda. Ég hef
mikla trú á því, að bað hafi tn
metanlega beina og .óbeina býð
ingu fyrir framkvæmd kirkju-
byggingarmáls: ns ef margír
koma á kirkj ustaðmn með þá •
ósk og von efst. í huga. að þar
megi sem fyrst rísa guðshús af
grunni. U ndi rbúningur að'
kirkjusmíðinni væri þegar haf
inn. bótt ekkí sé mikið fjár-
magn. fyrir ihendi, ef ekki
stæði á fjárfestíngarleyfi. . Ég
heiti á bá, sem haía valdið í
fjárfestingarmálunum, að
síanda ekki í vegi fyrir .því
með feinu banni, að þessi söfn-
uður fái að byggja sér litla
kirkju og sanna þar emð dugn
að sinn og fórnfýsi. Ég vona að
fjárhagsráð reynist velviljað,
það rrivndi eínskis manns á-
mæli hljóta þótt bað leyfði að'
byggja kirkju, sern ekki þarf
meira byggingarefni í en tvö
einbýlisihú's, eítir því sem arki-
tektinn hefu rreiknað út.
Að svo mæltu færl ég öllurn
einlægar þakkir, sem hafa
starfað fyrir kirkjudag safnað-
arins undanfarin ár og gera
enn. Féiagskonur úr kvenfé-
lagi safnaðarins hafa ekki sízt
verið þar t.il fýrirmyndar, og
svo mun erm verða. Þá þalíl;a
ég öl'lum, sem ljá okkur húsa-
skjól með Ijúfu geði þennan ■
dag og beini bví t.'l foreldra í-
söfnuðinum, að leyfa ungling-
um að selja merki dagsins. Ég
vona að kirkjudagurinn á
-sunnudaginn verði öllu safnað
arfólki hátíð og heillastund.
Óskandi væri að allir kirkju-
lausir1 söfnuðir eignuðust sem
fyrst þak ýfir höfuðið og reist
yrðu. því fleiri íbúðarhús sem
kirkiuhúsum fjöJgaði. Því
hvað er kírkia án heimilis.
Með þokk fyrir birtinguna.
Emii Björnsson,, ,
Viðtal við Eyjóli Guðfrumdsson kennara: