Alþýðublaðið - 11.10.1953, Blaðsíða 6

6
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Sunnudagur 11. októhar 1953c ;

Moa Martinsson —
Ðra-vlSiérðlf,
Fliót og góö afgreiCsls,
GUÐL. GÍSLASONs
Langavegi 13,
iíœi 81218.
Dr: Álíur
Orðhengils:
,.HINN ÓTTALEGI LEYND-
AEDÓMUR“.
Það var einhver þýddur reyf
aid, sem hét þessu nafni, og
var frægur mjög á árunum fyr
ir fyrri heimsstyrjöidina. Nú
er að gerast hér nýr reyfari,
sem vel getur borið sama heiti.
Fegrunarfélag Reykjavíkur
hefur búið svo um hnútana, að
það sjálft er ekki lengur neinn
leyndardómur. Það hefur látið
margt gott af sér leiða og
margt gagnlegt aðhafst. En það
er til saga um dýrling, sem
langaði til að drýgja eina synd,
bara til þess að vita, hvernig
það væri. Svipað má segja um
Fegrunarfélagið. Það er eins
og það hafi frá upphafi vega
sinna verið íhaldið þessari
sömu, jforvitqfskenndu þrá.
Ekki er þess getið, hver synd
DAGUR:
manneskja, sagði r.iágranna-
konan.
Ónei. Hún er ekki hættuleg.
Hún er vinur smælingjanna,
og það er þess vegna, sem hún
hefur setið í fangelsi.
Hefur hún gefið þeim nokk-
uð? Á hún peninga?
Ég held að hún eigi ekki
peninga_ Vinir smælingjanna
eiga sjaldnast mikla peninga.
Hún hefur ekki trú á því, að
fólk verði betra af því einu,
að það fái peninga. Það er ann
að, sem hún vill.
Þfjkkir þú hana? vogaði ég'
út frá?‘ Hann beið ekki eftir;mér að sPyr3a ful1 eftirvœnt-
heldur hljóp inn í inSar-
ykkur og opna hliðið. Við höf
um ekki rétt til þess að af-
greiða hvern, sem er, eftir að
komið er svona langt fram á
kvöld, bara hafnaryerkamenn -
ina, sem vinna" á vöktunum.
En þið borðuðuð nú líka bara
í eldhúsinu, svo það getur
ekki verið hættulegt lögbrot
hjá okkur. Hvað .gigið Jpið ann
ars heima?
Úti á Hólmstað.
Þið viljið kannske gera mér
þann greiða að taka fyrir mig
nokkrar auglýsingar og klessa j
þeim upp einhvers staðar þarj
Ég hef einu sinni heyrt til
hennar. Hún er flugmælsk.
Það getur enginn orðið mik-
ustu
ill maður nema eiga peninga, árá minna.
svarinu,
eldhúsið á ný.
Hann kom aftur að vörmu
sppori með samanrúlluð pappa-
spjöld í hendinni.
Hvað stendur á þeim? spurði saggi nágrannakonan þrjózk.
mamma. j Við gengum yfir brúna á
Kata Dalström og Fabian Mótalafljótinu og yfir á Salt-
Manson ætla að halda ræður á engen. Sjávarilmurinn var
Studevolden á sunnudaginn ferSkur og hressandi. Ef ná-
þar. Það kom hik á mömmu
mma.
Hún hefur spáð rétt fyrir
alla, að því er ég bezt veit,
sagði nágrannakonan.
Það gæti annars verið bara
gaman, sagði mamma. Hvað
kostar það?
Það kostar 'eina krónu fyrir
hverja En sjáðu nú til, Hedvig.
Ég sjtla bara að hluta á, ef ég
ma; Ég veit að vísu,_að þú átt
penimga til þess að borga fyrir
báðar, en í þetta sSíptijætlast
ég: sannarlega ekki til þess að
þúleggir út fyrir mig.
Jú, það verð ég að gera,
fýist við nú á annað borð erum
samferða.
•Á vissan hátt er það, sem nú
fór á eftir, ein af viðbjóðsleg-
endurminningum æsku-
Smort RrauS
oA snittur.
Nestisoakkaf.
Ódýrast og bezt. Vln-|
eamlegast pantiB me§|
fyrirvara.
MATBARINN
Lækjargötc I.
Simi 8034».
kemur, sagði hann.*)
Nágrannakonan rataði. Hún
var út af aðlagötunni. Við geng
um upp mjóan stíg eða gang.
i Til beggja handa voru feikna-
sfprir staflar af ryðguðu brpfa
grannakonan hefði ekki verið Nokkurn spöl framund-
með, þa hefði eg talað meira an ^ýrði í dauft iuktarljós.
við mömmu mína um þessa
i Þekktir sænskír verka- ™ mommu mixxa um jpessa , S-ifei annars, _ sagði mamma
yTSel-'°ff« v í ■« 0„r„ Entu Dalstrom en nu var þa Qg nam stagar. nér um slóðir
Ju, ju. Það skulum við gera ekki hægt. Nagrannakonan , n • siæDingiarnir hiá götu-
sagði mamma og tók við spjold truflaði mig. Hún var ólík okk dSunumPá Lturnar'; maður
unum. | ur að hugsun og skapferli Mik-| getur átt á hættu að verða
vr u rs- n „„„„ rA+t ^ væri nu yn *s eS » e V1 j rændur. Það hefur skeð svo
Hann hafði alls engan rett mamma værum bara tvær og i
til þess að afgreiða okkur. — gætum í næði talað — “lui
dýrlingsins hafi verið, — en' Það gaztu sjálf séð, og þess það, sem nú væri nægt ‘áfannakonan Það ræðst enoinn
syndin, sem Fegrunarfélagið. vegna hefðir þú alls ekki þurft kaupa; fyrst hún hefði unnið | nhVur hárna hpir h„1dÚ c,„.
þráir að drýgja, er sú, að setja að borga honum neitt^agði ná sér fyrir svona miklum peningi -L ,
Við fetuðum þögular í fót-
vlð i rændur. Það
?.!1 oft
um au|, Nei, nei. Ég rata, sagði ná-
hægt að ’
á al- . grannakonan. Henni var mikið um En nú vorum við ekki ein-
niðri fyrir- ar- Með «kkur var hún> þessi! spf;;'hem;;;.ig ^Tíðust'oi
Enginn getur fengið mat, án ;ubha^ ifi^kk í pilsinu hehnar mörnmu
° a a minnar.
Þetta var svo ósköp spenn-
andi. Á morgun myndi ég haxa
Það býr spákona hér í ’ nokkuð að segja leiksystkinurn
grenndinni; eigum við ekki að mmum.
að betla mér mat, en í kvöld fara til hennar? Huh tekur áj Við gengum fram hjá litiu
þarfnast ég þess ekki. Mamma \ móti á nóttinni, því á daginn; húsi. Það var rifizt og skamm-
j var snúðug. Ég heyrði það á j yinnur hún í þvottahúsi. Mað- í azt þar inni; nágrannakonan
röddinni hennar, að hún var j urinn hennar er nefnilega veik nam staðar til þess að hlusra,
,,Vatnsberann“ á stalla
mannafæri.
Það virðist nú staðráðið í að
drýgja þessa synd. hvað sem 11,11011111 ecLlil Aflleiu 111“1'’ ““ kveina og kvarta og allt áléit
raular og tautar. En nu er bað p f stela honum, og omogulegt nema þeim,.sem rxk
Svo. að þeir. sem syndir dryg]a, u v , , . *. t ir væru.
kiósa helzt að nukra með hær e§ stel ekkl’ sagðl mamma-
■l að P 5 me° pæ Það getur vel verið, að það eigi
í lengstu log; — aðrir eru for- „. K „ ,. , f
r ,. , ... , . fynr mer að liggja, að þurfa
hertir syndarar. en til þeirra r
telzt Fegru n 'l'fóla.gi ð ekki,
I fremur en dýriinganna. Því er
, í fvllsta máta eðlilegt, að það
t vilji leyna stað og stund. Og! , , . , .
að forráðrmenn na|rannakonunm hm reiðasta.
Eg tok þettar
því er það,
þess hafa boðað. að það muni
halda því vandlega 1 - -ndn.
hvar ,.Vafnsharinn“ Terður
rei'tur. Su lavndarboðun sann
S ar b?zt. að fálagið veit. aC; bað
er að drýgia synd. Sú svnd á
nð verða hinn ..Óttalegi leynd
i ardómur bess góða féiags.
Allt í lagi með þaö. Okkur,
fjölsyndurunum ætti að veit-
ast auðvelt að skilja þessa ann
arlegu þrá dýrlingsins og fé-
lagsins.' Og vel ættum viö að
getu unnað félaginu að njóta
ánægjunnar af be=sari synd,
svo fremi, sem hún bitnar ekki
á oss öðrum syndurnm.
Þess vegna eru það tilmæh
vor, að þessi svnd félagsins
verði þess óttalegi levndardóra
ur um aldur og ævi. Og bað
láti aldrei unpskátt við nokk-
urn. lifandi mann, hvar það heí
ur valið ófreskiunni stað, o°
~að sá staður verði valinn me'ð
tilliti til þess, að hann finnist
aldrei.
Drýgið svndina til svöiunar
forvitni yðar, alít í lagi með
bað. En í guðanha bænum,
haldið henni leynari — — —
Dr. Áffur Orð’iienails.
Lesið ÁijiýMIaðlð
mmm.
i hendina a
Mamma var
mommu
svo góð.
Kata Dalström hefur setið í
fangelsi. Hún er hættuleg
W
jur. Það var talsverður áhugi í
rödd nágrannakonunnar.
i Það fór aldrei gott orð af
; þessu hverfi, Saltengen. Hér
í voru mest vörugeymsluhús og
einstaka timburhreysi hér og
BS
Slysavumafélaga Sslaaás
kaupa flestir. Fáat hjá
slysavarnadeildum sm
land allf. í Rvfk f hann-
yrðaverzluninni, Banka-
stræti 8, Verzl. Gunnþór-
unnar Halldórsd. og akrif-
etofu félagsins, Grófin 1.
Aigreidd f síma 4897. —
HeitiO á slysavarnafélagig,
Þa8 bregst ekU.
Nýia sencil-
bíiastöðin h.F.
hefur sfgreiöilu i Bæjar-
bílastöðirmi í Aðalatrasfl |
16. Opið 7.50—22. Á S
m___1 ö _ *
Nýkomið
Kristján Siggeirsmm h.
Laugavegi 13.
lú’ El
Ju, Yc
vantar unglinga til að bera blaðið til kaupenda í
þessum hverfum:
GKÍMSSTAÐAHOLTI
SKEKJAFIRÐI
DIGRANESHÁLSI
Talið við afgreiðsluna. - Sími 4900.
éh mamma hottaði á hana.
Við komum að stórum timb-
urstafla. Sjávarlykt bars að
vitum okkar; allt öðruvísi var
hún heldur eu fyrir framan
fljótið. Þarna var við innibyrg't
og afkróað vík í höfninni; Brá
vík var það kallað. Þarna komu
einhverjir á móti okkur. Það
voru tvær konur. Þáer töluðu
saman hárri, skrækri röddu.
Ætlið þið til spáknunnar?
spurðu þær okkuj: án þess að
kasta fyrst á okkur kveðju.
Er húu ekki heima?
ja. . . en þið sjáið það
sjálfar, þegar þar að kemur.
Þær héldu leiðar ainnar án
þess að kveðja. Þær sýndust
vera í æstu skapi.
Þær voru víst fullar, sagði
m?mma
Við staðnæmdust fyrir fram
an hreysi, sem ekki líktist
mannaþústað hið allra minnstx.
rviinhti ei’yia helzt á eldiviðar-
kofa. bara í stævra iagi. Það j
sást ljósí glugga; ennþá voru '
cínhverjir á fótum. Nágranna-
jtor.an drap á dyr.
Kom inn —
Við gengum inn fyrir. Há og
g~-,<nn, ljóshærð kona stóð við
Cítihúsborð og var í óðá önn að
plokka brauðdeig af dagblaði.
Deigið hafði verið lagt á dag
blaðið til þess að gerjast þar,
og loddi nú fast við þ?,ð. Á
; MIrin£ni£ar6i>íðfð!
j BamaspítalaijóBa Hringidhé|
i eru afgreidd f HannyrS®=|
j verzl. Refill, Aðalitræti III
j (áður verzl. Aug. Sveni-|
I sen), I Verzluninni Victor,
| Laugavegi 33, Holti-Ap4-|
j teki, Langholtivegi 84, |
I Verzl. Álfabrekku við SucA |
I urlandsbraut, og
jbúð, Snorrabraúl 81.
Og
I tif ýmsurn Btæröum i i
S bænum, átveríuna bæ|- g
i srins og fyrir utan bs5»*S
\ ' inn til sölu. —■ Höfms|
« eínnig tlí söte jaröiiyt
S vélbáís., bifreiðií eg jj
l veröbrél
ö
ó Mýja fastelgnaéaSaao.
a Bankastræti 7.
I Sími 1518.
a
wffsra «wg b bh sifira sas wirinnfgrgpnfc'iPBBasaag
l ivalarheimilis &idraðra sjó-.;
• manna fást \ eftirtö’dum;
Istöðum f Keyk.jav!k: Skrif* !
; stofu sjómarmadagsráða, ;
; Grófin 1 (gengið Inn tx& ;
; Tryggvagötu) gími 82075, •
; skrifstofu Sjómannafélag.’ ;
; Reykjavíkur, Everfisgöt- ;
■ 8—10, Veiðarfæraverzlunm jj
S Verðanáí, Mjólkurfélagshúj-:
* inu, Guíjmimdur Andrésson *
jj gullsmiður, Laugavegi 50, ■
: Verzluninni Laugateigur,:
; Laugateigi 24, tóbaksverzlun;
■ inni Boston, Laugaveg 8, ■
á og Nesbúðinni, Nesvegi 39, j
;í Hafnarfirði hjá V. Long.S
E ,a
40UCP ■ b« JUULIM