Alþýðublaðið - 21.10.1953, Blaðsíða 5

JffiiSvikudagur 21. október 1953
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
9
M hmm garorð:
SIGURGEIR BISKUP SIG-
'URÐSSON féll óvænt frá og
sviplega og hefur andlátsfregn
2ians snortið þjóðina djúpt.
Menn höfðu ekki almennt gert
sér grein fyrir því, að hann var
anaður vanheill, enda hafði
iiann af fullu fjöri og óbilaðri
xöggsemi gengið að störfum og
íti’ú fyrir skemmstu framið
meiri háttar embættisverk,
prestsvígslu, í áheyrn alþjóðar.
líann hafði vegna starfs síns
og persónulegra eiginleika eign
azt ítök í hugum fjclda manna
yíðs vegar um land, sem finnst
fráfall hans snerta sig náið,
auk þess sem það er. almennt
skoðað, mikill atburður, þegar
yfirhirðir þjóðkirkjunnar hverf
sxr skyndilega af sviðinu.
Herra Sigurgeir, hinn átt-
undi biskup yfir íslandi, þ. e.
síðan landið var sameinað í eitt
’biskupsdæmi, var fæddur að
'Túnprýði á Eyrarbákka 3. ágúst
1890. Að loknu gúðfræðiprófí
við Guðfræðideild Háskóla
fslands árið 1917 gerðist hann
aðstoðarprestur á ísafirði og
var skipaður sóknarrpestur þar
árið eftir. Gegndi hann prests
embætti á Ísafirði í rösk tutt-
ugu ár eða til ársloka 1938, er
harm var skipaður biskup.
Helming prestsskapa.rtíma síns
var hann og prófastur Norður-
ísafjarðarprófastsdæmis og
gegndi jafnframt mörgum’ öðr-
um trúnaðarstörfum vestur
b?('. liét hann mjög til sín
íaka um kirkjumál, var m a.
aðalhvatamaður að stofnun
Prestafélags Vestfjarða og líf-
Ið og sálin { þeim félagsskap
meðan hann þjónaði ísafirði.
Tvívégis fór hann utan á prests
skaparárum sínum til fram-
haldsnáms og til þess að
kvnna sér kirkjumál nágranna
þióða.
í tæp fjórtán ár hefur Sigur
geir Sigurðsson skipað biskups
embættið, sem vafalaust er eitt
vandasamasta og vinnufrekasta
embætti landsins. Fyrir rás
viðburðanna var starf hans að
ínörgu leyti umfangsmeira en
fyrirrennara hans hinna næstu,
en starfsaðstaða að sönnu betri
á ýmsa lund. En Sigargeir
biskup var þannig gerður, að
verkefnin sóttu að honurn og
honum var sízt að skapi að
Hiðra sér hjá að sinna þeim.
Hann var örgeðja að eðlisfari
og hugmaður mikill, viðbragðs
fljótur og atakafú-,, hverjíi-ih
manni skjótari til undirtekta,
ef til hans var leitað um íhlut
un eða aðstoð, kappsmaðu • og
fylginn sér að hverju, sem
har.n gekk. Kraítar hans þrmu
fyrir aldur fram. Hann kunni
ekki að hlífa sér. Hugurdbn bar
hann oft hálfa leið. En áhugi
og áhyggja og ríkar tili’inning-
ar hafry vafalaust iíka slitið
orku hans.
'í biskupstíð Sigurgeirs S’g-
urðssonar hafa margir merkir
; andi stundar. Meðal þeirra
‘ mála af þessu tæi, sem hann
beitti sér fýrir. var fjölgun
presta í fjölménnum nýbyggð
: um, einkum höfuðstaðnum.
\ Hann átti mikinn þátt í setn-
jingúlaga um prestakallaskip-
’ an Revkjavíkur 1940, en þau
, voru grundvöllur hmnar nýju
sókr.askiptingar í
frá
1951. Kirkjubyggingamál hinna
nýju safnaða bar iiann mjög
■ fvrir brjósti og Hallg-rímskirkia
á Skólavörðuhæð var eitt heit-
ln
MEÐ GLÆSIMENNSKU!. ferskur, fríður sýnum,
þú fórst í víking kristins mamis,
og alltaf hvíldi þokki yfir boðskap þínum,
því þú varst prestur kærleikans.
Og trú og von þín ræða engan rændi,
og rödd þín átti mildan hljóra. —
Nei, þú yarst enginn þfumuklerkur, frændi,
og þuldir engan refsidóm,-
Þú barst fram gæða gulhúr hjartans sjóði. —
Þú gladdist við hvgrn sólskinsblett.
Þú unnir fegurð, bæði í lagi og Ijóði, —
varst listamaður í pr’éstastétt.
Fyrir lands þíns kristni íeystirðu ýmsan varid
ann. —
Með lipurð margt var prýtt og bætt. •—
Og veitist þér ei vor og sól fyrir handan,
þá verður mörgum fleirum hætt.
Þú fluttir engan felmtursboðskap mengi,
því frjáls var hyggja og miid þín lund.
Og bjart mun verða blika um nafn þitt lengi.
Far, biskup, sæll á Guðs þíns fund.
Gretar Fells.
- S
s
■"-o
yrða, að hann hafi í emlægni
viljað standa að hverju máli og
ráða fram úr hverjum vanda á
þann hátt, sem samvizlcan bauð.
Prestastéttin, auk margra ann
arra, hefur reynslu fyrir því,
að hann vildi hvers manns
vandræði leysa. Hann var
hjartagóður maður, mátti ekk
ert aumt sjá, og ágætiu’ dreng-
ur í raun, ósérplæginn og fórn
fús.
Gestrisni bískupsheimilisins
var með afbrigðum og átti
kona hans, frú Guðrún Péturs
dóttir, sinn ríka þátt í þvi. í
sambandi við það atr'ði köma
í hug svipuð orð og þau, er
höfð voru um Helgu bískups-
frú Jónsdóttur forðum, að
koma myndi eftir þau hana
líki en Iiennar seint eða aldrei.
____ Sigurbjörn Etnarsson.
SóknarpresfuíiEiii minn
Dr. theol. Sigurgeir Sigurðsson biskup.
viðburðir gerzt í kirkjumalum, asta og viðkvæmasta áhugamál
sem hann hefur verið riðinn hans. Hann hafði ríkan áliuga
við eða átt frumkvæði að. Er|á umbótum á kjörum og aðbúð
ekki rúm til þess aö rekja það'presta, hvort tveggja batnaði
nema að litlu leyti. Áhugasvið til muna á biskupsárum hans,
háns var.fyrst og íremst hin og var það áreiðanlega eitt af
hagnýtu málefní. starfsaðstaða Þvi, sem honum þótti bezt til
kirkjunnar og viðhorf hennar^að hugsa, þegar hann leit yfir
embættisferil sinn.
til aðsteðjandi viðfangsefna líð
Vepa útfarar
herra Sigurgeirs Sigurðssonar,
verður bönkunum lokað á hádegi miðvikudag-
inn 21. október 1953.
Landsbanki íslaná.
Úfvegsbankí IsEands h.f.
Búttóðarbankí bíands.
Af málum, sem varða meir
hina innri uppbyggingu
kirkjulífsins, skal hér getið
endurskoðunar sálmabókarinn-
ar, sem Sigurgeir biskup beitti
■ sér fyrir, og ltirkjusöngsins,
! sem var eitt ríkasta hugðar-
• efni hans, enda var hann sjálf
j ur frábær söngmaður. Fyrir
jforgöngu biskups var embætti
söngmálastjóra þjóðkirkjunnar
j stof.rað, og markar sú ráðstöf-
un þáttaskil í sögu kirkjusöngs
ins hér á landi.
| Löngum er það svo, að þeir
sem skipa vandasamar og á-
byrgðarmiklar stöður, fá ekki
gsrt svo öllum líki og er bisk-
. up engin undantekning . því.
Misjafnir dómar eru eðlilega
lagðir á afstöðu herra Sigur-
1 geirs til ýmissa mála og er
það sögunnar fremur en sam-
J tíðarmanna að dæina slíkt og
Jmeta. En um góðan vilja hans
fær enginn efazt og sívakandi
áhuga á málefnum þeirrar
stofnunar, sem hann stýrði og
unni. Það mun óhætt að fúll-
MIG setti hljóðan, er útvarp
ið flutti þá fregn, þriðjudags-
kvöldið þann 13. október síð:
ast liðinn, að biskupinn væri
látinn.
í huga mér hljómuðu sífellt
þessar hendingar:
„Skjótt hefur sól brugðið
sumri“.
Og
„Skjótt hefur guð brugðið gleði
góðvina þinna“.
„Deyr fé,
deyja frændr,
deyr sjálfr it sama;
en orðstírr
deyr aldregi,
hveim sér góðan getr“.
Mig langar til þess að biðja
blaðið mitt að geyrna á síðum
sínum fáein og fátækleg minn
ingarorð um sóknarprestinn
, minn, sem skírði m;g og fermdi,
og hélt síðan vináttu við mig
til hinztu stundar. í mínum
huga var hann alltaf sóknar-
presturinn minn, þó að ’hann
| væri biskup. Þann sess hefur
enginn annar skipað.
I Það svífa svo margar mynd-
ir fyrir hugarsjónum manns
frá liðnum stundum. Frá ferm
ingarundirbúningnum, frá
1 stofnun KFUM í Hnífsdal og
starfinu þar, og þegar fund-
! um okkar bar saman í Borgar-
I firði, Reykjavík og í heimsókn
. inni hingað í Gljúfurárholt á s.
,1. vetri, þegar hann kom frá
(því að heimsækja æsku íslands
,í Skógaskóla.
j Allt þetta vil ég þakka og
margt fleira, sem ekki er nef'nt
hér, en gevmist í minning-
unni.
Hans skal ég ávallt minnast,
er ég heyri góðs manns getio.
Samúð mína vil ég votta
konu hans, börnum og tengda-
dætrum.
Hjá þeim verði trúin á
kærleiksríkan Krist ' ■
huggun í harmi.
Tómas Helgason. ' '
frá Hnífsdal. ' í
U
r .1
ESzti borgari Ssa- '
fjarðar 95 ára í gær.
ELSTI BORGARI Isafjarðar-
kaupstaðar, Eyjólfur Bjarna«
son bókbindari átti 95 ára af*>
mæli í gær.
Eyjólfur tók þátt í stofnun
fyrsta verkalýðsfélagsins, sem
stofnað var á ísafirði. Hann
var einnig meðal stofnfélaga
Verkalýðsfélagsins Baldurs, og
einn af stofnendum Bökunarfé.,
lags ísfirðinga og Kaupfélags
ísfirðinga.
Má af þessu sjá, að Eyjólfui?
Bjarnason hafði glöggan skilss
ing á því, að leið alþýðun'oar
til frelsis og efnalegs sjálf-
stæðis er samhjálp og sam-
vinna — leið félagslegs þroska
og fastmótaðra samtaka. ■—»
Eyjólfur er nálega blindur, en
jað öðru leyti hraustur og
heilsugóður. , ....^