Alþýðublaðið - 22.10.1953, Blaðsíða 6

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Fimmtudagur 22. október 1953
Moa Martinsson
MA GIFTIST
j
Dr: Álfnr
OrðhengiU:
KEYKJAVÍKURBEÉF.
Vábrestur mikill heyrðist
■hér í bæ í gær, einkum í mið-
'hænum. Veit enginn upptök
ihans, og eru vísindin þar með
algerlega rekin á sta.mpinn.
Tekur þá hið dulræna við, sem
jafnan er grunnt á hjá mönn-
um, enda ekki í önnur hús að
venda, þegar vísindin þrýtur.
Er þá foelzt skýringa, að þarna
hafi verið um fyrirburð nokk-
urn að ræða, og verður þá öllu
mikilvægara að vita merking-
una heldur en upprunann. Hafar
þegar komið fram margar til-
gátur, að sjálfsögðu misjafn-
lega sennilegar/ Eins og af lík gluggaboruna; súðarþakið kast
um ræður geta margir sér þess i aði geigvænum skuggurn_á gólf
til, að fyrirburðurinn muni ið og mamma var enn ekki kom
in heim. Fólkið niðri var víst
steinsofandi; þaðan heyrðist
ekki hið minnsta hljóð. Ef ég
um kvöldið 'sagði ég mömmu
frá því í óspurðum fréttum, ,®3
bakarinn vildi kvænast henni,
því að hún væri svo „flott
stelpa. „Ég var ekki viss um
að mamma myndi skilja mig,
ef ég segði „myndarleg kona.
Að hann skuli ekki skamm-
ast sín sagði mamma.
Mér finnst bara, að þú eig-
ir að giftast honum, sagði ég.
Hann selur svo voða mörg
brauð.
Finnst þér ekki að ég eigi
nóg með hann stj,úpa þinn?
sagði mamma.
Það var komin meira en
vika síðan ég sá stjúpa minn
síðast. Ég var búin að gleyma
honum.
Það var fagurt ágústkvöld,
næstum komin nótt; glamp-
andi stunglskin og kyrrð og ró
yfir „sykurrófuhúsinu11. Lengi |
hafði ég setið uppi í flatsæng- j
inni og beðið eftir að mamma ■
kæmi heim. En það var svo j
heitt og mollulegt, að ég gat
ekki haldið mér vakandi. Og
svo hafði ég fallið í svefn.
Það var nótt, þegar ég vakn- I
aði. Tunglsbirtu lagði inn um
boða einhver pólitísk tíðindi,
þau er merkileg muni þykja.
Er helzt gizkað á slit stjórnar-
samvinnu, — jafnvel aftur- hefði ekki verið banhungruð
komu Hermanns, og veit bó þá skridl ég hafa grúft mig >nið
enginn, með fovaða hætti. slíkt j ur í fletið og reynt að sofna.
gæti gerzt. Aðrir tgjja þetta Mamma bjó alltaf um tvo í
rúminu mínu á hverju kvöldi,
en hún var allt.af ein í því alla
nóttina.
fyrirboða þess, hvarnig fara
muni bæjarstjórnarkosningar.n-
ar, og þannig hugsar hver sitt.
Þrívíddarmyndirnar svo-
nefndu hafa verið ^vndar hér
í þrem kvikmyndahúsum, —:
má því með sanni segja. að allt
sé þegar þrennt er. Þeir, sem
gert höfðu sér vonir um það,
að þeir sæju bakið ó kvikL
myndadísunum, þótt þær sneru
sér að þeim, munu hafa orðið
fyrir nokkrum vonbrigðum.
Hinir, sem ekki biuggust við
neinu sérstöku, munu hins veg
ar haifa orðið tiltölulega á-
næ.gðír með það/ spm þeir sáu.
Eitt kyikmyndahúsið auglýsti
að áhorfendur „fengju Ijón í
fangið og faðmlög“ kvikmynda
dfsarinnar. Ojamm, — ojagja!
Margur maðurinn muridi hafa
haft gott af því, að sjá slíka
auglýsin^'u, áður en hann
Það gauluðu í mér garnirn-
ar af sulti. Ég hafði ekkert
fengið nema kaffi og eina
brauðsneið allan liðlangan dag'
inn„ og brauðsneiðin sú var
næfurþunn. Um morguninn.
hafði mamma sagt, að hún
myndi koma heim upp úr há-
deginu; það hafði líka verið
ætlunin að ég færi til kaup-
mannskonunnar, þá hafði hún
skyndilega orðið veik og ég
fékk engan mat þar og gat
ekki lúð fyrir hana garðinn,
einni var mér ekki hleypt í
hann. Mamma hafði mefnilega
treyst því, að hjá kaupmanns-
konunni fengi ég að borða, og
ekkert skilið eftir handa mér.
Hjá kaupmannskonunni var
allt á öðrum endanum. Fólk
stofnað'. til faomlaga, — því i s|dð og beið í búðinni og fékk
ekki afgreiðslu. Og svo óheppi-
lega vildi til, að bakarinn, sem
alltaf hljóð undir bagga með
að afgreiða, þegar kaupmanns
konan þurfti á að halda, hann
var í fylliríiskasti einhvers
staðar niðri í bæ, annað hvort
í knæpunni hjá Staupa-Jóni
eða í Vrinnivisskóginum, þar
sem drykkjurútarnir voru van
ir að sitja við drykkju og spila
fjárhættuspil. Mér voru sem
sagt allar bjargir bannaðar.
Þegar mér loksins hafði skil
izt, að Ida litla sykurrófun'nar
og leikfélagar hennar í barn-
skólanum voru of fín til þess
að leika sér við fnig, þá gerði
ég ekkert til þess að reyna að
vinna hylli þeirra. Þess í stað
reyndi ég að sannfærá sjálfa
mig um, að mér liði mikið bet-
ur og ég gæti skemmt mér
miklu betur án þeirra. Tímun-
að á stundum hafa menn ekki
komizt að því fyrr en um seir,-
an, hvjið það í raun og veru
var, sem þeir fengu í fangið.
Gerbylting var fyrirhuguð á
rekstri stræíisva.gna bæjarins,
ekki alls fyri.r jöni?u. Þeir, sem
að byltingunni stóðu, voru þó
svö hyggnir. að gera eins kon-
ar „prufubyltingu11 fyrst, en er
hún gaf ekki tilætlaða raun,
var hætt við allt saman, og
verður bess nánar getið síðaj.
Mundi margt öðruvísi í ver-
öldinni, ef öllum byltingafröm
uðum hefði farizt svo sky.nsam
Iega, sern beim hjá strætisvögn
unum!
Dr. Álfur OrðbengiJs.
Lesið áSþýðubSaðsð
33. DAGUR:
um saman var ég yfir bakaran
um og kaupmannskonunni á
daginn, og svo hlustaðtoég^á tal
þeirra eftir lokunartima á
kvöldin, þegar mamma var inni
í bænum. Þau ömuðust aldrei
rjeitt við mér, þótt ég sæti
yfir þeim. Þvert á móti gaf
kaupmannskonan mér stund-
um mat milli mála. En væri ég
hjá bakaranum, þá
mig aldrei fara eina heim.
Hann vildi alltaf að ég biði
þangað til mamma kæmi að
sækja mig.
Vertu bara róleg, þangað til
mamma þín kemur, sagði hann.!
Þá skal ég gefa henni brauð. !
En ég get farið með brauð-
ið til okkar, sagði ég í óvita-1
skap mínum. En nei, bakarinn 1
vildi fá mömmu brauðið sjálf
ur; og svo var það kvöld nokk-
urt, að ég heyrði kaupmanns-,
konuna segja við bakarann, að ,
hann gæti verið orðinn ríkur j
maður, ef hann hefði náð sér
í duglega konu eins og til dæn'
is mömmu hennar Míu litlu.
En í dag var bakarinn sem
sagt fullur og kaupmaunskon-;
an veik. Það hefði nú annars
ekki gert svo mikið, bara að
mamma hefði ekki treyst því, j
að ég' fengi mat hjá þeim og
handa mé.v að borða. Ég gat séð j
fyrir mér sjálf, bara ef ég hafði j
skilið eitthvað eftir heima i
eitthvað til þess að nærast á. j
Ég læddist út á þjóðveginn.!
Hann er eins og hvítur, krók-!
óttur þráður í tunglskvninu. Ég
var gagntekin af kulda og full<,
angistar og kvíða. Hvergi var :
nokkurn mann að sjá. Ég hrað
aði ferð minni inn í bæinn. J
: Eins og fælinn hestur sneiddi!
ég hjá skuggunum, sem dökku ]
grenitrén köstuðu yfir vegirin j
•hér og þar. Þegar ég kom á j
móts við gróðrrstöðina, þá
gaus á móti mér svo sterkur.
blómailmúr, að ég nam staðar:
og svalg loftið stórum teygum;
í barnaskap mínum fannst mér
ég geta fengið mig sadda af
anganinni.
Ég hljóp stöðugt. Nú var
ég komin miðja vegar til bæj
arins. Ég . nam staðar og blés
mæðinni. Ég var herhöfðuð og
berfætt. Ætli það væri ekki,
bezt fyrir mig að setjast niður
og reyna að bíða eftir mömmu.
Hún myndi Jara hér hjá á leið
inni heim. Ég settist niður.
Þegar ég litaðist um, sá ég að
ég var stödd næstum því á sama
stað og mamma hafði hvílt sig
og verið svo veik, þegar_við
vorum að flytja fyrir nokkrurp
vikum síðan. Eplin héngu enn
þá inn yfir girðinguna með-
fram stígnum gegnum gróðrar
stöðina. Mig sárlangaði í epli,
en þorði ekki að stela mér s.inu
einasta epli, þótt ég væri al-
ein og þyrfti ekki að óttast að
nokkur sæi til mín. Mig sveið
í magann af sulti, af löngun í
staðgóðan mat, og ég ví>i af
reynslunni, hversu lítið hálf-
þroskuð epli metta. Það var
talsvert náttfall og grasið vott
og kalt. Ég reyndi að draga ó-
hreinar, kaldar og skrámaðar
fæturnar mínar inn undir kjól-
gopann og svona sat ég við
veginn og beið. Þrátt fyrir ang
ist mína skynjaði ég vel hina
ytri fegurð þessa staðar: Blóma
anganin og heiðríkja himin-
hvolfsins,- sem leyfðu bylgjum
mánaskinsins að leika um mig
óhindrað, hefðu á mig örvandi
áhrif, og ég var nieira að segja
farin að bollalegga með sjálfri
mér að koma hingað einhvenn!
tíma seinna, þegar ég væri vel
mett. Ég starði upp í himin-
inn, og allt í einu fannst mér,
að ég sjálf og ekki bara ég sjálf
heldur þjóðvegurinn og blóma-
anganin og tunglskinið værum
farin að sigla langt í burt,
sigla og sigla með vaxandi
hraða, alveg eins og manni
stundum finnst, hin fasta jörð
vera komin á hreyfingu, þegar
maður er búi'nn að horfa lengi
ofan í straumþunga elfu.
Ég veit ekki hversu lengi é?
sat þarna. Stundum skalf ég af
kulda, einkum á milli þess, sem
ég svaf. Mér fannst kuldinn
hverfa, þegar mér rann í
brjóst. Ég var stirð og aum og
kuldinn ágerðist. Litli og ves-
aldarlegi kroppurinn á þessum
átta ára gamla stelpuanga var
að lémagnast, og ég var ekki
viss um að mér tækist að kom
ast á fætur, enda þótt ég
reyndi það. Mamma myndi
kannske verða í bænum í aXLa
nótt. Ég var-svo þreytt, að sljó
leikinn var gersamlega búinn
að ná valdi yfir^aér og sætta
imig við þetta auma líf; til sult
ar fann ég naumast lengur. Með
erfiðismunum klifraðist ég upp
.Úr skurðinum; og rétt á eftir
kom mamma eftir þjóðvegin-
um. Hún var sveitt og ég sá
átrax, enn henni var þungt í
skapi.
Hamingjan góða. — Mía, sit
ur þú hér. — Hún lagði sjaldið
sitt utan um mig og settist
ist niður í skurðbarminin hjá
mér. Mamma tók fram brot
af hveitibrauði og gaf mér. Við
búum okkur til kaffisopa, þegar
við komum heim, sagði hún;
ég hef annars ekkert kaffi
fengið í allan dag. Ég er með
svolítið af baunum. Ég skrtlð
!fast upp að mömmu minni, og
'þá fann ég skýrt, að hún skalf
öll og titraði.
É spratt upp. Þyi er kalt,
mamma, sagði ég. Komdu. Við
skulum flýta okkur heim.
'Sjálfri var mér orðiS heitt. Ég
fékk henni sjalið.
Nei, mér er ekki kalt. Mér
er svei mér þá ekki kalt. Kalt.
.— Sei, svei. Mér er ekki kalt.
Það var rétt eins og mamma
vissi ékki vel hvað hún sagði.
Jesús minn. — En blómilm-
urinn. Finnurðu ekki blómilm
inn, Mía? Við vorum lagðar
af stað og mamma saug upp í
nefið til þess að njóta blóma-
ilmsins betur. Ég svaraði ekki.
gékk ekki eins og venjulega.
Ég fann allt í einu að mamma
Hún haltraði; það var kannske
vegna þess að hún var með svo
stóran maga. Það hlaut að stafa
af þvi. Og þó? Nei, svo bjána-
leg var þó ástæðan ekki. Hún
var ekki í neinum skóm,
hirn var alveg berfætt.
Ertu alveg galin, mamma?
Hva? Nú, já. Skónum. Ég
týndi þeim. Ég heyrði á mál-
rómnum, að hún sagði ekki
satt. Hvað gat hafa orðið af
gömlu, slitnu skónum hennar
mömmu. Fullorðið fólk tapar
Ora-viðgerðir.
Fljót og góð afgreiðsia.
GUÐI, GÍSLASON.
Luugavegi 63,
sími 81218.
Smurt brauð
og snittur.
Nestispakkar.
Ódýrast og bezt. Vin-$
samlegast pantið með?
fyriryara.
MATBARINN
Lækjargötu 6.
Sími 80 540.
Samúðarkorf s
s
Slysavarnaf é1 ags íslar.dsS
kaupa flestir. Fást hjáS
slysavarnadeildum umS
land allt. í Rvík í hann-S
yrðaverzluninni, Banka- ^
stræti 6, Verzl. Gunnþór-^
unnar Halldórsd. og skrif-
stofu félagsins, Grófm 1. •
Afgreidd í síma 4897. — ^
Heitið á slysavarnafélagið ^
Það bregst ekki. ^
S
\ Nýja seodi- ^
s bílastöðin h„f. s
^ hefur afgreiðslu í Bæjar- ^
^ bílastöðinni í Aðalstræti?
S 16. Opið 7.50—22.
S sunnudogum 10—18. —^
S Sími 1395. $
Minningarspjöíd s
Barnaspítalasjóðs Hringslns^
eru afgreidd í Hannyrða- ^
verzl. Refill, Aðalstræti 12^
(áður verzl. Aug. Svend-^
sen), í Verzluninni Victnr, ^
Laugavegi 33,* Holts-Apó-^
teki,j Langholtsveg'i 84, s
Verzl. Álfabrekku vio Suð-s
urlandsbraut, og Þorsteins-S
búð, Snorrabraut 61. S
S
Hús og íhúðir i
® s
af ýmsum stærðum íS
bænum, útverfum jæj-)
arins og fyrir utan bæó
ínn til sölu.
Höf um •
einnig til sölu jarðir, ^
vélbáta, bifrsiðir og ^
verðbréf. ^
Nýja fasteignasalan. ^
Ba'nkastræti 7. r
Sími 1518. *
^ Minií|ngarspjöld ^
S dvalarheimilis aldraðra sjó-s
S manna fást á eftirtöldum S
i'stöðum í Reykjavík: Skrif-S
stofu sjómannadagsráðs, S
Grófin 1 (gengið inn fráj
• Tryggvagötu) sími 80275, S
^skrifstofu Sjómannafélágs ^
; Reykj avíkur, Hverfisgötu ^
^ 8—10, Veiðarfæraverzlunin •
SVerðandi, Mjólkurfélagshús-^
S inu, Guðmundur Andrésson^
S gullsmiður, Laugavegi 50,^
SVerzluninni Laugateigur,^
SLaugateigi 24, tóbaksverzluns
^inni Boston, Laugaveg 8,S
'jog Nesbúðinni, Nesvegi 39.S
) í Hafnarfirði njá V. Long.S
i S