Alþýðublaðið - 04.12.1953, Blaðsíða 6

ALÞYÐUBLAÐIÐ
Fösíudagur 4. desember 1953
Fjáröfiun fyrfr Kirkju-
byggingarsjóð Kópa-
KERíKJUUY GGIATG AR-
SJÓÐITR Kópavogshrepps efn
ir til fjáröflunar sunnudaginn
6. des. Jkl. 4 e. h. í Féiagsheim-
ili Alþýðuflokksins, Kársnes-
braut 21.
Moa Martínsson
MA GIFTIST
C8. DAGUR:
Ágóðanum verður varið til
að borga góða kiörgripi, sem
Ihin fyrirhugaða kirkja Kópa-
lVogáhrepps á að fá, en verður
íiú fyrir jólin afhent sóknar-
nefnd og presti til afnota.
Fjáröflun dagsins byrjar
rneð hlutáveltu og bazar, veit-
ángar verða fyrir bá, sem vilja.
Um kvöldið verður dansleikur
og bögglaunpboð. Allir, sem
styðja vilja þetta góða málefni,
annaðhvort með gjöfum eða
vinnu, snúi sér til eftirtalinna:
Ágústa Staingrímsdóttír, Borg-
arholtsbraut 48, sími 1455.
Guðlaug Kristjánsdóttir, Hlíð-
arveg 16. sími 80478. G^iðrún
Halidórsdóttir, Hlíðarveg ‘ 13,
sími 80477. Helga Sveinsdóttir,
Sæbóli, sími 6990. Marta Guð-
mundsdóttir, Digranesveg 8,
sími 80481. Rósa Eðvarðsdóttir,
Kársnesbraut 21. sími 7411. —
Stýðjið gott máleíni með því
að íjölmenna.
' Stjórnin.
Dömur
Þið fáið efnið í jólakjól-^
inn í verzlun '

ij Matthildar Björnsdóttir, \
|V Laugavegi 46. ^
Dívanar
s
s
margar stærðir fyrir- J
liggjandi. •
S
píúsgagcabólsírun •
| Guðlaugs Bjarnasonar, \

MiSstræti 5 Sími 5581)
‘^SSBSESSSSSSStS^

Fjölbreytt
úrval
Þá .Jþagðj hana alltaf þótt
mamma raulaði. Ög þá söng
hann líka sjálfur með dimmri
bassaröddu, og bað var ekki gllt
tórnt guðsorð, sam þá kom yf-
dr hans varir. Ég minntist þess
'nú, að hann söng stundum um
spámannran Jón.as og hvalinn,
sem gleypti ham. Það vai-
drykkjuvísa, gömul og ljót, og
nú skalf ég við 'tilhugsunma um
það að þessj ljó i vísa kæmi
ósjálfrátt fram á varír mínar,
þegar fullorðna íólkið ætlaði
að fara að syngja sálma. —
Það yrði nú saga til næsta bæj-
ar og fagurt vitni um uppeldið
á mér eða hitt þó heldur.
„Nú brosir allt og blómstr-
ar“ byrjaði húsbóndim. Hann
kunni auðheyranlega að syngja
eins og allt annað. Og bbrnjn
tóku undir. hvert af öðru, líka
konan hans og svo Olga. Það
var bara ég og tveggja ára
augi, sem ekki sungum meö. Ég
hefði getaö tekið undir, ef ég
hefði kunnað textann, því lag-
ið kunni ég nokkurn .vegínn.
Þegar ég gætti betur að, þá sá
ég að Karlberg söng heldur
ekki, og þá létti mér mjkiö. Mér
var þá ekki vandara um en
llttwiifcaf, fu^Iorðnum manr.in-
um.
af efnum í telpuballkjóla: ^
Ninon-efni á kr. 21,50 m. •
Nælon-tjúll á kr. 47,50 m.)
Nælon-efni o. m. fl. ^

^ Reint á móti Austurb.bíói j
Og þau sungu um brosandi.
blómstrandi náttúru, nú þegar
jörð var alfreðin, myrkur og
kúldi úti fyrir. Já, hú tók ég
fyrst eftir því, að sólin var
setzt og rökkrið fyrir nokkru
farið að þrengja sér inn um
gluggakytrumar.
Nú byrjaði Karlberg líka að
syngja, en hann kunni ekki er-
indið. Og ég fór að dæmi hans
og raulaði án þess að fara með
erindin, því þau kunni ég alls
ekki; en mér fatmst ég ekki
eins einmana eftir að ég fór
að raula með. Svo, þegar er»
indin voru búin og allir hættir
að syngja, þá ríkti dauðakyrrð
nokkur andartök, kyrrð, sem
tveggja ára anginn á hnjám hús
bóndans ,föður síns, rauf með
því að heimta: „Köku“. —
Hann sá Olgu með kökuhita,
sem hún hafði átt eftir. Faðir-
inn gékk fram fyrir og náði í
þita handa krakkanum. Og
skömmu síðar sagði Olga upp
úr eins manns hljóði:
Hún Mía litla les ósköp
jfa]jleg(a; hún kann roeira að
segja sitthvað fallegt utanað.
Állir litu á mig. Nú fann ég,
að röðin var komin að mér.
En ég kunni ekki neiit, sem
mér- fannst eiga við að fara
með á þessum stað. Mér fannst
ekiö hægt að fara með „Vor-
ið er komið . . .“ eða ..Ein-
föður sinn um leið og hún þess
aði á sér hendurnar eftir upp-
þvottinn eða hvað það nú var,
sem hún hafði verið að baslast
við þama frammi á meðan við
vorum að skemmta okkur inni
,í baðstofunni.
; Farðu með eitthvað, Elsa
mín, endurtók faðirinn. Ef þú
vilt byrja fyr:r okkur, þá fetar
hún Mía litla í fótsporin þín á
eftir.
Elsa leit við mér, og ég vaitti
því athygli, að hún var ekki
síður feimin én ég.
Ég kanyi ekkert nógu fallégt,
sagði hún.
Ekki veit ég hvort nún meinti
^etta eða ekki.
Vísan hennar fjallaði urn
birkiskóg, furu, greni, lítil býli
og börn; tilbreytingarlaust og
ei'nmanalega og angurvært
hljómuðu orðin, en mér fund-
ust þau svo hrífandi falleg. Og
vísan átti svo vel við hérna.
Kofinn, sem talað var um, gat
einmitt verið þessi hérna. Þeg-
ar hún hafði lokið við að fara
með erindið, sagði hún:
Pabbi hefur búið þetta til
(það var kannske þess vegna,
sem hún sagði að hún kynni
ekkert nógu fallegt, það er að
segja ekkert, sem hefði verið
pprentað í bók.
Svo að hann orti þá líka
kvæði alveg eins og ég gerði
.sjálf. Ég leitaði í huganum eft„
,ir eínhverju eftir sjálfa mig,
sem ég gæti farið með. Nei, það
var ekki hægt. Það var allt svo
mikið bull. Það fjallaði að visu
um Jesú, en það var alveg
sarna; ég gat ekki farið með það.
Svo var eitthvað kvæði um ein
hvem ful, en hvernig það var,
það mundi ég ekki. Það var
gersamlega stolið úr minni
mínu. En þetta gat ekki geng-
ið; ég yrði að láta undan þehn
og fara með eihhvað. Það þögðu
allir og mændu á mig og biðu
þess, að ég byrjaði.
„Einmana á árbakkanum .
byrjaði ég skjálfandi röddu.
Mikið var_ ég glöð, þegar ég
var búin. Ég sárkveið fyrir því
að vísu, að það myndi ekkert
þykja til þessa koma hjá mér,
en það var samt go.tt að vera
Fólkinu varð 'náttúrlega orðfáll
, við slík tíðindi.
Nei, ég kann ekki að yrkja
. . . .ég man ekkert af því . . .
það er bara tóm vitleysa, . .
svo heimskúiegt og vitlausr.
stamaði ég hálfgrátandi.
Svona, svona, við skulum
ekki hugsa meira um það, h;ó
húsbóndinn óg reyndi að gera
gott úr þessu. En tnú hafa bæði
Elsa, Mía og ég lagt nokkuð
fram til skemmtunarT Nú er
komið að hinum að vinna fyr„
Úra-viSgeföir.
Fljót og góð afgreiðsia
GUÐI, GfSLASON;
Láugavegi 63,
sínú 81218.

s Samúðarkorf
S Slysavamafé.'ags íslar.dsS
S kaupa flestir. Fást bjáS
S slysavarnadeildum umS
) lartd allt. í Rvík í hann- S
) yrðaverzluninni, Banká-)
■ stræti 6, Verzl. Gunnþór- S
/ unnar Halldórsd. og skrif--
: stofu félagsins, Grófin 1, •
; Afgreidd í síma 4897. ^
S Heitið á slysavarnafélagið ^
S Það bregst ekki.
T
ir mat sínum. Til dæmis pú,
Olga?
Nei, Olga mundi ekki eftir
neinu, sem hún kunni nóg t
vel til þess að fara með ba'5
héraa. Ég gat aldrei lært rniLt
í skólanum, sagði hún. Ég var
svoddan óttalegur tossi, sagh,
ég hún reyndi reyndi að hlæja
að.
Húsmóðirin horfði þunglynd
islega beint fra mundan sé.-:
það var eins og hún gæti eksi
haft augun af ákveðnum bJetti
á gólfinu. Eng'um datt í hug sð
hún kynni neitt. Að minnsta
bað enginn hana að fara með
neitt.
Jæja, nú skal ég, sagði KarL-
berg hátt. Hlustið nú bara.
Og svo kvað hann við raust:
„Kerling sat í ósku, átti sopa á
flösku. Nei, fjandinn hafi ef
kerlingin, kreisti í karl sinn
tárl£......
Ég skammaðist mín svo rnik
ið fyrir liann Karlberg.. Hvað
skyldi svona menntað og fint
fólk halda um hann? Og mig,
sem var með honum, átti heima
í sama húsi og hann? En það
hlógu bara allir; og áhéyrend-
um hans kom saman um að
það færi honum flest betur en
að fara með kvæði.
Framlag hans til skemmtun-
arinnar var bara götuvísa,
sem ég gerði ráð fyrir að ali-
kjmnu. Að minn.T,ta kosíi
kunni ég hana.
Nýja sendi-
bílastöðin h.f.
befur afgreiðslu í Bæjar-
bílastöðinni í Aðalstræti
16. Opið 7.50—22.
sunnudogum 10—18. —
Sími 1395.
.
Minningarspjök!
Barnaspítalasjóðs Ilringslns
eru afgreiad í Hannyrðá-
verzl. RefiII, Aðalstræti 12
.(áður verzl. Aug. Svend-
sen), í Verzluninni Vicior,
Laugavegi 33, Holts-Apó-
teki, Langholtsvegi 84,
Verzl. Álfabrekku vio Suð-
urlandsbraut, og Þórsteins-
búð, Snorrabraut 61.
S.

búin . . . Og þegar ég var bú-
in, þá sagði fullorðna iojkíS að
mana á árbakkanum
svona
Gúðsþekinemar
5T. 5EPTÍMA
heldur fund í kvöld kl. 8,30.
jErindi flytúr Vighir Andfésson
aim tvíþætt eðli manJas'r.s.
: Skuggamyndir. Utanféiags-
»>enn velkomnir. Komið stund.
yíslega./
hjá gerókunnugu fólki.
Nei, ég kann ekkert, . . . ég
man ekki eftir neinu, sagði ég
og stokkroðnaði.
Jú, ég sé það á þér, að þú
kannt eitthvað. Brúnu, fallegu
augun hlóu framan í mig.
Elsa — kallaði hann til tólf
ára stúlkunnar. Komdu hingað
til okkar og farðu með eitthvað.
Mía litla er feimin, eða lætur
svo að minnsta kosti. En kann-
skí rifjast eitthvað upp fyrir
henni á meðán að þú lætur okk
ur heyra eitthvað.
Dóttirin kom framan úr eld„
húsinu og horfði spyrjandi á
þetta væri svo gott og. fallegt.
Og það hleypti í mig kjarki.
Ég fór strax á-eftip með „Vor-
' ið er komið“ og reyndi að leggja
í framsögnina alla þá tilfinn-
ingu, sem mér var unnt, alveg
eins og þegar ég fór með það
handa k.e'nnslukonunni minni
góðu í Hólmstað og krökkunum
þar. Og Karlberg hennar Olgu
,var svo kurteis, að hann klapp-
aði saman höndunum í ákafa.
Mér varð litið á húsbóndann.
Klappaði hann ekkert? Hann
Var rajög alvarlegu á svipinn,
og ég heyrði hann segja:
Þetta er eins. konar^íTæn, og
þú fórst líka með það eins og
það væri bæn.
Olga flýtti sér að láta í ljós
hrifningu sfna á sinn hátt.
Hún þyrfti að komast í óper
una, sagði hún.
Húsbóndinn horfði hvossura
augum og ströngum á Oígu
xesalinginn: Olga veitti því eklV
athygli sem betur fór.
Mía á mikið. af kvæðum, sem
.húnliefur sjálf ort, sagði Olga,
Að því er .ég.bezt man e’íir,
þá var. þetta í fyrsta.og eínasta
skiptið allt til þess tíma að ég
varð tólf ára, að gripið var til
bókarinnar til þess að gleðja
aðrá; í fyrsta skipti að í ná-
vist minni væri ræðzt við um
bókmenntir; í fyrsta skipti að
flutt væri af fullorðnu fólki
bókmenntalegt efni, se-n á„
heyrendur lifðu sig inrt i og
höfðu ánægju af að hlusta á.
Manninum hafði fundizt
kvæðið mitt, „Vorið e.r kom-
ið“; það fannst kennslukohunm
minni í Hóhnstað og sjálfri
fannst mér það fallegasi Ivæði,
sem ég lærði í allri bernsku
minni. Og það var enginu ,sem
sagði mér, að það væri. fallegt;
mér b.arasta fannst það faiLegf,
ég fann að það var fallegt. Jú,
það var eitthvað leynda:dóms-
fullt, ósýnilegt band m.ai fólks
ins, milli allra manna, hvar í
heiminum sem var. Kanr.ske
stæðl.eitthvað um þetta í „Eerð
ir Pílagrímsi'as“?
„Þfi ferð með þetta l.væði
pins Bg það sé bæn“, hafði mað
urinn sagt ....
Hús og ihúðir
af ýmsum stærðúm 1S
bænum, útverfum 4 ej-S
arins og fyrir utan bæ»S
ínn til sölu. — Höfum S
einnig til sölu jarðir,)
vélbáta, bifreiðir ogv
verðbréf.
S Nýja fastéigújasalau.
S Bainkastræti 7.
S Sími 1518.
S 5
Smwrt brauð
Á leiðinni út í skógýnn voru
: þau 'Svo þögul, Olga og Kari-
iÖerg; Á Iheinilelðinni gegncli
öðru 'máli. Þau þögnuðu aldrei.
Heima gátu liðið svo margi.r
og snittiir.
Nestispakkar.
ódvrast og bezt. Vin-S
samiegasf pantið meðS
fyrirvara.
MATBARINN
Lækjargötu 6.
Sími 80140.
DVALARHEIMILl
ALÐRAÐRA
SJÓÓMANNA.
S Minningarspjlöld
5 fást hjá:
C Veiðarfæraverzl. Verðandi, 5
^sími 3786; Sjómannafélagi ■
(Reykiavíkur, sírni 1915; Tó-
S baksverzl Boston, Laugav. 8,;
Ssími 3383; Bókaverzl. FróSi, S
SLeifsg. 4, sími 2037; Verzl. S
S Laugateigur, Laugateig 24, S
Ssími 81666; Óiafur Jóhanns-S
Sson, Sogabletti 15, símiS
3096; Nesbúð, Nesveg 33.
Jí HAFNARFIRÐI: Bóká-S
• verzl. V. Long, sími 8288. ý