Alþýðublaðið - 21.02.1928, Blaðsíða 4

4
ÆLÞ. VÐUDI3 A01Ð
r'
'í.'i
Útbreiðið Alþýðublaðið!
Ef þú ert á gangi á götnnum hér
í Rvík, rountu fljótt geta sann-
færst 'um þetta. Einstaka menn
héifsa þér alúðlega, lyfta hatti eða
húfu á kurteisan hátt og brosa,
ef til váll, hlýlega til þín um leið.
En þessfr menn eru fáir, — sár-
fáir. Hinir eru fieiri, sem að eins
hera höndina upp að höfuðfatinu,
leifturhratt, en þó um leið kæru-
leysislega, e;ins og þessi litla
hreyfing værj nú í rauninni ekki
ómaksins verð. Og hún var ekki
ómaksins verð, því í augum þess-
ara manna varstu núll — eða
annað verra. Aðrir, sem þú þekk-
ir,. látast ekki sjá þig, þó þú gang-
ir fram hjá þeim. Þeir eru að því
íeyti betri en hinir fyrrhefndu,
að þeir ganga fram hjá þér með
þögulli, hræsnislausri fyrirlitn-
aigu. En með öllu þessu er verið
að dæma þig. Gaktu einhverntíma
í gegn um bæinn og hafðu aug-
un hjá þér. Taktu eftir því, hvern-
ig þú ert dæmdur af þeim, sem
heilsa þér, otg þeim, sem heilsa
þér ekki. Trúað gæti ég því, að
þeir yrðu fleiri dómarnir, sem
ekki bæru beinlinis voitt um hug-
arfar Jesú frá Nazaret eða
Krishnamurti. Þeir yrðu líklega
teljandi, sem fitu á þig hlýjum
og viðkvæmum augum, eins og
þeir sæu í þér „ástv.in" sinn!
Hvar sjáum við andlit, sem ljóma
af kærleika, v.izku o,g sálarfriði?
Alt væri þetta öðru vísi, ef við
værum kristnir, — kristnir í anda
og sannleika. Því kristindómurinn
er líf en ekki dauður bók-
stafur. Það er blekking, að við
séum kristnjr, sjónhverfing, sem
fólgin er í lögfestum erfðavenj-
um, i kirkjugöngum Oig ákveðn-
nm helgisiðum. (Nl.)
Grétar Fells.
Næturlæknir
er í nótt Jón Kristjánsson
Míðstrætí 3, simi 686.
Til Strandarkirkju.
Afhent Alþýðublaðinu frá H. O.
ísafirði kr. 10,00.
Skemtikvöld
Jafnaðarmannafélags íslands
hefst kl. 8 ýú annað kvöld í kaup-
þingssalnum. Aðgöngumiðar fást í
afgr. Alþýðublaðsins.
Fundi Framsóknarfélagsins
sem átti að verða i kvöld er
frestað vegna veikinda fruminæl-
anda.
Félag ungra jafnaðarmanna
heldur fund í kvöld kl. 8 7- í
Góðtemplarahúsinu (uppi). Fluttur
verður fyrirlestur um alheiinsmálið
Esperanto. Félagar mæti stundvís-
lega.
Togararnir.
„Gyllir“ og „Sindri" komu í gær
af veiðum, „Hannes ráðherra" og
„Gyllir'1 fóru í gærkveldi, og
„Menja“ fór á veiðar í morgun.
Ólafur Bjarnason,
línuveiðari, kom hingað af veið-
um i gær.
Magnhild
fisktökuskip fór héðan í morgnn.
Gestir.
Séra Gunnar Benediktsson og
Erlingur Friðjónsson alþingis-
maður verða gestir á skemtikvöldi
Jafnaðarmannafélags ísfands ann-
að kvöld.
Kvikmyndahúsin
Gamla Bíó sýnir kvikmynd í
10 þáttum er heitir Friscó-Jack.
Sagan gerist á dögum Abrahams
Lincolns. Nýja Bíó sýnir Börn
óveðursins.
Jón Björnsson.
endurtekur erindi það um
alþingi, sem hann flutti síðast-
liðinn föstudag í Nýja Bíó annað
kvöld kl. 8 síðdegis. Aðgöngú-
miðar að erindinu fást í bóka-
verzlun ísafoldar, Sigf. Eymundss.,
Ársæls Árnasonar, pg Þorsteins
Gislasonar, og kosta kr. 1. Þeir
sem á erindið ætla að hlusta,
eru beðnir að mæta stundvislega
vegna sýningarinnar kl. 9.
líitt og Jietta.
Mikimenni.
Nýlega dó í Englandi (á Norð-
ymbralandi) námamað,ur að naTii
William Davisson, 43 ára gamall.
(Er þiað í frásögur fært, að enginn
líkvagn var svo stór, að koma
mætti kistu hans til grafar á hon-
um, og var henni ekið á opnum
vagni. En þann spöl, sem þurfti
að bera, þá gerðu það 10 menn,
og voru fullkeyptir af.
Áður en, Davisson þessi veikt-
ist, vó hiann 133 kg. Hann lá
veikur í sex vikur og fitniaði
þann tíma svo mikið að hann
þyngdist um rúmlegia 65 kg. og
var því orðínn næi 400 pund, er
hiann lézt
Ljónum fjölgar í Englandi.
Maður einn, Drake að nafni, í
MaidS'tone á Englandi, hefir ljóna-
rækt. Eitt kven.ljónið, sem hann
á, er búiö að eiga uinga fimrn
sinnum. Hann selur Ijónin á fæti;
það ’er mikil eftirspurn eftir
þeim, til dýragarða og til sýn-
inga i hringleikhúsum. Margir
auömenn eru líka á seinni tímum
íarnir að koma sér upp smá-
dýragcrðum, ,sér tii skemtunar.
Otsala á brauðum og kökum
frá Alþýðnbrauðgerðinni er á
Framnesvegi 23.
Tóbaksdósir, merktar fundnar
eigandi vitji á Afgreiðslu blaðsins
og greiði þessa auglýsingu.
Góð ibúð, 2—3 herbergi óskast
14. maí. Tiiboð merkt „K. B. 100.“
sendist afgreiðslu blaðsins.
Vörusalinn, Hverfisgötu 42, tek-
ur ávalt til sölu alis konar notaða
muni. Fljót sala.
Hólaprentsmiðjan, Hafnarstrmt*
18, prentar smekklegast og ódýt»
ast kranzaborða, erfiljöð og afla
smáprentan, símf 2170.
Brauð frá Alþýðubrauðgerðinni
fást á Baldursgötu 14.
Sýriing 1930.
í Tveim borgum í Belgíu, það
er í Anitverpen og í Liege, eiga
að verða sýningar 1930. í Dan-
mörku. verður landbúnaöarsýnimg
það ár, s;vo það eru fleiri en
við tslendingar, sem ætlum að
gera eitthvað þá.
Flugmaður ferst.
Einn af frægustu flugmönnum
Svisslenidinga, Kartier höfuös-
miaður, fórst um daginin. Var
hiann að lei'ka ýmsar listar í lofti,
en fJugivélin þol-di það ekki, og
bratnuðu vængirriir af henni Féli
hún af feikna afli til jaröar.
Spraklt þá bensingeymirinn og
tættist bæðí ílugvélin og flug-
maðurinn í sundur.
■■■■■...'... .. ii .
Ritstjóri og ábyrgðarmaðiu
Haraldur Guðmundsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
Wiillaip le Queux: Njósnarinn mikli.
„Já; víst geri ég það. En það er nú alt
saman i djúpi liðna tímanis. Ég get saimt
ekki h-ætt við að muina eftir því; — því
miður* er það mér ógleymanlegt, og það
er kveljandi og kremjandi og brýzt oft fram
eins og brennandi eidur í minum innra
mánni. Ég var asni, — bara asni!‘
„Já; jiér voruð asmi,“ sagðí hann hlæjandi,
og það var auðíheyrt, að þetta var sannfcer-
d,ng han.s; „En margur betni og meiri maður
yður hefiir einhvern tíma á æfinni oröfð
' slægð, falsi og fláræðf óvandaðra kvenna að
bráð. Sams konar sorgarsögur hafa flestir
þeir að segja, sem gefa sig út fyrir að vera
einhvers konár stjórnmálamcnn og jaínframt
hiræsnarar og svikarar að ineira eður minna
leyti, því að það vferða þeir að vera; — það
vitið þér bezt. Saga slíkra manna er saga
ástar og lygi. Alt snýst um ástir og svik í
raun réttri milli margra þeirra, sem beila
stjórrimáliamenn hér í kvöld..“
Hann talaði stillilega og svo lágt, að ein-
ungis ég ga,t heyrt það, enda var það mér
einum ætlað að heyra.
„Þér eruð faðir að mörgum bon mots, það
er heppilegum og .vel viðeigandi orðuni,"
sagði ég dálítið kæruleysislega. Svo bætti
ég við mjög alvarlega: „Ég fæ ekki skilið,
hver.s vegna þér varið mig við einhverri
sérsfakri stúiku, þegar þér eruð ófáanlegur
tíl að segja mér, hviað hún heitir.“
„Ég get ekki sagt yður það. Ég veit það
ekki sjálfu:r,“ sagði hans hágöfgi og lét
brýrnar siga.
„Svo að þér þekk'ið hana eiginlega ek.k-
ert, — vitið ekkert um hana,.— hafið alls
ekki glögga huigmynd um, hver hún er í
ra,un og verú.“
,,Að minsta kosti er mér ókunnugt uni hið
rétta nafn henmar.“
„Hvar á hún heima; — það hljótið þér þó
að geta sagt mér.“
„Eins og ég sagði y'ður í gærkveldi, þá
get ég þáð ekki. Mér er að eins fullkunnugí
uiin það eitt, að hún heffr gert ítarlegar eftir-
grenslanir yður viðvíkjandi, og auðsæiiega
þekkiir hún yður undir yðar rétta naíni."
„Það er alt annað en skemtilegt að heyra,
og það getur valdið mér iniklum óþægindum;
— er þetta ung stúlka?“
„Já, — og mjög fögu,r.“
„Hún er ekki stödd hér í kvöld, býst ég'
við?“
„Ég hefi ekki komið auga á hana,“ sagði
hann brosandi og bætti svo við: „Hafið ekki
áihyggjur út af þessu. En varist fögur and-
. lit o>g hýr, liéillandi bros, og yður mun vel
farnast, og þér munuð koniast hjá mikliim
óþæginidum og alvarlegum hættum. Þér haf-
ið óefað vjö mikla erfiðleika áð etja í yðar
ábyrgðarmikla, mikilvæga og áríðandi starfi
fyrir vort kæra fósturland, — England.
Starf.ssvið yðar er ekki heiglum hent, og
maður í yðar sporam getur aldrei of var-
lega farið. Takið því leiðbeiningu og við-
vörun yður eldri manns; — treystið ekki la
femme, - það er koftan, — ef þér ekki þekk-
ið hana.“
Hug'ur minn hvarflaði til dularfullu stúlk-
(unnar i Dundúmun, •— sem ég neyddist hvað1
eftir annað til að viðurkenna að ég elskaði
heitt. Ég mintist játningar hennar og lof-
' orðs míns um að vera þöguil eins og gröfin
um leyndarmál hiamar og aldrei hjálpa til
að koma henni undir' mainnahendur.
Samkvæmt játningu hennar hafði ég á
samvizkunni þá saninfæringu, að hún væri
morðingi.
Samræða mín við Ciaucare lávarð endaði.
De Suresnes kom að í þessu og heilsaði hans
hágöfgi. Claucare iávarðiur gerði mig nú
kunnugan fxakkneska sendiherranum. Þessi