Tíminn - 06.11.1964, Side 12

12
TIMINN
FÖSTUDAGUR G. nóvember 19Ci
Síðhærðir
eru móðin
HINN síðhærði refur hefur fengið að hlaupa svo að segia óáreitt-
ur um skógana síðustu árin, en nú er sá sælutími iiðinn. Refaskyttur
um allan heim eru önnum kafnar við að hlað'a byssurnar, því hinn
sfðhærði refur er orðinn móðins hjá kvenþjóðinni.
Pelsfyrirtælki A. C. Bangs
Kaupmannahöfn, hélt tízkusýn-
Þessa ynd af Theimu Ingvarsdótt-
ur rákumst við á í dönsku blaði. —
Pelsar eru mikið móðins í ár og er
Thelma að stilla sér upp til mynda-
töku fyrir Ijósmyndara tízkublaðs í
Kaupmannahöfn.
ingu fyrir skömmu og voru þar
sýndir pelsar í öllum litum, hing-
að til höfum við látið okkur nægja
einlita pelsa, en nú eiga þeir að
vera rauðir, svartir. og gráir. —
Mikla athygli á sýningunni hefur
rauði, rússneski úlfurinn vakið.
FRÁ AFRÍKU TIL ÍSLANDS.
Öll pelsdýr eru notuð til klæða-
gerðar í ár og af þeim lítið þekktu
má nefna Fjallageithafur frá Suð-
vestur-Afríku, flekkóttan leóparð
frá Thailandi og kríthvítan kálf
frá Danmörku. Úr honum er saum
aður pels fyrir telpur með drengja
kraga og berustykki. íslenzka sel-
skinnið er vinsælt í jakka, og hef-
ur brúni liturinn í því vakið mikla
eftirtekt.
Mikla athygli vöktu grennandi
pelskápur úr dýrum skinnum, og
mikilúðlegur pels úr refaskinni,
sem var saumaður á breiddina og
einkum gerður fyrir háar og
grannar týpur, sem geta borið
uppi slíka flík.
SPORTPELSAR OG SILKI
BUXUR.
Sportpelsarnir, sem voru marg-
ir hverjir úr íslenzku selskinni,
voru einungis sýndir í sambandi
við síðbuxur úr silki eða rússkinni.
Þetta er sportklæðnaður, sem er
mjög hentugur hvort seci; viðkom
andi fer í gönguferðir í vetur, á
skauta eða út að keyra, þó er ég
hrædd um að einhverjum yrði kalt
í silkibuxunum.
Hin sígildu skinn eins og pers-
ian, minkur, moldvarpa og fleiri,
sem við kunnum vart að nefna,
voru notuð í glæsilegar síðkápur,
GRHIN SU, sem hér fer á eftir,
átti að birtast á meðan Olympíu-
leikarnir stóðu yir í Tokíó, en
sökum verkfalls prentara gat
ekki orðið af því. En hinir jap-
önsku réttir eiga erindi ti» allra
þrátt fyrlr að Olympíuloikarnir
séu afstaðnir.
HVAÐ fá íslenzku Olympíu-
fararnir að borða í Japan? —
Með tilliti til Olympíuleikanna
höfuoi við valið nokkra jap-
anska rétti. Japanir tilreiða
mat sinn af mikilli nákvæmni
og alúð. Þeir iíta á matreiðslu
fæðunnar sem eina stærstu
ánægju lífsins. Matur í augum
Japana, er ekki einungis til
þess að nærast á, heldur er
hann tistasköpun Japanskur
kokkur þarf að hafa næmt
auga fyrir litasamsetningu, og
geta lagað mat úr hráum fiski,
svo að það fær vatnið til þess
að koma fram í munninn á
vesturlandabúa.
Fyrst verður fyrir okkur
SHOYU, en það er sósa úr soia
baunum. Shoyu hefur þægilegt,
en sérkennilegt bragð og lykt.
Hún er sölt, og er því oft notuð
í staðinn fyrir salt í matinn.
Annað krydd, sem er vinsælt
meðal þeirra er AJI-NO-MOTO
eða „Þriðja kryddið", eins og
við myndum kalla það. Á kín-
versku heitir það Mei yen og
ameríkanar kalla það Accent.
Aji-No-Moto er algjörlega lit-
laust, lyktarlaust óg bragðlaust,
en hefur þann eiginleika að
það skerpir hið upprunalega
bragð matarins. Það er ýmist
notað, þegar rétturinn er mat-
reiddur, þegar hann er tilbúinn
eða borið fram með matnum.
Að sjóða hrísgrjónin á rétt-
a.n hátt, er mjög þýðingarmikið
alriði hjá Japönum. Hrísgrjónin
^eiga að vera snjóhvít, og vel
formuð eins og perlur.
Og að síðustú, með öllum
mat er drukkið grænt te.
Margir af vinsælustu matar-
réttunum, sem eru lagaðir í
Japan í dag, eru ævafornir og
þá er að finna í hinni gömlu
matreiðslubók KOJI RUIEN.
SUKIYAKI.
Þetta er ein af dýrustu og
Ijúffengustu réttunum sem
japönsk matsöluhús hafa á boð
stólum.
3/4 kg. nautafilet,
4 msk. matarolía,
11/2 dr. japönsk soia,
11/2 dl. súpukraftur,
3/4 dl. sherry eða öl,
3 msk. sykur,
1/4 tsk. pipar,
3/4 tsk. Aji-No-Moto,
sem voru með frakkasniði eða með
sléttu og einföldu sniði.
VATNSHELDUR
SÆLJÓNAPELS.
Til nýlundu má teljast að fyrir-
tæki A. C. Bang, sýndi í fyysta
skipti vatnsheldan sæljónapels. —
Eftir margar tilraunir hefur þeim
tekizt að verka skinnið þannig,
að hárin hrinda frá sér vatninu
án þess að litur skinnsins breitist
eða að vatnið hafi önnur áhrif.
Þetta gerir það kleift að nú má
finna á markaðinum vatnshelda
pelsa fóðraða með alsilki.
Þessir pelsar sem sýndir voru
eru að verðmæti taldir vera 2 mill
jóna danskra króna virði, og því
ekki líklegt að við munum geta
efnt til slíkrar sýningar á fslandi,
ekki nema refaskyttur okkar herði
róðurinn.

■Fyrst er leoparðskápa, með svörtum minki í hálsinn og að neðan. Hún er
sett 3 spæium einnig úr minki. Hattur úr minki. í miðið er grá uilarkápa
brydduð með persian, við hana er borinn grár persian-hattur. — Og
að síðustu er pels úr þvottabirni og hattur úr sama, taklð eftir því að
hatturinn er með eyrnarhlífum.
Myndvefnaiur í Bogasalnum
GB-Reykjavík, 4 nóvember.
Ásgerður Búadóttir opnaði í dag
sýningu á myndvefnaði í Bogasal
Þjóðminjasafnsins, þar sem hún
sýnir átján myndir, og er þetta
önnur sérsýning frúarinnar, en
hina fyrstu hélt hún í vinnustofu
sinni að Karfavogi 22.
Myndvefnaður ér undarlega lítt
stunduð listgrein hér á landi, það
er einungis að slíkt' listafólk verði
talið ó fingrum annarrar handar,
í rauninni eru varla fleiri en tvær
konur hérlendis, sem leggja þetta
fyrir sig í alvöru. Ásgerður vakti
fyrst athygli fyrir listaverk sín svo
um munaði á merkri listvörusýn-
ingu erlendis, og síðan eru hart-
nær tíu ár, að vefnaðarmyndir
eftir hana hlutu gullverðlaun á
alþjóðasýningu í Miinchen vetur-
inn 1955—6, og hefur hin gull-
verðlaunaða mynd hennar „Stúlka
með fugl“, komið út í hinu lit-
prentaða listaverkasafni Helga-
fells. Verk Ásgerðar hafa verið á
fleiri stórum sýningum erlendis,
og er þeirra frægust Norræna list-
iðnaðarsýningin í París 1957, á
Norðurlandasýningu í Gautaborg,
en hér heima sýndi hún fyrst á-
samt Benedikt Gunnarssyni list-
málara í Sýningarsalnum við
Hverfisgötu, sællar minningar.
Myndir Ásgerðar í Bogasalnum
eru allar ofnar úr íslenzkri ull,
margar í sauðalitum, einstöku þó
í sterkari litum, sólgulum og roða-
gylltum. Þetta er ýmist sléttvefn-
aður eða með loðnu, röggvarvefn-
aður, sem kunnur er víða um
lönd undir skandinaviska heitinu
„rya“. Myndirnar bera margar
nöfn; beint gegnt dyrum blasa við
Krdssfarar og Flagðafeldur; þá er
Regnskógur og Sól í Siena, Völ-
undarhús, Glóð, Vængblik og
Húm, Þöll og Sitra.
Þessi sýning er mörgum karji
augnayndi, auk þess sem hún hlýt-
ur að vera sér í Jagi kærkomin
kvenfólkinu. Hún verður opin að-
eins til sunnudags, kl. 2—10 síð-
degis daglega. Hér á myndinni
stendur Ásgerður hjá einu lista-
verki sínu í Bogasalnum .
5 dl. fínskorinn laukur,
2 1/2 dl. fínskorið selleri,
1 lítil dós af bambusskottum,
sem eru skorin í þunnar
sneiðar,
250 gr. champignon (sveppir)
1—2 púrrulaukar (blaðlauk-
ar) skomir í þunnar sneið-
ar.
Blandið saman soiasósunni,
súpukraftinum, sherryinu (öl),
sykri, pipar og Aji-No-Moto. —
Kjötinu og grænmetinu er rað-
að smekklega á fat og borið
inn. Matinn á nefnilega að mat-
reiða inni hjá gestunum.
Til þess þarf hitapönnu, eða
rafmagnsplötu og steikarpönnu.
Hitið olíuna á pönnunni, helm-
ingurinn af kjötinu brúnað. —
Kjötinu ýtt til hliðar á pönn-
unni og hellið 1/4 af soiasós-
unni og helmingnum af græn-
metinu nema blaðlauknum, á
pönnuna, og allt látið steikj-
ast ásamt grænmetinu og látið
steikjast 3 mín. í viðbót.
Þessi réttur er borinn fram
í heitum skálum, með soðnum
hrísgrjónum og flaska af soiu
er sett á borðið, Þeir, sem vilja
hafa réttinn meira kryddaðann,
bæta við kryddi eftir eigin
smekk.
Á meðan gestirnir borða
fyrri umferð, er sú næsta sett
á pönnuna og matreidd eins og
hin fyrri.
RITSTJÓRI: OLGA ÁGÚSTSDÓTTIR