Alþýðublaðið - 21.03.1954, Síða 5

Alþýðublaðið - 21.03.1954, Síða 5
Sv.Tnmidag'ur 21. marz 1954 ALÞÝÐUBLAÐEÐ LAGT verður af stað með 'jn.s. Gullfossi frá Reykjavík þriðjudaginn 11. maí kl. 5 síð- degis og siglt beint til Leith. A meðan skipið stendur þar við, íiefur ferðafólkið tíma til að fara til Edinborgar og skoða ) j S HÉR birtist leiðarlýsing) S um ferð Ferðaskrifstofu ríkS ^ isins til meginlands Evrópu) ^ á komandi sumri. Lagt verð • S ° . N • ur af stað 11. maí og komið ^ heim 2. júní. Farið verður bar bæinn og hinn sögufræga ; ( með Gullfossi i'rá Reykja kastala. í hinni glæsilegu götu ■ • J-M ”•— — Princes Street, gefast tækifæri til þess að afla minjagripa um Skotland. Frá Leith fer skipið á föstu- dag þann 14. maí og kemur til, S gleymist. Kaupmannataafnar árdegis á , sunnudag, þann 16. maí. Þegar j Jokið er við að koma sér fyrir Eyrarsund) senl a hótelinu, verður billinn vænt Qansjja Riviera“ anlega kominn í land, svo að ihægt verður að nota hann til þess að fara í hrmgferð iborgina. S vík til Kaupmannahafnar, ( ( en komið heim með Gull- ý S faxa frá París. Ferðin verð- > S ur þátttakendunum áreið- S S anlega vi'ðhurður, sem seint) S i um sléttlendi. Sunnan við „heið- ina“ stönzum við í Celle, sem er fræg fyrir sin gömlu og fögru múrgreypingahús. Næsti áfangi er Hannover, sem kunn er vegna hinna miklu vörusýn- inga, sem þar fara fram. Á leið inni frá Hannover förum við eftir Autobahn, einum hinna mfklu bílvega Þýzkaiands, sem við höfum reyndar þegar kynnzt lítillega á ieiðinni frá Hamborg. Nú liggur leiðin beint suðvestur yfir Westfalen í gegnum hinn sögufræga Tenteburgerskóg, skammt frá Porta westfalica og fram hjá Bielefeld og gegnum iðnaðar- svæðið mikla við Ru>hr til | Köln. Um kvöldið verður ekið um borgina og skoðuðu hin mikla Kölnardómkirkja, sem byrjað var á árið 1248. en lokið við 1842—80. Gisting i Köln. kölluð er og eyðum því, sem eftir er dagsins við að fara um bæinn, upp í Sívala- ( turn, á Garð o. s. frv. Um kvöld ið verður svo farið í Konung- | lega leikhúsið. fKAupmannahöfn j Fyrst skoðum við Kauphöll- EKIÐ TIL HAMBORGAR :ina, Kristjánsborgarhöll og rík ! Þriðjud’aginn 18. maí er all- isþingið, Thorvaldsenssafnfð, langur áfangi fyrir höndum. konunglega bókasafnið og fisk- svö að við verðum að leggja markaðinn, en ökum síðan til tímanlega af stað, því að aka á Amalienborg, bústaðar kon- alla leið til Hamborgar. í Hró- nngs^og horfum á, þegar skipt arskeldu stöndum við við um er um lífvarðarflokk fyrir stund til þess að skoða dóm- íraman höllina. Þaðan höldúm kirkjuna, þar sem grafnir eru við áfram út Löngulínu og margir konungar Dana. Frá skoðum höggmyndina frægu af Korsör á vesturströnd Sjá- j þinghúsið skoðað. Síðan höld- .hafmeynni úr ævintýri And’er-. Iands er farið með ferju yfir um áfram til Koblenz við - ens og Gef junarbrunninn. j Stóraibelti til Nyiborg á Fjóni,! M'°sel og Rínar og skoðum 'Söguna um Gefjun þekkja víst, síðgn vestur Fjón um Odense, Fhrenfeldstein-kastala; RINARDALUR OG RÍNARFOSSAR Fimmtudaginn 20. maí eig- um við fyrir höndum eina feg- urstu leið í öllu Þýzkalandi, Rínardalinn. Lagt verður af stað allsnemma og ekið til Bonn, núverandi höfuðborgar vestur-þýzka lýðveldisins, og síðan er ekið áfram. upp með Rín til St. Goarshausen og þar kií’fum við Loreleiklettinn. Þaðan er flestir úr Snorra-Eddu. Héðan íæðingarbæ H. C. Andersen, ókum, við í gegnum svonefndar j yfir Litlabeltisbrúna til Jót- ,Nýboder“, gamalt og merki- j lands og sem leið hggur suður ( Hegt hverfi, sem Kristján fjórði i til þýzku landamæranna hjá > vl11 °S fagurt útsýni til beggja lét upþhaflega.byggja sem mið j Flensborg. jhanda yfir ána og kastalana, stöð ihanda flotanum. Síðan * Ef tími vinnst til, verður sem gnæfa við himin báðum •erður haldið áfram að Marm- staðið við í Slésvík til þess að megin- Hjá Bingen er beygt skoða Nydam-skinið,' sem er vinstri, ekið framhjá Wies- frá víkingatímanum. Til Ham- bad'en °g UPP á Autobabn hjá borgar verður komið síðari Frankfurt am Main og beint til híúta dags og þá ekið um borg Heidelberg, elztu liáskólaborg- ina. Hringferð um höfnina, j ar Þyzkalands, þar sem við gist sem er ein mesta útflutnings-!um- 1 Heidelberg er margt að höfn Vestur-Evrópu, — ef tími vinnst til. Gisting í Hamborg. a^akirkju, glæsilegri byggingu S Ibarockstíl. Að lolcum ökum við yfir Kóngsins-nýja-torg og 'heim á ‘hótel. Urn kvöldið :munu flestir vilja skemmta sér. t. d. með því að fara í Ti- voli. Fyrri- hluta mánudagsins 17. maí notum. við til þess að skoða 'amihverfi borgarinnar, ökum fvrst ti,l Hilleröd og skoðum Friðriksborgarhöll, höldu’m svö áfram til Frédensborg og Hels- án-gör. A bakaleiðinni ökum við meðfram baðströndinni við' heldur skoðá, Ibn við verðum að láta nægja að sjá kastalann og,svo bæinn sjálfan. Ura kvöldið gefst tækifæri til þess að njóta ósvikinnar Heidelbergsstemn- inn eftir og ekið suður Lúne- j inSar 1 einhverjum hinna borgarheiði, sem reyndar er g°mlu °S 'romantisku veitinga ekki heiði á okkar mælikvarða, UM RUHR TIL KÖLN Lagt verður af stað morgun-; lyngi- og skógivaxið Ðóttir alþýðunnar MÖRG erum við ekki fpll- fcomlega ánægð með hlutina eins og þeir eru, og hö’fum ým- Is konar ráð til úrbóta, það er að segja ef við fengjum þeim •.'iðkomið. Ekki veit ég hVernig Ihöfundi þáttarins í dag gengur rneð sín snj>allræði, en þau eru svohljóðandi. Ormur Ólafsson: Ævidagar eyðast mér, oft til baga smeykur. Raunasaga orðin er, alltaf magaveikur. • Þrautir laga þungar ber — þannig haga raupi. Góða daga geymi mér, gúmmímaga kaupi. Að ljóði þungu leitandi á lenzku tungumáli. Þrautaklungur þreytandi þyrfti lungu úr stáli. Ljóðanartið lítið flý — líkjast artir heimi. Aldrej kvarta undan því, ekker.t hjarta geymi. Yið mig gæla vonirnar, vaknar sælan bjarta. Fullur mælir fagnaðar fengi eg nælonhjarta. Lamað veilum lífsins fley líkamisfeilin buga Langa eilífð lifi ei, læt því heilann duga. Aldrei rifta eðli má, aðeins svipta ráðum. Ef ég skipti skoðun á sk’al ég giftast bróðum. Ef eignast fasta auðargná óðar kasta skrúða. Með orðum lasta ekki má ef yrði plastik-brúða. Ekkert nöldur yrði þar, álltaf höldumi friðinn, erigin gjöldin iðrunar eftir kvöldin liðin. Fagnar hýra freyjan mér, Urá því skýri glaður, að gáfnarýri Ormur er ævintýramaður. Þeir, sem vildu kveða með í þessum þætti, sendi bréf sín og nöfn Alþýðublaðinu merkt: Dóttir alþýðunnar. staða, sem nóg er t:I af. Frá Heidelberg höldum við ferðinni áfram upp með ánni (Neckar um stórfagurt landslag til Heilbronn, Stuttgart og Túbingen, sem er gamall há- skólabær og enn mjög með mið aldasniði. Síðan höldum við áfram suður yfir austasta hluta Schwarzwald um Donauesch- íngen til Iandamæra Sviss skammt frá Schaffhausen við Rínarfossa. Þar dveljumst við um stund, en höldum svo á- fram til Zúrich og gistum þar. Zúridh er stærsta' borg Sviss- lands og mesta verzlunarborg- in. Um kvöldið getum við far- ið með ra'fmagnslest upp á Ut- li'berg, 874 metra hátt fjall rétt utan við bæinn, en þaðan er stórkostlegt útsýni yfir borg- ina, vatnið og alit suður til Alpafjalla. í ÁTTHÖGUM WILHELMS TELL Um morguninn 22. maí ök- um við fyrst meðíram Zúrich- vatni og Zugvatni til Luzern við Vierwaldstattersee, einni mestu ferðamannamiðstöð í Sviss. Á þessum slóðum voru heimkynni Wilhelms Tell, þjóð hetju Svisslendinga. Hér skoð- urn við m. a. svissneska ljónið eftir Thon'aldsen og kaupum okkur minjagripi, sem hvergi annars staðar fást í slíku úr- Framhald á 7. síðu. VÉK^MENN höfum lífin tver/n. Annað sést. hitt ekki. Það sést og er kunnugt. hvað vér störfum. hvernig vér komum fyrir, hvernig vér eruni viðmóts á að hitta, hvaða háttsemi og venjur vér höfum tamið oss, og, tileinkað. ,,Hvað er hann?“ spyrjum vér, þegar vér viljum vita deili á manni, og eigum við stétt eða stöðu, ve”ksvið. ..Hvernig er han'n?“ spyrjum vér einnig. og eigum að jafnaði við það. sem augljóst er og gildir að almanna rómi og dómi. Vér metum og dæmum það. sem er í augsýn og hönd verð- ur á fest. Þangað og ekki lengra ná úrskurðir manna og álit. Þó vitum vér, að undir því yfirborði, sem vér þann- ig miðum við, er manneskjan, ósýnilegur hugarheimur, sem er baktrygging allra orða og gjörða, og sú baktrygg- ing gerir ýmist að ógilda það, sem maðurinn sýnist vera, eða gefa því gildi. „Embættið þitt geta allir séð, en ert þú, sem ber það, maður?“ segir í alkunnu kvæði, og hver og einn finnur, að spurnmgin er réttmæt, þegar um er að ræða embætti og titla, stöður og mannvirðingar. En er réttmætt að skyggna framferði, breytni, ytra. hátterni á sama veg? Ér ekki nóg að hafa gott orð, hinn ytri mann vel og snyrtilega búinn og til hafðan? Siðfágun og ytra vammleysi, einnig þetta geta allir séð. Og þetta skiptir vissulega máli. Framkoma er ekki aðeins til sýnis. Hún snertir aðra menn. Það varðar þig, hvað ég hefst að og hvernig ég haga mér. Það getur ýmist verið til gagns eða óþurftar, skapbætis eða leiðinda, góðs eða ills. Breytni manna er ekki einkamál. Þess vegna kemst mannlegt samlíf ekki af án lögmáls,*fyrirmæla um það, hvernig menn skuli skipta hver við annan, hvað sé leyft og hvað bannað. Slíkt lögmál, skráð eða óskráð siðalög, hefur hvar_ vetna verið til og verður alls staðar að vera, þar sem menn lifa saman. Anuars verður félag þeirra agaleysi og upp- lausn að bráð. Skaparinn setur náttúrunni lög, jafnt dauðu efni sem lifanda lífi. Þannig hefur hann forsjón fyrir sköpun sinni og varnar því, að hún leysist upp í óskapnað. Sami skap- ari, hin góða forsjón allra manna, setur einnig mánnlífinu lög, hefur gert það frá öndverðu og gerir alls staðar. Rætt var um það hér í útvarpi í vetur, hvort sið- gæði gæti staðizt án trúar. í því sambandi var bent á þá staðreynd, að siðalög eru virt og rækt af heiðingjum. Virt- ist sem þessi staðreynd þætti verulega óþægileg fyrir kristna menn, sem álíta siðgæði rótlaust án trúar. Þó voru’ að mig minnir rifjuð upp ummæli Páls postula (Róm. 2, 14—16), er hann segir, að lögmálið sé skráð í hjörtum heiðingja, svo að þeir gjöri ósjálfrátt það, sem lögmálið bj'ður. Uppgötvun þessarar staðreyndar er m. ö. o. ekki aðeins forn, heldur frumkristin. Enda er það sannast að segja næsta augljóst, að siðlaust ma'hnlíf gæti ekki þrifist, mannlíf, sem hefði ekki neins konar hemil á því, að menn Ijugi og svíki, steli, myrði og hórist holt og bolt. Það er til einskis að leita að slíku mannfélagi á jörðinni, því að hvar sem það hefði skotið upp höfði væri það dauðadæmt um leið. Kristnum mö'nnum kemur ekki á óvart, þótt lieiðingj- ar lúti siðalögum. Engin manneskja er svo ,,heiðin“, að hún sé ekki sköpuð af Guði. Enginn hugur svo guðvana, að hann hafi ekki vott af samvizku. Þess vegna hefur ekkert fólk á jörð verið án átrúnaðar, án hugboðs um guð_ legan vilja, sem menn bæru einhverja ábyrgð fyrir. Það er eins konar andlegur iðraþembingur — óþekktur kvilli nema á menningarlegum ofmettunartímum — þegar menn taka sér iyrir hendur að gera þetta hugboð að_ hégilju og reyna að uppræta það. Og eftir er að vita, hvernig menningu farnast til framþúðar, sem sýkist til muna af þessum kvilla og afrækir vébö'nd sín. Raunar er það vitað. Menningarhrun og félagsleg upplausn innan frá hefur átt sér stað í sögunni. Slíkt hrun hefur ævinlega orðið ofan á rústir trúarbragðanna. Syndin veldur því, að þau lög, sem menn lúta um samskipti sín, eru hvarvetna ófullkomin og víðs fjarri því í framkvæmd, sem Guð ætlast til. En þau nægja til þess að halda syndurum í þeim skefjum, að þeir tortímist ekki hver fyrir öðrum. Skaparinn hefur hemil á syndmni, oss syndurunum, án tillits til þess, hverju vér trúum, hvort vér viljum af honum vita eða ekki. Hann þvingar oss til þess að vera hver öðrum aðhald, taka tillit hver til ann- ars, vinna saman að vissu marki. Hann notar meira að segja syndugar hneigðii', svo sem eiginhagsmunahyggju og sjálfselsku, á þennan veg. Hann notar sjálfsbjargar- hvötina, harax fléttar saman örlög mannheilda þannig, að einn verður að gagnast öðrum, t. d. í atvinnu- og viðskipta- lífi. Hann notar réttarvitund, almenningsálit og yfirvöld til þess að halda aftur af ráxishneigðum og uppivöðslu. Hann hagnýtir eðlislæga blygðunarkennd til þess að láta menn vanda sinn ytri mann, svo að þeir geti komizt út af því við ara og verði þolanlegir þegnar í mannfélagi. (Meira næst). Sigurbjörn Einarsson.

x

Alþýðublaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.