Alþýðublaðið - 21.03.1954, Síða 6

I
ALÞÝÐUBLAÐfiÐ
Sunnudagur 21. marz 1954
Nýff frumvarp
Framhald aí 1. síðu.
ákvæði lagar.na um þetta at-
riði séu ótvíræð.
Það skal tekið frarrT, að á-
kvæðum þessarar greinar verð
ur ekki beitt til að fella niður
iðgjaldagreiðslur peirra sjóð-
íélaga, sem k'eypt hafa sér rétt
indi sámkvæmt 3. gr. laga nr.
40 1945, fyrr en raunveruleg-
ur iðgjaldagreiðslutími þeirra
er orðinn. 30 ár.
Framhald aí 1. síðu.
vegar er framleiðsla hennar
rnikil tæknileg framíör. Þar eð
enn. er ekki unnt að nýta vetn
issprengjuna íriðsamlega muh
framleiðsla liennar lítil áhrif
hafa á öðrum sviðum en í hern
aði.
FORELDKAFÉLAGIÐ í
Laugamesskólanum boðar til
foreldrafundar í skólanum í
dag kl. 4.
Rætt verður um aðbúð barna
í skólanum. Frummælandi
verður Hjörtur* Kristmunds-
son. Einnig V.erður rætt um
skólábyggingar frá sjónarmiði
kennara. Verður Helgi Þoriáks
son frummælandi. Levfðar
verða stuttar fyrirspurnir, en
síðan verður kvikmyndasýn.
ing. Föreldrar ættu að fjöl-
menna á fundinn.
Arthur Omre: ^

HROL.FSEYJARNALIÐ
Sakamáfasaga frá Noregi
Sálarrannsóknar-
r
félag: Islands.
Sameiginlegur fundur
íélagsins og kvennadeildarinn-
ar verðui1 haldinn í Sjálfstæðis
húsinu þriðjudaginn 23. marz
kl. 8.30 síðd.
Fundarefni:
Frú Soffía Haraldsdóttir flyt
ur stutt erindi.
Þrjár söngkonur svngja
nokkra þrísöngva.
Guðbjörg Þorbjamardóttir
leikkona les upp.
Forseti félagsins flytur stutt
erindi. Kaffidrykkja.
Félagar mega taka með sér
gesti. Félagsskírteini verða af_
hent við innganginn.
Stjórnin.
og slöngur
475x16
500x16
525x16
550x16
600x16 f. jeppa
650x16
700x16
750x16
900x16
450x17
500x17
525x17 ;t1
550x17
550x18
670x15
700x20
750x20
825x20
Verð hagstætí.
Garðar Gíslason h.f.
Seykjavík.
Webster gleymdi sér oft og
tíðum gersamlega. þegar hann
fór að tala um mat. Tíminn
leið flljótt, og þeir héldu áfram
að ræðast við.
Webster hélt áfram að tala
og tala. Nú var hann búinn að
breyta um umræðuefni. Farinn
að tala um langferðabíla í sám_y
anburði við járnbrautarlestír.
Annað uppáhaldsumræðuefnið
hans frá. En sá var munurinn,
að þegar hann talaði um þetta
efni, gat hann orðið æstari en
ella. Og nú varð hann ákafur.
Hann bað frú Eriksen að bera
á borð fyrir þá Nik Dal inni á
: ljósmyndastofunni hans. Ljós-
1 myndarinn hafði frá ýmsu að
| segja og vildi fá næði til þess'.
| Póstmeistarinn var vanur að
I koma til hans einu sinni í viku
j fyrst í stað. Nú var hann far-
inn að korna tvisvar. Þeir spil-
uðu. Nik hafði komizt að því,
að póstmeistarinn notaði ljós_
myndastofuna sem bráðabirgða
viðkomustað á léið sinni til
frú Stefánsson. Þangað fór
hann alltaf, eftir að þeir hættu
að spila. Dvaldi þar svo sem
klukkutíma eða svo. Nik Dal
hafði auga með þeim. Þær
héldu áfram að hittast, ungfrú
Harm og frú Stefánsson. Not-
uðu kaffistofur 'niðri í Fred-
riksstad, aðallega tvær á víxl.
Nik Dal þorði í fyrstu ekki að
fara inn í kaffistofurnar á eft
ir þeim. Þær voru svo litlaí',
veitingastofurnar, að ekki var
að vita nema að þær grunaði,
í hvaða erindum hann væri. En
stundum fóru þær inn í veit-
i’ngastofuna „Björninn.“ Hún
var miklu stærri. Hann reyndi
að geta sér til um, hvenær
þær hefðu í hyggju að fara
þangað inn, og var þá kominn
á undan þeim inn. Það vakti
minni athygli.
Þær töluðu alltaf lágt. Það
var ógerningur að heyra, um
hvað þær voru að tala. Það var
ungfrúin, sem hafði orðið að
öllum jaínaði. Hún samkjaft-
aði varla heilum tímunum
saman. Aftur á móti var frúin
fámálug. Líkt og henni leidd_
ist og kynni ekki við sig í fé-
lagsskap við ungfrúna, Nei," Nik
(Dal heyrði ekki mikið af því,
sem þeim fór á milli. Þó
heyrði hann einu sinni að frú-
in sagði hálfreiðilega: Þú verð-
ur að hætta við þetta. Hvað
á ég þá að gera af mér? Við
Arvid verðum að skípta á milli
okkar. Ekki fáum við tólf þús-
undir hvort í sinn hlut. Svo
lækkaði hún röddina á ný, og
Nik náði ekki framhaldinu.
Webster sötraði teið sitt.
Hann umlaði eitthvað. Nú, já,
já. Er það svona? Ungfrúin á
leið að gifta sig. Vantar pen-
inga. Ætlar að neyða frú Stef-
ánsson til þess að láta sig hafa
peninga. Ó, já. Hún er ekki öll
þar sem hún er séð, ungfrú i
Harm. Líkist tatarastelpum í {
útliti, og er þeím skýld í raun i
34. DAGUR
og veru. Skrautgjörn, glys-
gefin og ómerkileg.
fíann valdi sér ærlegan kjöt-
bita. Hún er víst að lofa frúnni
því, að vitna fyrir hana í Hrólfs ’
eyjarmálinu, sú litla, tautaði
hann. En hún hefur víst ekkj
mikla löngun til þess að hleypa .
henni í vitnastúlkuna, hún frú I
Stefánsson.
Hann þagnaði; hugsaði sig
um. Allt í einu sagði hann: Já, ,
ég geri það. Síðan borðaði)
hann rólega og talaði um allt ,
annao. Rétt eins og hann hefði
gersamlega gléymt því, hvað
hann ætlaði að ge'ra. Gleymt
málinu öllu.
16.
Næsta mor.gun fór Webster
niður til Frederiksstad og
hringdl þaðan til Qsló. Náttúr
lega hefði hann getað notað
símann hjá frú Erikssen og
víst stóð honum það til boða.
En hann þáði það ekki. í fyrsta
lagi vegna þess, að frú Er’ik-
sen komst þá ekki hjá að heyra
hvað hann sagði, og auk þess
var fullvíst, að sú horaða, kon-
an póstmeistarans, sem af_
greiddi lnglínusamtöl öll út úr
þorpinu, myndi ekki láta slíkt
tækifæri ónotað, heldur liggja 1
á línunni og hlusta. Frá kon-
unni póstmeistarans var ekki
langt til póstmeistarans sjálfs.
Og frá póstmeistaranum var
ennþá styttra til frú Stéfáns-
son.
Það leið ekki á löngu þar til
Webster fékk frá Osló það, sem
hann bað um: Ábyrgðarbréf
frá Oslóarlögreglu'nni. í því
var handtökuheimild til hans,
stíluð á ungfrú Iiarm. Vildi þó
tryggja sér heimild til þess, ef
á þyrfti að halda. Hann ætl-
aði ekki að láta koma aftan að
sér. Og þótt hann að vísu
mætti handtaka hvern, sem
var, án handtökuheimildar, þá
var hann nógu gætinn til þess
að fara ekki út í þá sálma,
nema mikið lægi við. Slíkar
handtökur voru á hans eigin
ábyrgð. Hann hafði ekki í
hyggju að hætta á neitt í þessu
máli frekar en öðrum. Og svo
hafði það augljósa ólcosti, að
fara að handtalia fólk. Hann
vissi hvernig það var. Náttúr-
lega notuðu allir sér rétt sinn
til þess að fá sér lögfræðing,
málið varð meira fyrir opnum
tjöldum, allir drógu sig inn í
sína skel og ógerningur að
upplýsa neitt.
í réttarþjóðfélagi hefur sem
sagt hver einasti maður per-
sónuleg réttindi, jafnvel þótt
hann sé grunaður um glæp, já,
meira að segja þótt hann s'é
staðinn að verki með að fremja
glæp. Vörður laganna hefur
ekki óskoraðan rétt til þess að
naga sér þannig, sem hann tel_
ur bezt henta langt í frá. Hann
hefur húsbónda yfir sér, og sá,
hefur aftur flókiö réttarkerfi,
sem honum er skylt að fylgja.
Menningarþjóðfélag gefur ekki
einstaklingnum heimild til
þess að breyta eins og honum
sjálfum þykir bezt henta. Góð-
ur og gegn lögreglumaður er
ekki .einas’ta refsivö'ndur. Hann
er miklu frekar þjónn almenn-
ings. Webster var góður lög-
reglumaður, mikill mannþekkj
ari og mikill mannvinur. Hann
gerði sér vel ljóst, að það er
mannlegt að skjátlast, og það
er hægt að ná árangri án þess
að láta mikið yfir s'ér og fara
geyst. Hann gat verið hvass og
byrstur, myndugur, þegar því
var að askipta. Þegar hann
hafði fyrir framan sig þrjózka
og forherta glæpamenn, sem
hann vissi að voru sekir um af-
brot og glæpi. Það voru ekki
margir, sem voru lagnari að
knýja fram játningar heldur en
hann. En honum gekk ekki
mannvonzka til. Ekki löngun
til þess að sigra andstæðing,
heldur hvöt til þess að þjóna
sannleikanum.
Kþukkan var sex að kvöldi,
þegar hann hringdi dyrabjöll-
unni hjá ungfrú Harm. Hún
átti heima í lítilli íbúð við
Færgestedveginn. íbúðin var
ný og næstum því tóm. Þaima
stóð hann við dyrnar hjá
henni, með hattinn í hendinni;
það glampaði á beran skallann
hans. Ungfrú Harm greip and_
ann á lofti og bar hendina ó-
sjálfrátt upp að hálsinum ura
leið. Ó, þér gerðuð mig svo
hrædda; Webster hengdi hatt-
inn sinn á snaga og' sagði ró-
Eg þarf að tala dálítið við
yður.
Hún hringsólaði felmturslega
fram og aftur um herbergið.
Þegar hún var búin að jafna
sig' dálítið eftir fyrsta fátjð,
sem á hana kom, fór hún að
afsaka sig. Já, já, gerið þér svo
Auglýsíngaskrífstofa Alþýðublaðsins
er a 2. hæð í Alþýðuhúsinu gengið inn frá Ingólfsstræti.
Opin daglega kl. 10—12 og 1—6 e.h. nema laugardaga
kl. 10—12 og 1—4 e.h.
■ Ora-viðgerðir.
s
s
s
$ GUÐLAUGUR
Fljót og góð afgreiðsla. ^
GÍSLASON
Laugavegi 65
Sími 81218.
Samúðarkort
> s
s
s
s
í
s
s
Slysay amaíé.' ags íslanös ^
kaupa flestir. Fást hjé
slysavamadeildum utas
land allt. í Rvík 1 hann-S
yrðaverzluninni, Banka- S
stræti 6, Verzl. Gunnþór-S
unnar Halldórsd. og skril-S
stofu félagsins, Grófin 1J
Afgreidd í síma 4897. — ^
Heitið á slysavarnafélagið
Það bregst ekM,
DVALARHEIMÍLI
ALDRAÐRA
SJÓMANNA
Minningarsplöid
fást hjá:
^Veiðarfæraverzl. Verðancíi, 3
j sírni 3786; Sjómannafélagi •
S Reykjavíkur, sími 1915; Tó->
^ íl'l'rí'i'íií'i .. . T nli...... íí ' S
Sbaksverzl Boston, Laugav. 8,
S
Ssími 3383; Bókaverzl. Fróði, r
SLeifsg. 4, sími 2037; Verzl. (
S Laugateigur, Laugateig 24, ^
3sími 81666; Ólafur Jóhanns-^
Sogabletti 15, símiij
Nesbúð, Nesveg 39. (
I HAFNARFIRÐI: Bóka-S
verzl. V. Long, síml 9288. {
Nýja sendi- -
bílastöðin h.f.
/ son,
^ 3096;
S
S
S"
s
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
hefur afgreiðslu í Bsejar- ^
bílastöðinni í Aðalstrætl^
16. Opið 7.50—22. ÁS
sunnudogum 10—18. — S
Sími 1395. * S
S
S
s
s
s
s
s
s
s
s
i
s
s
s
Minningarsplöld
Barnaspítalasjóðs Hringsins^
eru aígreidd í Hannyrða- ^
verzl. Refill, Aðalstræti 12 ^
(áður verzl. Aug. SventS-S
S sen), í Verzluninni Victor,^
S Laugavegi 33, Holts-Apó-^
S tekl, Langholtsvegi 84, \
S Verzl. Álfabrekku við Suð-S
^ urlandsbraut, og Þorsteina-S
og
Snorrabraut 61.
Smurt brauö
og snittur,
Nestispakkar
Ödýrast og bezt. Vin-*
samlegasc pantið með-
fyrirvara.
■ búð,
f
S
S
s
s
s
s
l
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
i
s
*
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
af ýmsum atserðum Ú
bænum, útverhim :: ejd
arins og fyrir utan foæJ
MATBARINN
Lækjargötu 6,
Sími 80349.
Hús og íbúðir
sölu.
Höfum
inn til
einnig tíl sölu jarðirJ
vélbáta, biírsiðir og ^
verðbréf. ^
V
V
s
S
Nýjá fasteignasal**.
Bajnkastræti 7.
Sími 1518.