Alþýðublaðið - 08.07.1954, Blaðsíða 6

ALÞYÐUBLAÐIO
Fimmtudagur 8. júlí 1954
$éra iónmundur
j Haíldórsson
Framhald aí 5. síðu.
Eyrir satt, að presturinn að
gltað hafi verið kjölfesta sveit-
ar sinnar, er öðru í'remur hafi
forðað því, að þar yrði land-
áuðn líka. Hann hefur staðið
I3em Mettur í brimi, vakið með
fordæmi og kenningu fóiki sínu
litrú á úrkosti og framtíð feðra-
feyggðar, veitt því meðvitund
lium, að útskaginn væri ekki slit-
Inn úr tengslum við þjóðlífið,
ínenninguna, kirkjuna. Hann
fcefmr verið sívökull hirðir
tsafnaða sinna, forsvarsmaður
|>eirra og fyrirhyggja í ver-
aldlegum efnum og prestur af
lífi og sál, einslega iafnt sem
(í opinberri þjónustu.
* Þess er að vænta, að prests-
skaparsaga séra Jónmundar
verði skráð til nokkurrar hlítar
áður en langt um líður. Ýms-
ár sögur ganga af honum, eink-
fcim hreysti hans og harðfengi,
og komust sumar þeirra
fflemma á loft. Ekki kæmi mér
á óvart, þótt hann yrði sagna-
'persóna í framtíðinni á borð
við séra S'norra á Húsafelli,
|>ótt séra Jónmundyr hafi að
yísu ekki, mér vitanlega, verið
©rðaður við galdra, enda er oú
Öldin önnur en fyrir tvö hundr-
árum um orðstír í þeirri í-
þrótt. Örnefni hafa myndazt af
afrekum séra Jónmundar. Allt-
jent hefur mér verið sagt, að
Jóomundarteigur sé í Dölum
vestur, en þar hafði hann verið
kaupamaður á stúdentsárum
sínum og gerði, að sögn, svo
vænan teig fyrsta daginn, að
spildan er síðan við hann
kennd.
En hitt er minnisamast þeim,
sem hafa kynnzt þessum
stprgerða, veðurbitna víkingi,
að harm hýsir óvenjulega lif-
andi sál, vakandi og næma,
bamshjga kvika og varma. Trú
hans er heil og heit, kærleiks-
orku knúin, eins og postulinn
orðaði það. Bæði í einkaviðtöl-
um, rituðu máli og ræðu hans
sindrar oft af afli frjórra gáfna
með bragðmiklu orðfæri. Vfann
er skáldmæltur, víðl ’sinn,
minnugur, hefur latnesl.r og
norræna Massik á hraðbergi og
karm Biblíuna sína.
Það hefur munað um hand-
tök séra Jónmundar til allra
viðvika, en mest þar, sem þörf-
in var brýnust fyrir bróður-
hönd, þegai* veikur átti í hlut
eða sár. Og alltaf var rómur-
inn mikill vUr máli hans, en
aldrei gerðarlegri en þegav
kjarkur var talinn í dapran eða
vi.ltur leiðréttur.
Sigui-björn Einarsson.
Hanues á horninu.
Frambald af 3. síðu.
pora að aka með ,,aðra bönd á
stýri.
I-A.GID við þessar vísuj: er
mjög vinsælt, og því hættulegri
eru vísumar, þar sem þær eru
oftai' sungnar af þeirri" ástæðu
en enski texlinn er meinlaus.
Það er sá íslenzM að mínu áliti
«kki, þvert á móti, hann hælir
óbeinlínis strákskap og ófyrir-
leit»i, en af því höfum við
meira en nóg í okkar þjóðfé-
lagiv pó eklci sé ýtt undir það
og það fært í vinsælan búning
aseð skemmtilegu lagi.“
að drekka; fái hann ekki að
drekka, hungrar mannfólkið.
Dessa Biru hefur sitt sér-
staka veitukerfi og eigin rís-
aikra.
Og á kvöldin, þegar sólin er
gengin undir og loftið verður
svalara, sitja íbúarnir í Dessa
Biru á jörðinni fyrir framan
kofana og tala um viðburði lið
ins 4ags. í þeim samræðum
gegnir vatnið stærstu hlut-
verki, rétt eins og vatnið ræð-
ur mestu um tímanlsgi velferð
þess.
Hvaðan kemur fljótið okkar
eiginlega? spyr Dessahöfðing-
inn. Og hann bei-nir spurning-
unni frekar til sjálfs sín held-
ur en til viðstáddra, þeim mun
frekar sem hann treystir þeim
síður en svo bcur en sjáifum
sér t;I þess að 'leysa úr pessari
torráðnu gátu.
Það kemur frá þeim stað, þar
sem uppspreltur þess eru, seg-
ir Sonoto með syngjandi róddu.
Sarina stendur dálítið álengd
ar og malar rís. Hún lætur
mortélið segja „tjif-tjaf“ við
holan trjástofninn, sem hún
malar rísinn í, og enda þótt hún
sé siðsemin sjálf; þá stenzt hún
þó ekki þá hina miklu freist-
ingu að lát-a augun hvarfla til
hins unga Sonotos.
Verður vátnið nóg handa
ökrunum? spyr hún lágri,
mjúkri röddu.
Kannsko nóg og kannske
ekki nóg, svarar móðir hennar,
$em situr við litlar hlóðir og
heldur lí#i®n+«f^Min.um með
eins konaz:'viltúj'. ...
S. Franke:
na
Allah or góöúr., fullyrðir
Dessahöfðipgij^Éað lokum. Lát-
um oss voná áð vatn haldi á-
fram að strevma yfir akra vora.
AHt í kringum Dessa Biru
guðar í bambuslimgerðinu.
Sarína leggur frá sér mort-
élið.
Sonoto er staðih-n upp.
Stúlkan fyigir honum út fyr-
;r limgerðið.
Hvert ætlarðu. S'onoto?
Komdn, Sarína,
Hann leggur handlegg sinn
á öxl hennar. -
Hún skelfur lítið eitt, ofboð
lítið, og hún lítur upp til hans,
svörtum, sindrandi augum.
Hvenær, Sarina?
Spurðu föður náinn, Sonoto.
Eftir uppskeruna.
Já, gjaman, Sohoto. En þú
átt ennþá ekkí neitt hús.
Það er ekki lengi verið að
byggja hús, Sarína.
Hver á að byggjc bað?
Btúöguminn b.vggir húsið,
Sarína. Eg skal flétta veggina
úr bambus, svo að þeir skíni
eins og gullið. sem blikar i
augum þínum. Og í motdina
fyrir utan húsi okkar gt’óður-
set ég kókospálma, sem verða
eins fagurlega vaxnir og þú, Sa
rína.
Heyrir þú vatníð niða, So-
noto?
3. DAGUR:
Eg heyri orðin, sem streyma
af vörum þínum. Ásamt nið
hins streymaridi va.tni láta þau
í eyrum mínum sem fegursta
hljómlist. Komdu með munn
þinn nær eyrum mínuin, svo
að ég geti betur heyrt til þín,
mín elskaða.
Ó, Sonoto, hvað armur þnin
er sterkur.
Komdu svo, S'arína, komdu.
Dýrðleg er nóttin, sem helaur
Dessa Biru í heitum faðmi sín-
um.
Suðurkrossinn Ijómar i kon-
unglegri tign á alheiðum
himni. Myrkrið er flauels-
mjúkt, mettað og þrungið af
eftirvæntingu.
Sarina skelfur við snertingu
Sonotos.
' Hvað er þeua? hvísla varir
hennar.
Það er geithafurinn, ástin,
hann er að hvísla nafnið þitt.
Hlustaðu á hvað rödjin hans
er djúp.
Já, já, andvarpar hún. En
hún veit að það er ekki svo.
Þetta er eitthvað allt annað.
Kannske eitthvað, sem ekki hef
ur neitt nafn.
Hjartað pitt, Sonoto.
Slær fyrir þig, mín litla
brúður.
■ Er það eins sterkt og hönd-
in þín?
Það er eins sterkt og steypi-
flóðið.
Steypiflóðið eyðúeggur og
veldur óhamingju. Hvernig fer
fyrir mér, ef hjartað þitt ér
svöleiðis?
V>rtu ekki hrædd, ástin mín,
því að ég byggi handa þér hús,
og rísakur ætla ég líka að
plægja handa þér. Hvers vegna
hrindir þú !*iér nú frá þér?
Eg veit það ekki, Sonoto. ■—
Kannske er ég hrædd.
Hvers vegna ertu hrædd?
Af því að þú talar um hús,
þegar ég tala um pitt hjarta,
minn brúðgumi. Hvað er hús
ag hvað er rísakur án hjarta?
Hlustaðu á hvernig það
berst, Sarína. Komdu með eyr-
að þitt ....
Eg heyri það og ég finn það,
Sonoto. En þú ert svo ofsa-
fiúlur. Hlustar þú ekM á: vatn-
ið, Sonpto?
Eg heyri aðeins. rödd þína, og
ég sé aðeins eldinn í augum
jþínum. Eg finn aðeins hversu
heit þú ert og hve mjúkar eru
varir þínar.
Völkumaður þræðii- alla stíg-
ana, alla, áveituskurðina, og
hann leggur leið sína líka með
fram bambuslimgerðiriu. Hann
stfgur híjóðlaust til jarðar; þau
heyra ekki til harts, en hann
verður þeirra var.
Hann hugsar: Það er gott, að
ungt fólk felur sig í skugga lim
gerðisins. Allaih "vil] það; Allah
er það þóknanlegt. Hver hefur
sínum hnöppum að hneppa. Ég
S
S
s
V
s
s
s
s
s
V
s
s
er gámall. Þegar ég hreyfi
mig, brakar í gömlum og slitn-
um ljðum mínum. Það er ekki
lengúr tieitt frá mér tekið. þóft
ungif menn laum: handlegg
um æjlir ungra stíúkr.a ...
Og hann brosir, og hoiium
verð^ hugsað til gömlu kon-
unnap sirmar, sem þegar hvílir
undif ’ gæriu teppinu í sínuin
Baldfe-Baléh (kirkjugarði) og
man ekki lengur. síðkvöid
löngú liðinna daga undir þessu
hinulsama bambuslimgarði. . ..
Það var vökumaðurinn, Sar-
ína. f:
Kómdu aftur með handlegg-
inn ||nn um öxl mína, Sonoto.
Ei|.það gott svona, ástin?
Vár. þetta fyrsta umferðin
hans|i . spyr stúlkan hvislandi
röddp.
Háps fyrsta, já. Það er svo
stultí gíðan við komum.
Eriu þá hættiir að geta lesið
timarin af stjörnunum, dreng-
ur?
Ennþá er myrkt, litli hiarta-
l.iómi. L'ttu f austur. Það sést
ekki ennþá bjarma fyrir nýj-
um degi.
Við verðum að íara heim að
sofa, Sonoto. Þig syfjar og
hönd þín slaknar.
Þfð er hinn ilmandi andar-
drát|úr þinn, sem deyfir mig:
ekkfiSvefninn.
Þjið eru þá melatiblómin.
Ja; melatiblómin í hár.inu
þín|
Ifeyrirðu í vökumanninvrn?
Hafcr e: hérna nálægt okjur.
ífeð er bara vatnið á rísökr-
unúín. ástin. Það líður enn
langúr tími þangað til hánn fer
aðrg umferð. Það er svo stuit
s'íðán við komum hingað.
Súðurkrossinn hefur þegar
snújzt um 'hálfan öxul sinn á
suðliríhimninum og morgun
vinjiurinn er bega>- farinn nð
bæia blöð bambustrjánna. Ár-
vaknr fugl er tekinn að syngja
mo|gunsöng sinn.
iáþína tevgir úr sér; henni
er Jíálfkalt.
ún skundar heim i kofann
3. Og hún hefur rétt tí-má til.
að .leggjast út af í fletið.
sití, þegar íhanar gala livar-
vetna.
K|tmpúngurinn (þorpið) vakn
ar.f;.
l§kn unga sól st’ígur upp 'af
d.þiöi himinsins og helljr gló-
anfi geislum sínum yfir Dessa
Iirungurnar í. hinum möl-
na . spegli blika eins Qg
fæfefur málmur, og gr^riar
spfer hins une'a íss teygja síg
mcfjrsól Qg Mfi.
iátiffnarlesa hreiða mlm-
blöð sín út ein-3 og feikna-
blævængi. Himr. sthv'sl-
a.n'lí bambus er aistráður lif-
anái ljósi; þar skiptir um sþln
og^kugsa á hverju augnabliki,
eft|r:.þyj sem morgunkulð. blak
ar fi.ð blöðum hans til þessarar
eðaEliinnar handarinnar, glettn
islefeá og gáskafullt,
Vpnsins þúsuncl tunguc
syn^ú, sinn suðandi, hvissaudi
söngl og það .er í honum nokk-
uð af binni ungu ást Sarínu og
Sor-ótóu en þar er líka einhver
blæðandi fótarsári Ma Suto.
$ Dra-vlðgerSír. ?
^ Fljót og góð afgreiðsla. S
5 GUÐLAUGUB GÍSLASON,-
S
s
s
S'-'-
s
s
s
s
s
s
Laugavegi 65
Sími 81218.
S
S
s
s
s
s
Slysavsrraié.’ags íslard* s
kaupa Cestir. Fáat hjás
alysavarnadeildum uraS
Land allt 1 Rvík f hans-S
Samúðarkort
Það bragct ckki.
S yrðaverzluninni, Banka- S
atrætt ð, VerzL Gunnþór-?
unnar Halldórsd. og akrif- ?
atofu félagsins, Grófin 1. J
Afgreiðd f aíma 4887. - ?
Heitið á elysavamafélagíi ^
‘ $
S
i
s
V
s
s
S
s
s
DVALARHEIMILI
ALDRAÐRA
SJÓMANNA
M in ningarspiÖId
fást hjá:
; Veiðarfæraverzl. VerBnndl, í
•gfmi 3786; Sjómannafélagi ý
'Reykjavikar, címl 1915; Té- S
? baksverzl Boston, Laugav. K, S
i^gími 3383; BóbaverzL FróRI, 'i
^Leifsg. 4, aíml 2037; VemLS
\ Laugateigur, Laugateig 24, \
Ssimi 81666; Ólafnr Jóhannt A
S sen, Sogablettl 15, *fmJS
S30S6; Nesbúð, Nesveff 39. S
SGuðm. Andrésson guIksmið->
?ur Lugav. 50. Sími 3769.?
HAFNARFIRÐI; Bók&-s
SverzL V. Long, *fm< 9288. S
Ný|a sendi- -
bflastöðin h.f.
-s
4
5
s
s
hefur afgreiðslu í Bæjar-S
bílastöðinni í Aðaljtrœti S
1«. Opið 7.50—22. A?
aunnudögum 10—18.
Sími 1385. ?
?
s
\
}
j Minnlngarsplöld j
S Bamaspítalasjóð* HringrinaS
S eru afgreidd í Hannyrða-?
S verzl. Refill, Aðal*træti 11?
S (áður verzl. Aug. Svend-?
? sen), f Verzluninnl Víctor,^
? Laugavegi 33, HoIt*-Apó-s
• teki, Langholtavegi U4,S
^ Verzl. Álfabrekku við Su8-V
^ urlandabraut, og Þor*teiní-S
sbúð, Snorrabraut 61.
Smurt brauö
ög snittur.
Nestispakkar.
Ödýrast og beit. VI*-?
camlegast pantið ísoV?
fyrirvara, ?
i; 9KAT8ABRVN
Lækjarghto •
Sínri 8934».
s Húsogíhúðir
•f ýmsum •taerðuak
twnum, útverfym •:
arina og fyrir ntaa bao-.|
ina til aölu. —Hðíuz&l
•innlg ttl •Ku Jarffiv;;
vélbáta, MfrstSir »g<
vorðbréf.
Býja futolffoiMlM.
Backastrætt 7.
KtwllUM,