Alþýðublaðið - 07.10.1954, Blaðsíða 6

8
ALÞYÐUBUdW
Fimmíuilagur 7, október 1954
S Ð V AL ABHEIMILI
^ ALDRABKA S
S SJÓMAXNA |
| MinnlngarsplöM \
^ fást bjá: V
S Veiðarfseraveral. VerUandi,^
^sími 3786; Sjómannafélagi ?
j Reykjavíkur, tíml 1915; Té»\
j baksverzl Boston, Laugav. S, ý
jSÍml 3383; Bókaverzl. Fró5i, \
ÍLeifsg. 4, ííml 2037; VeraLS
Útvarpið
20.30 Erindi: Úr sögu skóg-
anna á Austurlandi eftir
1750 (Skúli Þórðarson mag-
ister).
20.55 íslenzk tónlist: Lög eftir
Þórarin Guömundsson (pl.).
21.10 Úr heimi myndlistarinn-
ar. — Björn Th. Björnsson
listfrseðingur sér um. þáttinn.
21.30 Tónleikar: Luise Walker
Ieikur á gítar (plötur).
21.45 Náttúrlegir hlutir: Spurn
ingar og svör um náttúru-
fræði (Guðmundur Kjart-
ansson jarðfræðingur).
22.10 „Torfusystur“, saga eftir
_Stefán Hannesson í Litla-
Hvammi, II (Jón Sigurðsson
skrifstofustjóri).
22.3.0 Sinfónískir tónleikar
(plötur): Fiðlukonsert í
moll eftir Schumarm (Menu-
hin og Philharmoniska hljóm
sveitin í New York leika;
Sir John Barirolli stjóimar).
KKOSSGATA.
Nr. 741.
Lárétt: 1 framlag, 6 forsetn-
.íng, 7 rifrildi, 9 fisk, 10 biblíu-
nafn, 12 borðandi, 14 leiktæki,
15 kvendýr. 17 frumbvggjana í
Perú.
Lóðrétt: 1 eðli, 2 á fingri, 3
samtenging, 4 á litinn, 5
glannafenginn, 8 vambfylli, 11
nota, 13 les, 16 tveir eins.
Lausn á krossgátu nr. 740.
Lárétt: 1 innskot, 6 Ása, 7
rnakk, 9 sr„ 10 tel, 12 te, 14
tala, 15 ökl, 17 rimman.
Lóðrétt: 1 ilmstör, 2 nekt, 3
ká, 4 oss, 5 Tarzan, 8 ket, 11
lala, 13 exi, 16 lm.
- Kvikmyndir -
LÖGREGLUÞJÓNNIIi NT OG
ÞJÓFURINN. - ítölsk
aiburóa skemmtileg mynd
um viðureign lögregluþjóns
(Aldo Fabrizi) og þjófs (Toto)
,sem lýst er með suðrænni
frásagnargleði og feikilegri
kímni. Oft er svo skammt
stórra högga á milli í fyndni
myndarinnar, að maður á
erfitt með að koma hlátrin-
um öllum út úr sér og ligg-
ur við.að svelgjast á. Leikur
þeirra félaganna Toto og
Fabrizi er með slíkum á-
gætum, að fátítt er að sjá
annað. ein,s, enda „typurn-
ar“ óborganlegar. Toto gef-
ur Ghaplin lítið eftir á köfl-
um. Eltingaleikurinn er bráð
fyndinn, en þó tekur út yfir
allt, er þeir fara að ræða
um sjúkdóma ogþá ekki sízt
undankoma þjófsms, signor
Esposito. — Signor E .posito
viðurkennir, að hann sé
pjófur, en telur það sér
mikla afsökun, að hann steli
aðallega frá útlendingum og
þá einkum Ameríkumönn-
um. Er heimspeki hans öll
hin kátlegasta. Þó er endir-
inn sennilega .hvað skemmti
legastur. Óhætt er að mæla
með þessari mynd.
honum eitt augn4þíik og stökk svo út í buskann,
logandi hrætt og ispoðgað yfir trufluninni., Frið
ur og kyrrð og ■rþ.í.alls staðar. Hann sagði: Ég
geri ráð fyrir því að þið séuð mjög hamingju
söm í þessu landi.
Hamingjusöm? ,iit hún ’eftir. Hvers vegna
endilega pað? •
Hann sagði: Allt/þetta öryggi. Hann minntist
liðsforingjans í útlendingaeftirijtinu, sem brós
bandaði fra sér með hendinni og sagði
við hann fyrir stundu síðan: Við þurfum að
fara varlega, herra minn. en hleypti honum
samt í gegn á vafasömu vegabréfi.
Er ekki friðurinn.ei'nungis á yfirborðinu?
Jú, smáske; máske. Ósjálfrátt útskýrði hann.
Sjáið þér til, ungfrú: Heima höfum við haft
st.ríð í tvö löng ár. Ef við værum á gangi heima,
þá yrðum við að fara mjög varlega. Hvenær
sem er geta orrustuflugvélar hvolft sér yfir
mann. Úti á vegum verður maður alltaf að
vera við því buinn að stökkva ofan í skurði.
Ojá. Þið hafið sjálfsagt eitthvað til þess að
fyrir. Eða hvaö?
Eg hef aldrei gert mér grein fyrir því í raun
og veru, um hvað barizt er. Ein af áhrifum stöð
ugra manndrápa og vígaferla allt umhverfis
mann eru þau, að tilfinningarnar sljóvgast..
Meira en sljóvgast: Maður hættir að finna til.
Nema að einu leyti: Óttinn víkur aldrei frá
manni. Einasta tiifinningn, sem að kemst, er
ótti'nn. Enginn okkar getur hatað lengur, —
og ekki heldur elskað. Þér hafið sjálfsagt heyrt
þess getið, að samkvæmt hagskýrslum okkar
fækkar barnsfæðingum ár frá ári í okkar landi.
En stríðið heldur alltaf áfram hjá ykkur_
Það hljóta að vera einhverjar orsakir, sem
liggja til þess, að þið stöðvið það ekki.
Það er ekki hægt að stöðva stríð, þegar mað-
ur er hættur að finna til. Stundum finnst mér,
að við höldum í pað dauðahaldi, vegna þess að
það er þó ein tilfinning tii þess að lifa fyrir:
Óttinn. Ef við missum hann, væri öllum til-
finnmgum þar með útrýmt, og ekkert til þess
að lifa fyrir. Enginn okkar, hvorki karl né kona,
myndi njóta friðar, ef allar íilfirmingar væru
dauðar, — líka óttinn.
Þarna var svolítið sveitaþorp framundan.
Eins og vin í eyðimörku: Gömul kirkja, kirkju
garður með fáemum leiðum, veitingakrá Hann
Hann sagði: >Samt myndi ég ekki öfunda landa
mína, ef ég værí í vðar sporum og ætti í landi
mínu annað ems og þetta vinalega þorp, Hann
sagði þetta eins og óhugsað, kalt og kæruleys-
islega.
Manni getur leiðzt, þó það sé stríð. Pening-
ar, foreldrar, margir hlutir eru alveg eins góðir
eins og stríð, heyrði hann hana segja.
Hann hélt áfram án þess að reyna að rök-
ræða eða láta hana skilja sig: Qg þar að auki
eruð pér svo ungar, . . og mjög laglegár. Rödd
in var dapurleg.
Djöfullinn sjálfur. — Til nvers eruð þér eig
inlega að mælast?
Einskis, ungfrú. Fyrir alla muni, trúið mér.
Alls einskis. Ég sagði vður það rétfi áðan. Með
mér eru allar tilfinningar dauðar. Og þar að
auki: Ég er þegar orðinn gamall maður.
Það kom skyndilega mikill hnykkur á bílinn,
hrixfcúentist til beggja hliða sitt á hvað á vegin-
um, D. greip báðum höndum fyrir augun í of-
boði. Loksins, að eilífðartíma liðnurn að honum
fannst, nam bíllinn staðar. Hún sagði: Það er
sprungið á bílnum. Hann lét, heldurnar falla
'niður áftur’ .Afsakið ungfrú, nú kemur hann
yfir mig aftur, þéssi voðalegi ótti. Hann skalf
og nýtraði. Óttinn. —
Hér er engin ástæða til þess að hræðast neitt,
sagði hún stillilega.
Því ekki það? Hann bar stríðið í hjarta sínu.
Óttinn réði þar ríkjum. Gefðu mér svolítinn
tíma til þess að jafna mig, hugsaði hann_
Hún sá, hvað honum leið. Ekki neina tilfinn
ingasemi. Ég hata tilfinningasemi. Hún ræsti
bílinn, og hann skreiddist af síað. Hann hallað-
ist til annarrar hliðarinnar, ískyggilega mikið,
fannst honum. ;Það hlýtur að vera bílaverk-
stæði eða eitthvað svoleiðis hér við veginn,
sagði hún. Það er alltof kalt til þess að ég nenni
að setja varahjólbarðann undir hér úti á heiði,
Og svo kom þögn. Bölvuð þokan aftur, heyrði
hann hana segja. Hann hafði ekki augun af
þráðbeinum veginum frpmundan. Hann sat eins
og dáleiddur :,pg deplaði varla augunum. Hon-
um fannst vegurinn beint framundan hljóta
að liggja beint inn í eilífðina.
Finnst yður rétt að aka svona á loftlausum
hjólbarðanum? spurði hann.
Fyrir alla niuni verið ekki hræddur_
Hann sagði': Ég hef pýðingarmiklu hlutverki
að gegna hér í Englandi. Það var afsökunar-
hreimur í röddinni.
Hú.n sneri andlit.inu allt í einu að honum,
grönnu, undarlega barnslegu og þó svo fullorð
inslegu og raunamæddu andliti. Hún minnti
hann á krakkakjána, fullorðið barn. Ilún gat
ekki verið meira en tuttugu ára, kannske miklu
yngri. Að mmnsta kosti nógu ung til þess að
geta vel verið dóttir hans. Hún sagði og kall
aði sér fram á stýrið: Voruð þér að gefa eitt-
hvað leyndardómsfullt í skyi^? Haldið þér
kannske að ég muni þá frekar verða skotin í
yður
Nei. z
Það er líka til einskis.
Eru karlménn- yfirleitt skotnir i yður, ung-
frú? '
Margir. Ég er hætt, að geta talið þá. Og ég í
þeim. Bara snöggvast.
Hvílík býsn að svona ung stúlka skyldi
þekkja heiminn eins og hann gat verstur ver-
ið_ — Kannske var það af því að hann var kom
inn á þennan aldur, að honum fannst aö æsk-
an ætti þó í öllu, falli _að geta verið tími, . . .
segjum tími vonarinnar. Hann sagði og reyndi
að íala vingjarnlega: Nei, ég bý ekki yfir nein
um levndardómi. Ég er bara í viðskiptaerind
um.
Máske flugríkur?
Nei, ónei_ Fyrirtækið,- sem ég ,vinn hjá, er
alls ekki mjög fjársterkt.
Allt í einu brosti hún og leit í andlit honum.
Og hún sagði, aðihonum virtist án forvitni, til
inningalaust; manni. gat fundizt hún falleg:
Kvæntur?
Á vissan hátt. ■
Þér meinið fráskilinn?
Já, pað er að segja, hún er dáin.
Bílljósin lituðu' svarta þokuna framundan
rauðgula. Vegurinn brikkaði skyndilega. Hún
hægði á íerðina_ Það heyrðist mamiamál. Götu
ijós. Einhver kallaði: Ég sagði Sally að við
myndum verða hérna í nótt. Framundan bíln
um var uppljómuð bygging, gríðarstórir glugg
Í Úra-vlðgerðlr. í
t Fljót og góð afgreiðslfe. /
ÍGUÐLAUGUK GÍSLASÐN, l
\
S
s
Laugavegi 65
Sími 81218.
Samúðarkort
5
S
s
s
s
S Rlys«v*naaíC-i *g* tslauds (
s k&upfe flestir. Fárt h|fev
i «lysavarnadeildum ara s
1 Ifend allt. í Rvík 1 h»n»« j
• yrðaverzluninnl, B*nkt-S
) rtræti 8, Verzl. Gunnþðr- S
: ttnnar HalIdórsdL og akriúj
í fetofu félagsins, Grófio L)
^ Afgreidd i eím» 4887„ —'í
Heitið & slysavarafefálfefif.}
S
^Laugateigur, Laugateig 24, S
j|síml 81666; Ólafur Jóhanns- S
íson, Sogablettl 15, sími S
^3096; Nesbúð, Nesveg 3fó
^Guðm. Andrésson guilsmið-'í
Sur Lugav. 50. Sími 3763.
)í HAFNARFIRÐI: Bóka-S
verzl. V. Long, siml 8288. S
-S
S
s
s
s
Nýja sendl- -
bííastöðíri ti.f.
hefur afgreiðsln í Bæjax-)
1@. Opið 7.50—22.
aunnudögum. 10—18.
Bimi 1395.
j MlnnlnMarsplöId ?
S B arnaspítalaj) ó5s Hringsine)
S eru afgreidd í Hannyrðfe-i
S verzl. Refill, A5al*træti ISý
S (áður verzl. Aug. Sven
) sen), i Verzluninni Viciox., j
S Laugavegl 33, HoIt*-Apó-'j
) t.eki, Langholtávegi 84,)
Verzl. Álfabrekku við SuS-
ý urlandsbraut, og Þoriítein«-,3
ýbúð, Snorrabraul 81.
j Smurt brauð
$ ög snittur.
's
s
s
s
s
s
Nestispakkar. I
Odýrast bert. Yíi*\
aamlegaíí pantið
fyrirv&r*. (
S MATBARIIVN
Lmkjargbtn 4
Sími 89Í4»
S Uús o& íbúðir
a
■)
s
. í
s
.)
at ýmsum fetærðum ry
bænum, útvertum _ S
arins og fyrir ntan bp«)
£nn til iðlu. — HðfunaS
rtnnlg til sðln J»reir,i
vélbáta, bifrrtSii efí
verðbréf.
NjrJ» ffesteign«MS<s», )
Bnnkfestrseö 7. )
fiimi l&m. )