Alþýðublaðið - 08.12.1954, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAOIÐ
Miðvikutlagur 8. des. 1954
Útgefandi: Alþýðnjlotyurinn.
Ritstjóri: Helgi Scemundsson.
Fréttastjóri: Sigvaldi Hjálmarsson.
Blaðamenn: Bj'örgvin Guðmundsson og
Loftur Guðmundsson.
Auglýsingastjóri: Erntna Möller.
Ritstjórnarswiar: 4901 og 4902.
Auglýsingasími: 4906.
Afgreiðslustmi: 4900.
Alþýðuprentsmiðjan, Hverfisgötu 8—10.
Ásþiiftarverð 15,00 á mánuði. I lausasölu 1,00.
Heimskulegt frumhlaup
Hanníbal Valdimarsson:
Forsefaúrskurðuroo
GUN'NAR BENEDIKTS-
SON semur vikulega Þjóð-
viljaþátt um dagskrá út-
varpsins. Þykir þar gæta
nokkurrar Ihlutdrægni, þar
eð höfundinum er gjarnt að
leggja flokkspólitískan
mælibvarða á menn og mál-
efni. Á þetta er ekki bent til
að amast við því, þó að
Gunnar telji alla kommún-
‘ísta útvalið fól.k við hljóð-
nemann. Slíkt oflof er auð-
vitað háð og Gunnari sízt of
gott að draga dár að sam-
herjum sínum. Hitt er
hneyksli, að maður. sem leit
ast við að semja gagnrýni,
skuli nær vikulega ráðast á
flesta þá, sem fram koma í
útvarpinu, fyrir ímvndaðar
og upp’osnar saktr. En sú ó-
hugnanleffa staðrevnd ein-
kennir öðru fremúr vinnu-
brögð Gunnars Benedikts-
sonar.
ÚtvarpKháttur Þióðv'lians
í gær fíaliar að meginlhiuta
um ræðuhöldm fvrría des-
ember. Áður haf*i Morgun-
blaðig vikið af dóraskap að
r^ðu. Jóns Helgasonar pró-
fessors. Nú bætist það við,
að Gunnar Benedktsson
segir svo hvatvíslega frá
ræðum Sigurbjarnar Einars
sonar prófesrors og Þórar-
ins Björnssonar skóiameist-
ara, að manninum virðist
naumast sjálfrátt. Ástæðan
er sú, að báð.r áminnztir
ræðumenn hylltu andlegt
frelsi og vestræna menn-
ingu, en þá finnst Gunnari
höggvið nærri sér og kom-
múnismanum og umhverfist
af relði. Hann er þannig and
lega skyldur Morgunblað-
inu, og mun hvorugur aðil-
inn öfundsverður.
Tilvitnanir í grein Gunn-
ars taka af öll tvímæli um,
að þessi áfellisdómur hefur
við rök að stýðjast. Hann
segir orðrétt um Sisurbiörn
Einarsson og málflutnlng
hans: „Annað veifið herti
hann s'g upp og m^Iti «ann-
indi um kúpun auðvaldsríkj
anna, en ekki hafði har.n
fyrr sleppt því orði en hann
hneig saman á ný og stundi
upp helberum ósannindum
um Sovétríkln.“ Kennir hér
þess, sem raunar var áður
vitað, að Gunnar telur gagn
rýni á kommúnismann póli-
tískt guðlast og vill ekki
heyra auðvaldinu hallmæÞ,
ef ,,páfunum“ i Moskvu er
jafnframt sagt til syndanna.
Sömu afstöðu gæt r, þegar
hann heyrir Andrés Björns-
son lesa upp úr bók, þar
sem píslarvottur kommún-
ismans og nazismans segir
frá reynslu sinni og leggur
rauða og brúna kúgunar-
valdjð að líku.
Furðulegust er þó um-
sögn Gunnars Benediktsson
ar um. ræðu Þórarns Björns
sonar skólameistara. Þar get
ur að líta hessi vísdómsorð:
..Meffinatriði ræðunnar var
ódulbúin áminning t'l stúd-
e"+a um að vara sig á rök-
ré+tri hn.rfcun k.-jrf að hað
geti vaMið .siðfe'rðlegu losi
í samfélaginu.“ Þúsundun-
um, sem heyrðu ræðu Þórar
ins Biörnssonar, kemur
þessi dómsniðurstaða Gunn-
ars Benediktssonar sjálfsagt
me'.ra en litið á óvart. En
skýringin á þessu heimsku-
lega frumihlaupi bggur svo
sem í augum uppi: Gunnar
Benediktsson er á bví stig:
andlegrar heilsu að úr-
skurða kommúnistískan á-
róður og nökrátta (hugsun
eina og sama fyrirbærið'
Alþýðublaðið v'11 ekki
láta ihjá líða að benda á
þennan útvarpsþátt Þjóðvilj
ans, þó að það vorkenni
Gunnari Benediktssyni, en
geti ekkert annað fyrir
hann gert. Kommúnisminn
hefur valdið Sigurbirni Ein
arssyni og Þórarni Björns-
syni vonbr'gðum. Um það
er ekki að sakast við þá,
heldur ,.páfana“ í Moskvu.
En meðan Gunnar Bene-
diktsson áttar sig ekki á
þeírri staðrevnd. er varla
v'ð gó^u að búast, enda
sýna verkin merkin.
K O L A -
Misföðvarkefill.
Er kaupandi að 2ja ferm. kolakynntum miðstöðv-
katli. — Uppl. í síma 4905 eftir kl, 5,
ALÞÝÐUBLAÐIÐ hefur birt
tvær áberandi rammagreinar
um það, að óg hafi kveðið'upp
vafasaman eða rangan úrskurð
á Alþýðusambandsþingi um
upptöku Iðju, félags verk-
smiðjufólks í Revkjavík, í Al-
þýðusamband íslands,
Síðan er því haldið fram, að
þessi rangi úrskurour hafi ráð-
ið úrslltum á Alþýðusambands
þingi.
Þó að mér þyki leiðinlegt að
fara að munnhöggvast við Al-
þýðublaðið, tel ég a. m. k. nauð
synlegt að lelðrétta í fullri hóg
yærð þessar aðdrótlanir.
Á dagskrá var eitt viðkvæm
asta ágreiningsmál þingsins:
Inntaka Iðju í sambandið.
Jón S'gurðsson hafði fram-
sögu fyrir sambandsstjórn o.g
lagði fram tillögu urn. að Iðja
skyldi tekin í sambandið, að
uppfylltum vissum skilyrðum.
sem sett'voru í t'llögunni. Tók
hann fram í ræðu sinni, að til-
laga sín væri jákvæð, hann
legði til, að félasinu værí ekk'
syniáð um inntöku og inntöku-
beiðni þess ekki vísað frá.
I Þetta bótti ýmsum þingfull-
trúum þó ekki fullnæsiandi af
greiðsla á ínntökube ðni félags
ins. os bar Effvarð Sisurð-son
fram fillösu fvrir beírra hönd
um. að ínntökube'ðni Iðiu vrði
þegar sambvkkt, en íélaginu
gert að skyldu að brevta lög-
um i'num, ef þau reyndust
brióta í bág við einhver á-
kvæði sambandslaganna.
i Þannig lá málið a’veg skýrt
fvrir forsetum, begar uniræð-
um lauk og t:l atkvæðagreiðslu
Icom.
Hér lágu fyrir tvær sjálf-
sfæ^ar tdlögur um inntöku fé-
lassins. Sá var einn munurínn
á heim. að önnur v ldí heimila
félaeinu full réttindí á þinginu
stráv, hin að uppfylltum viss-
uffl skilvrðnm síðar.
Enffin tillaga )á fvrir um að
svm'q félaginu um inntöku, né
beldur um að fre-ta Kmjleffri
afffdu á ipntökuþeiðninni.
Nú var það sammál fomet-
anna allra, að fvrst b+nri að
I bera undir b'nffið bá tillöguna.
; lensra ffenffi, er>da er bað
eift ff’-nnUvalIaratriði fnndar-
c.ka,na. Rkvr-t va+ fram tekið að
vrði fsú tiPasa feúd. kæm: hin.
pem hei.mi’a vildi fu)i réttindi
síðer. t'l afkvmða.
F.ncrin ófk kom nm gð bera
honnan úrskurð forseta undir
hi r> ffi ð.
Hinc vocrqr harsf skrifl'.ff ér’k
f'cá +ni fnUfi-inim nm. að a+fc-
hoi-i 0-0 + Vvonfto 0-ni ðcl g c;kv1 rl;
v-'fýiXfg Off varð forseti ctrav
inð hioirn; óok enda e- hað f
camrnomi við lög Albvðusam-
hflr/i'unc.
Finc off Vnnniifff pr fnr cvn
atkvBoSatn-oiðcTon þanniff.
mnð inn+.ök,, Tðiu camkircomt
tinöffi.i EðKrarðc ^i ffU—'ðmor»ar
fr—oiririii ci+kircoði T”ff ■FnUfi-iTor
moð 19400 gfkrrooði p ha+r xrið
s'ff on ffoon henni jd.1 fnlltrúi
m.eð 111ffn 0+kiroo.ðf pT', Ti.oVi C'ó-i*
T>-o++ón fiill+rúar með Q42 gt-
kircoði -tnn—n fiorvorandi en
pinn FnlT+i*iTj moð Pö O+Vvoo/si
ff—c*irir5' oVVf o+Vvooði "p1— Vnct’i
i--hr4i+' lóffn fvrir knm + ’1 i n fí a
Tó-o t1-'ffnrðccif)nar pkki t,P af-
Tinmiff rovndlst .ctnrVnr
r—r»:—ijVn.if; £ Tvinffirlt. pðo IffffO
o+V.irooði fv+ffioi-irlf 'rr+rVii
T*iti WiQÍI Iwrf p.íwi') o?(
félaffið brevtti löffum sínum,
ef einhver ákvæði þeirra brvtu
í bág við sambandslógin.
Við atkvæðagreiðsluna, sem
fram fór að viðhöföu nafna-
kalli, kom og í ljós, að nokkrir
fulltrúar tjáðu slg fylgjandi
inntöku féiagsins, en teldu rétt
ara að setja frekari skilyrði.
Þannig er víst. að meirihlut'nn
með inntöku Iðju var nokkru
sterk.ari en fram. kom af at-
kvæðatölunum um tillögu. þá,
sem samþyikkt var.
Það er hörmung með rammg
greinahöfund Alþýðublaðsins,
að honum dugar ekkert góð
kénnslubók. í fundastjórn. Fyr-
:r honum fer allt í graut, því
að hann ruglar saman reglum
um sjálfstæðar tdlögur og
frestunar- og frávísunartillög-
ur, og því er ekki von. að vel
fari með réttar niðurstöður.
Fyrir rammagreinahöfundin
um. hefur íarið eins og Sveini
Dúfu.
„Að axla lærði allvel hann
og eins ag bregða ."nöggt.
að ,.fella“ hart og ,.hvila“ rétt
hann hélt sig kunna glöggt,
en ætti að ,,hvíla“ oftast nær
hann axla mundi flein,
og skyldi „avla“, skorti v't.
svo skefííð rakst í stein.“
Hér hefur skeftið viccU]effa
rekizt í stein, og er ekkert vlð
því að gera.
En sjaldan er e'n háran stök.
Rammagreínahöfun durinn sog.
ir. að kórónan á irmtöVu Iðiu
haf: verið c.ambvkktin á kjör-
bréfum fulltrúanná.
Er bví nú haVlið fram, að
„rúmur helmínffur hihcrFntltrú-
anna“ hafi verið fini-.wraridi,
og fundur bvf oVVí ó1—v+nnar-
fær. begar kiörTn-éf TSi'u -fup.
trú a n n a voru pamhnVy+
Hér er eVV FáF—v-ffi -m qfcöh
unar. Þesci fidlirráénff Vvggicf
a r+'jcvit.andí ó°or,r>ivi+nm.
Kiörhréf Fn+T+nTonna
vonj meira en docr1o-ff+ +i1 st-
huffunar í nefnd. Þ“ffar svo
loks voru fram komnar tvær
t llögur um að taka kjörbréftn
t:I afgreiðsiu, hófust umræöur,
og mæltu þeir Jón Sigurðsson,
Oskar Hallgrímsson og Eggert
Þorsteinsson gegn .sambykkt
kjörbréfanna. Lauk umræð-
unnj. með ræðum heirra.
Bar Jón Sigurðsson fram t .1-
lrgu um að fres+a afgreiðs’u
kjörhréfanna þar tjl' daginn eft
ir. Átti þingfo-ccet.i e'nckis ann
ars kost en bera bá tillögu án
frekar; 'urnncoðij Undir at-
kvæði. Var hvn FoUU raeg rnlkl
»m atkvæðam.un Er svo var
komið iá fv-ii- +.i11cioa um að
samíbvkkja Viö-hi-ófin án frek-
arí tafa. S’’ t:"°ff.i fék'k milli
140 off 150 atVv-nði. margir
rátu hjá vfð a+Timífgff-eiðsi-
una. en ein'" v'"'r 'h'éiddu at-
| kvæði á mó+i v- hoc.c.u líóst,
pð sú c.taðh—fí-nff oi- fiarxi öllu
laffj. að funiTiu- hnff oVy,; yer.ð
J pV'ktunarfcm- — Hvatning
.Tóns Siffiir’írcrffrr -" t:l sinna
monra um p* ffpnoq af fundi
t'l hess að v--- -—*= óálvktún-
o"fær er v'Vp cíú’fn cer riægí-
leg viðurkerrrri">ff á lösmæti
fundarmic vx -* -■'• r-áfiát.ö’fun.
b'r-'rí ekki til^faðan árangur.
Um það er hví engum blöð-
, um að fletta. að Inntaka Iðju í
[ Alþýðusamband íslands var
samþykkt samkvæmt réttum
fundarsköpum af meirihluta
j fulltrúa og allsherjaratkvæða,
og eins hitt að fundur var mik
ið meira en rét.t ályktunarfær*
þegar kiörbréf Iðiu ýoru sam-
þvkkt. I þriðra laff' réð forseti
þvi ekki hvenær sú atkvæða-
greiðsla fór fram, heldur á-
kvarðaðist hc* af fram.kona-
inni frestuna"'h'|1ösu Jóns Sig-
urðssonar Rrálfs. -- Eru það
þiví alger ödh-'fanáJí bsgar mér
er um bqð kprrr'+. 1rrrernig þessí
mál leýstu.sf h-átt fvrir sam-
F’töðu þ"i ffff- — c+iórnmála-
flokka, sem vóu,, þess um.
kom.na að d-oJ—- o-iU yfir AI-
þýðucamh'-1"'1’' T-r’>-.Hs.
Hamiiho1 V-1-,!inarsson.
Minnin^arorð:

AÐ KYÖLDI hins 13. októ-
ber síðast liðinn kom hin ó-
vænta harmafregn, að Sigríð-
ur Þorkelsdóttir á Laugaveg
140 væri dáin. Það var mikið
áfall fyrir' mig og mín börn.
„Þar, sem góðir menn fara,
eru guðs vegir“ sagði Björn-
stjerne Björnson, og hún var
mikil og góð. Nú -er það svo,
að þeir, sem örlögin hafa búið
byggð áveðurs í þessu lífi, er.u
oft næmari fyrir hlýju hand-
taki og hlýjum hug en hinir,
rem betur vegnar. Það er ef
til vill þess vegna, sem okkur
var Sigriður min svo mikið
traust og örygffi og við höfum
misst svo mikið.
Okkar fundum bar fyrst
sam.an nokkru eftir ég var
orðin ekkja. Ég kom til henn-
ar. Ég var að leita mér að hús-
næði og var sárlarín off b"evtt.
En hennar orðlruica samúð
veitti mér brótt. Éff var -svo
Jáncöm að kvnnast henni á-
fram off manní hennnr off svni.
Þnu vitíuðu m'n off vo"u sam-
taka um að g1eð'a ohVur og
hiálpa. Eldrí te1r>an mín, sem
var veik 9 ár af 13. sem hun
Sigríður S. Þorkelsdóttir.
lifði, átti þarna góða vini, sem
aldrei brugðust og veittu yl-
geislum umhyggju og kærleika
inn á hennar þrautabraut. Áð-
ur en hún var 'iörðuð, þomu
þau hjónjn Ibæði og máluðu
allt hjá mér, og hún saumaði
ný gluggatjöld og setti upp.
Svo var það næsta vetur á eft
Framnditl á 7. síðu.