Alþýðublaðið - 04.01.1955, Síða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Þriðjudagur 4. janúar 1855
Útgefandi: Alþýðuflo\\urinn.
Ritstjóri: Helgi Sæmundsson.
Fréttastjóri: Sigvaldi Hjálmarsson.
Blaðamenn: Björgvin Gitðmundsson og
Loftur Guðmundsson.
Auglýsing.astjóri: Emma Möller.
Ritstjórnarsímar: 4901 og 4902.
Auglýsingasírni: 4906.
Afgreiðslusimi: 4900.
Alþýðuprentsmiðjan, Hverfisgötu 8—10.
Ásþriftarverð 15,00 á mánuði. í lausasölu 1/10.
A l þýðusambandið.
Ararnótarœða forseta íslands:
ÁTÖK þau, sem urðu á
síðasta þ'ngi Alþýðusam-
bands íslands og úrslit
þe'.rra, hafa nú leitt til ger-
breytingar á starfsmanna-
liði sambandsins. Úr þjón-
ustu þess hafa v.'kið Jón
Sigurðsson framkvæmda-
stjóri, Ástbjartur Sæmunds-
son sknfstofumaður, Jón
Hjálmarsson erindreki og
Sigurjón Jónsson starfsmað
ur. Kunnugt er, að Hanni-
bal Valdimarsson verður
framkvæmdastjóx’i sam-
bandsins. en samstarfsmað-
ur - hans kommúnistinn
Snorri Jónsson, sem jafn-
framt hefur verið kosinn
gjaldkeri þess, þó að meiri-
hluti miðstjórnarinnar sé
f 1 okksbundið Alþýðuflökks-
fólk.
Veigamesta deiluefnið
meðal Alþýðuflokksmanna
um Alþýðusamband íslands
fyrir síðasta sambandsbi ng
var samvinnan við Sjálf-
stæðismenn og sú afleiðing
hennar, að Sigurjón. Jóns-
son var starfsmaður sam-
bandsins. Engan þurfti að
undra, að um þetta væru
skiptar skoðanir. Orsök
þessa var sú staðreynd, að
Alþýðuflokkinn skorti styrk
til að stjórna sambandinu
upp á sitt eindæmi. Hanni-
bal Valdimarsson tekst nú
á hendur vandann, sem fylg
ir þeirri vegsemd að hafa
verið kjörinn forseti Al-
þýðusambands íslands og
gerast framkvæmdastjóri
þess. Hann hefur losað sam
bandið við starfskrafta
fyrri samherja sinna og um
le,ið fjarlægt Sjálfstæðis-
manninn Sigurjón Jónsson
úr skrifstofu þess. Þann sig
; ur hefur hann orðið að
gjalda því verði. að gera
kommúnistann Snorra Jóns-
son að gjaldkera og starfs-
mana^i samibandíi'ns. Hann
sýnir þannig nýjum sam-
herjum á;rna tillitssemi.
Reynsla Alþýðuflokks-
ins af stö-rfum kommúnista
á framfæri Alþýðusam-
bands íslands er með þeim
endemum, að þessir atburð
ir hljóta að vekja kvíða.
Hannibal . Vaidimarsson
þekkir þau málsatvik mæta
vel eins og aðr.ir forustu-
menn verkalýðssamtak-
anna. Vonandi hefur hann
ekki gleymt þeim, en minn
ist þess, að andstæðingar
Alþýðuflokksins meðal
kommúnr.sta eru viðsjál-
ustu og ófyrii'leitnustu
fjandmenn og hættulegast-
ir, þegar þeir breiða út
faðminn. Sú stefna, að Al-
þýðuflokksmenn stjórni Al-
þýðusam-bandi íslands, mót
ast ekki af eigingirni og
flokkspólitískum hagsmun
um heldur þeirri staðreynd,
að öðru vísi er ekki hægt
að gera heildarsamtök
verkalýðsins . á íslandi að
lýriki baráttunnar ífyrir
bættum kjörum alþýðunn-
ar og lýðræðislegum um-
bótum í landinu. A'Iþýðu-
flokksmenn, sem veikja þá
vígstöðu af tillitssemji við
andstæðingá, \n.ta ekki,
hvað þeir gera. En þeir
verða áreiðanlega reynsl-
unni ríkari, þegar fram líða
stundir. Þá hefur sumum
reynzt fjjóigarðara að
hverfa og týnast í gleymsku
og uppgjöf en snúa við.
Sjálfum be.'m .hefur stund-
arsigur orðið skammvinn-
ur. en óheillaþróunin vatn
á myllu andstæðinganna.
Og til þess ættú yítin að
vera að varast þau.
Alþýðublaðfg mun dæma
störf núverandi miðstjórn-
ar .Alþýðusambands íslands
af verkum hennar. Enn er
fátt eitt vitað um áform
hennar, enda vaidatíminn
stuttur, en bvrjunin spáir
því miður ekki góðu. Nú er
Ham^ bals V 3(1 di m arasoínar
og þess fólks, sem studdi
hann til valda í heildarsam
tökum verkalýðsins, að
sýna stefnu sína í verki.
Og Vi'.ssulega hvíla fleiri
sjónir á Alþýðusambandi
íslands en augu kommún-
ismans, sem nú sjá og end-
urspegla það, sem fram fer
í þeirri síofnun, er vera á
i senn musteri og virkis-
borg v'.nnandi stétta á ís-
landi. Síðar rneir kunna
þau að verða minnisstæð
Alþýðuflokksfólki, sem
treystir kommúnistum af
fljótfærni eða oíurkappi —
ekki síður en Giámsaugun
Gretti.

amenn,
Hefi opnað lækningastofu á Borgarveg 13 (húsi
Vals Sigurðssonar) Ytri-Njarðvík.
Viðtalstímar: kl. l3/2—3 alla vjrka daga1 nema laug
ardaga kl. 11—12. Sími: 567.
Guðjón Klemenzson, læknir.
Góðir íslendingar. - i
VIÐ HJÓNIN óskum yður
öllum, hverjum fyrir sig og
þjóðinni í heild, gleð!legs ný-
árs og þökkum gamla árið.
Okkur hefur verið það til mik-
illar ánægju, að rnargir hafa
heimsótt okkur hér á Bessa-
stöðum á hinu liðna ári af öll-
um stéttum þjóðfélagsins.
Þá vil ég sérstaklega þakka
öllum- þeim, sem komu, sendu
mér skeyt:, kvæði og gjafir á
sextugsafmæli mínu síðast lið-
ið vor. Það var meiri mann-
fjöldi en ég gat búizt Við eða
get náð til. Oss er öllum svo
farið, að fátt gleður meir en
góður hugur og góðar óskir.
Velvild og samúð styrkir og
hressir. Maður er .manns gam-
an. Hafið þér öll inn'.Iega þökk.
Korðurlandaförin.
Á slðast liðnu ári höfum við
einnig haft tækiíæri til að
ferðast meir og víðar en áður,
og vil ég þá fyrst minnást á
Norðurlandaförina. Hmn fyrsti j
forseti Islands, Sveinn Björns- j
son, taldi það skyldu, að opin-:
ber heimsókn væri gerð af
hálfu hins nýstofnaða íslenzka
Ivðveldis til Norðurlanda, þótt
honum, sakir vanheilsu, auðn-
aðiít ekkj að koma því í frsm- ,
kvæmd. Ég var sömu skoðun-
ar. og hafi nokkuð vantað á
um fulla sannfæring um nauð-
syn þessarar farar, þá'var það
horfA í ferðalok. Almenningi
er kunnugt um þessa för, o%
veit, að slíkar ferð.r eru al-
hjóða venja, og engum er nauð
synlegra en nýstofnuðu T-íki að
bregða ekki þar af. Vér íslend-
ingar höfum skilið við Dani
samkvæmt samningi og fellt
niður hið samieCginlega kon-
ungdæmi. Ég tel því vel farið.
að það biargaðist fyrir tíu ára
afmæli lýðveldisms. að bioð-
irnar tókust í heudur, bróður-
lega og af heilum hug. Sama er
að segja um viðtökurnar í. Sví-
þjóð og Finnland,'.; vér Islend-
íngar getum fagnað þeim með
stolti ungs manns, sem er ný-
orðinn myndugur. Aldrei hef-
ur meira verið ritað í blöð um
hið nýia ísland og h.ð forna.
atvi'nn-ulíf. bókmenntír og þjóð
menning, flest af nákvæmri
bekkin? og allt af rnikilli vél-
vild. Þjóðirnar tóku þátt í þess
um fagnaðarfundi. og börnin
teiknuðu í-slenzka fána í skól-
unum og veifuðu beiin, glöð og
brosandi. Það féll í hlut okkar
hjónanna að vera fulltrúar fs-
lands. En vissulega giltu mót-
tökurnar ekki okkur persónu-
lega. Þær voru ávarp ög
kveðja til hinnar íslenzku þjóð
ar ög árnaðaróskir til h'ns
unga lýðveldis. Þjóðirnar er.u
einstaklingar hver gagnvart
annarri, og grasið má ekki
gróa í götunni. Ungt og fá-
mennt lýðveldi á að gera sér
far um að hnýta íastar vin-
áttuböndin í allar áftir.
Þetta var skylduför. eins og
ég sagð', en þar fyrir sannar-
lega ekki óljúf. Skylda og á-
hugí falla oft saman, og bví
oftar því betur. En ef ég á um
að velja, þá .ferðast .ég nú orðið
heldur innan lands en utan.
Það ber margt til, sem of langt
yrði að telja. Meðal annars á
ég öfarið um nokkur héruð, þó
víðast hafl ég komiö einhverri
t.’ma' Það er og ákvörðun okk-
ar að hsimcækja öl! iögsagnar-
umd.æmi á þessu stutta kjör-.
tímábili, sem er ýfir að ráða,
þó viðkorn.ustaðir verði færri
en skyldi. I sumar sem leið
gafst okkur tími til að fara um
mestallan Norðlendinga- og
Austíirðingafjórðung. Þsssar
ferðir voru okkúr t'l óbland-
innár ánægju. Gg það er furða
e'ga jafnt og ekkert kostar. og
því stundum lítils metið, En
það hef ég fundið við að koma
frá heitu lar.di og röku um
þrjú þúsund mílna veg á sautj-
án tímum, að sptgvqðursrign-
ing á Keflavíkurtlugvell; var
hreinasti lífgjafi og guðsbless-
un. Þetta loftslag er heilnæmt
fyrir alla menn'.ngu, hugsaði
ég. Og þó ve't maður það ekki
fvrr en maður hefur, reynt
annað. Og svo er þetta loft svo
Ásgeir Ásgeirsson forset| íslands.
hve mikið vinnst .með stuttri
viðdvöl og skjótri yf.rferð,
þegar hægt er að byggja á
gömlum kynnu.m víða hvar.
Náttúran, byggðin, fólkið, at-
vinnuhfið og afkoman. b’asir-
alls staðar við, og heildarsvip-
urinn verður furðu skýr í en.d-
urminningunm. Eg nota þetta
tækifæri til að fly.tja þessura
héruðum og íbúurn þe.rra inni
legar þakkir fyrir ógleyman-
lega ■ daga.
Heiinæm! lofi.
Náttúra vors lands er býsna
sérstæð, barnið og únglinjgúr-'
inn lítur á hana sem sjálfsagð-
an hlut eins og móður og föð-
ur, mat og drykk. En hún síast
inn í sálina, og hugurinn kem-
ur til að bera „síns héimalands
mó.t“. -En sá sem fer um önnur
héruð og lönd eða eldist, hon-
um opnast sýn. þegar hann
kemur aftur á förnar slóðir. Ég
hef komið í þau lör.id, þar sem
mér finnst allt áþekkt. þó far.ð
sé largar leiðir. Og hvaða err
índi er það þá, að flvtja sig úr
stað? Máske hraðinn og hreyf-
ingm, sem alltaf er nokkuð —
og svo auðvitað að hitta nýtt
fólk. En hér á íslandi skiptir
um svip á skammri leið, og
formin og litirnir taka á sig all
ar myndir og blæbrigði. Loftið
er svo tært og svait — einkum
eftir stórrigningu. Og alltaf er
jgott að anda því að sér. Loftið
i er ein sú guðsgáfa, sem ■ allir
biátært fyrir augaö. og sólin
og skýin, Ijósið og skuggarnir
gefa hinu stórbrotna landslagi
ótrúlega tilbreýting. Skáldin
og málararnir hai’a far.gað
sumt, og verk þéirra veita oss
mikla nautn í skammdegi ir.n-
an fjögurra veggja, Þe'.r auka
oss skilning, en gera þó ekki
bstur en skapárínn. Vér eigum
ekki að bera listaverk saman
við Ijósmyndina, sein mSssir
mafgs, heldur við háttúruna,
og þá verður flestra hlutur
smár. Margra heiður vex af
því. en sumra verðúr skömm
að rneiri. Ég segi ekki meir um
náttúru Islands að þessu s'mni
og vísa til skálda og lista-
manna. en gott þót-ti mér í sum
ar að siá aftúr Herðubreið frá
Möðrudal, inn yfir öræfi og
suður á Valnajökul, og Hall-
ormsstaðarskóg ino á Snæfell
yfir blómlega 'sveit. Þessa naut
ég með rentu frá unglingsár-
unum. Ég er þakklátur fyrir
það, að ég kofnát þá langt og
víða um landið í atvinnuleit,
en í þá daga var það bara vel-
stætt. fólk -hér í Reykjavík,
sem á sumrum fór austur fyrir
heiðar, og þótti .gott fyrir al-
menning, að fá einn útreiðar-
túr upp í Mosfellssveit eða
gangandi í berjamó upp í Öskj.u
hlíð. En guði sé lof, hve margt
■hefur breytzt. Fyr'.r flestum
(var þá Hallormsstaoarskógur,
jÁ-sbyrgi, Gullfoss og Geysir
jbara til í kvæðum, að ég nú
, ekki nefni hinar breiðu byggð
I Frsonhald á 7„ síðm