Alþýðublaðið - 15.01.1955, Page 7

Alþýðublaðið - 15.01.1955, Page 7
Laaugardagnr 15. janúar 1955 ALiÞYÐIIBLAÐIO Gamli Nói - guðhræddur merkt Nóas að hana er á valdi radda — leiksviðsraddanna, — k ■ fremur en hins bókmenntalega forms. Loftur Guðmunásson. Mac Donald Framhaid at 4. síðu (Frh. af 5. síðu.) verki, auk þess sem hann beit arnar, svip- og raddbrigði, sam ir nú í fyrsta skipti, fara furðulega ríkri innlifun. fyrir alvöru skapi sínu íj í túlkun sinni skyggnist Brynj framsögn. — Þau tilþrif spá ólfur enn dýpra, varðandi góðu um framhaldið. Hlutverk, innsta eðli hins frumstæða, Sems bróður hans er tilþrifa- einfalda alþýðumarms, sem fyr 'lítið frá höfundarins hendi, þess, að nokkur minna félaga ir samband sitt við almættlð enda þótt um heilsteypfa per- e®a andstæðinga færi í laga og skilyrðislausa hlýðni við sónugerð sé að ræða, og gerir þras út af smá merðslum. rödd þess, verður þess umkom Einar Þ Einarsson því þau mer W stefnt fyrir lík inn að vinna hin ótrúlegustu skil, sem til verður ætlazt. amsárás og var það borið fyrir afrek, en er um leið úrræða- Hlutverk Jafets er h'nsvegar rétti, að ég hefði ráð’.zt á Janie laus og ’breyskur maður og losaralegra og ekki auðvelt son með með blýkylfu. Ekki handleiðslu þeirra sleppir. viðfangs, og Steindóri Hjör- veit e8 hv°rt hann var barinn Hæst reis leikur hans undir leifssyni hví ekki um að kenna,. með. kyHu. eii dómarinn vísaði lokin, begar hann stendur á þótt persónan verði dálít'ð málinu frá sem „luægilegri og fjallstindinum, ieinn og yfir- brotakennd. Eins og áður er furðulegn stefnu“. gefinn, — jafnvel af guði sín- sagt, verður höfundinum held ’ MacDonald minntxst aldrei um, — um leið og hann hefur ur lítið úr tengdadætrum Nóa. á þetta mál. Ég held, að hann lokið hlutverki sínu, og hvorki osr verða þær hvorki meira né hafi verið mjög mótfallinn of- hans nánustu né álmættið minni í meðferð þe:rra önnu héldi. En það þýðxr ekki, að þurfa ]/ngur á honum að Stínu Þórarinsdóttur, Sigríðar hann haf. sicort hugrekki. halda; þegar honum er horfin Hairalín og Hófmfrjiðar Pá's- öll köllun í lífinu og hann er dóttur. Hinsvegar má fullyrða, aftur orðinn tilgangslaust gam aA Þorsteini Ö. Stephensen almenni. Sl-ik leiktilþrif verða verði öllu meira úr hlutverki! , , ... _ að teljast fátíður, listrær.n at- Mannsins. en bað er frá höf- lnngaðx hann til að setjast burður hérlendis. undarins bendi; þar foeitir Þor i Thel«an ste“* nl°ta fnðar!ns Emelía Jónasdóttir leikur steinn þrótti og tilþrifum i 1 ^emouth og>irrar stoðu konu Nóa. Leikur hennar er hrevfineum 'oa frásögn á áhrifa ■ að_vera ‘,Faðlr. • látlaus oe sannfærandi, og ó- ríkan hátt. Um hin „þöglu“ ý, fn hrey£lngm’ ,fem +.hann aA. cecrfá að henn’ verði K1íiH»wV ■ «ert SV0 milílð tjl að hyggja upp, var haldm óþolin Þreyffur öldungur. Er hann var orðinn sextug- hætt að seeja, að henni verði hlutverk dýranna, er eigm- eins. mikið úr hlutverkinu og l.po-a lítið að segja; þau eru efni standa til af hálfu höf- sniðug uppáfinning leikhúss- undarins. En óþörf hortitta- manns til að skapa umhverfis- smíði fri't mér það af þýð- tontjsj við frUmsögu.na, auk anda hálfu, að kalla hana „frú þess sem þau eru oft og tíðum Nóa“, þótt ekki komi það léikn . e:ns konar undirleikúr við um beinlíms við. Túlkun Jóns Sigurhiörnsson ar á hlutverki Kams Nóasonar er méð foví bezta, sem svo ung ur leikari hefur gert þér á nsviði á .síðari árum og enn ein sönnun foess, að mikils megi af honum vænta. Karl- mannleg fmrnkotna Jóns og. hreimmikil og þjálfuð rödd hans nýtur sín vel i þessu hlut skanbrigði Nóa. Þétta; eins og önnur tækifæri í samfoandi v'ð sviðsetninsruna hagnýtir i.pflrst'iórinn, Lárus Pálsson, sér til hins ýtrasta og af mik- íllí smekkvísi. Ber oa öll leik- ®tiórn han v'tni vandvirkni og kunnáttu og fvrir bragðið ber lítið á því, að leikritið er á köflum dálítið losaralegt. Höf- undurinn á það nefnilega sam Myndlisfarcýníngin í Rém mæði og skorti. á umburðar- lyndi, sem fylgir æskunni. Ég minnist þess, að ég hitti hann heima hjá honum. þegar stjórndrkreppan yar í seinn: stjórn. Alþýðufiokksins. Hann var þreyítur öldung- ur. Það var vonlaust, að þessi MacDonajd, vonsvikinn, hjáip arvana, skemmdur af smjaðri og aðdáun, gæti fundið töfra svarið eða borið þá gífurlegu byr'ði, scm hann hafði sjálfur hrúgað upp. NÆSTA GREIN: Þegar ég neitafti að vinna með Churchill. NÝLEGA birtist í dagblöð- um bæjarins tilkynn.'ng frá Fé lagi íslenzkra myndlistar- manna vun væntanlega þátt- töku íslendinga í norrænni list sýningu í Róm, og hyggst fé- lagið eitt saman hafa alla for- göngu í málinu fyr'r íslands hönd. Vegna tilkynníngar þessar- ar óskar félag okkar að taka fram það. sem hér fer á eftir: Á öllum hinum Norðurlönd- unum starfa mörg listamanna félög og hefur ekkert einstakt félag forgöngu í málum eins og þessu; heldur nefndir, sem kosnar eru af llstamannastétt- inni í heild. Hér starfa nú þrjú félög myndlistarmanna, en eitt félagið hefur enn haldið þeim forréttindum að hafa umfooð fyrlr Norræna listfoandalagið og stafar það frá beirn tíma, er það var eina félasio. Þegar um er að ræða þátttöku íslenzku þjóðarinnar í sýningum erlend is, virðist það augljóst mál, að listamannastéttín öil verði að standa að baki slíkri bátttöku og að réttur allra listamanna sé jafn hvar í félagi sem þeir eru. Hið háa alþingi hefur sam- þykkt að styrkia sýn' npu þessa af slíkri rausr*. að ís- lenzkir listamenn hafa aldrei fyrr haft iafn niman fiárhag til að vanda sem foezt til svn- ingar eins og nú, og er allri stétt'.nni skvlt að þakka bá vin semd og skilning, sem það hef- ur sýnt bessu máli. Og til að styðja. að góðri sarovinnu lista mannanna 'hefur albinei sett bað sk'lvrði fyrir fjárveiting- unni, að öll listamnnnafélöein vinni saman. Samþykkt alþing is er svohljóðandi: „Vegna þátttöku íslenzkra myndlistarmanna í samnor- rænn: listsýnineu í Róm. Und- irbúning og tilhögun á þátt- t*ku beirra í sýningunni skal ákveða með samþykkí Mennta roálaráðuneyt'sins kr. 109 000, enda annist 2 fulltrúar Félags íslenzkra royndlistarmanna, 2 fulltrúar Nýja. myndlistarfé- l.aerins oe 1 fulltrú.i félagsins Qháðir listamenn mvndaval og aðrar framkvæmdir.“ En í stað þe^s að +aka þessu höfðinglega tllboði hefur Fé- lag íslenzkra myndlistar- manna nú útilokað samvinnu við hin listamannafélöein tvö með bví að kjósa sýningar- nefnd e'nsamalt oy he:mta ein. ræði í bessu máli í skmlt for- réttinda þeirra, sem áður var minnzt á og bar með svipt öll listamannafélögin áðurnefndri fiárveitingu. Þar sem hér er berlega feng ið á siðferðileean rétt okkar og auv bess eeneið á snið v:.ð sam bvkkt albíneis um samvinnu listamannafé'aeanna, munum við ekki iaka þátt í bessari sýn'ngu nema samkomulag náist í tæka tíð milli félag- anna um undirbún:n® svning- ; arinnar or svningarnefnd sé skipuð samkvæmi fyrirmæl- um alþingis. Reykjavík, 14. janúar 19ó5. Nýja myndlistarfélagið. Ásgrímur Jónsson, Jóhann Briem, . Jón Engilherts, Jóa Þorleifsson, Karen Vgnete Þór arinsson, Sveinn Þórarinsson. (Jón Stefánsson listmálari er staddur erlendis.) BILAR SIMI 7601... (Frh. af 5. síðu.) skaparans henc’}? En rennið augum yíir þé.t'.a land og byggðir þess, jafnvel á vor- bjartri nóttu, þegar ungir og. meira að seeja á síórhátíðum kristninnar. Ér bá hin íslenzka' jörð yfirle'tt helguð af dýrkun j þess guðs, sem Jesús Kristur guðs, sem Jesús Kristur i kenndi oss að þskkja sem himneskan föður? VÉR HÖFTJM ÞÖRF FYRIR KRISTNA HELGIÐÓMA OG HELGIHALD Þegar vér leiðum hugann að þessu og öðru eins, hljótum vér þá ekki að finna, að þjóð- in hefir ’þörfg fyrir það, a’ð einhverjir reitir, elnhverjir staðir eða hús í hverri sveit séu einvörðungu helgaðir guði föður, bæninni og tilbeiðsl- unni? Höfum vér ekki öll þörf fyrir þessa fáu og dreifðu helgidóma, sem vígðir mu til þjónustu við Krist og hann einan? Hinn franski heimspekingur Voltaire, sem ekki var neinn kirkjuvinur á sinni tíð,-lét svo um’ mælt, að sá, sem vildi af- nema kristna trú, yrði að byrja á því að afnema sunnu- daginn. Hann hafði rétt fyrir sér. Við sunnudagsguðsþjón- ustuna, þegar hún or rækt, fer fram fræðsla um kristin trúar sann'ndi, Þar lærir fclk af öll- um stéttum að biðja til guðs hlið við hlið. Þar eru sungnir sálmar og fluttir söngvar. og sýndar mvndir — að vísu ekki kvikmyndir, — sem grópa per sónu frelsarans inn í hugi flóks ins, bæði ungra cg gamalla. Þar er allt miðað við það, að orð guðs nái til mannshjart- ans. SUNDURTÆTTUR EÐA SAMEINAÐUR LÍKAMI í Þegar Jesús sldpaði fyrir u.m trúboðið, bauð hann post- ulum sínum ekki aðeins að predika og kenna. heldur og að skíra, þ. e. a. s. hinn kristni maður átti að t'.lheyra kirkju legu samfélagi, verða limur á líkama Krists, eins og Páll postuli komst að orði. AUir vita, að sá líkami deyr, sem er sundur tættur, svo að lim- irnir liggja hingað cg þangað út um allar jarðir. Það er þetta ,sem á sér stað, þegar kristnir menn vanrækja þá helgidóma, sem frá upphafi vega hafa verið æðarnar, sem veittu andlegu lífi fagnaðarer indisins til allra lima hinnar kristnu kirkju. Enginn er fær um að segja til um það, hversu víða geta náð áhriíin af sam- bæn safnaðar við mssugjörð. KRxlFTAVERK OG SAMBÆN Ekki alls fyrir löngu var frá ein hefði fenglð sjón á blindu' því sagt í blöðunum, að kona auga, er hún var stödd við messu í girkju sinni á annan j jóladag. — I nýja íestament- j inu er frá því sagt, hvernig kraftaverk gerðust, meðan kristinn söfnuður er á bæn. og allt til þessa dags vitum vér, að furðulegir hlutir hafa grezt, begar söfnuður í kirkju var samstilltur í bæninni. Vér þekkjum fó.lk, sem talið var af, en fékk þann bata, að það nú hefir gengið hér um göturn ar árum saman. Það er ekki siður að auglýsa það, þótt slík ar bænir séu heytðan því að það getur enginn mannlegur máttur talið sér slíkt trl gild- is. En bænin er ekki aðeins í því fólgin, að vér tölum við guð, heldur og í því, að góður guð noti samstillta orku biðj- andi manna öðrum til líknar. Mikil er þvl ábyrgð þeirra safn aða, ppm láta sig vanta í guðs bús. Ókirkiurækinn maður er í vissuro skilningi eins og að- stoðarmaður læknis, ,sem ekki vill leggja fram krafta sína í samvinnu við lækninn til líkn ar hinum sjúku. „VERÐIÐ EINS OG BÖRNIN“ ..Mér ber að vera í húsi föð- ur míns“. sagði Jesús 12 ára gamall, og þessi orð hans ætt- um vér öll að taka oss í munn, og breyta eftir þeim, hvar sem vér e'gum heima á landinu. En til þess verðum vér að snúa við, ag verða eins og börnin. Enginn er svro lærður, svo menntaður eða svo vitur, að hann sé ekki barn fyrir guðs augliti. Og enginn er svo mikill í 'heimsins augum né sjálfs sín, að hann sé, ekki smátt og óþroskað barn fyrir föðurnum himneska. Þa^ sem oss ber að gera, er því að reyna að verða aftur börn, og taka upp aftur þann sið, sem vér og vor kvnslóð höíum verið að eldast frá. SAMTOK UM KIRKJURÆKNI Ég er ekki að segja, að vér finnum á svipstundu. hvaða áhrif það mundi haía fvrir oss eða þjóð vora, ef hinir full orðnu yrðu kikrjmækriir að nýju. En vér erum farin að finna, hvað verður, ef kristin- dómurinn gleymist. Það, sem ég er að fara hér fram á,. er aðeins það, að einhverjir, sem hingað til hafa ekki verið kirkjuræknir, taki sig sgman, og fari reglulega til messu. Það má einsetja sér t. d. eitt ár til að byrja með. Mér kem ur t. d. til hugar einhver saurnaklúbbur, bridge-flokkur, kvenfélag eða íjbrótta;flokkur, bekkur í skóla, leshringur eða skipshöfn á skipi, — eða vina hópur, sem gerði samtök um þetta eins og hvert annað menningarfyrirtæk:. Sl'rv sam tök nokkurra manna gætu hjálpað til að vekja breyfingu, sem hefði bætandi cg vekjandi áhrif á líf íslenzkn kirlyiunn- ar. Þessi hugmynd þvkir ef til vill barnaleg. Þér megið brosa að henni, ef þér viijið. Ef til vill finnið þér fyrst í stað að- e'ns prest. söngflokk eða dálít inn hóp af fólki. eins og fóik er upp og ofan. En hver veit, nema þér eigið eftir að finna í kirkjunni þann Dróttin, sem fylg'r yður upp um fjöll og f'rnindþ út á sjóinn og til vinnustöðvanna, ■— út í hring iðu hins daglega lífs, með vinnu þess og verzlun. starfi og striti, skemmtun og góðri gleði. Ég veit raunar vel, að það eru ekki allir kirkjurækn ir menn til fyrirmyndar, en- ég þekki enga fyrjrmynd æðrl né fullkomnari en hann, sem allt frá bernskudögum vildi vera í hú.si guðs. Hafi hann fundið þörf fvrir guðsþjómist- una í lielgidónmum, miinu hvorki bú né ég vaxa upp úr þeirri þörf.

x

Alþýðublaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.