Tíminn - 22.12.1964, Síða 8

8
TIMINN
ÞRIÐJUDAGUR 22. desember 1964
Ólafur Ólafsson, kristniboði:
Utvarpstæknin í
þjónustu kirkju
SKKSfíSJSai
Skógur af möstrum — 250 metra há — sem senda evangelíska tóna
Útvarpstæknin hefur verið
tekin í notkun í æ ríkara mæli
í hinu mikla útbreiðslustarfi
kristinnar kirkju. Það var vissu
lega kirkjusögulegur stórvið-
burður, þegar útvarpsstöð
Lútherska heimssambandsins,
Rödd fagnaðarerindisins, tók
til starfa á hálendi Eþíópíu að
keisaranum viðstöddum. Út-
varpað var á 15 tungumálum
þegar á fyrsta ár-i.
Jóhannes Ólafsson, kristni-
boðslæknir, skrifaði i tilefni
af opnun útvarpsstöðvarinnar,
meðal annars þetta:
„Ólga mikil er á sviði trú-
mála í Afríku. Af 240 milljón-
um íbúa álfunnar, eru 80 mill-
jónir taldir vera Múhammeðs-
trúar, 40 milljónir kristnir, en
75 milljónir hallast að frum-
stæðum trúarbrögðum. Þær 45
milljónir manna, sem þá eru
ótaldir, eru skráðir trúleysingj
ar.“
(Athugandi er, að skýrslur
um áhangendur trúarbragða
byggjast yfirleitt á tilgátum —
að kristnum mönnum undan-
teknum þó, að vissu leyti, sem
eru jafnan innritaðir í kirkju-
bækur.
„Á næstu árum mun um
helmingur íbúa Afríku taka af-
stöðu til mikilvægustu spurn-
ingar lífsins, þeirrar um trúar-
brögðin. í því efni verður um
þrennt að velja: Múhammeðs-
trú, kommúnisma eða kristin-
dóm . . .“
„Getur útvarpstæknin haft
áhrif á gang þessara mála?“
spyr læknirinn og svarar:
„Vafalaust. Útvarpshlustend-
um fjölgar ört í Afríku. Þar
sem stór hundraðshluti er ólæs
er útvarp nær eina og stór-
virkasta tækið til þess að ná
til fjöldans með boðun fagn-
aðarerendisins.
Það er látið gjalla og glymja
á vinnustöðum, í verzlunum og
á götum úti, allstaðar þar sem
fjölmenni er mest . . . Og
alltaf munu einhverjir hlusta.
Ú tvarpsby lg j unum eru síður
takmörk sett en nokkrum öðr-
um boðbera. Þar sem kristni-
boðum er meinað að koma,
þar sem þjóðernis- og kyn-
þáttarígur lokar leiðum, stend
ur rödd fagnaðarerindisins op-
in leið inn á heimilin um út-
varpstækið.“
Loks skrifar Jóhannes: „For
svarsmenn þessa mikla fyrir-
tækis vara kristna menn við
að halda að hér sé fengið
töframeðal, sem kristna muni
heilar heimsálfur. Þar fyrir
verður útvarpsstöðin hér í Add
is Abeba, stærsta kristniboðs-
tæki, sem lútherska kirkjan
hefur sem slík yfir að ráða.“
Útvarpsefnis er þannig afl-
að, að dagskrárþættir eru tekn
ir saman hjá kristnum söfnuð-
um margra þeirra landa, sem
stöðin nær til, eins og T.D.
Eþíópíu, Tanganyika, Maua-
gaskar, Suður-Afríku, Nígeríu
og Líbanon og fleiri. Er þetta
gert til þess að sem fyllst til-
lit sé tekið til hlustenda, þjóð-
ernis, tungu, þroskastigs sem
og þarfa hlustenda hvers lands
um sig fyrir fræðslu og leið-
beiningar, jafnt í tímanlegum
og andlegum efnum. Öll alúð
er lögð við fjölbreytni dag-
skrárliða, að þeir séu í senn
áheyrilegir og fræðandi."
2.
Kristileg útvarpsstarfsemi er
rekin með þrennu móti:
Þar sem ríkisútvarp er eins
og hér í landi, er samið um
flutning ákveðins magns út-
varpsefnis á tilteknum tíma,
ýmist kirkjunni að kostnaðar-
lausu eða fyrir þóknun.
Þar sem löggilt samtök
standa að útvarpsrekstri — líkt
og tíðkast h.iá ýmsum stór-
þjóðum eins og t.d. í Japan,
Bandaríkjunum og jafnvel Eng
landi — er leigður eða keypt-
ur útvarpstími, lengri eða
skemmri, eftir því sem um er
samið og er mest u>m það.
Lokstæru útvarpsstöðvar í eigu
kristinnar kirkju, stofanaðar
og reknar af frjálsum samtök-
um kristinna áhugamanna. Slík
ar útvarpsstöðvar eru þegar
yfir 60 og skiptast hér um bil
jafnt milli mótmælenda og
kaþólskra kirkna. Mesta orku
og um það bil jafna, hafa út-
varpsstöð páfagarðs — Radio
Vatican — og lútherska stöð-
in, Rödd fagnaðarerindisins.
Mótmælendur hafa þegar gert
áætlanir um að stofna 30 til
40 nýjar útvarpsstöðvar í ná-
inni framtíð.
Kanohara heitir afskekkt
sveitaþorp, röska 100 km. leið
n.v. af Tokyó. Þar höfðu börn
og unglingar aldrei áður hvit-
an mann séð, þegar þangað
kom í heimsókn fyrir nokkr-
um mánuðum, Ralph Phipps
kristniboði, fulltrúi útvarps-
þáttarins Lutheran Hour —
Lútherski tíminn — í Japan.
Erindi Mr. Phipps til ICáno-
hara var að hitta að máli 17
ára gamlan pilt, Kazuo að
nafni. Piltur þessi hafði löngu
áður innritast í Biblíu-bréfa-
skóla þáttarins og leyst verk-
efni öll einstaklega vel af
hendi. Nú hafði hann skrifað
þættinum bréf með beiðni um
að verða áskrifandi nýs náms-
skeiðs.
Fulltrúinn og tveir japansk-
ir samstarfsmenn hans leituðu
nú Kazuo uppi til þess ekki
aðeins að svara umsókn hans
persónulega og kynnast hon-
um, heldur og færa honum
góða gjöf. En tilefni þess var
það, að umsóknarbeiðni pilts-
ins var milljónasta bréfið, sem
þættinum hafði borist í Japan
síða* hann hófst þar 1951.
Á.iað er, að 75 millj.
Japfflia hlutsi á útvarp, séu
fimm um hvert tæki, en þau
^rp 15 millj. í landinu. Kristi-
lgg.. útvarpsstarfsemi hefur í
éngu kfistniboðslandi verið bet
ur tekið en í Japan — landi
hins mikla trúarbragðaglund-
roða.
Meðal útvarpshlustenda er
Lutheran Hour heimskunnur
fyrir löngu. Hann hófst upp-
haflega í Bandaríkjunum 1930,
en er nú fluttur frá 1240 út-
varpsstöðvum í rúmlega 100"
löndum á alls 56 tungumálum.
Skoðanakönnun í Bretlandi
1956 leiddi í ljós, að fleiri
hlustuðu að jafnaði á þennan
hákristilega þátt en nokkurt
annað útvarpsenfi í BBC. —
brezka útvarpinu.
Oflangt mál yrði að geta or-
saka svo mikilla og stórgleiði-
legra vinsælda. Af fjölmörgum
aðilum, sem kaupa útvarps-
út um heimsbyggðina.
tíma fyrir kristilegt efni verð-
ur að nægja að geta þessa eina,
sem mest-gengi-hefur.> -nu
3.
Fyrir rúmum 40 árum kynnt
ist ég lítillega í New York
manni að nafni Paul Rader.
Hann var þá talinn vera einn
ágætasti vakningaprédikari
Bandaríkjanna. Ég hafði ekki
þroska til að meta réttilega
hans prédikun. Það kunnu aðr
ir. Þá heyrði ég sagt: Christian
ity is poor fodd if served cold.
—Kristindómur er léleg fæða
sé hann framreiddur kaldur.
Svo mikið fjölmenni sótti sam-
komur hans, að erfitt reyndist
og dýrt að fá leigt nægilega
stórt húsnæði fyrir þær.
Ekki löngu síðar, eða nánar
tiltekið 17. júní 1922, prédik-
aði Paul Rader fyrir margfalt
fleiri tilheyrendum en nokkru
sinni fyrr. Þó hafði ræðustóll
hans verið komið fyrir í frek-
ar þröngum húsakynnum í ráð-
hústumi Chieagóborgar. Hann
prédiktaði þar í útvarp
og gerði svo um langa hríð.
Slíkt þótti þá mörgum kirkj-
unnar mönnum firn mikil, þótt
í Bandaríkjunum væri. Því var
líkt við að kasta perlum fyrir
svín, væri farið að boða Guðs
orð annars staðar en í kirkjum
og kristilegum samkomuhús-
um.
„Lítilsvirð eigi litla byrj-
un, “ segir heilagt orð.
Paul Rader, maðurinn með
eldtungu og boðskap Páls post
ula, hafði riðið á vaðið. En
hálft tíunda ár leið unz aðrir
fylgdu á eftir.
Á jóladag 1931 heyrðu út-
varpshlustendur í ýmsum lönd
um Suður-Ameríku óma nýrrar
raddar í tækjum sínum. Hún
nefndi sig „The Voice of the
Andes,“ — rödd Andesfjalla.
Þar var komin fyrsta útvarps-
stöð í eigu kristinna áhuga-
manna. Clares Jones, fyrr fé-
lagi og aðstoðarmaður Paul
Raders í ráðhústurninum, var
aðalhvatamaður að stofnun
hennar. Hún var reist á Andes-
fjallgarði, sunnarlega í Argen-
tínu, í 3000 m hæð yfir sjávar-
mál.
Hér verður að nægja að geta
þess eins, að samkvæmt skýrsl-
um fyrir árið 1961, flutti Rödd
Andesfjalla 2400 útvarpsþætti
í hverjum mánuði á 9 tungu-
málum. Stöðin er á allan sólar-
hringinn. Borist höfðu bréf frá
104 löndum. Það bendir til
þess, að röddin frá Andes hef-
ur víða fyrirhitt góðan hljóm-
grunn.
Og nú er líka viðhorf til
kristilegs útvarps annað en
það var 1922, þegar Paul Rad-
er hóf upp raust sína, sem
ÚtvarpsstöS lútherska heimssambandsins í Ethiópiu.