Alþýðublaðið - 24.06.1955, Blaðsíða 6

«
:^rr=«*
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Föstudagur 24. júní 1955
ÚTVARPIB
19.30 Tónleikar: Haxmoniku-
löy (plötur).
20.30 Útvarpssagan: „Orlof í
París“ eftir Somerset Maug-
ham, XIV (Jónas Kristjáns-
son cand. mag.).
21 Tónleikar (plötur).
21.20 Úr ýmsum áttum. Ævar
Kvaran leikari velur efnið
og flytur.
21.45 Náttúrlegir hlutir: Spurn
ingar og svör um náttúru-
fræði (Geir Gígja skordýra-
fræðingur).
22.10 „Með báli cg brandi“,
saga eftir Henrvk Sienkie-
wicz, XVIII (Skúli Bene-
diktsson stud. theol.).
22.30 Dans- og dægurlög: Ýms-
ir píanóleikarar leika.
KROSSGATA.
Nr. 862.
2 3 V
\ 5" 4 7
9 V
: 1 ii í
13 IV 15
\i( ■ •>[ 1V ! I
í r

Lgrétt: 1 hár, 5 vin, 8 heiti,
9 úttekið, 10 á fingri, 13 dýra-
mál, 15 ói, 16 hóta, 18 bruna-
grjót. ,
Lóðréit: 1 úthagi, 2 borg í
Afríku, 3 fjúk, 4 íangamark
ríkis, 6 ilma, 7 spurði, 11 karta,
12 hægur gangur, 14 afkvæmi,
3.7 tveir eins.
Lausn á krossgátu nr. 861.
, Lárétt: 1 kafadl, 5 ásar. 8
nart, 9 ge, 10 rýra, 13 in, 15
Jáks, 16 nýir, 18 íýran.
Lóðréi): 1 kenning, 2 afar, 3
fár, 4 lag, 6 strá, 7 refsa, 11
ýfi, 12 akra, 14 nýt, 17 rr.
i Sendibíiasföð
%
\ Hafnaríjarðar
Strandgötu 50.
SÍMI: 9790.
S
S
% Heimasfmar 9192 og 9921. S
k
•c^öjaoöíinorartíici! ** *****;* a srtourímnnrjrv
Rosamond IVIarshall:
A F LOTTA
3. DAGUR.
Fyrstur fór tvíhjólaður vagn drleginn af
stórum, svörtum hesti. Framan á vagninum
sveiflaðist lukt með ukæru ijósi. Þar næstur
fór stór fjórhjólaður vagn, Jíkur þeim, sem
sígaunar nota á ferðum sínum. En hann var
bæði fallegri og vandaðri og stærri en þeir,
dreginto af fjórum, hvílum múldýrum. Gg
þar næstur fór enn stærri og vandaðri vagn,
skreyttur gyíltum myndum og útflúri iniklu
á öllum hornum. Eg starði undrun lostin á
þessa miklu ]ist. Mér til stórrar furðu narn
hún staðar við, laut örekammt frá, þar sem
ég' iá.
Vagnsijórinn úr fremri stóra vagninum
stökk niður úr sæti sínu og gekk fram fyrir
lestina. Rödd heyrðist kalla úr aftasta: Hal]o,
Gíanni. Ertu að villaist, maður?
Nei, nei, herra minn, var svarað.
Hvað fékk mig til1 þess að aðhafast það,
sem ég nú gerði? Kannske var það örvænt
ingin. Eg kallaði titrandi röddu: Komið, —
fyrir alla muni, komið hingað!
Maðurinn með Iuktina nam staðar. Hann
íheyrði rö'edina, en viagi ekki hvaðan hún
kom. Ef til vill' hélt hann að vofa leyndist
þarna í runnanum.
Hann Tyfti luktinni og litaðist um. FJöfcf
andi ljósið íék um runnann og hann kom auga
á mig, þar sem ég lá.
í guðs bænum, bað ég hásu hvísli. Komið
hingað út á vegbrúnina.
Hann virtist ekki voga að færa sig nær
mér.
í guðs bænum, hjálpið mér, flytjið mig
til Signa.
Enn var kallhð og röddin bar vott um óþol
inmæði: Gíanni! Hvað er að? Ertu að villast?
Það er ekkert herra, kallaði ekillinn. Hann
snéri burtu.
Bfðið andartak, bað ég. Hérna, góði Gí
anni! Þú mátt eiga þetla gu'larmband, ef
þú villt flytja mig til Signa.
Ekillinn rétti út hendina og íók við arm
bandinu. Hann fægði það á ermi sinni, —•
rýndi í það, bar það upp að Ijósinu, beit í
það, lyktaði af því, — og stakk því svo í vasa
s’inn.
Allt í lagi. Klifraðu upp í.
Hann fór á undan og hjálpaði mér við að
koma mér fyrir í aftursætinu. Hann fleygði
til mín heimatilbúinni ulla-rkápu, þykkri, og
lét mig breiða hana yyfir ‘hnén. Hann talaði
til múldýranna og þau lölíuðu af stað.
Mér varð rórra. Eg hlakkaði lil að koma
til nunnanna í Signa. Þær myndu taka mér
vel. Undir handarjaðri þeirra hafði ég verið
sem lítið barn.
Gíanni, fyrir alla muni farið ekki fram
hjá Signu án þess að gera mér viðvart. Eg
ætla að fara úr þar.
Hann talaði eitthvað, sem ég ekki heyrði
KRON
hvað var. Mig sótti svefn. Dauðþreytt eins
og ég var, sofnaði ég á samri stundu.
Það voru eklki klausturhliðin í Santi Lúcía,
sem ég sá, þegar ég opnaði augun. Þess í stað
horfðist ég í augu við einkennil'egasta mann,
sem ég hafði augum litið. Djúp, dökk, undir
kafl'oðnum brúnum og óigníþrungin, þar til
hann brosti, þá skein í snjóhvítar, furðulega
vel lagaðar og vel hirtar tennur. Stórt höfuð
ið var krýnt fíngerðu, þykku, hrokknu, kast
anáu'brúnu hári. Hann' var látill vexti, og
höfuðið sýndist af þeim sökum hlutfallslega
mun stærra en það í raun og veru var. Hann
var krypplingur. Og til þess að ll'eyna því (
líkam'slýti sínu, sem ómjúk örlög fengu hon ,
um x vöggugjöf, hnýtti hann löngum, breið!
um borða úr bl'áu silki í hnakkann, svo að
bakið var allt hulið. Framan á magan.um •
bar 'hann digra gullfesti. Þegar á a}lt var
Iitið, var allt yfirbragð þessa manns slíkt,
að margur heilsikapaður maður myndi, og
ekki að ástæðulausu, — hafa öfundað hann.
Eg veitti því líka athygli, að hendur hans
vo,ru óvenjujega stórar og sterklega'r. Þær
voru mjög hvítar og sýndust mjúkar, hnú
armir svo stórir og liðamikllir, að óeðlijegt
"ýndist' Hína eölijegu iSjkýringu þess fékk
óg síðar.
Þú þarft ek'kert að óttast, sagði hánn blíð •
lega. Eg er Belcaro Þú ert í umsjá minni.
Eg -settist upp v]ð dogg og lilaðist um.
Þetta var ekki svefnherbergi Eg var í gyllta
vagninum, sem aftur fór í léstinni. Ha«n var
allur skreyttur að innanverðu og íburðurinn
meiri en orð fá lýst. Tjöld úr fínasta silki
Voru fyrir gluggum. Á borði við rúmið voru
ílát úr skíru silfri. SQmuleiðiv mataráhöld öll.
Hann hafði verið að matast „
Við hþð húsbóndans á þessu heimili var
dvergur nokkur, ekki stærrl vexti en svo sem
þriggja ára drengur. Hann var klæddur í
marglita síða skykkju og bar barðastóran hatt
á höfði.
Sjáðu, Belcarínó! Hún er vöknuð!
Já, Nello, hún er vakandi, sagði kroppin
bakur ;
Herra, hvernig er ég hingað komim? Eg bað
ökumanninn að íáta mig vita. þegar hann
kæmi til Santa Lúcia. ]það var þangað, sem
ég ætlaði.
Og svo sveik hann þig í hendur þersa voða
lega manns, húsbónda þíns
Mannsins míns?
Ó; já, mannsins þíns. Hann elti okkur á
trylltum, kolsvörtum hesti, náð] lestinni rétt
fyrir framan klausturhliðin í Santa Lúcíu og
olli svo miMli'i truflun, að það varð að kalla
á príórinnuna sjájfa til þess að koma á ró
og spe'kt
Framhald af 1. síðu.
henni hálfs mánaöar frí frá
störfum, til þess að henni gæf
ist að einhverju kostur á að
grafast fyrir um orsakir fyr;r
rýrnuninni.
ÞAR GENGUR HVER
í ANNARS BÁS
Er verzlunarstjórinn fór að
rannsaka mól/ð, komst hún
að raun um, að menn frá einu
af sérfyr/rtækjum KRON
höfðu sótt kjöf í frystihúss-
geymslu verzlunar hennar án
þess að lienn/ vær/ frá því
skýrí. Haf'ði hún því ekki
möguleika á því að sýna, að
þetta kæmi fram sem sala frá
hennar verzlun, og telst
henni svo /il, að þess/ frjáls-
lega aðferð innau fyr/rfækja
KRON muni geta ver/ð völd
að yf/r 100 000 króna vöru-
rýrun í verzlun liennar.
RÝRNUNIN DAGLEGA
ÓTRÚLEGA HÁ
, Við útreikning á meintrí vöru
rýrnun í verzluninni kemur í
ljós, að hún hefði ált að nema
rúmlega 44 þúsund krónum á
mánuðl þá rúma sex mánuði,
sem verzlunarstjórinn veitti
verzluninni forstöðu. Virðist
mjög ótrúlegt, að svo gífurleg
vörurýrnun geti orðið í einni
verzlun, án þess að yfirboðárar
viðkomandi verzlunarstjóra
veiti henni athygli og' geri ráð-
.stafanir strax, í stað þess að
láta allt dankast í fleiri mán-
uði. En reyndin varð sú, að
framkvæmdastjórnin gerði ekk
ert í málinu fyxr en aðalfund-
ur var á næstu grösum.
HVAÐ VELDUR?
Menn geta varla varizt
þeirri hugsun, að ekki séu öll
kurl komin til grafar með
skýrslu félagsstjórnarinnar.
Getur hugsast, að verið sé að
skella gömlum syndum a nýja
starfsmenn? Eða hvers vegna
voru engar þær upplýsingar,
er verzlunarstjórirm komst að
í rannsókn sinni, teknar til
greina af framkvæmdastjórn-
inni?
RANNSÓKN LOKIÐ
Er blaðið hafði tal af rann-
sóknarlögreglunni í gær, fékk
það þær upplýsingar, að málið
væri nú komið til sakadómara,
en ekki tókst því að fá neinar
frekari -upplýsingar.
7; K. s5 í, K, R, R,
Hamborgarúrvalið - Valur ||. flokkur
Leika í kvöld kl. 8,30 á grasvelli Vals að Hlíðarenda við Reykjanesbraut,
Sjáið þýzku snillingana iðka íþrótt sína á grasi. ■m Móttökunefndin.

Verð fjarverandi I
■
frá 23. júnf — 16. júlí. ■
Jónas Bjarnason
læknir.

DESINFEGTOR
Chemia s
. . . _ - . S
; Er vellyktandi, sðtthreins-^
Sandi vökvi, nauðsynlegur áS
Shverju heimili til sótthreins ^
^ unnar á munum, rúmid&an, ^
\ húsgögnum, símaáhöldum, S
S andrúmslofti o. fl. Hefur$
^unnið sér miklar vinsældir ^
s, hjá öllum, sem ha-fa notað i,
jhann- ; é > # $