Alþýðublaðið - 21.07.1955, Blaðsíða 6

6

ALÞVÐUBLADIÐ
Fimmíudagur 21. jú/í 1955
I, ÚIVARPIB
20.30 Dagskrárþáttur frá Fær-
eyjum, I: Færeysk þjóðiög
(Edward Mitens lögþings-
maður flytur).
21.10 Erindi: Lappar, fyrra er-
indi (Davíð Áskelsson kenn-
ari). Hljóðritað í Neskaup-
stað.
21.30 Tónleikar: „Söngur Evu“,
op. 95 ef iir Fauré. Irma Ko-
lassi syngur með undirleik
André Collard (plötur).
22.10 „Óðalsbændur“. saga eft
ir Edvard Knudsen, IX
(Finnborg Örnólxsdóttir les).
Sögulok.
22.25 Sinfónískir tónleikar:
Sinfónía nr. 6 eftir Sibelius.
Borgarhljómsveitin í Hels-
ingfors leikur. Jussi Jalas
stjórnar. (Hljóðritað í Hels-
ingfors 9. júní s.l.)
Galla-
buxur
Verð frá kr. 55,00.
Toledo
Fischersundi.
J Silfuriungliðl
Drekkið síðdegiskaffið
í Silfurtunglinu.
ÚTBREIÐIÐ
ALÞÝÐUBLAÐIÐ!
********** ******
'‘•■^‘•■^‘•^^‘•^0f‘* +“• ■0’
Chemia
DESINFEGTOR
S
s
s
^Er vellyktandi, sðtthreins- \
Sandi vökvi, nauðsynlegur áS
ihverju heimili til sótthreins S
^ unhar á munum, rúmid&ao, ^
(, húsgögnum, símaáhöldum, S
S andrúmslofti o. fl. Hefur)
^unnið sér miklar vjnsældir ^
\hjá öllum, sem hafa notað^
Shann. J
S i
Rosamond Marshail:
Á F LÓTTA
19. DAGUR.
áður og gekk vandlega frá gluggum og hurð-
um.
Þetta kvöld þráði ég að lesa í bókinni,
framar en nokkru sinni áður. Eg opnaði hana
varlega. Ég greip niður á Jeremíasi spámanni.
Nú, nú. Þetta minnti furðulega á ræðu Gia-
como munks. Þárna var efni ræðu hans. Hann
hafði þá stolið því frá Jeremíasi spámanni.
Þarna stóð:
Því munu ljón skógarins rífa ykkur á hol.
Úlfar og hýenur munu gleypa jarðneskar
leifar ykkar; hlébarðar og eiturslöngur munu
halda vörð um bústaði ykkar, bíðandi færis
á að fjarlægja ykkur af yfirborði jarðarinnar.
Ég lagði frá mér bókina, skelfingu lostin.
hrundið úr huga mér áhrifum af orðum
Það var auðvelt. En aldrei myndi ég geta
munksins. Þið liggið í lastabælum. Þið níðist
á ekkjum og munaðarleysingjum. Feður,
bræður og systur vkkar eru ekki óhultir . . .
Ég beið þess með óþreyju að Belcaro kæmi
heim. Ég sagði við hann: Belcaro. Ég vil fara
héðan. Við skulum halda þangað sem er líf
og fjör. Það er svo leiðinlegt í Bologna.
Svona já. Vill mín kæra Bianca fara að
lifa á ný? Hann gældi við hárið mitt. Ung,
falleg, og til þess sköpuð, Bianca, að freista
karlmannanna, það ertu. Svo sannarlega væri
það synd að þú þyrftir að lifa einlífi . . . Ég
hef prins í huga. Hann er voldugur og ríkur,
svo voldugur og svo ríkur, að hann verður
að teljast þér samboðinn, og er þá mikið sagt.
Nei, mótmælti ég áköf. Eg vil engan prins.
Mig langár einungis til þess að hlæja og
vera kát.
Belcaro brosti. Ég á meðal við þunglyndi.
Engin meðul, Belcaro. Ég er búin að fá nóg
af þeim. Ég vil enga karlmenn.
Engin meðul, enga karlmenn? Jæja, þá það.
Ég skal lofa því.
Það voru gefnar fyrirskipanir um að búast
til brottfarar. Fornieri var í sjöunda himni.
Hann kunni bezt við sig í Róm og Florence.
Hann kallaði Bologna „borg hinna sköllóttu
skrifara“.
Nello átti voðalega ljóta grímu. Mesta yndi
hans var að setja hana á sig, reka höfuðið
út um vagngluggana og hræða saklausa veg-
farendur.
Lestin lagði af stað suður á bóginn. Það var
hlýtt maíveður. Komið við í Kastala hins
heilaga Péturs postula og í borginni Imola.
Það var í þann mund, sem við vorum að
leggja upp frá Imola, að fyrst kom til vand-
ræða.
Það var um hánótt. Lestin var í kyrru
skógarrjóðri rétt fyrir utan borgina. Nóttin
var kyrr og ég lá vakandi í rúmi mínu.
Skyndilega heyrði ég þungt fótatak gangandi
manna, margra saman, sennilega hermanna.
Fólkið í hinum vögnunum vaknaði líka. Ég
heyrði Belcaro kalla: Vaknið. Grípið vopn
ykkar. Nello æpti: Bianca, Bianca, og hann
barði svo ofsalega að dyrum hjá mér, að
María sá sig tilneydda að hleypa honum inn.
Það eru ræningjar, heilt herfyiki glæpa-
manna. Þeir heimta að' Belcaro láti af hendi
allt fémætt. Taktu skartgripina þína, Bianca,
og við skulum flýja!
Ég dró gluggatjaldið til hliðar. Það fyrsta,
sem ég sá, var gríðarstór maður á svörtum j
hesti. Blóðrauðir lokkar féllu niður undan!
hjálminum og um háls hans og herðar. Hann
hélt á sverði og skildi annarri hendi, með hinni
þerraði hann svita af enninu. Ég smeygði mér
í kápu og fór út í vagndyrnar. Herra, kallaði
ég. Því rænið þér okkur, fátæka listamenn?
Hann reið upp að vagndyrunum, kallaði á
kyndilbera og lét hann halda logandi ljósi svo
þétt upp að andliti mínu, að mig sveið í
kinnarnar. Svo já! Fátæka listamannaflæk-
inga, segirðu heillin. Þinn fagri munnur gæti
hæglega logið. Svo þið eruð ekki á leið til
páfans með fjársjóði hins auðuga Ferrara í
fórum ykkar?
Vissulega ekki.
Hann sté af baki. Konur eru verst.u Ivga-
laupar undir sólunni. Hann ýtti mér inn í
vagninn, kom sjálfur á eftir.
Hann stakk sverðinu undir rúmið mitt, reif
upp skápa, koffort og kistur, en fann ekkert.
Hann yppti öxlum. Máske segirðu satt, heill-
in. Kannske eru þetta bara fátæklingar, flæk-
ingar. Hann tók appelsínu úr skál á náttborð-
inu, skar hana með sverðinu í tvennt og saug
safann. Fór sér að engu óðslega, skimaði stöð-
ugt í allar áttir. Umferðaleikarar, ha-ha! Þú
gætir eins vel verið hefðarmær, ljúfan. Hvað
heitirðu?
Ég sneri mér undan.
Svona, ekkert feimin. Hann greip í öxl mér.
Talaðu! skipaði hann.
Ég heiti Bianca. Skyldi hann kannast við
nafnið. Hvað heitir þú? Úlfur kannske?
Hann hló. Þeir kalla mig Rauð. Hann
þurrkaði sér á höndunum á silkiábreiðunni á
rúminu. Þú ert líklega ágætur leikari, þótt þú
stundir það ekki. Segirðu annars satt, kindin?
Gull páfans er ekki falið hér í lestinni?
Ég tók undir hárið mitt og lyfti því. Þetta
er allt og sumt, sem ég á af gulli, herra minn.
Ha-ha! Vel svarað, Bianca. Það er gull, svo
sannarlega sem ég er lifandi maður. Ðragðu I
þá af mér stígvélin, ljúfan. Ég ætla að hvíla I
mig dálítið áður en ég held áfram leitinni að
gullinu páfans.
Herra. Ég hef aðeins eitt rúm, og sjálf þarfn-
ast ég hvíldar.
María vesalingurinn hafði staðið þegjandi
úti í horni meðan þessu fór fram. Klæddu mig
úr kerling, skipaði hann.
María þorði ekki annað en gera eins og
^vin vmrnm
(Frh. af 1. síðu.)
um, en íslendingar í stökkum
og köstum. Það virðist vera, að
hann reikni ekki með því, að
Ianghlaupurum íslands takist
að kcmast upp á miili þeirra
hollenzku, en þar getur honum
skeikað. Hver sem urslitin
verða, verður keppnin mjög
skemmtileg og Moerman sagði
að lokum, að hann vonaðist til
að sá betri sigraðl. — Lands-
keppnin heíst kl. 8.30 í kvöld.
Síldin
(Frh. af 1- síðu.)
ið í síld austur frá í dag. Vörð-
ur frá Grenivík kom hingað
með 600 tunnur og annað skip
var að tilkynna sig bingað með
100 tunnur. Skipin fengu
nokkra éíld í nótt og var saltað
hér í um 400 tunnur í morgun.
Verksmiðjan hér malar alla úr
gangssíld. SA.
XXX
NRNKI

A A *
KHAKI
Old Spice vðrur
Einkaumboð:
Péfur Péfursson,
Heildverzlun. Veltu
sundi 1. Sími 82062.
Verzlunin Hafnarstræti
7. Sími 1219.
Laugavegi 38.
] BLOMABUÐIN
^Laugavegi 63 og Vi/atorgi^
\ selur mikið af ódýrum blóm S
) um og grænmeti. Nýkomið)
^mikið úrvaj af pottablóm-^
\um. Ennfijemur1 fallegars
S Iblónsbtriaindji stjúpur. Sielt j
^á hverjum degi frá kl. 9—•
(6 nema á laugardögum til \
Sklukkan 12 á hádegi. S
C S
m
r r
!S1
Landskeppni Island - Holland ~
Landskeppnin hefst í kvöld kl, 8,30 á íþróttavellinum, — Spennandi keppni frá upphafi til enda, Keppt í 20
íþróttagreinum, 2 menn frá hvoru landi í hverri grein,
Áðgöngumiðar seldir á íþróftavellinum frá kiukkan 4 í dag.
Verð aðgöngumiða: stúka kr, 30,00, — stæði kr, 15,00, —böm kr, 3,00 hvorn dag,
Reykvíkingar fjölmennið á völlinn, því nú verður það spennandi, ;■
•' --t -i
MÓTSNEFNÐIN.