Alþýðublaðið - 22.07.1955, Blaðsíða 6

V
6
ALÞYÐUBLAÐIÐ
FöstudaguP 22. júlí 1955
V
ÚIV&RPiS
19.30 Tónleikar: Harmoniku-
lög (plötur).
20.30 Útvarpssagan: „Ástir pip
arsveinsins“ eftir William
Locke, III (séra Sveinn Vík-
ingur).
21 Tónleikar: Tónverk eflir Si-
belius (hljóðrilaö á Sibelius-
arvikunni í Helsingfors 9.
júní s.L).
21.20 Úr ýmsum áttum. .Ævar
Kvaran leikari velur efnið
og flytur.
21.45 Náttúrlegir hlutir, spurn
ingar og svör um náttúru-
fræði (Ingólfur Davíðsson
magister).
22.10 Upplestur: „Ætli það hafi
verið draumur?“ smásaga
eftir Guy de Maupassant.
Ágúst H. Bjarnason þýddi.
Margrét Jónsdó.tir les.
22.30 Dans- og dægurlög.
' ''
Old Spice vörur
Einkaumboð:
Péfur Péfursson,
Heildverzlun. Veltu
sundi 1. Sími 82062.
Verzlunin Hafnarstræti
7. Sími 1219.
Laugavegi 38.
G a 11 a-
buxur
Verð frá kr. 55,00.
Toledo
Fischersundi.
Chemia
^DESINFEGTOR
S
S
_ w s
^Er vellyktandi, sótthreins- ^
Sandi vökvi, nauðsynlegur áS
^hverju heimili til sótthreins^
^unnar á mumnn, rúmidftím,^
S húsgögnum, símaáhöldum, S
Sandrúmslofti o. fl. Hefur)
■ unnið sér miklar vinsældir^
Shjá öllum, sem hafa notaðs
Shann. S

Rosamond Marshalli
A F LOTTA

20. DAGUR.
henni var sagt. Undir brynjunni hafði hann
þykkan kufl einan fata. Sjálfur Hercúles mætti
hafa öfundað hann af vextinum. Hvílíkur
skrokkur!
Svona nú, kona góð. Nú máttu fara. Láttu
þann rauða og þá gullnu blanda litum saman.
Ég var alein með þessum manni. Hvað skyldi
koma næst? Mér til mikillar undrunar dró
hann sængina upp að höku. Sofðu vel, ljúfan,
þarna í stólnum. Á morgun munum við eiga
frekara tal saman. Að svo mæltu hagræddi
hann kodda undir höfði sér, lokaði augunum
og sofnaði á samri stundu.
Hvað tilfinningum mínum leið, þá verð ég
að játa að ánægjan var ekki óblandin. Leitt að
hann skyldi ekki hafa gefið mér tækifæri til
að beita mér. Eftirvænting morgundagsins.
Hann svaf svo vært, að ég gat læðzt út og inn
í vagn Belcaros.
Brúðumeistarinn var í uppnámi. Meiddi
hann þig? Ha, ekki? En hann mun gera það,
seinna! Bianca! Bianca! Þessi maður kallar
sig „Rauð“, en hann heitir fullu nafni George
Redfield og er krossfari. Hann á skip og rænir
sæfarendur. Enginn getur verið óhultur fyrir
honum. Hann lætur mest til sín taka á Adría-
hafinu ,rænir skip, sem eru á leið til og frá
Feneyjum. Það er sagt að hertoginn í Feneyj-
um hafi heitið hverjum þeim tíu þúsund dú-
kata, sem færði honum höfuð hans.
Tíu þúsund dúkata! Því ekki að vinna fyrir
þeim, Belcaro?
Hvernig?
Hann liggur í rúminu mínu, steinsofandi.
Það hlýtur að vera til rýtingur.
Við erum umkringd, Bíanca. Fylgismenn
hans halda vörð um lestina. Við myndum
verða drepin, Bianca.
Ég læddist inn aftur, lagðist í stólinn og
steinsofnaði.
Ég var vöknuð á undan sjóræningjanum. Ég
heyrði þegar hánn vaknaði. Hann teygði leti-
lega úr sér og geyspaði. Ég þóttist sofa. Hann
læddist fram úr. Hann fór út úr vagninum. Ég
fór út að glugganum. Það var lítil tjörn rétt
hjá. Hann afklæddist og baðaði sig í tjörninni.
Það komu til hans tveir menn, töluðu við hann
í lágum hljóðum. Loftið var kyrrt. Ég fann
lykt af steiktu kjöti. Sjóræningjarnir voru að
undirbúa morgunverðinn.
Redfield steig upp úr tjörninni og klæddist.
Honum var borið steikt kjöt. Hann skolaði því
niður með víni af birgðum Belcaros.
María læddist inn til mín. Kannske gera þeir
okkur ekkert, náðuga frú. Þeir vita það núna,
að við erum ekki með gullið páfans, eins og
þeir héldu.
Kannske. Ég var ekki eins hjartsýn. Ef til
vill myndi Belcaro neyðast til að bjóða þeim
lausnarfé.
Það hafði hann líka þegar gert. En Redfield
hafnaði boðinu. Honum þótti það ekki nógu
rausnarlegt.
Hann er undarlegur maður, sagði Belcaro.
Fyrst hann vildi meira, hvers vegna setti hann
þá ekki fram ákveðna kröfu?
Ef til vill var Redfield að bíða eftir því að
honum væri boðið lausnarfé í einhverju öðru
en peningum, gull þeirrar tegundar, sem ég
bar á höfðinu?
Belcaro gægðist út um gluggann. Hann sá
Redfield koma skálmandi, hann var á leið inn
í vagninn minn. Þú verður að fara, sagði Bel-
caro og ýtti varlega við mér með olnboganum.
Vertu góð við hann, Bianca . . . brostu.
Redfield gaf mér ekkert tilefni til annars.
Við förum héðan sagði hann. Það fara her-
menn á undan ykkur og eftir. Ég vil ekki að
neinn reyni að flýja.
Lestin mjakaðist af stað. Fyrir henni fóru
eitt hundrað skeggjaðir og úfnir hermenn,
jafn margir héldu í humátt á eftir. Þeir rændu
ekki þorpin, sem farið var í gegnum; engir
urðu heldur til að leggja hömlur á leið þeirra.
Redfield kapteinn reið kolsvörtum hesti.
Hann hélt sig stöðugt rétt fyrir utan vagn-
gluggann hjá mér. Um nætur hélt hann ávallt
til í mínum vagni. í mínu eigin rúmi. Ég hírð-
ist í stólnum eða á gólfinu. Það fór vel um
mig og hann gerði mér aldrei neitt ónæði.
Stundum leit hann við mér stríðnislepa. Líð-
ur þér vel, ungfrú?
Mjög vel.
Góða nótt, unga stúlka.
Góða nótt, Redfield kapteinn.
Hvað . . . svo þú veizt hvað ég heiti!
Nafn þitt er víðfrægt. Það kemur þér vænt-
anlega ekki á óvart.
Ég er að eðlisfari góðlyndur og siðsamur
maður, ungfrú. Þú getur rétt ímyndað þér,
hvað ég gæti gert við þig, ef ég væri óvalinn
dóni.
Hvert förum við, Redfield? Ég vildi gjam-
an breyta um umræðuefni.
Til skips míns; það heitir St. George. Sofðu,
ungfrú. Við eigum langa daðleið fyrir hönd-
um á rnorgun.
Ég sagði Belcaro frá því morguninn eftir,
að hann ætlaði með okkur til skips síns, St.
George. Skyldi hann ætla að fara með okkur
um borð í ræningjaskipið?
Það getur ekki verið. Við yrðum honurn
einungis til byrði.
Mér flaug í hug að ef til vill veldi Redfield
sér kvenfarþega eftir smekk og þörfum, og
að ég hefði orðið fyrir valinu í þetta skiptið.
Þegar Redfield um hádegisbilið daginn eftir
snæddi mat sinn í vagni mínum, sagði ég við
hann: Hvers vegna hefur þú okkur í haldi,
kapteinn Redfield? Við eigum ekkert, sem
getur freistað þín, og þótt svo væri, hví tek-
urðu það þá ekki og lætur okkur laus?
Hann leit á mig köldum, stálgráum augum.
Forvitni þinni verður fljótlega svalað, fagra
kona.
Seint á fjórða degi ferðarinnar kom njósn-
armaður Redfields þeysandi á eftir lestinni.
Hann talaði við Redfield. Þeir stóðu rétt fyrir
utan gluggann minn og ég heyrði vel hvað þeir
sögðu, en skyldi ekki orð. Kannske töluðu þeir
á ensku. Hana hafði ég ekki heyrt fyrr á æv-
inni. Ræninginn breytti skyndilega um fas.
Dagfarslega var hann hæglátur og ekki þess-
legur að vera vígamaður, nema að vextinum
til. Til vopna! öskraði hann svo hátt, að heyrð-
ist um fylkinguna þvera og endilanga. Hann
lét flytja alla vagnana út af veginum og í hvarf
frá honum. Hennenn hans bjuggust um í laun-
sátrum. Það var eins og jörðin hefði gleypt
þá. Við vorum, þótt nierkilegt mætti virðast,
ekki undir eftirliti þéssa stundina. Sennilega
vegna þess að Redfiejd taldi sig þurfa á öllum
vopnfærum mönnumt.að halda þessa stundina.
Ég farrn það á mér, að hér myndi verða
barizt. Það hafði éé aldrei séð fyrr. Ásamt
Nello klifniðum við upp á hæð nokkra
skammt frá veginum. Þaðan sáum við allt,
sem þar fór fram.
Vagnalest nálgaðist úr norðri, eftir vegin-
um, sem við héldum um daginn. Ég þóttist
vita að þar færi lestin, sem flytja ætti gull
Ferraris til páfans. Með vögnunum fóru her-
menn. Við töldum a$ minnsta kosti fimmtíu.
Það myndi verða ælmikill liðsmunur. Við
heyrðum Redfield geifa merki, og sjóræningj-
arnir hvolfdu sér yfir aðkomumenn, þeim al-
veg að óvörum. Sársaukavein kváðu við.
Hestahnegg, kvalasjþnur og vopnaglamur
blandaðist saman í ójprlegan gný. Ég sá blika
á vopn og verjur. Ori|stan var stutt en snörhp.
Menn Redfields hrósiföu sigri. Þeir skáru hina
seinustu á háls með hhífum sínum.
Kisturnar voru rifnar út úr vögnunum. Red-
field skipaði svo fyrir að þær skyldu opnaðar.
Ut úr þeim flóðu periingar og aftur peningar,
gullstengur og dýrináis gripir af hvers konar
gerðum og stærðunp Gott, sagði Redfield.
Þarna höfum við þao: Þá hefur okkur tekizt
Svavar Markússn, KR vinnur
Svíann Toft í 1590 m. hlaupi
á ÍR-móti/íu.
Landskeppnin
(Frh. af 8 síðu.)
Roovers, Holl. 4:01,6
Sig. Guðnason, ísl. 4:04,6
Bohle, Holl. 4:10,2
10 000 m. hlaup:
Verra, Holl. 32:08,2
Kristján Jóhannss., ísl. 32:09,4
Veerdonk, Holl. 33:28,2
Hafst. Sveinssön, ísl. 35:36,6
Stangarstökk:
Valbjörn Þorláksson, Isl.
Heiðar Georgsson, ísl.
M. J. van Es, Holl.
C. Lamore, Holl.
Kr/nglukast:
Hallgrímur Jónsson, ísl.
L. Rebel, Holl.
Þorsteinn Löve, ísl.
J. Fikkert, Holl.
S/eggjukast:
Þórður Sigurðsson, ísl.
(Nýtt ísl. met.)
T. v. d. Maat, Hotl.
Einar Ingimundars., ísl.
E. Kamerbeek, Hoil.
4X100 m. boðhíaup:
Holland
ísland
3,80
3,80
3,70
3,55
46,58
44,87
43,96
43,05
52,16
44,49
41,93
29,03
42,4
42,8
AGREININGUR
UM BOÐHLAUPIÐ
Ágreiningur kom upp um
það, hvort boðhlaup Hollend-
inga hefði verið löglegt. Taldi
brautarvörður að hollenzka
sveitin hefði skipt á of löngum
kafla. Ekki var þó kveðinn upp
úrskurður í gærkveldi, en
hann er væntanlegur í dag.
Boína-samkeppni
(Frh. af 8. síðu.)
ins var Sveinn Ásgeirsson hag
græðingur. Bókin er fjórar
arkir að stærð og prentuð.í
Steindórsprenti, sem er útgef-
andi. Hún verður seld á götun-
um í dag og fæst enn fremur í
bókaverzlunum og á öðrum
sölustöðum blaða og tímarila í
bænum. Káputeikning er eftir
Halldór Pétursson, og eru h?>
yrðingarnir og stjórnandi þátt
arins sýndir þar í spéspegli.
XXX
N n N KIN

A Ar A
KHAKI
Heyskapur góður
íÞingeyjarsýslu
HÚSAVÍK í gær.
HEYSKAPUR hefur gengið
vel í Þingeyjarsýslu og eru þó
nokkrir bændur búnir að hirða
tún sín. Spretta var mjög
sæmileg.
Fiskafli er lítill hér núna,
enda fremur lítið sótt. Hér
veiðist varlá annað en ýsa á
þessum tíma árs, en óánægja
er með verðið á ýsunni, eins
og skýrt hefur varið frá. Þó
hefur frystihúsið hér gengið
inn á að greiða krónu fyrir
kílóið í bili. SÁ.