Alþýðublaðið - 09.02.1956, Blaðsíða 3

Alþýðublaðið - 09.02.1956, Blaðsíða 3
Fimmtudagur 9. febrúar 105(1 AlþýðuhlaðiS « r ..MYRTI“ HESTA . . . KAPPREIÐAHESTAR eru í miklum metum h'iá Bretum, enda telja þeir kappreiðar hina beztu og göfugustu skemmtun og aðla þá knapa, sem mest af- rek hafa unnið. Kyngöfgir kappreiðafákar njöta meiri virðingar en nokkur önnur dýr og eru keyptir og seldir fyrir of fjár. Það hefur því ekki aðeins vakið mikla athygli, heldur og fádæma gremju á Bretlandi, að maður nokkur, White að nafni, sem fékkst við kaup og sölu á kappreiðahéstum hefur fyrir fyrir skömmu orðið uppvís að þeim glæp að hafa ,,myrt“ tvo kappreiðahesta til að komast yfir fé það, er þeir voru líf- tryggðir fyrír. SELDI HESTA TIL SUÐUR-AMERÍKU. Fyrir nokkrum árum seldi maður þessi kappreiðahest að, nafni „Cairo III.“ til Suður- Ameríku, en þann hest hafði hann keypt fyrir fimm hundr- uð sterlingspund. Tók hann sér sjálfur far með skipinu, sem fákurinn var sendur með, til þess að hafa umsjón með hirð- ingu hanSj en til þess starfa hafði hann ráðið mann nokkurn að nafni Philottb Sagðist hon- um svo frá að hann mundi sjálf ur sjá um kvöldgjöf hestsins. Skömmu síðar kom White enn að máli við Philott og fékk hon um þá krús nokltra, bað hann að ná í dálítið af höfrum í krús- ina, en hafrana ætluðu nokkrir farþegarnir að nota í leiki í sambandi við bárnaskemmtun, sem halda ætti um borð þá um kvöldið. Gerði Philott sem hann bað, og nokkru síðar, er hon- um varð gengið niður í lestina til hestsins, sá hann að White hafði fært hestinum hafra. Hafrafötuna fann hann hins vegar hvergi, en í jötu hestsins fann hann eitthvert gráleitt duft, sem hann athugaði þó ekki nánar. Nokkru síðar heyrði hann hestinn sparka ákaft og þegar hann kom niður í lestina lá hesturinn í dauðateygjunum. White krafði tryggingarfélagið, sem hann hafði vátryggt hest- inn hjá, um 9,652 sterlingspund og fékk þau greidd. LEIKURÍNN ENDUR- TEKINN. Þetta gerðist árið 1849. Árið 1954 hugðist White leika aftur sama leik. Að þessu sinni hét kappreiðahesturinn „Pas De Calais“, sem lézt skyndilega um borð í skipinu á leið til Suður- Ameríku, og nú krafðist White 11,512 punda af vátryggingafé- laginu. Að þessu sinni fékk hann það þó ekki greitt, þar eð : ýmsir grunsamlegir atburðir | : höfðu gerzt við dauða hestsins, I ; til dæmis hafði jata hans horf-! : ið og vissi enginn hvað af henni : hafði orðið. Við rannsókn kom' ; í ljós að White hafði sótt um ’ : leyfi til kaupa á stryknini, er : hann kvaðst ætla að nota til að ; eyða með meindýrum og hafði ■ síðan falsað leyfið með því að : skrifa töluna „3“ fyrir framan ; 1/3 únsu. Þá kom og í ljós að ; það hafði hann einnig gert árið 1949. ANNES Á HORNIN U*új!3U VETTVANGUR DAGSINS ÞUNG REFSING. Fyrir rétti neitaði White harð lega öllum ákærum. Kvaðst hann ekki hafa getað grætt neitt á dauða hestanna, þar eð vátryggingarféð hefði gengið ó- skipt til eigandans, baróns nokk j urs í Suður-Ameriku. En dóm- | arinn var á öðru máli. Hann ) dæmdi hinn hálfsextuga kapp- [ reiðahestasala í sex ára fang- elsi. „Fáir munu eiga hörðustu refsingu betur skilið en sam- viskulausir eiturbyrlarar, sem ráðgera glæp sinn og fram- kvæma með köldu blóði, til þess að auðgast af. Og hér stendur þú, sviptur allri æru og uppvís að fáheyrðri grimmd, þótt hálfsjötugur maður ætti að hafa þá lífsreynslu til að bera, sem aftraði honum frá að fremja slíkt ódæði.“ Þátturinn: „Hver er maðurinn?“ — Ekki saminn án vitundar þeirra, sem að er stefnt — Kærustu- parið, sem lenti um nótt í bifreið hjá „harkara” — Avörun. ! : KROSSGATA. Nr. 973. AF TILEFNI ummæla minna um „skemmtiþættina" í útvarp- inu í vetur og sérstaklega um þáttinn: „Hver er maðurinn?“, vii ég bæta þessu við: Þætt- írnir munu ekki vera samd- ir án vitundar þeirra manna, sem stefnt er að. — Þess vegna er ef tií vill úr vegi fyrir utanaðkomandi að telja, að sitthvað kunni að vera meiðandi fyrir þá í þeim. — Iíins vegar Verð ég var við, að þessir þætt- ir njóta ekki vinsælda, hvað sem síðar kann að verða. MENN ERU LÍKA sammála um það, sem ég sagði fyrir nokkrum dögum, að það er langt síðan að skemmtiþættir útvarps ins hafa verið svo lélegir, sem raun er á í vetur, enda varla við öðru að búast, þar sem aðal- skemmtiþátturinn: „Þetta er ekki hægt“ fór algerlega út um þúfur. Má segja um hann, að hann hafi borið nafn með rentu. J.F.G. SKRIFAR mér á þessa leið: ,,Harkari“ er hvimleitt orð. Það er ekki gamalt í málinu, en á víst vel við vissa tegund manna, sem eru í bifreiðum á götunum og reyna að fá fólk til að aka með sér. Hér er ein saga um ,,harkara“, sem ég vil gjarna biðja þig að birta til leið- beiningar og varnaðar fólki. NÝLEGA FÓR ÉG á dansleik með unnustu minni. Þegar dans leiknum lauk, reyndum við að hringja í bifreiðastöðvarnar til þess að fá bíl heim, en ýmist svöruðú þær alls ekki, eða þær höfðu ekki bíl. Virðist mér, að á þeim tíma, þegar . bifreiða- stöovarnar eru á annað borð opn ar, þá eigi þær að svara, og það Jafnt þótt þær geti ekki orðið við beiðnum viðskiptavina. ÞEGAR SVO var komið, fór- um við út úr samkomuhúsinu og gengum út á götuna í þeirri von, að okkur tækist að ná í bíl þar. Við veifuðum.nokkrum bif- reiðum, en þær staðnæmdust ekki. Allt í einu 6k þó bifreið að okkur og bifreiðastjórinn spurði, hvort okkur vantaði far. Bíllinn leit ekki vgl út, en hvað um það. Okkur faixnst það aðal- atriðið að koipasí heim. VIÐ ÁTTUM dálítið langt heim, eða.inn í sntáibúðáhverfi, ! og þangað fór maðurinn með okkur. Sagði harm okkur á leið- inni, hvaða vinnu hann stundaði á daginn, en á k. ■bidnm, og sér- staklega um helgar væri hann1 að ,,harka“. Þegar heim kom ; spurðum við hvað túrihn kostaði og hann svaraði aðlianft köstaði 57 krónur. ÞETTA VERS fyrir ferðina þótti mér allt cí háít og hafði | orð á því, en þá. brást maðurinn reiður við og k\ aðst ekki vor- kenna fólki ei ■ og okkur að borga. Ef ég væri svo mikill i aumingi, að ég gætfe ekki borg- að, þá gæti harn svo sem séð aumur á mér, og e£ ég legði í vana minn að taka bíla á.götun- um með það f; rir augum að svíkjast um að borga, þá mundi liann kæra mig. / 2 3 V V 4 J t <? - • 10 II IX 1 i iv IS lí • * n 1 ■ n Lárétt: 1 mannsnafn, 5 hljóin 1 ar, 8 eitthvað lifandi, 9 tónn, 10 numið, 13 bókstafur, 15 ágeng, 16 til útlanda,. 18 merki. j .Lóðrétt: 1 vakandi, 2 hlíf, 3 í kirkju, 4 á jakka, 6 hljóð, 7 róta, 11 bjálfa, 12 smíðaviður, 14 stefna, 17 frumefni. Lausn á krossgátu nr. 971. Lárétt: 1 dökkna, 5 ofar, 8 puti, 9 MA, 10 römm, 13 as, 15 raul, 16 senn, 18 fúnir. Lóðrétt: 1 daprast, 2 ögur, 3 kot, 4 nam, 6 fima,- 7 raula, 11 örn, 12 muni, 14 sef, 17 nn. ÉG VARÐ s-tei: vonsku mannsi hafði ekki mörg en henti í hanri fú var langt yfir . : og fór frá honunc okkur tóninn. skrifa þér þessa koma á frámfserí lega framfercl rr ur til þess að vara urunum“, aðsk stétt bifreiða: ;• m svífast. það er ör með bifreiðum, \ nhissa á skap- Og csvífni. Ég orð við hann, ; krónum, sem inngjarnt verð en hann sendi Eg er-ekki að cgu ii þess að þessu óvenju- !atms$|s, held- fólk við „hörlc itadýrunum í a, sem: einskis j uggara að aka ::TT! eru á stöð.“ H nnsá á horninu. Stúdentafélag Reykjavíkur KVOLÐ verður haldin í Sjálfstæðishúsinu fimmtudaginn 9, febrúar og hefst kl. 8,30 stundvíslega. SKEMMTIATRIÐI: 1. Einleikur á píanó: Jórunn Viðar. 2. Spurningaþáttur: Spurningameistari: Bjarni Guðmundsson. Fyrir svörum sitja: Björn Sigfússon, Björn Th. Björnsson, Elsa Guðjónsson og Geirþrúður Bernhöft. 3. Gamanvísnasöngur: Hjálmar Gíslason. 4. Dans. Aðgöngumiðar verða seldir í Sjálfstæðishúsinu í dag, fimmtudaginn kl. 5—7. Allur ágóði rennur í Sáttmálasjóð. Stjórnin. Svanhvít Egilsdóttir í Gamla Bíói föstudaginn 10. febr. kh 9 s. d. Við hljóðfærið Fritz Weissappel. Aðgöngumiðar seldir í Bókaverzlun Sigfúsar Ej mundssonar. Ingólfseafé. Ingólfscafé. DansSeikur í Ingólfscafé í kvöld kl. 9. Aðgöngumiðar seldir frá kl. 8. — Sími 2826. Byggingafélag alþýðu Hafnarfirði: Tilboð óskast í byggingú 2. íbúðarhúsa á vegum félags- ins. Stjórnín veitir nánari upplýsingar. Tilboðum sé skilað fyrir 25. febrúar. Réttur áskilinn til að taka hvaða tilboði sem er eða hafna öllum. Stjórn Byggíngafélags alþýðu í Hafnaríirði vantar unglinga til að bera blaðið til áskrif- enda í Lau garneshverfi Lönguhlíð Tjarnargötu lalið við afgreiðsiuna - Sími 4900

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.