Alþýðublaðið - 17.07.1956, Blaðsíða 7

Þriðjudagur 17. júlí 1956
Alþýiub3nSSS
ÓDYSSEIFUR
ítölsk litkvikmynd. Byggð á frægustu sögu Vesturlanda.
Dýrasta kvikmynd, sem gerð heíur verið í Evrópu.
Aðalhiutverlt:
SILVANA MANGANO,
sem öllum ér ógleymanleg úr kvikmyndínni önnu.
Kirk Douglas — Rossanna Podesta
Anthony Quiim — Franco Interlenghi
Myndin hnekkti 10 ára gömlu aðsóknarmeti í New York.
Myndin hefur ekki verið sýnd áður kér á landi.
Danskur skýringartexti.
Sýnd kl. 7 og 9.
isbókum. um fyrirkomulag, sem
krefst þess að öli fjölskyldan
samlagi sig því að meira eða
minna leyti. Þvert á móti á fyr-
irkomulag heimilisstarfanna að
aðhæfast þörfum og. möguleik-
tím íjöiskyldunnar.
í því tilfelii þýðir ekki að
geía nein fyrirmæli um, hvaða
störf skuli vihna á þessum eða
þessum tíma dags, heldur er að-
cins hægt að flokka þau í stærri
flokka eins og ég gerði, síðan
verður hver og ein húsmóðir að
gera úpp við sig, hvað tilheyrir
þessum eða þessum flokk starfa.
Vona ég að þetta bréf mitt
geti orðið að eijihverju gagni,
þó því sé vafalaust í ýmsu á-
bótavant.
M.
Ég þakka frú M. kærlega fyr
ir bréfið og ráðleggingar þær, er
hún gefur í því. Er ég henni al-
gerlega sammála um allt aðal-
efni þess og fæ ekki betur séð
en hún geri þarna góða og virð-
ingarverða tilraun til að leysa
úr vinnukonuleysisvandamáli
nútímans. Væru fleiri slík bréf
sannarlega velkomin.
Ritstj.
Kvennaþáftat
íF:rh. ai 5. slðu.s
Það er blátt áfrám fúrðúlegt,
sem mér hefur tekizt að koma af
með þessu fyrirkomuiagi og hve
miklu hamingjúsamari aliir á
heimilinu eru, meðtalin starfs-
gleði baraanna yfir því að fá
ao hjáipa mönunu hæfilega
mikið.
Þannig er reynsla mín. Ég fæ
ekki séð að nokkurt gagn sé að
ýmsum fyrirmælum úr heimil-
Frh. af 8. síðu.
aræði, prófessor A. C. O’Dell
frá Aberdeen um landfræðileg-
ar aðstæður á söguöld, Dr. Alex
B. Taylor frá Edinborg um göm
i ul skozk staðanöfn í íslendinga-
: sögunum, Próf. Christian Mat-
j ras um keltnesk orð í færeysk-
um staðanöfnum og mag. art.
Svend Ellehöj frá Danmörku
um fall Ólafs Tryggvasonar.
Á þriðjudag talar próf. Ólaf-
ur Lárusson um Grágás, dr.
Widding um Alcuin og íslenzku
lögbókina; Manson, ritstjóri frá
Lerwick flytur fyrirlestur, er
hann nefnir: Some thoughts on
Udal Law Writing, og dr. D. m.
1 Wilson: A Group of Penannular
Brooches in the Viking period.
Fimmtudaginn 26. júlí talar
próf. Jón Jóhannesson um Ólaf
konung Goðröðarson, mag. art.
Thorkild Ramskou um bygginga
hætti á víkingaöld í Danmörku
og C. A. Vebæk, safnvörður frá
Danmörku um byggðir norænna
manna á Grænlandi.
Föstudaginn 27. júlí talar
Halvorsen, dósent frá Ósló, um
íslendinga sem heimildarmenn
um sögu Norðurlanda í verkum
Saxós og Theodoricus. Stewart
Cruden flytur fyrirlestur, er
hann nefnir, Earl Thorfinn the
Mighty and the Brough of Bir-
say, og loks flytur próf. O’Dell
fyrirlestur eftir dr. W. Douglas
Simpson um biskupahöllina í
Kirkjuvogi (Kirkwale) og dauða
Hákonar gamla Hákonarsonar
1263.
FYRIELESTRAR OPNIR
ALMENNINGI.
Þetta kvöld lýkur víkinga-
fundinum með kveðjuhófi, sem
ríkisstjórnin heldur í Þjóðleik-
húskjallaranum. — Svo sem áð-
ur hefur verið skýrt frá, standa
Háskóli íslands og Þjóðminja-
safnið að fundinum hér. Fyrir-
lestrar fara fram í háskólanum,
en aðalskrifstofa víkingafundar
1 ins er í Þjóðminjasafninu. Fyr-
irlestrar verða fluttir á ensku,
og er öllum heimii áheyrn, með-
an húsrúm leyfir.
(Frh. af 5. síðu.)
Að undanteknum Ríkharði Jóns
syni, sem er auðvitað í fullkom-
inni þjálfun, en hann var vara-
maður 1946, voru þeir Albert
og Lolli snarpastir í framlíni
unni. V;
Ekki getur maður varizl
þeirri hugsun. er maður sél’
hina eldri leikmenn keppa, hva(?
íslenzk knattspyrna hefur farffl
mikils á mis, að þeir skyld^.
hætta svo fljótt þátttöku sinnii
kappleikjum, sem raun er á ora-
in. Með æfingu væru margi'f
þeirra enn í allra fremstu röl
knattspyrnumanna vorra. Liðip'
1956 bar hins vegar af um þoj
og spretthörku, sem vitað var
fyrirfram, en hvorki um skots-
fimi né skipulag. Þó ber
lega að þakka Hermanni
fremur öðrurn í liði 1946, að
ekki voru fleiri mörk skoruð
Svo vel og örugglega varQ|i
hann, og sýnilega þyrfti haníi
ekki mikia æfingu til að skipá
þann heiðurssess sem markvörf
ur, er hann átti fyrrum. ?
eb. ;
(Frh. af 5. síðu.)
Slíkt er líka sannarlega meira
virði en sýning á prestum og
biskupum, þótt glæsiiegir séu á-
sýndum og vel til fara í skrúð-
göngu. Og sá sannleikur réði
þeim úrslitum, að Skálholtssýn-
ingin í þjóðminjasafninu reynd.
ist meiri og sannari viðburður í
minningu staðarins en mann-
fagnaðurinn austur frá.
Gamli Ford
(Frh. af 8. síðu.)
straumi, og tók djúpar dýfur.
Gamliford tók þó niðri og
stöðvaðist, bíístjóri komst út
og vildi vaða til lands, en varð
óðar að snúa við til baka. Hin-
ir karlmennirnir komust einn-
ig út og áttu þeir þrír fuilt í
fangi með að halda bílnum,
svo hann ekki færi á hliðina.
Stúlka sat í aftursæti. Hafði
hún í hönduni gítar, útvarps-
tæki óg bensínbrúsa. Gólfið í
Gamlaford lyftist og missti
hún brúsans. Sat daman þá í
vatni upp undir axlir, — og
með gíiar — „og spilaði og
söng“ — að því er sumir
sögðu, en það mun ekki rétí,
hún var með útvarpstæki í
annarri hendi. Ain ströng bylt
ist hvítfyssandi um bílinn og
nú hætti vél Gamlaford aS
ganga.
I landi voru ferðaiangar
margir og sáu að við svo búið
mæíti ekki standa.
Framan á bifreið frá Orlofi
var spil, og hugðust nekkrir
ungir menn ganga með taug-
ina út í fljótið, en þá hrakti
óðar undan straumi og vom
dregnir til sama lands. Nú var
iéttum kaðli fleygt að strand-
staðnum og í fjórðu tilraun
tókst að skjóta línunni yfir
skrjóðinn. Vaskir rnenn tóktu
vel á móti og drógu stáSvír til
sín og festu í Gamlaford. Var
hann dregism á land óg fór S
ga«g. Á laugardagskvöld sáíu
farþegar og fjöldi annarra
I»órsmerkurgesta í fögru skóg’
argili, léku á gítar og sungu
skátasöngva við varðeld. Var
þá þegar Ijóst, að engum hafði
orðið meint af volkinu.
Enginn skyldi bá hlæja að
frammistöðu Gamlafords í
fljótinu — hví morguninn eft-
ir þurfti að draga stóran, háan.
og sterkan híl mni úr sama
fljóti. — Lifi Gamliford!