Vísir - 27.09.1912, Blaðsíða 3

V I S 'I R
YISIE
ketnur ekki út á iaugardög-
uni fyrst um sinn, en aftur ámóti
á sunnudögum.
CHR. JUNCHERS
KLÆDEFABRIK
RANÐERS,
Sparsonimelighed er Vejen tii Vel-
stand og Lykke, derfor bör alle som
vil have godt og billigt Stof (ogsaa
Færöisk Hueklæde) og som vil have
noget ud af sin Uld eller gamle uldne
strikkede Klude, skrive til Chr. Jun-
chers Klædefabrik i Randers efter den
righoldige Prövekollektion der tilsen-
des gratis.
Gymbelína
Mn fagra.
Eftir
Charles Garvice.
V.
Frh.
Cymbelína horfði á ungu nienn
ina til skiftis, sem stóðu þarna hjá
henni. Henni b.a kynlega við það,
að Godfry Brandon skyldi verða
fyrir svörum þegar hún ávarpaði
Bellmaire lávarð. En hún gaf því
ekki nánari gaum í öllutn þeim hugs-
ana flaitm, sem að henni barst, þeg-
ar nún horfði á dökkleita andlitið
og skæru augun jarlsins,
Hún hafði búist við alt öðru!
Henni fanst hún ekki þurfa að
aumka þennan hvatkvika dökkhærða,
hvasseyga unga rnann. Öll með-
aumkun hennar var horfin. Henni
brá lítið eitt, er hún tók eltir því,
að hugsanir hennar höfðu lent í
þessum útúrdúrum.
>:,Je6' gleymdi alveg mínu hlut
verki við þessa athöfn,* sagði hún
og brosti brosi því, er jók ekki lít-
ið á yndisleik hennar. "Jeg heiti
North, — Cymbelína North. Jeg á
heima í húsinu þarna á hólnum.,
bætti hún við og benti á hjaleig-
una. »Jeg kom með brjef frá herra
Bradworthy tilfrú Parkhouse-----*
»Hver er nú að koma«, sagði
Bellmaire iávarður, sem hafði sjeð
löngu á undan ’ þeim íil ráðskon-
unnar.
»Afsakið að jeg hef látið yður
bíða, ungfrú Cymbe!ina!« stundi
frú Parkhouse, senr var feitlagiu og
þungt um andardráttinn. »En þess-
irherrar,að minsta kosti þessi herra«
— og hún beygði knje fyrir Bell
maire lávarði, »þurfti að sjá skraut-
salinn, og þó jeg viti ekki, hvort
jeg gerði rjett, voua jeg að jeg hafi
ekki gert neitt rangt í því að fara
með hann inn í hann.«
Cymbelína varð hálf vandræðaleg
á svipinn. Bellmaire lávarður hafði
þá ekki gefið sig til kynna fyrir nein
um þar nema henni einni. Pað var
skrítið.
»Jeg er með brjef til yðar, frú
' Parkhouse, frá Bradworthy lög-
manni«.
Frú Parkhouse tók við þvf og
hneigði sig.
»Viljið þjerekki koma inn, ungfrú
Cymbelína? Gerið svo vel og hvílið
yður svolitla stund!«
Umhverfis Island.
Hamri í Hafnarfií'ði. Oddnr M. Bjarnason skrifar þaðan: Jeg er 74
ára að aldri, hefi í mörg ár þjáðst af magaveiki. slæmri meltingu og nýrnaveiki,
og reynt nrarga iækna árangurslaust. En eftir að jeg hefi notað 5 ílöskur a
hinum heimsfræga Kína-lífs-elixír, er jeg mikið betri. Jeg flyt verksmiðjueig-
andanum lijer með innilegt þakklæti mitt.
Þjórsárholti. Sigríður Jónsdót^ir, Þjórsárholti, seni nú hefur flutt sig
til Reykjavíkur, skrifar: Eftir að jeg hafði frá barnæsku þjáðst af langvinnu
hægðaleysi og andþrengslum. reyndi jeg að iokum hinn alkunna Kína-lífs-elixír,
og varð jeg þá betri til heilsu, en jeg liafði nokkurntíma áður verið á minni
60 ára löngu æfi.
Reykjavfk. Guðbjörg Hansdóttir, Kárastíg 8, skrifar: Jeg hefi tvö ár
verið mjög lasin af brjóstveiki og taugaveiklun, en eftir að hafa notað 4 flösk-
ur af Kína-lits-elixír, líður mjer mikið betur. og j‘eg vil þess vegna ekki án þessa
góða bitters vera.
Njálsstööum, Húnavatnssýslu. Steingrimur Jónatansson skrifar:
Jeg var tvö ár nrjög slæmur af illkynjaðri magaveiki. og gat mjer aldrei batnað
til fulls; jeg reyndi þá nokkrar fiöskur af hinum alkunna Kína-lífs-elixír, og
batnaði þá æ betur og betnr. Jeg vil nú ekki án hans vera, og gef öllum,
sem þjást af slíkuni sjúkleika, það ráð, að reyna þennan ágæta bitter.
Simbakoti, Eyrarbakka. Jóhanna Steinsdóttir skrifar: Jeg er 43
ára, og hefi 14 ár þjáðst af nýrnatæringu og þar af ieiðandi veiklun, en af
öllum læknislyfjum, sem jeg hefi notað, hefur ekkert styrkt mig og tjörgað
eins vel, og hinn frægi Kína-lifs-elixír.
Reykjavík. Halldór Jónsson, Hlíðarhúsum, skrifar: í firntán ár héfi
jeg notað hinn heimsfræga Kína-lífs-elixír við lystarleysi og magakvefi, og mjer
hefur ætíð fundist jeg verða að nýjum manni, er jeg hefi neytt elixírsins.
leymið eigi
og
að senda
afmæiisdagana
tveim — dögum fyrir birtingu
auglýsingar
fyrir kl. 3 — daginn fyrir birt-
ingu.
Hinn eini ósvikni Kína-lífs-elixír kostar aðeins 2 kr.
ffaskan, og fæst alstaðar á íslandi, en ósvikinn er hann að eins
búin til af Waldemar Petersen, Frederikshavn, Köbenhavn.
I oktáberlok fæ jeg töiuvert af
ttöi'Híens&u s^ftu\söUulu
sauBa^öU,
sem margir hjer í bæviia af eigin reynsíu,
hversu bragðgoit er.
Vegna þess. að kjöt siígur í verði er-
lendis, er hyggiiegi fyrir þá, er þurfa að
byrgja sig með kjöt til vetrarins, að snúa
sjer sem fyrst I versl.
aupang,
Lindargötu 41.
JáU y. Svstasou. Q
Iðnskóliun.
Skólínn verður settur þriðjud.l .okt.
kl. 8 síðdegis. Þeir, sem aúla að
sækja skólann, gefi sig fram við
undirritaðan fyrir lok þessa mánaðar.
Aðalstræti 16. kl. 6—7 síðdegis.
Á. Torfason.
Eggert Claessen
Yfirrjettarmálaflutningsrhaður.
Pósthússtræti 17.
Venj lega heima kl. 10—11 og 4—5
Talsími 16.
Líkkistur og Hkklæði
er best að kaupa í verksm ðj nni
á Laufásveg 2. hjá
EYVINDI ÁRNASYNI.
Teppi lápuð ókeypis í kirkjuna.
^\s\s
er opin 11—3 og 4—6.
Cymbelina blóðroðnaði.
»Ekki núna, þakka yður fyrir!«
sagði hún, en ekki fyrri en Bell-
nraire lávarður hafði sagt: »Gerið
svo vel og hvííið yður!«
Hún hristi höfuðið og ætlaði að
kveðja, þegar veiðivagr, bar að með
marrandi hjólum og sjer til mikilla
furðu sá hún, að faðirhennar stýrði
vagninum, en í honum sat Brad-
worthy lögmaður bak við hann.
Vagninn bar að riðinu og North
yfirforingi hljóp úrhonum, en Brad-
worthy stje hægt og gætilega niður
á eftir.
»Cymbelíne!« hrópaði Norlh á-
kafur. »Þú ert jsá hjerna! Heyrðu,
góða min! merkileur viðburður.
Gistihússtjórinn í húsi drottningar-
innarí Dover hefur símritað, að
Bellmaire lávarður sje á Englandi.
Bradworthy fjekk símskeytið á skrif-
^tofu sinni í tæka tíð og tók veiði-
vagninn og hjer erum við — —«
Þá kom hann auga á ókúnnu menn-
ina, ng honum datt nokkuð í hug.
»Herra minn trúr! Ef til vill annar-
hvor þessara herra? Hjerna, Brad-
worthy, hæ!«
Lögmaður kom og horfði hvast á
mennina; annar þeirra skildi augna-
ráð hans, — Bellmaire lávarður gekk
fram, og rjetti honum brosandi
höndina.
»Þetta mun vera Bradworthy Iög-
maður?« sagði hann »Herra Brad-
worthy, jeg’er hræddur um, að jeg
hafi að óþörfu bakað yður fyrir-
höfn, — jeg er. Claude Bellmaire!*
»Droítinn minn sæll!« sagðiyfir-
foringinn hátt.
Lögmaðurinn þagði, tók í hönd
honum og tók ofan, horfði hvast
og fast á dökka andlitið jarlsins með
rannsóknarsvip leynilögreglumanns.
»Gleður mig að sjá yður, lávarð-
ur minn!« sagði hann alvarlega,
leit síðan kuldalega til Godfrey
Brandons og virti liann fyrir sjer.
»Vinur minn, Brandon að nafni!«
sagði Bellnraire lávarður og brosti
til hans.
Lögmaður hneigði sig.
»Jeg er hræddur um,« hjelt hans
tign áfram með sama bruminu
og sama látbragðinu, »að yður
þyki þessi koma mín alt í
einu hálf æfintýraleg, herra Brad-
worthy. En jeg sá ekki auglýsing
yðar fyrri en í gærdag, þegar jeg
kom hingað til Englands og jeg
flýtti mjer hingað undir eins. Jeg
var að hugsa um að síma, en gisti-
hússtjórinn tók ómakið af mjer.«