Vísir - 25.11.1913, Síða 1

811
\Ziq5i'* cr e'sía~besta og út-
V 1911 breiddasta dagblaðið á
íslandi.
■o
1
\S\Y
Vísir er blaðið hjft. |
Hannáttu að kaupa fyrst og fremst.
Kemur út alla daga. — Sími 400.
Afgr.í Hafnarstr. 20. kl. llárd. til 8 síðd.
25 blöð(frá 25.nóv.) kosta áafgr. 50 aura. Skrifstofa í
Send út um Iand 60 au.—Einst. blöð 3 au. opin kl. 12-3.
Hafnr.træti
20. (uppi),
Sími 400.
Langbesti augl.staður i bænum. Afugi
sje skilað fyrirkl. 6 daginn fyrir birtingu.
Þriðjud. 25. nóv. 1913.
Veðrátta í dag:
! Loftvog Hiti '< Vindhraði Veðnrlag
Vestme. 719,3: 1,6 A 9jRegn
Rvík. 723,Oj 0,7 A 5|Alsk.
ísaf. 726,7 0,4 OSkýað
Akureyri 727,8| 0,2 SSV 1 Skýað
Grímsst. 691,0 2,0 SA 6 Aisk.
Seyðisf. 731,1: 2 1 OÍSkýað
Þórshöfn 742,7 6,2 S 5ÍRegn
I
N—norð- eða norðan,A—aust-eða
austan.S—suð- eðasunnan, V—vest-
eða vestan
Vindhæð er talin ístig»mþann-
ig: 0—logn, í —andvari, 2—kul, 3—
gola, 4—kaldi, 5—stinningsgola, 6—
slinningskaidi,7—snarpur vindur,8—
hvassviðri,9~ stormur, 10—rok,l 1 —
ofsaveður, 12—fárviðri.
Skáleturstölur í hita merkja frost.
íkkistur fást venjulega tilbúnar
á Hverfisg. 6. Fegurð, verð og
gæði undir dómi almennings. —
Sími 93. — Helgi Helgason.
ÖR BÆNIÍM
Söngskemtun Brynjólfs Þor-
lákssonar á sunnudagskvöldið var
svo vel sótt, að hátt á annað hundr-
að manns varö að vísa frá fyrir
rúmleysi. Vonandi endurtekur
hann hana með þessu lága verði,
svo allir fái að heyra liana.
Xerxes, enskt botnvörpuskip,
lcom í gærkveldi að fá sjer kol.
Tók niðri á Selskeri hjá Qróttu.
Pjetur Hansson verslunarmaður
var þá að skjóta fugla út við hafn-
argarð. Hann fór þegar út í skipið,
er hann sá, hve nauðuglega það
var statt, og vísaði því Ieiðina inn
á höfn.
Vestu fór frá Færeyum í gær-
morgun.
Af Alþingistíðindum er nýkom-
ið út 4. hefti af umræðum í e. d
Er þar komið fram í 35. fund (21.
ág-)
Atsúkkulaði!
Flest súkkulaði má nú borða og
flestir hafa einhverntíma borðað
súkkulaði. En þeir eiga mikið eft-
ir, sem aldrei liafa bragðað eða
ekki einusinni sjeð neitt af þeim
lifandi óhemju ósköpum, sem nú
er komið af átsúkkulaði til bæarins.
Það væri því ekki úr vegi, að líta
inn í Liverpool, því þar er það
vitanlega.
Bíó j BÍÓ
Lifandi frjeftabiað.
Strand gufusKipsins Verones við strörsd Portúgais.
Trúr ti! dauðans.
Sjónleikur. Aðahlutverkið íeikur Maurice Costello.
Frá Ceyion.
Fögur náttúrumynd með litum.
Kátar þvoftastúikur.
Franskur gamakleikur.
Apríl seldi afla sinn í gær fyrir
kr. 10 180,oo.
Ingólfur Arnarson kom í nótt
frá Englandi. Hafði selt afla sinn
fyrir kr. 8 200,oo.
Bragi kom í nótt frá Englandi.
Hafði selt afla fyrir kr. 7 325,oo.
Skallagrímur kom í nótt. Hafði
selt afla sinn fyrir gott verð.
»Nordby= frá Fanö, saltskip til
Ðuus, kom í nótt.
Það er að skreyta sig með annara
fjöðrum — vægast sagt — er blað
gefur út í fregnmiða símskeyti, sem
annað blað fjekk.

m
'B
Eyrarbakka í dag.
t Gísli Hannesson, bóndi í
Dalb'æ f Gaulverjabæarhreppi, er ný-
dáinn úr garnaflækju. Jarðaður í
dag.
Læknirinn okkar er altaf heldur
að hressast, fer í föt við og við.
Versta tíð er hjer stöðugt, haga-
laust og gefur varla nokkurn tíma á
sjó, en þá aflalaust.
Æfintýri á gönguför er leik-
fjelagið hjer að undirbúa sig með
að leika fyrir jólin. Aðalmaðurfje-
lagsins er Ouðm. Guðmundsson,
versiunarstj. í Heklu.
Skuggamyndasýningar hafa
verið hjer nokkrar hjá Karli Ijós-
■ur. asr^,-.r--iíxuíxart--.arx- .
myndara, aðallega frá eldgosinu,
en aðrar skemtanir engar.
UTÁN AF LANDl gj
Veðurspá.
Skiftist á með hláku og hrið
harður snjóa vetur.
Vist jeg spái verstu tið,
Vita fáir betur.
(Að norðan.)
^FRÁWLðNTO^
Frá IMoregt.
Af hrognum hafa Norðmenn
flutt út í ár 43 650 tnr. til 25.
f. m.
'Af lifandi ál flultu þeir út á
sama tíma 111 288 tvípund, en af
Niðursoðnum fiski 23 772 148
tvípund.
Þing Bandamanna
kom saman eftir nokkurra vikna
hvíld 7. þ. m. Var fyrir það Iögð
af forsetanum neitun Huerta forseta
f Mexíkó, gegn því, ‘ að Bandaríkja-
stjórn hafi nokkurn rjett til þess að
skifta sjer af Mexíkóniálum eða ráða
því, hver þar sje forseti. Wilson
forseti er hinn harðasti í horn að
taka og vil! að Bandamenn láti til
skarar skríða í Mexíkó, — telur það
óhæfu aö líða morðingja aö sitja
þar og ríkja með óaldarmönnum á
veidisstóli. Svar þingsins var ekki
kornið er síðast frjettist, en búist
við að ófriður sje óhjákvæmur.
Banatilræði
veitti Mexíkómaður, Pedro Ouerrero
að nafni, Felix Diaz að kvöldi þess
6. þ. m. Diaz var á gangi í Mexíkó,
nam staðar til þess að hlusta á
hljóðfæraflokk.er Guerrerorjeð á hann
með hníf og ætlaði að reka hann í
gegn. Diaz gat komið vörn við
og varðist ágætlega, svo hinn kom
ekki lagi á hann. Greip þá lög-
regluþjónn í hnakkadrambið á Guer-
rero og í sama biii var skotið á hann
og hnje hann særður að velli. Diaz
siapp lít( særður. Enginn sá hver
skaut, en bæði Diaz og þeir, er
nieð honum voru.eru settir í fangelsi.
Ber lögreglan þær sakir á hann, að
hann hafi skotið á Guerrero og rjett
svo öðrum manni byssuna. Því
neitar Diaz og vinir hans, en full-
víst þykir að hann hafi átt hendur
. \
sínar að verja, þótt liins vegar hafi
einhver ókvæðisorð hans valdið því,
að ráðið var á hann í fyrstu.
Eitraðir nafnseðlar.
Maður nokkur í París safnar
uafnseðlum. Hann á meðal annars
dálítiö »albúm«, er í eru aðeins
nafnseðlar frá Napóleoni III. Keis-
arinn var vanur að senda öllum
nafnseðil sinn, er óskuðu honum
gleðilegs nýárs. Nafnseðlar keisar-
ans frá 1868 eru hvítir með ein-
kennileguin gljáa, og eru ólíkir öll-
um öðrum nafnseðlum hans frá
fyrri og seinni árum. Svo stóð á
því, að sá er gerðl nafnseðlana fyr-
ir keisarann, hafði notað arseník-
blöndu til þess að búa gljáann til.
Nú vildi svo til, að gamall herinað-
ur, sem fjekk nafnseðil þennan frá
keisaranum, varð svo hrærður í huga
af þessum heiðri, að hann marg-
kyssti seðilinn. Hann fjekk illkynj-
aða bólgu í varirnar og kvað lækn-
irinn haua stafa af arseníkeitrun, er
valdið hafi nafnseðíll keisarans.
Napóleoni var tjáð atvik þetta, og
gaf hann þegar út tiiskipun, er bann-
aði að nota þennan hættulega gljáa
framár, á nafnseðla og önnur spjald-
brjef. — Dæini eru til þess, að í
Sudur-Ameríku liafa eitraðir nafn-
seðlar verið sendir, er hættulegt
hefur verið að sneria með berum
fingrum, ef eiiihver smárispa hefur
verið á hörundi; ,— til þess að
eitra, þá er notuð eiturtegund sú,
er »curare» nefnist og blökkumenn
í 'Suðurálfu eitra með örvar sínar.
KynEegar brúðargjafir.
Fyrir nokkru gifti maður nokkur
í Königgraetz, Duchatschek að nafni,
dóttur sína og hjet tengdasyni sín-
um að hann ætlaði að gefa hjón-
unum óvenjulega brúðargjöf, nefni-
lega þunga brúðarinnar í siifri.
Brullupsmorgunin var brúðurin veg-
in í viðurvist ailra gestanna, reyndist
hún 62 tvípund og karl rjetti tengda-
syni sínum poka tneð 13 500 silfur-
gyilinum.
Jarðeignamaður stórauðugur í
Connecticut-riki í Vesturheimi átti
dóttur, er var óvenjulega þung; hún
var nefnilega 400 pund. Hann ljet
það boð út ganga, að hver, sem
giftist henni, skyldi fá með henni í
heimanmund 1 sterlingspund fyrir
livert pund í henni og var hann
úr því ekki í neinum vandræðum
með að koma henni út.
Kaupmaður nokkur í London
ákvað, að tengdasonur sinn skyldi
fá útborgaðan jafnan þunga í gulli
og mismunurinn væri á líkamsþunga
hans og dóttur sinnar. Hann hafði
miklar mætur á stórum mönnum
og feitum, og það sjest á fjárhæð-
inni, er hann greiddi, að tengdason-
urinn hefur ekki verið nein veimil-
títa, því hann fjekk rneð henni 80 000
krónur í heimanmund.
Auðugur málafærslumaður í Lon-
don, er veitt hafði dóttur sinni ágætt
uppeldi, hjet því þegar hún heít-
bast manni, að hann skyldi borga
brúðguma hennar fimmfalda fjárhæð
þá, er hún gæti unnið sjer inn með
dugnaði sínum á einu ári. Arið
áður en hún giftist tókst henni með
söng- og tungumálakennslu að vinna
sjer inn svo mikið fje, að karl borg-
aði brúðgutnanum á heiðursdegi
þeirra 90 000 kr. í peningum.
Mjög kynlegt var háttalag rakara
nokkurs í París, er ákvað heiman-
mund dóttur sinnar eftir dugnaði
mannsefnis hennar, er var rakara-
sveinn hjá honum. Daglega Iagði
hann í sjóð ákveðna fjárhæð af því,
er inn kom fyrir rakstur sveinsins,
en frá þeirri fjárhæð var jafnan
dregið eitthvað talsvert fyrir hverj<i
rispu, er hann skar viðskiftamenn-
ina. Þetta hafði þau áhrif, að sveinn-
inn, er til þessa hafði verið fremur
óprúttinn, fór að gæta sín betur,
svo að eftir eitt ár fjekk hann það
orð á sig, að hann væri einhver
besti rakarinn í borginni, og gamli
rakarinn greiddi honum ekki að-
eins fjeð, heldur Ijet hann taka við
rakarastofunni á brúðkaupsdegi þeirra
ungu hjónanna.