Vísir - 17.12.1913, Blaðsíða 3

V í R I R
Muniö að spara peninga yðar fyrir
jólin með því, að láta pressa
gömlu fötin ykkar á
Laufásvegi 4.
l| Góðverk,, 1
. >1$
P í-eir, sem kynnu a j vilja laka j|
g í sonar stað 5 áia gamlan ff
drctig, sem engan á að, gefi f|
sig fram á afgr. Vísts,

et tv& ámlatvle^a fcegA a!5 fcaupa
attt, $em \z,x\ \
góðar jólakökur
og góðan jólamat,
í versíun
Einars Árnasonar.
Sími 49.
Aðeins ágætis vörur með ágætis verði.
Q\*ne. nn ov kaupa menn &agnIegastar og bestar
^VTVS Ogj vam eT jólagjafir hjá
^ótvalatv ^oT^tevw^Tvu
Xonfektrúsíniir,
Krakmöndlur
og allskonar hnetur
í verslun
Einars Árnasonar.
TiL JÓLAGJAFA
má mæla með allskonar leðurvöru, svo sem:
Albúmum,
Buddum,
Seðla- og Vindla-veskjum,
Kvennföskum,
Myndarömmum allskonar,
sem allt selst með
stórum afslætti
til jóla hjá
Jdnatan Þorsteinssyni.
Munið eftir
jólaávöxtunum ágætu í verslun
Einars Árnasonar.
^P*' 2FS aura pd.
Vínber 50 — —
Appelsínur 6 — st.
Laukur 12 — pd-
Verslunin
Laugaveg 79.
I útbreidd-
asta
bBaðinu
auglýsa
menn
sjer til
gagns,
en í
hinum
sjer til
^gamans
vvv
Dívanteppin
niargeftirspurðu komin til
Jónatans Þorsteinssonar.
7
Agætur
harðfiskur
á 35 aura pundið til sölu í
pakkhúsinu hjá
Guðm. Grímssyni.
Hver sá,
er borða vill gott Margaríne, fær
það langbest í verslun
Gruðm. Olsen,
Aðalstræti 6.
Violanta.
(Framhald af Cymbelínu.)
--- Frh.
III.
I einhverju afskekktasta húsinu í
úthverfi einu við mjóstræti út frá
Via Tasso í Neapel, — lágu, forn-
álegu, með garði umhverFis og ekki
fósnotrum, sat kona nokkur roskin
við gluggann og horfði út. Umhverf-
ið var fagurt, vínekrur blöstu við í
halla og húsin voru str;ál með aldin-
og blóm-görðum umhvcrfis.
Konan var laglega til fara,
dökkeyg og brúnamikil, hærð nokk-
uð og hrukkótt, en hafði auðsjá-
anlega verið fríðleikskona á yngri
árum. Svipurinn var hörkulegur og
þrjóskusvipur í línunum kringum
munninn, er hún kreisti varirnar
saman. Stofan var lítil og veggsvalir
fyrir framan hana, er ganga mátti út
á úr henni, en úr anddyrinu láu og
Rottur
Óskaðlegt mönnum og húsdýrum.
Söluskrifstofa: Ny Östergade 2.]
„Köbenhavn.
Mikið úrval
af rammalistum kom nú með
»Botnia« til trjesmíðavinnustofunn-
ar, Laugavegi I. Hverg eins
ódýrir í bænum! Myndir
innrammaðar fljótt og vel.
Komið og þjer munuð sannfær-
ast.
aðrar dyr að svölunum. Uxu þar
fyrir framan rósatrje og suðræn aldin-
trje. Gömul klukka stóð út við
vegginn andspænis glugganuin og
leit konan oft í áttina þangað.
— Dyrunum var lokið upp og
inn kom — Antonio Rubeoli greifi.
Konan brá við skjótt, hljóp upp
um hálsinn á honum og hrópaði:
»Velkominn, sonur! Vertu vel-
kominn barnið mittl*
»Komdu sæl, manimaU sagði
greifinn hlýlega. »Ófyrirsjáanleg at-
vik ollu því, að jeg fór í skyndi
burt úr París, gat aðeins sent þjer
símskeyti til að láta þig vita, svo
allt væri í Iagi. Eru ekki herbergin
til reiðu?«
»Jú, en hvar er — herfangið?«
»Fjelagar mínir koma með —
kassan að vörmu spori, — þú
tekur á móti honum og opnar
hann!« —
»Hvaða kassa?«
«Kassa, sem jeg fli ungfrúutt
Forlhclyde í hingað til Neapel, —
allt hefur gengið vel. Þú verður,
mamma, að taka á móti henni, losa
hana úr prísundinni og láta fara
vel um hana, fullvissa hana um að
hún sje í móður höndum, gera
hana sem rólegasta!«
»Jeg skal gera allt, sem mjer er
unnt, en hægra mun það nú sagt
en gert. Hvernig fórstu að ná
henni á vald þitt?«
»Já, það er nú saga að segja frá
því! Jeg og fjelagar mínir gerðum
henni fyrirsát og námum hana á
brott í Bologne-skóginum.«
»En kynntist þú henni nokkuð
áður?« Frh.
tímanlega.