Vísir - 05.01.1916, Blaðsíða 2
VÍSIR
VISIR
Afgreíðsla blaðsins á Hótel
Island er opin frá kl. 8—8 á hverj-
um degi,
Inngangur frá Vallarstræti.
Skrifstofa á sama stað, inng. frá
Aðalstr. — Ritstjórinn til viðtals frá
kl. 1—3.
Sími 400.— P. O. Box 367.
0$ JDttWfc, j]
gufuhreinsað, iyktarlaust. cj
Tilbúinn Sængurfatnaður. 1
Lengi getur ílt versnað
----- Nl,
Hér áminst leið sýnir, að það er
alls ekki útilokað, að gatigverðs-
verðlag útlendra mynta muni hér
hjá oss einnig að einhverju leyti
miðað verða við gangverð sömu
mynta í Danmörku, en af þvíleiðir
að allt hið mikla raus hr, »Merc,«
um handahófsverk o, þ. h. verður
aö skrifast á hans stóra syndareikn-
ing en ekki minn. Eg stend við
þaö, að bönkum er ekki vel og
viturlega stýrt, ef bankastjórar vorir
sjá ekki út hinn rétta tíma til kaupa
og sölu og eins hitt að bankastjór-
um vorum er í lófa lagf, ef þeir
gera skyldu sína, að reka kaup og
sölu á enskri mynt þannig að við-
unandi geti verið fyrir aðra en hr.
»Merc.«, sem lætur í grein sinni
skilja á sér, að hann ntyndi fyllilega
sætta sig við, þótt innkaups og sölu-
mismunur enskra pd. sterl. væri kr.
1,50 á pundi, og eins hitt að þurfa
fyrsl að senda peninga héðan til
danskra banka til greiðslu enskra
viöskifta. — Já, lítilþægur er hr.
»Merc.« óneitanlega íkröfumsínum
til bankanna ísl., þar sem hann ekki
kann að meta hin miklu hlunnindi,
sem bankar þessir njóta hjá þjóð
vorri, meira en svo, að hann telur
sjálfan sig og aðra menn að meiri,
sem sætta sig þannið við, með öllu
óviðunandi ísl. bankafyrirkomulag,
að þeir möglunarlaust senda peninga
til greiðslu breskra viðskifta til Kaup-
mannahafnar og Iáta þarlenda banka
greiða ryrir sig skuldirnar, sem þess
utan oft ekki vinst tínii til, ef varan
á að greiðast gegn »konnossement«
eða um hæl við móttöku eins og
venjulegast er að því er sjálfan mig
snertir, sem hefi meiri og stærri við-
skifti við England en sjálfur hr.
*Merc.« — í stað þess einsog eg
að heimta það af bönkum hér að
þeir fullnægi svo skyldum sínum til
þjóðfélagsins ísl. að þeir hlýfi mér
og öðrum við fyrirhöfn og kostn-
aði í viðskiftum vorum við um-
heiminn, á sama hátt, eins og góð-
ar bankastofnanir annara ríkja skoða
skyldur sínar — þar sem verslun
og viðskifti eru með réttu talin að
vera lífæð þjóðanna — sú fjöræð
sem fórnað er fyrir bæði fjöri og
eignum.
Þótt vér eins og nú er ástatt
græðum á því, þegar því verður við
komið, að senda greiðslufé enskra
skuldskifta til Khafnar ogláta.bank-
ana þar greiða skuldir vorar til enskra
viðskiftavina vorra; þannig græddi
eg á þeirri aðferð eitt skifti 60 kr.
á 100 pd. sterl. greiðslu, þá er sú
fyrirhöfn með öllu óviðunandi og
ekki vel til þess fallin að bæta versl-
unarlegt sjálfstæði lands vors, þjóöin
verður því að láta sér skiljast það, að
gera þær eindregnu kröfur til banka-
stofnana vorra, hvað sem skrifum
hr. »Merc« h'ður, að þær hlýfi
henni fyrir slíkri hneisu, að ísl. kaup-
menn þurfi að flýja á náðir danskra
banka til þess að firrast peningatjón
við ísl. banka í viðskiftum þeirra
við aðrar þjóðir. Að eg berst.fyrir
þessu verð eg að telja míg mann
aö meiri fyrir, en ekki að minni
eins og hr. »Merc.« langaði til sbr.
þankastrik hans 3, sem án efa væri
réttara að lesa úr þannig: J. B.
Næst síðasta greinin í seinusfu
ritsmíð hr. »Merc.« er ekkertannað
en ein lokleysan af mörgum og því
ekki svaraverð fremur en allt hitt,
að eg engu að síður hefi brotist í
gegnum allar lokleysur hr. »Merc.«
og hrakið þær orði til orðs, er ekki
af viðhöfn við rökfærslur hans, því
þær eru allar staðlausar, eins og
allir sjá sem nenna að lesa greinar
mínar, heldur af því að eg tel málið
afar mikilsvert, ekki að eins fyrir
verslun og viðskifti landsins heldur
einnig fyrir framtíð sjálfra banka-
stofnananna því farið gæti hér svo
að þær spenni hér bogann svo hátt,
að hann springi í höndum þeirra.
Því eftir því sem viðskifti landsins
aukast, eftir því fara Iíkurnar vax-
andi fyrir því, að hér geti þrifist
nýtísku gullbanki.
Kæmi hér slíkur keppinautur —
sem vonandi verður fyr eðaseinna,
þá tel eg það næsta ólíklegt, að ísl.
bankarnir til lengdar verði látnir
njóta viðskifta minna og annara sjálf-
stæðra knupmanna, síst ef þeir halda
enn áfram uppteknum hætti, að liggja
sem martröð á viðskiftalífi landsins
við útlönd.
Að síðustu skora eg á hr. »Merc«
að koma fram með, máli sínu til
sönnunar, útskrift af reikningum
bankans, sem sýni tap og vinning
þeirra á kaupum og sölu útlendra
mynta, því af þeim reikningi myndi
margur maður með verslunarviti
geta farið nærri um það, hvort þeir
herrar, bankastjórarnir ísl., eru fylli-
lega starfi sínu vaxnir eða ekki.
Þrjár fyrstu málsgr. í seinni rit-
smíð hr. »Mec«, finst mér vera til-
valinn bautasteinn yfir allar lok-
leysurnar, sem fram eru komnar frá
hans hendi í bankamáli þessu, bið
eg því lesendur mína að koma þeim
fyrir á sfnn rétta stað til ævarandi
heiðurs mínum vitra(!) stéttarbróður,
sem er svo einstaklega sýnt um
gagn og sóma stéttar sinnar.
B. H. B.
Glæfraförin.
Saga frá Slesíu.
---- Frh.
Eins og vofa fór eimreiðin í
náttmyrkrinu og ofviðrinu. L. hafði
ekki hirt að vekja kyndarann, því
að hann vildi ekki gera óþarfa
gauragang. Hann hafði að eins
skroppið inn í klefa verkamannanna
til þess að ná í yfirhöfn handa
lækninum. Báðir höfðu þeir svo
stigið upp í eimreiðina og hafði
L. helt olíu í ofninn, til þess að
glæða eldinn. Var svo eimreiðin
komin af stað, ofurhægt fyrst í stað,
en hraðinn jókst óðum. Friedrichs-
hútte var fyrsta stöðin og komust
þeir klakklaust fram hjá henni. —
Teinarnir voru eins og þeir áttu að
vera, Læknirinn fleygði sér ofan á
koiin og reyndi að sofna til upp-
bótar á þessu ónæði, en L. hafði
gát á hvorutveggja í sinn, eldinum
og hraöanum. Ekkert af því sem
fram fór í kring, glapti hann neitt,
hvorki lemjandi ofviðrið ué nátt-
myrkrið er grúfði yfir öllu.
Óhapp var svo óhjákvæmilegt,
að mannlegum augum gat ekki
sýnst mögulegt að fara þessa för.
En L. hafði ekki úr mörgu að velja,
hann gat ekki annað en falið sig
forsjá Drottins. Læknirinn hefir frá-
leitt haft hugmynd um hættuna, sem
yfir þeim vofði, því að annars hefði
hann varla gerst svona rólegur á
þessari kvíðvænlegu stundu.
Þeir voru komnir framhjá Zawad-
sky, næstu stööinni við Wossowska,
og var ekki Iangur vegur eftir. Alt
hafði til þessa verið með kyrrum
kjörum og L. var farinn að verða
vonbetri, Hann Ieit á klukkuna
og höfðu þeir að eins verið eina
stund og eftir svo sem fjórðung
stundar gat læknirinn verið kom-
inn til drengsins.
Því nær sem dró takmarkinu,
þess órórra varð veslings föðurn-
um. Nú er hann var kominn
svona nálægt barninu sínu í dauða-
teygjunum, var það með mestu
T I L M I N N I S:
Baðhúsið opið v, d. 8-8, ld.kv. tii 11
Borgarst.skrifát. í brunastöð opín v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K, F. U. M. Alm. samk.sunnd.8Vii siðd
Landakotsspít. Sjúkravitj.tími kl, 11-1.
Landsbankinn 10-3. Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssíminn opinn v. d. daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og 4-7
Náttúrugripasafnið opið V/,-21/, síðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7. sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vífilsstaðahælið. Hcimsóknart'mi 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd, fnid. 12-2
Ókeypis lækning háskólans
Kirkjustræti 12:
Alm. lækningar á þriðjud. og föstud.
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud,
kl. 2—3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar í Lækjargötu 2 á mið-
vikud. kí. 2—3.
herkjum að hann gætti stillingar
sinnar. Hann greiddi gufunni enn
betra gang og bjóst til að bæta á
eldinn, en er hann var að beygja
sig til þessa, hrökk eimreiðin ákaft
til og ógurlegt óp heyrðist í myrkr-
inu. L. rétti sig ósjálfrátt upp og
horfði eins langt og hann gat. Varð
hann þess skjótt vísari, að hann
hefði verið að fara þvert yfir veg-
inn.
Hvað var nú þetta? spuröi Iækn-
irinn, er vaknaði viö vondan draum
af hristingnum.
Ekker tsérlegt, svaraði L. og leyndi
sér ekki óstyrkurinn í röddinni. Við
erum þegar komnir, eftir örfáar mín-
útur. Hann hægði á vélinni, ósjálf-
rátt og eins og í Ieiðslu. Hið óg-
urlega angistaróp, er hann hafði
heyrt, hafði svo að segja stöðvað
blóðið í æðum hans. Honum var
það fyllilega Ijóst, hvað skeð hafði:
vagn hafði eflaust verið að fara yfir
brautina í þessum svifum og svo
orðið árekstur og veslings vagn-
stjórinn lá svo með veginum, fljót-
andi í blóði sínu og ef til vill dauður.
Nú voru þeir komnir. Læknirinn
fylgdist með L. heim til hans, þar
sem drengurinn var að berjast við
dauðann. Og til þess að bjarga
lífi hans hafði maður orðið að missa
lífið. Veslings faðirinn átti fult í
fangi með að komast upp stigann.
Hann barði svo að dyrum og kona
hans kom fram. Barnið var enn
þá lifandi.
L. sá andlit þess, hversu þaðvar
afmyndað og hann heyröi korrið í
því, er það dró andann. Og altaf
gall við eyra hans ópið ægilega, er
hann hafði heyrt fyrir skemstu.
Ofurkappið og geöshræringin.sem
hann komst í um nóttina fóru nú
að hefna sín. Takmarkinu var að
vísu náð, en nú voru kraftarnir að
þrotum komnir, og meðvitundar-
laus féll hann á gólfið. Frh,