Vísir - 10.02.1916, Blaðsíða 3

VtSIR
Suút&s sUxon oa feamipaow S'm\ \«6
geta Jex\$\S áte\ðat\le$& vxtvxux \í\S J’\s^-
i
eetW J™ Vv' * XCK*XZ °a Vatva*® w
\ o&tóW.
^aup \\--\b litónut á v\bu,
^ e e o t d •.
1b autat J^t\t" Ivuett Ivutvdtaí J\slia.
"Uppt^svuaat a«Sut
Ingimundur Jónsson,
Holtsgötu 5.
Hlttist helma k(. 2—4 sfðdegls.
Nokkrar duglegar stúlkur
— helst vanar fiskverkun —
geta fengið atvinnu á Eiðsgranda.
Talið við Guðm. Guðmundsson,
Vesturgötu 8.
— Hittist daglega 5—7 e. m. —
Setv&fö au^sVtv^at Umaule^a.
•
gera, sagöi Browne til þess aö
svara einhverju. Ef þér vissuð alt,
sem eg hefi komist í, f morgun,
þá yrðuð þér sjálfsagt mjög hissa.
— Kæri gamli félagi, sagði Maas.
Eg skil það varla að eg gæti orð-
ið hissa. Veliencourt kvæntist í
gær. Síðan eg heyrði það get eg
ekki orðið hissa á nokkrum sköp-
uðum hlut. Eg fer nú til London
kvöld. Hvenær komið þér þangað?
— Eg veit það varla, svaraði
Browne. Það getur ef til vill orð-
iö í dag, það getur líka dregist í
vikutíma. Mér er farið að leiðast
í Evrópn og er aö hugsa um, aö
bregða mér til Austurheims.
— Hver skollinn! svaraöi Maas.
Hvernig í dauðanum hefir yður
getað komið þetta til hugar?
— Okkur dettur oft margt ein-
kennilegt í hug, svaraði Browne.
Mig hefir lengi langaö til að skoða
mig um þar austur frá í Japan og
eyjunum þar norður af. Þér vitiö
ekki nema eg kunni að vera send-
ur af „Landfræðisfélaginu.“
— „Landfræöisféiaginu“, bölvuö
vitleysa, sagði Browne brosandi.
Síðan kvaddi hann og hélt niður
Trygð og slægð.
54
Eftir
Quy Boothby.
Frh.
Hún skildi hvaö hann meinti, og
hló líka. Browne fyigdi henni nú
út á götuna. Og er hann hafði sett
Hana upp í vagn og sagt öku-
manninum hvert hann aetti að aka,
þá lofaði hann henni, að iíta inn
til hennar seinni hluta dagsins og
aegja henni þ4 frá því, hvað hann
hefði afrekað. Þegar hún var kom-
in af stað, þá leit hann á klukk-
una. Hún var ekki orðin tóif. Hann
gekk þá rakleiðis til Amphitryon-
klubbsins. Hann hitti Maas ferð-
búinn f forstofonni.
— Kæri Browne, sagði hann.
Hvar í dauöanum hafið þér falið
yður síöan þér komuö hingað til
Parfsar? Þér hafið alls ekki sést
meðal gamaila vina yöar.
— Eg kefi haft svo mikið að
vantar á Njörð.
Kaupið
last word
pípurnar i
Landstjörnunni
Oddur Gíslason
yfirréttarmálaflutnlngsmaður,
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5.
Sími 21
au^sa \ ’ADís l
Vátryggið tafalaust gegn eldi
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
ance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason
Sæ- og stríðsvátrygglng
Det kgl. oktr. Söassurance Komp
Miðstræti 6, Tals. 2§4.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboðsmaður fyrir ísland
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aðalstræti ð (uppi.)
Skrifstofutími frákl. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250.
Det kgl. octr.
Brandassurancc Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
Pétur Magnússon
yfirdómslögmaður,|
Qrundarstíg 4. Sími 533
Heima kl. 5—6.
N. B. Nielsen.
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz.
tröppurnar. Um leið og hann
skrapp út úr dyrunum sagði hann
við sjálfan sig: Frú Bernstein, fóst-
urdóttir hennar og Japan, eg býst
við því, kæri Browne, að hinn
gamli vinur þinn, Maas, verði að
koma með þér í þessa langferö.
13. kapitul i.
Eg held að mér sé alveg óhætt
að fullyrða það, að sú hamingja
eöa óhamingja, hepni eða óhepni,
sem fyrir kemur í Iífi livers ein-
staks manns, sé ekki komin að öllu
leyti undir uppeldi eöa tilverknaði,
Heldur miklu fremur undir smá
atvikum sem fæstir eru svo hepnir,
að geta gert sér grein fyrir. Til
dæmis að taka: Hefði Browne nú
ekki farið þessa för til Noregs ein-
mitt á þeim tíma, sem hann fór
hana, þá hefði hann að öllum lík-
indum aldrei hitt ungfrú Petrowitch.
En ef hann heföi nú ekki hitt
hana, þá eru aliar líkur sem mæla
með því, að hann hefði að lokum
kvongast dóttur einhvers auðugs
iávarðar, hefði gylt upp eitthvert
hrörnandi aðals höfuðbólið með
auði sfnum. Hefði orðið meðlimur
Parlamentsins, fengið þar tilheyr-
andi titil og síðan lifað lífi sínu
sem heiðvirður og mikilsmetinn
borgari. En forlögin höguðu því
þannig, að hann fór til Noregs og
hitti Katrínu, fékk ást á henni og
rlú —. En hvað er eg annars að
vitieysast, að halda ekki áfram með
söguna. Látum okkur nægja meö
aö segja frá því, að þegar hann
hafði kvatt Maas þá fékk hann sér
bita í veitingahúsinu og gladdist
við þá hugsun, að nú væri hann
kominn út í það sem gæti orðiö
honum ófæra, og yrði það að öll-
um líkindum, ekki síst ef það vitn-
aðist of snemma hvað var á seyði.
Við vitum allir hve mikla gleði
það getur veitt manni aö vita af
því, að við vitum leyndarmál, sem
enginn má vita annar. Þegar við
erum á æskuárunum, þá finstokk-
ur það vera ósegjanlegt gleðiefni.
Það, að vera anarkisti, nihilisti eða
fenianisti er sams konar gleðiefni,
nema hvað það er á hærra stigi,
af pví að lífshætta stafar af því, að
það komist upp, og veitir því enn
meiri geðæsing, en hún er tilefni
gleðinnar.