Vísir - 11.08.1916, Blaðsíða 3

v i s;i r
mér að gera það þegar eg hefi
afhugað völlinn hjá Westward
Ho! Meðal annara orða Morri-
son, hafið þér stóran uppdrátt
af Wels-ströndinni?*
Frh.
Brunatryggingar,
Halldór Eiríksson.
Hafnarstræti 16. (Sími 409).
Hittist: Hótel Island nr. 3 (6l/a—8).
Sími 585.
7»
vantar tvú stvax á S'vsWskvpÆ
Barnakennara-
staðan
við farskólann í Mosfellshreppi
er laus. Kenslutími 5—6 mán.
Umsóknir séu komnar til undir-
ritaðs fyrir 15. sept. n. k.
Skúli Gruðmundsson
Úlfarsfelli.
j^tangaveiði
fyrir eina stöng fæst leigð
í Elliðaánum.
Uppl. í verzlun
&
Sturlu Jónssonar.
ErRYQGIWGAR
«—I
Brunatryggingar,
sæ- og stríðsvátryggingar.
A. V. Tulinius,
Miöstræti 6 — Talsími 254
Dei kgl. ectr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru-
alskonar. Skriístofutími8-12 og -28
Austurstræti l.
N. B. Nielsen.
*
Hitt og þetta
Valtvr

í heilum tunnum kemur bráðum. Ágæt tegund.
Við pöntunum tekur
Jóh. Ögm. Oddsson,
Laugavegi 63.
LÖGMENN
► -4
Oddur Gíslason
yfirréttarmAlaflutnlngsmaaur
LBtifá&vegf 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 26
Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaQur,
Hverfisgötu 30.
Simi 533 — Heima kl 5—6 .
BogS Brynjélfsson
yflrréttarmálaflutningsmaöur,
Skrifstofa i Aðalstræti 6 [uppi].
Skrifstofutimi frá kl. 12— og4—6 e.
— Talsími 250 —
Vel varið.
Einusinni þegar Rússakeisari og
drotning hans fóru frá París, gáfu
þau 100 þús. franka til fátækra þar
í borginni. Bæjarstjórnin Iét 50
þúsund manns veröa gjafarinnar aö-
njótandi, og fékk hver tveggja
franka pening. Einn maðurinn,
sem útbýlti gjöfunum, merkti alla
peningana, sem hann afhenti. Þeg-
ar bann hafði útbýtt þúsund frönk-
um séndi hann þúsund franka seð-
il út í næstu vinsölubúð, .til að fá
honum skift. — Nær alt silfrið sem
hann fékk aflur, var með hans
merki.
^óttir snælandsins.
Eftir
Jack London.
34 ____
Frh.
— En þær hetjur! Er þetta ekki
makalaust, Frona? En hvað svo
nieira um þetta hreindýrarán og
sóöalegar prinsessur?
Frú Schoville brosti til hans blíð-
lega, og svo hélt hann þannig á-
fram;
" Strandbyggjarnir voru af kyni
sfe'nióa, kátir, fjörugir og mein-
“USIr> þeir kölluðu sig Oukiliona,
£ a sa?búana. Eg keypti af þeim
un a °g mat og þeir fóru ákaf-
lega vel nieð mig. En þar voru
þeguar atinars kynþáttar, sem Chow
Chuenar tiefndust, eða lireindýra-
ittennirnir, og bjuggu þeir lengra
in«i í landi. Chow Chuenar voru
v,il'f mjög og grimmir. Undir eins
°8 eg kom kippkorn upp frá
slröndinni réðust þeir á mig, tóku
al •wér alt sem eg átti og geröu
n,ig að þræl.
— En voru engir Rússar þarna?
spurði frú Schoville.
— Rússar? Þarna á meöal Chow
Chuenanna? Hann hló að spurn-
ingu hennar. Landfræðisiega talað
þá eru þeir í ríki Zarsins, en stjórn-
arfarslega eru þeir óháðir honum,
og hafa líklega aldrei svo mikiö
sem heyrt hans getiö. Muniö eftir
því að norðausturhluti Síberíu er
hulinn af heimskautanóttinni, — er
óþekt land, sem fáir hafa komið
til og engimt komið aftur frá.
— En þér?
— Já, það vill nú svo til að eg
er undantekning frá þeirri reglu.
Hvers vegna þeir hlífðu mér veit
eg ekki. En þeir gerðu það nú
samt. í fyrstu fóru þeir herfilega
illa með mig. Konur og krakkar
böröu mig. Eg var klæddur í skitna
skinnbjálfa, morandi í óværð, og
fékk ekki annað en úrgang úr illa
tilbúnum tnat til að nærast á. Þeir
voni gersneyddir allri miskunn og
niatinúð. Og hvernig eg fór að
því að lifa þetta af er mér hreint
óskiljanlegt þann dag í dag. En
hitt veit eg að oft og tíðum var
eg að því kontinn að stytta mér
aldur. Það eina, sem forðaði mér
frá aö framkvæma þaö var, að eg
af þessu öllu santan varð smátt og
sniátt sljór og tilfinningarlaus. Kuld-
inn og meðferðin gerði mig hálft
um hálft að villidýri. — Þegar eg
í huganum lít yfir þennan kafla
æfi minnar finst mér að það sé
aðeins Ijótur draumur. Eg hefi
einhverja óljósa endurminningu um
að vera rígbundinn á sleða og að
mér sé ekiö frá einunt kofanum íil
annars, frá einni ættkvísl til annar-
ar og hafður til sýnis eins og fá-
séð dýr. Hvaö margar mílur var
farið með mig hefi eg enga hug-
mynd um. Ett þær hafa víst skift
þúsutidum. Þegar eg raknaöi við
aftur var eg að minsta kosti stadd-
ur þúsund míltmi vestar en eg var
þegar eg var tekinn fastur. — Það
var ekki fyr eu eftir æði langan
tíma að rnér tóksl að finna ráð til
þess að bæta kjör mín og losna
við þessa þrælslegu nteðferð, sem
eg varð fyrir. Svo bar við að eg
sá spil hjá Eskimóa-stúlku, sem
hún hafði fengið hjá hvalfangara.
Eg kunni nokkra spilagaldra og
urðu Chow Chuenarnir alveg stein-
hissa og undrandi er þeir sáu mig
gera þá. Enn fremur sýndi eg
þeim lítiis háttar sjónhverfingar,
sem eg hafði numið, og árangur-
inn af þessu hvorutveggju varð sá
að þeir fóru að hafa mig í hinum
mestu hávegum og gáfu mér miklu
betri mat og fatnað en áður.
— Eg varð nú smátt og smátt
voldugur nteðal þeirra. Fyrst konm
gamlir menn, og svo kvenfólkið, til
mín til þess að leita ráða um ýmsa
hluti. Þar á eftir komu höföingjar
lýðsins. Eg hafði dálitla þekkingu
á meðulum og handlækningum og
kom það mér nú að svo góðuni
notum, þó lítið væri, að eg varð
þeirn brátt alveg ónússandi, enda
(ékk eg nú jafn mikil ráð í hendur
og æðstu höíðitigjar þeirra. Eg fór
nú með þeim í allar ránsferðir.
Eg gerði umbætur á aðferöum þeirra,
kendi þeim betri hernaðaraðferöir
og hjálpaði þeim þannig til að
öölast mikla yfirburði yfir ná-
granna-kynþættina.
— En þó eg væri nú orðinn
svona hátt setlur var eg þó engu
nær með að ná frelsi en áður,
vegua þess að eg hafði gert of
mikið að verkum — gert mig ó-
missandi fyrir þá. Þeir gerðu mér
alla hlutr til geðs, sem unt var, en
höfðu strangar gætur á hverju spori
utínu. Eg gat lifað og látið eins
og eg vildi, en þegar þeir fóru í
verztunarferöir niður til strandar
fékk eg ekki að vera meö, Það var
eina takmörkunin á frelsi mínu
meðal þeirra.
— En svo þegar eg nú fór að
koma á breytingum í stjórnarfari
þeirra, fór alveg um þvert bak.