Vísir - 18.11.1916, Qupperneq 3

Visi.t
Gula dýrið.
[Framh.]
Porter skipstjóri strauk skegg-
ið og Tar hugsi.
„Eg hygg að best sé að láta
yður ráða fyrir því öllu“, aagði
hann loks. ,Þér þekkið manninn
og eyjuna. Það sem yðnr finst
ráðlegt, skulum vér gera, en eg
vil ekki missa menn mína að ó-
þörfu“.
„Eg skil það vel. Eg skal
segja yður hvað eg bygg: Ef
Wu Ling hefir leitað undan í
skóginn og bóist þar um, þá mun
hæði vera erfitt og hættulegt aS
leita eftir honum.
„Auðvitað verðum vér altaf að
eiga eitthvað á hættn, en eg held
að það sé þess vert“.
„Eg skal segja yður hvað eg
vil gera“, sagði skipstjóri eftir
stundarþögn. „Eg ætla að kalla
menn mína saman, og þeir sem
af frjáÞum vilja æskja þess að
fara, þeir skulu fara og eg mun
sjálfur fylgja þeim“.
Skipstjóri safnaði siðan saman
öllum mönnunum og ávarpaði þá
á þessa leið : ■
„Drengir góðir, þér hafið gert
vel í dag. Vér höfum þégar lok-
ið nokkru af verkinu, með því að
þetta mnsteri er þegar jafnað við
jörðu, en maðurinn sem vér vild-
um klófesta, hefir komiflt undan
Og felst að líkindum í skóginum.
„Sexton Bleik er allra manna
kunnugastur hér á eynni. Hon-
um er Ijóst hversu eftirleit muni
verða örðug og hættuleg en samt
heldur hann að slíkt megi takast'
ef einhverjir vilja gefa sig fram
I leitina. Eg skal láta þess get-
ið að eg mun fylgja honum.
Vill nokkur ykkar taka þátt í
eftirförinni ? Þér athugið að eg
bið yður ekki að fara. Ef þér
farið, þá er það af frjálsum vilja.
AUir sem vilja gera þetta, gangi
eitt skref fram“.
Blástakkarnir stigu fram allir
sem einn maður.
Skipstjórinn brosti, er hann sá
hver áhrif orð hans höfðu baft.
„Eg hélt að eg þekti dreng-
ina“, sagði hann um leið og hann
sneri sér að Bleik.
„Það þurfti ekki að biðja þá
að koma“, svaraði Bleik. „Menn
sem berjast eins ótrauSlega eins
og þeir hafa barist í dag, leggja
ekki á flótta þótt allir stigamenn
í Kínaveldi væru til varnar.
Því fyrr sem vér komumst af
stað, því betra“.
Þegar Bleik hafði slept orðinu,
sást maður koma hlaupandi í átt-
ina til þeirra. Það var einn af
þeim sem höfðu farið út í Boca
Tigress. Hann gskk fram fyrir
skip-tjóra og kvaddi hann að her-
mannasið.
„Eg hefi orðsendingu að færa
yður frá Mr. Forteskjú. „Rauða
blómið er nýkomið inn á höfnina
og Greives biður um leyfi að mega
fara í land“.
„Segið Mr. Forteskjú að leyfa
Greives að fara í land“.
Hermaðurinn bar hendina upp
2 Hafnarfj arðar
fer bifreið kl. 11, 2 og 6 frá Söluturninum eins og að
undanförnu.
Afgreiðsla í Hafnarfirði er flntt til Auðuns Níels-
sonar.
Pantið far í síma 444 í Reykjavík og í Hafnarfirði
í síma 27.
M. Bjarnason.
Ágætt brenni,
eldfimí og hitamikið, fæsi kegpi
hjá afgr.
Landssjóðsvaranna.
Tómar
steinolmtummr
kaupir
Helgi Zoega
Nýlendugötu 10.
Thorvaldsensfélagið
keldur
SKIEMTUK
til ágóða fyrir Barnauppeldissjóðinn sunnudaginn 19. nóv.
kl. 8V2 í Bárubúð. — Nánar á götuauglýsingum.
að húfunni og snerist á brott. —
Skömmu síðar kom Greives.
Eftir nokkra stund var ákveðið
að Yvonn skyldi þegar fara út í
„Rauða blómið". Þegar hún var
farin, fór Bleik að búast til fexð-
ar.
Fór haun fyrstur og á eftir
honum komu Tinker og Porter
ekipstjóri, síðan hermennirnir hver
á eftir öðrum, Trepwitt liðsforingi
rak le»tina. [Frh.]
Klingenberg.
Þið hafið líklega heyrt sagtfrá
Slæpingjalandi og dýrðinni þar. í
landi þessu eru húsin þakin með
eggjakökum, hurðir og veggir úr
piparkökum og bjálkar og bitar
úr svínasteik; þar eru allir brunn-
ar fullir af kampavíni, þegar rignir
þá rignir hunangi, og þegar snjó-
ar þá snjóar hvítasykri; þar fær
maður spesíu fyrir hvern klukku-
tíma svefn og einn ríkisdal fyrir
hvern geispa. —
Þetta er bara æfintýri, og þau
eru ekki altaf bókstaflega sönn.
En eg hefi heyrt annað æfintýri,
er það bæði ótrúlegt og harla
undarlegt, en þó alveg dageatt.
Það hljóðar svo:
Skamt frá bökkum Mainfljótsins
í Þýskalandi (í Franken) en smá-
bær nokkur, er Klingenberg
heitir. Þar búa sælustu menn
undir sólinni, ef mælt er á mann-
lega vísu. Timinn. liður þaríun-
aði og velsæln. Árum saman hafa
bæjarbúar ekki þurft að greiða
einn eyri í skatt, síður en svo.
Einu sinni á ári er hverjum
bæjárbúa fært að gjöf ákveðin
peningafúlga, svo honum geti liðið
enn betur. Bæjarsjóðnr borgar
brúsann og ekki sér þar högg á
vatni, því altaf er nóg af að taka.
Þannig var þessu varið fyrir ófrið-
inn mikla og svo er enn.
Haldi menn að svo óbyggilegt
sé í KlÍDgenberg, að ekki muui
af veita að verðlauna menn til að
setjast þar að, þá er rangt til
getið.
Bærinn er þokknlegur en Iátlaus,
húsin með góðlátlegu sniði, fremur
einkennileg, en snotur. Utan í hlíð-
um og bálsum í kring um bæinn
eru frjósamar vínekrur, og alt er
þar að sumrinu vafið aDgandi
blómskrúði. Ferðamenn koma til
Klingenberg hópum saman árlega
til þess að njóta þar unaðar lífs-
ins í sumarsælnnni. Þessi staður
er því sannkölluð jarðnesk Paradís.
Og íbúarnir eru ekki einasta
skattfrjálsir, heldur í tilbót há-
launaðir. Þeir fengu njeir að
segja 200 króna launahækkun árið
sem leið.
Klingenberg, Klingenberg, þú
ert öllum ókunnugum ráðgáta.
Bæjarsjóðurinn hefir til eignar
og umráða margar vínekrur og
jarðir í nánd við bæinn, og fær
af þeim drjúgar tekjur. Ferða-
mannastraumuriun veitir einnig
gullinu í bæjarsjóð og bæjarstjórn-