Vísir - 16.05.1918, Blaðsíða 6

4-6 stúlkur Nýjar vörur!
geta fengið vintiu hjá Fiskiveiðafél. Haukur. Finnið Jón Magnússon Holtsgötu 16. Chiviofc. Morgunkjólatau. Léreft, margar teg. Dúnhelt iéreft. Fiðurhelt lóreft. Nankin. Tvisttau. Alpacka. Flauel. -Flónell. Kadettatau, hvítt og misl. Sængurdúkur. Verkfataefni, margar teg. Handklæðadregill. Verkmannabuxur. Nærfatnaður. Milliskyrtur. Manchefctskyrtur. Flibbar, stífir og linir. Gummiflibbar. Hálsbindi. Manchetthnappar. Flibbahnappar, Lílfstykki. Sokkar úr silki, ull og baðmull, fyrir karlmenn, kvenfólk og börn. Höfuðsjöl. Bróderingar. Bendlar. Saumnálar Hárnálar. Hárspennur. Hárnet. Skæri. Buxnatölur. Buxnaspennur. Vestishringjur. Krókapör, svört og hvít.
Til söln kjöttunnur og sildartunnur. Friðrik Magnússon & Co. Sími 144. Léreftstölur. Skelplötutölur. Smellur. Tvinni. Skógarn. Teygjubönd. Plusskantur, Handklæði. Regnkápur og Regnfrakkar. Euskar húfur. Barnahúfur, hvítar. — Og fleira og fleira. lariemn linarsson 1 io. Laugaveg 44.
Nokkrir duglegir Nokkrir dugiegin sjómenn geta fengið góða atvinnu bjá mér í sumar í ágætu fiskiveri.
fiskimenn JTöri Sveinsson. Hotel Island nr. 19. Heima kl. 6—8.
geta fengið atvinnu á þilskipum hjá Skrifstofur vorar
H. P. Duus. fluttar 1 SanhLastr. 9 (hús Árna og Bjarna klæðskera). A. Ouðmundssoi).
io8 109 110
þess aö gera mig aö skotspæni skvaldursins
og almennu umtalsefni.
Hún mælti ekki orð frá munni fyr en vagn-
inn nam staðar rétt hjá einu helsta gistihús-
inu. Sté hún þá út úr vagninum en eg hélt á
ferðatösku hennar- Hún kvaddi vagnstjór-
ann, þakkaöi honum fyrir sig og galt hon-
um höföinglega, en eg fylgdi henni síöan ofan
á hafnargaröinn þangaö sem næturferjan til
Calais lá fyrir landfestum.
Eg sá aö farþega- og .flutningslestar frá
Lundúnum voru þegar komnar 0g urðum vi‘8
því aS hraða okkur sem mest ofan að skip-
inu og áöur en við komumst þangaS alla leiö,
blés það til burtfarar. Xenia greip því hönd
mína í skyndi, kvaddi mig hljóölega og þakk-
aði mér innilega fyrir alla fyrirhöfnina, tók
feröatösku sína og skundaöi yfir landgöngu-
boröiö ofan á þilfariö.
Þar nam hún staSar allra snöggvast, veif-
aöi hendinni glaSlega til mín og hvarf síö-
an innan um aöra farþega.
Sá eg svo ekki meira til feröa hennar.
Eg horfði á skipverja draga landgöngu-
boröiS til sín dapur í bragSi og samtímis seig
skipi'ð hægt frá hafnargarSinum, blés til burt-
farar í seinasta sinni og hóf för sína yfir
sundið.
Þar stóö eg og starði eins og í draumi —
staröi á ljósin á skipinu, sem voru alt af að
íjarlægast og smáminka þangaö til þau aö
síöustu hurfu mér út í þokuna og náttmyrkrið.
Þaö eitt vissi eg, aö enginn grunur haföi
aö svo komnu falliö á Xeníu, þvi aö um leiö
og hún steig á skipsfjöl tók eg eftir því, aö
leynilögreglumaöur, sem eg þekti, stóö rétt
viö hliöina á mér og sá eg, að hann leit
snöggvast á hana eins og hvern annan al-
mennan farþega.
Þetta atvik geröi mig öruggan.
Mér varö aftur litiö út á sjóinn og fór
aö rýna út í næturmyrkriö, en skipið var
horfiö út í þokuna, en samt heyröi eg þang-
aö sem eg stóö, aö þaö þeytti þokulúöurinn
án afláts til þess aö vara önnur skip viö, sem
kynnu aö verða á leiö þess.
Þetta næturgöltur haföi vakiö mér tals-
veröan óróa, en samt haföi eg fengið fulla
vissu fyrir einu, sem gladdi mig stórlega- Eg
haföi komist aö því, að Xenía var ekkert
glæfrakvendi, heldur göfug kona og ættstór,
er orðið haföi fyrir sárri sorg og þungum
þrautum.
En alt um það brann eg af löngun til þess
aö rekja til rótar atburðinn í húsinu hinum
megin götunnar.
I.
X. KAPÍTULI.
Húsið í Cambridge-stræti.
Ein vika er liöin.
Eg fór frá Dóver morguninn eftir aö eg
kvaddi Xeníu og þaöan til Canterbury til þess
að reyna aö leita uppi Janeskó kaptein, hinn
kurteisa og ítra Ungverja. Spuröist eg fyrir
um hann i ýnisum gistihúsum bæjarins, en
þaö kom fyrir ekki, en eg mundi það líka,
aö hann hafði sagst þurfa aö fara til Lund-
úna og hélt eg því áfram ferö minni.
Mér lék mikill hugur á því aö ná fundi
hans aftur, því aö mér fanst kunningsskapur
sá, sem viö báöir stóöum í viö ungfrú Xeníu,
leiöa til þess, aö áhugamál okkar væru nokk-
urn veginn hin sömu.
Líkskoðunin á þessum tveim mönnum, sem
fundust örendir sinn í hverju húsi i Argyll-
götunni, kom nú fyrir tilheyrandi rannsókn-
arrétt ásamt öllum atvikum, sem þar aö lutu,
og höföu blöðin nægilegt unjtalsefni þá dag-
ana og alt af meöan á þeirri rannsókn stóö.
Réttarsalurinn var jafnan troöfullur af á-
heyrendum, því aö atburöir þessir höföu leitt
aö sér athygli almennings. Blööin höföu gef-
ið þaö í skyn, aö hér hlyti aö vera um rúss-
neskt eöa spænskt stjórnleysingjasamsæri aö
ræöa, er aö lokum heföi leitt til þeirra svip-