Vísir - 13.09.1919, Blaðsíða 3

VISIR
fcejr'tir hæsta verði
Sl.
kugbekkari „foin’'' mynd en
þeirri. Sýnir hún vel, livah til er
1 »kúbismanum“ i höndum heilvita.
(Frh.f
_ao.
Hitt og þetta.
Nýtísku póstflutningur. Banda-
rikjamenn eru kunnir aö því, að
vera fljótir til aS nota sér nýjar
Uppfyndningar til gagns. Þeir hafa
nýskeh fariö a'ö nota flugvélar til
^inkennilegs póstflutnings. ]>aÖ
'ar í fyrramánuöi, aö póstskip var
■a leiö til Englands og komiö nokk-
l'Ö undan landi, þá sáu farþegar,
flugvél kom á fcftir skipinu.
Þegar hún nálgaöist, mátti sjá, aö
strengur hékk úr flugvélinni, og
flaug hún svo yfir skipiö, að end-
inn á strengnum slóst um kaöal.
sem strengdur var milli mastra á
skipinu, og voru menn til taks. að
testa strengina saman. Að því
oúnu var vatnsheldur póstpoki
5>undinn við hinn enda strengsins
cg látinn detta úr flugvélinni i
sjóinn. Síöan var póstpokinn dieg
'nn inn i skipið. Búist er við, að
þessi aðferð verði mikið notuð
framvegis til þess að flýta fyrir
;ifgreiðslu skipa. Geta þau þá lagt
<d stað. þegar farmur er kominn
1 þau og þurfa ekki að bíða eftir
''eikningum yfir síðustu vörurnar,
®ms og oft er gert nú. Eftir nokkr-
ar klukkustundir verða flugvél-
arnar sendar á eftir skipunum með
þau bréf og reikninga, set’' an1 »rs
liefði þurft að h:'„ efti", eða að
öðrum ko .1 elcki ’ omist.
rr
Hk
Víkingur sigrar Val með 5: 2.
Leikurinn hófst með sókn af
hendi Víkinga, og héldu þeir henni
fyrstu 10 mínúturnar, en þá herti
Valur sig óg skoraöi miðframherji
þeirra mark; var illmögulegt fyrir
markvörðinn að bjarga því. Nú
kom vonska í Axel og Dodda, og
óðu þeir að marki Víkings og
hvöttu þá með köllum, en Víking-
arnir heyrðu, og skoruðu strax tvö
tnörk. Fyrra markið gerði Hallur,
og hið síðara Skúli, og þóttist
stjórnin þá eigi hafa farið fýluferð.
Þannig endaði fyrri hálfleikurinn.
Seinni hálfleikurinn byrjaði með
mörgum hættulegum ..upphlaup
um“ af hendi Víkinga, seíu endúðu
með jtví. að Ásgeir Bjarnason
skoraði mark hjá Val. Litlu síðár
skoraði hægri vængur Vikings. Á-
gúst Jónsson, fallegaVta markið.
sem gert var.
Kom nú kraftur i Válsmenii, og
hlupu þeir með knöttinn að ntarki
Víkings, en markvörður náði hon-
um, en varð á að hlaupa meir en
löglegt er með knöttinn, og dæmdi
því dómarinn Val aukaspvrnu;
mun það vera í fvrsta sinn hér. !
þótt margan markvörðinn hafi
hent hið sama, en afleiðingin varð (
sú. áð Valsmenn skoruðu mara.
Nokkru seinna hljóp Geiri rrreð
knöttinn fram hjá bakvörðum Vals
og skoraði mark. Eftir þetta gerð-
I ^
reningaskapar
Með s.s. tslandi á eg von á
nokkrnm peningaskápnm frá
Milner’s Safe Co. Ltd. London.
P. Þ. J. Gunnarsson
ist ekkert markvert a;nnað en að
Víkingar komu knettinuin einu
sinni enn í mark Vals, en það mark
var dæmt áhliða.
Yfirleitt. var leikur þfcssi fjör-
ugri en í gær, og þurfa Fram og
K. R. að va'ra sig á þessum fé-
lögum.
Dórnari var hr. FriöþjófurTThor-
steinsson, og var hann ágætur, en
hefði þó átt að dæina eftir íslensk-
um „off side“-lögum. en ekki
sænskum.
Hjá Val þóttu leika best, þeir
Pétur Kristínsson, og svo Damel
og Markús, markvörðurinn, var
einnig ágætur.
Hjá Víkingum var einvalalið.
Þó rhá sérstaklega nefna frænd-
urna, Indriða. og Sigurö Waage,
sem góða knattspyrnumenn, enn-
fremur eru þeir Ágúst Jónsson, Ás-
geir Bjarnason og Einar B. Guð-
nnmdsson efnilegir knattleikarar;
tit tit ,ttt ,ih 1 Mti
n
Bnjirfréttii.
,,ísland“
átti að fara frá Kaupmannahöin
i gær. Skrifstoía Sameinaðafélags-
ins hafði engin skeyti fengið í
morgun utp brottför skipsins, en
bjóst þó við. að það hefði farið.
Aukablað •
fylgir Vísi í dag.
Messur á morgun.
í dómkirkjunni kl. 11 sira Bjarni
j ónsson.
í frikirkjunni hér kl. 2 síðd.,
síra Ólafur Ólafsson.
í þjóðkirkjunni í Hafnarfirði kl.
1, sira Árni Björnsson.
Veðrið i dag.
Hiti hér 7,1 st., ísafirði 6,6; Ak-
ureyri 7,5, Grímsstöðum 4. Seyðis-
firði 4,6, Vestmannaevjum 8,2.
150
/
Amstcrdam, drehgur. Hann kann a6 vigta
fjögur hundruð karöt!“
„Jæja — eg nenni nú ekki að sýsla
■meira við fjármál þennan daginn og hefi
líka i ýmsu öðru að snúast. Ætli við get-
um hist á miðvikudagmn ?“
„Nei — klukkan ellefu á fimtudaginn,
en láttu mig geyma steininn!“
„Verið þér nú sælir!“
Filippus hrosti kímnislega framan í
Isaacstein, kallaði á leiguyagn og lét aka
sér til Ludgate-Hill.
Gyðingurinn hringsnerist hægt og ha'gl
gegnum mannþröngina alt þarigað til
hann komst að skrifstofu sinni. pegar
hann var kominn inn hlassaðist hanii of-
an á stól og kallaði á einkaskrifara sinn.
„Samúel!‘! sagði hann lágt.1 „Passið þér
skrifstofuna, því að cg ætla að hvíla mig
áður en eg fer til Harwich —„ og heyrið
Þér, Samúel!“
„Já, herra Isaacstein!“
„Kaupið þér aðra vog meðan eg er fjar-
Wrandi, því að eftirleiðis seljum við de-
nianta i pundatali alveg eins og kar-
töflur!“
151
NI. KAPÍTULI.
Auður og' alls næglir.
Filippus sótti nýju leðurkoffortin sín i
fatasölubúðina og ók þaðan til Sommer-
set-House. Gekk honum greitt að komast
að stimpilskrifstofmini og fá skjöl sín
merkt hinu lögskipaða marki. Hann var
nú búinn að liugsa sér hvernig hann ætti
að koma sér fyrir og sjá hag sínum borg-
ið og vonaðist hann eftir að geta gert
þær ráðstafanir áður dagur væri að kveldi
kominn, að hann væri þá laus við allar
áhyggjur.
Hann ök frá Sommerset-Höuse lil Pall-
Mall gistihússins. Heljarstór dyravörður,
sem leit úl eins o g einhver hershöfðingi
í einkennisbúningi, tók þar viðhafnarlega
á móti lioniun og visaði honuin lil skrif-
stofunnar, en maðurinn, sem þar tók við,
hugsaði mér sér, að hann væri undan-
fari einhverrar stórauðugrar. amerískr-
ar fjölskyldu.
„Eg óska að fá* dagstoíu og svefnher-
bergi hvort hjá öðru.“
1 „Eitt svefnherbergi?“' spurði hinn og
datt ofan ýfir hann.
„Já — citt svefnherbergi.“-
„Hvað eruð þið mörg?“
152
„Hvað eigið þér við?“
„Eruð þér að eins einn vðar liðs?“
„Já — eg er það.“
Maðurinn fór að blaða í bókum sinum.
Hann var alvanur bráðþroska unglingum,
cn liann hafði ekki enn sem komið var
rekist á ungling steyptan i sama mót og
Filippus.
„Dagstofu og svefnherbergi hvort hjá
öðru ?“
„Já — eins og eg tók fram.“
„Á hvaða lofti?“ spurði liinn.
„pað veit eg sannarlega ekki,“ sagði
Filippus. „Yiljið þér ekki gera svo vel að
segja mér hvað þér hafið á bþðstólum,
og svo skal eg kjósa.“
Maðurinn var einn hinn færasti gisti-
hússkrifari í allri London og fanst hon-
um þvi ankanalegt að láta ungling, sem
ekki gat verið eldri en sautján ára og
að öllum likindum talsvert yngri, koma
sér i vöflur. Hann leit rannsóknaráugum
á klæðaburð Filippusðr og sá. að liann
var óaðfinnanlegur enda þólt hann líktist
eigi alls kostar búnaði tiginna manna.
Bjóst hann nú til að greiða dreng þess-
um rothöggið, en varaði sig ekki á því, að
Filippus fór nærri um hvað honum bjó
í brjósti og las það út úr svip haus.
„pað fást herbergi á fyrsta lofti, sem
v