Vísir - 13.09.1919, Side 6

13. septcmber 1919.]
VÍSIR
tistasýaingin í Baraaskólaaam opin kinkkan 10 -7. Aðgangsr i krðna.
Knattcpyrnumöt Rvlkur fyrir 2. fl.
A morgnn kl. 4 síðd. keppa: Fratn og S. R. og Valnr og Víli
. aftnr samkv. nrsknrði knattspyrnnráðsks.
. 5
Sig. Skúlasonar
Bestu kaupin á
smávöram
aiklionar í
Nýju versluninni, Hveríisg 34
Simi 168.
Simi 168
Versl, Brdðablik
selur:
Rúsínur í lausri vigt
do í pökkutn
S ,'e-kjur
Kuremmr
Gráfikjur
Altaf bestu viðskiitin.

A
s De danske
Gigar- og Tobaks:
(E Nobel - Horwilz & KatientM - Chr. Angnstinns)
Hovedoplag for Island.
Frá og með degiiium í d«g fást í aðalforðabúri okkar í Reykja-
vík tegundir okkar af reyktóbiki, muuutóbaki og vindlum, með
verksmiðjuverði að viðbættum tolli og flutiiingsgjaldi.
Paníanir afgreiddar nm hæl.
p, A|3 De danske Gigar- og Tobaksfabrikker.
F. C. löller
Hafnarstr. 20.

147
148
149
„Eg gct ckki fengið yður ]?á alla lil
geymslu núna, cn samt sem áður þarf
cg ekki á hundrað þúsund krónum að
iialda þcssa vikuna. Eg hcfi í liyggju að
kaupa mér húscign og lóðarblett og þyrfti
að fá cius og tvö þúsund krónur núna.“
„Sjálfsagt.“
Filippus skrifaði nú hina fyrstu banka-
ávísun sina og fckk útborgaða tuttugu
spánnýja hundraðkrónuseðla. Isaacstein
stóð við hlið hans og brosti kaldranalega.
Hann var enn þá ckki farinn að skilja
þctta undarlega æfintýri til fulls og var
að hugsa um, livað bankamanninum
mundi verða að orði, ef hann hefði séð
Filippiis í sömu fatagörmunum, sem
hann sjálfur hefði séð hann í daginn
áður.
„Meðan eg man,“ sagði Filippus og var
nú ekki laus við hjartslátt. „Ef eg skyldi
einhversstaðar þurfa á meðmælum að
halda — má cg þá eiga von á þvi, að þið
báðir viljið kannast við mig?“
„Bankinn mun jafnan skýra frá livorl
ávísanir yðar verða borgaðar cða cldci,
en að öðru leyli mun herra ísaacstein, scm
hefir bent yður liingað, vcra yður hin
öruggasta trygging og þér fáið ekki aðra
betri í allri London,“ svaraði bankamað-
urinn.
ísaacstein skelti saman hælunum og
dró höfuðið niður á milli herðanna. Datt
Filippusi enn í hug að líkja honum við
skopparakringlu og bjóst við að hann
færi að rugga þá og þegar. Hann var mjög
hreykinn yfir þessum lofsyrðum banka-
mannsins og þau kunni hann að meta, en
Filippus hugsaði sér að fá hann til að
rugga þegar þcir Væru komnir út á göt-
una aftur.
„Að einu viidi eg spyrja enn og þá er
erindinu lokið,“ sagði FilipiJus. „Hvar get
eg fengið góðan geymslustað fyrir verð-
grijii nokkra, sem eg á?“
„pað er nndir því komið liverjir þeir
eru, livort það er málmur, gimsteinar,
skjöl eða------.“
Gyðingurinn lagði við hlustirnar og
Filippus kýmdi.
„Eg á talsvert af verðmætum málmi,“
sagði hann, „og vildi gjarnan geta geymt
liann einilversslaðar þar sem honum væi’i
óhætt og þó auðvelt að grípa til hans.“
„þá vil eg ráða yður að fá leigðan
geymsluklefa í geymslubanka, sem er hér
beint á móti. par er eign yðar algerlega
óiiæll og auðvelt að komast að iienni um
viðskiftatímann.“
Fiiippus þakkaði fyrir sig og gckk út
úr bankanum með Isaacstein.
Úti á Holborn, mitt inni'í mannfjöld-
anuin á einni hinni fjölförnustu götu í
London t'ók hann hinn stóra demant upp
úr vasa sínum og brá honum skyndilega
fast að andlitinu á ísaacstein.
„Eg sagðist eiga þá á stærð við hænu-
egg,“ hrópaði liann. „Hvernig líst yður á
þ'ennan ?“
Isaacstein leit ailra snöggvast á stcin-
inn, en skimaði því næst alt í kringum sig
ehis og hann óttaðisl að vera staðinn að
einhverju ódæði.
„Frtu vitlaus?“ hyíslaði hann.
„Ónei — ekki er eg það nú,“ svaraði
Filijijnis rólega og stakk steininum aftur
í vasa sinn. „Eg ætlaði hara að fá yður
til að rugga og liringsnúast.“
„Fá mig til að rugga og hringsnúast!“
„Já —’ þér eruð stundum furðu líkur
stórri skopparakringlu, en hvenær sjá-
umst við nú aftur, herra ísaacstein?“
„pú ætlar þér þó ekki að halda áfrain
aleinn með þennan stcin í vasanum?"
„Iivers vegna ekki ? Fólk sér hann ekki
og það leggur heldur enga lykt af honum.
Fkki springur hami heldur í loft upp eða
brennir gat á vasann. Honum cr alvcg ó-
hætt skal eg segja yður.“
„Láttu mig taka hann með mér til