Vísir - 28.09.1919, Blaðsíða 5

VÍSIR
[28. sept. 1919
Noktið tebifærið til að gera
kaup.
Vinnnstofa min
Athugið verðið í gluggunnm.
Basarinn Templarsundi.
Sendisveina
röskur og ábyggiiegur ósbast.
A, v. á.
er flntt i
Bankastræti 14.
Jóh. árm. Jónasson.
konar brutlsölu komið því í afar-
verð. Vel má svo fara, að bóndi
Sern selt hefir vatnsafl frá sér fyrir
k d. iooó kr., borgi síöar á aö eiiis
3 árum upphæð þessa fyrir notk-
Un þess, og veröi svo' áfram að
b°rga árlega sömu upphæö eöa
Þa.ðan af meir. Fyrir'hálsinn á
Þ^ssum ófögnuði þarf að íaka.
Eg skil enn ekki • í því, hvers
Vegna stjórnin varð ekki við til-
^ælum milliþinganefndarinnar, um
aí5 stöðva fossabraskið meðan
nefndin sæti að störfum. Það hefði
°rÖið til góðs fyrir máh'ð, og
sParnaður fyrir ríkið.
Skal eg syo ekki fara fleiri orð-
Uln um málið, enda mun það ó-
tarfi, því að eftir því sem eg lýsti
^fstöðu þingsins til hinna ýmsu
atvinnumala, kom það Ijóst fram
1 því yfirliti, hve glögt yfiilit hv.
þlng hefir yfir atvinnuvegum í
þeild, og samband þeirra sín á
nilHi, 0g af þeim sökum hlýtur
þessu máli að vera vel borgið í
höndum þessarar hv. deildar.
Gnðmnndnr Asbjörnsson
Laugav. 1. Sltni B55.
Laudsins besta úrval af rammalistum. Myndir innrammaðar fljótt
og vel. Hvergi eins ódýrt.
9
Gðður mótorbátur
12—14 tonna,
óikast leigöiir yfir vetrarvertíöina.
Lysthafendur snúi sér á skrifstofu
Sigurj. Péturssonar.
MDHIHORPDR
hinar heimsfrægu þýzku,
frá Ands. Koch:
„Alpen-Glocken“ . r........ kr. i,6o
, Kiinstler-Concert“ ........— i,8o
„Feinste Knittlinger‘‘ ... — 1,90
„Hándler“ \................. — 1,00
selur
Markús Einarsson
Langaveg 44
Lítið hús
óskast til kaups.
Upplýsingar á
Ránargötu 29.
ieggfóðup
fjöibreytt úrval. Lægst verð.
Guðm. Ásbjörnsson
Laugav. 1. S.mi 555
Piltnr 15—16 ára
vandáður og siðprúður, óskast
nú þegar. A. v. á.
Verkfærakassi
með verkfærum til j primusvið-
gerða til sölu. Uppl. í
Hafnarstræti 18.
Basarnnm Templarajsnndi 3.
frá kl. 10-12.
183
frú Anson bygt þetta mikla hæli, úr því
að hún dó úr fátækt? pað hefir þó víst
kostað skildinginn.“
>Já, því megið þér trúa! Fjórar eða
iúnm miljónir fóru í það, áður en n$)kk-
llr drengur kom inn fyrir dyr þess. Og
sagt er, að reksturinn kosti eina miljón
á ári. En hvað munar hr. Filippus um
4að, demantakonunginn sjálfan?“
»Demantakonungurinn! Hvers vegna
er hann lcallaður svo?“
■ >Hvaðan komið þér maður? Hafið þér
Þá aldrei heyrt getið um Filippus Anson,
dfenginn, sem fann demantanámuna, sem
úann átti síðan aleinn? En hvað gengur
að yður?“
Gesturinn var farinn að tauta eittHvað
fjrir munni sér, sem O’Brien gat ekki bet-
Ur heyrt en að væru megnustu formæl-
úigar.
„Fyrirgefið þér,“ sagði hann stynjandi,
”eg er nýkominn frá Afríku, og eg fæ
stundum svo. miklar kvalir í lifrina, að
°g fæ ekki af borið.“
»það er þó ill lækningaraðferð, að á-
valla nafn þess vonda,“ sagði O’Brien.
>,Já, -— fyrirgefið þér mér. En þessi
drengur------
„Nú er hér elcki meira að sjá. parna er
clriö' út,“ sagði O’Brien stuttur í spuna.
U 184
En lögregluþjónninn var enn úti á Mile-
End-veginum. Ókunni maðurinn liljóp
upp í sporvagn og þegar hann var kom-
inn kippkorn frá, lagði hann fingrinum
ögrandi á nefið. Lögregluþjónninn brosti.
„Eg vissi það, að mér skjátlaðist ekki,“
sagði hann. „Eg þarf eklti að horfa á þenn-
an kunningja tvisvar sinnum.“ Síðan fór
hann inn í hælið og spurði dyravörðinn
livort nokkuð hefði komið fyrir.
pað var auðvelt fyrir Jocky Mason, sem
nú var sloppinn út úr hegningarhúsinu,
að fá allar upplýsingar um Filippus An-
son og æfiferil hans. J?að þektu hann all-
ir. Hans var getið í „hláu bókinni“ og oft
mintust blöðin á hann. J?að var ekkert
leyndarmál lengur hvaðan auðæfi hans
stöfuðu og það var fyrir löngu orðið al-
kunnugt, að hann var tötralegi di’engur-
inn,’, sem mesta athyglina vakti á Clerken-
well-lögreglustöðinni á sínum tíma.
En síðan voru nú liðin mörg ár, og all-
ar tilraunir til þess að komast fyrir það,
hve mikill auður hans væri, strönduðu á
fyrirliyggju þeirra Ahingdons og ísaac-
steins.
Nú hafði Filippus eignast demanta-
námu í Suður-Afrílcu, hann átti jarðeign
mikla i Sussex, stórliýsi í Parlc Lane,
skrautlegt lystiskip, kolanámu í York-
185
shire og feikna auð í ýmsum fyrirtækjum,
járnbrautum og jarðéignum.
Abingdon hafði reynst liinn slingasti fé-
sýslumaður. Hafði hann nú heilan her af
aðstoðarmönnum og skrifstofur stórar i
mörgum deildum, en sjálfur hafði hann
þó einn alla yfirumsjón með eignum
Filippusar á hendi, þar til liann sjálfur
hafði lokið námi á háskólanum og gat
farið að annast um þá hluti að nokru
leyti. En Filippus var mjög hneigður fyr-
ir æfintýri og ferðalög og tókst fjárráða-
manninum með naumindum að aftra þvi,
að hann gengi í herþjónustu, og varð til
samkomulags að að leyfa honum að
„flalcka“ vísvegar um heiminn meiri hluta
ársins, svo að venjulega voru það ekki
nema einir fjórir mánuðir á árinu, sem
hann „mátti vera að því“ að fást við fé-
sýslustörf.
J?egar hér var komið sögunni, bjó hann
þó i stórhýsi sínu í borginni. ]?að var í
aprílmánuði, en í júlí ætlaði hann til Fair-
fax Hall, í ágúst til Skotlands og mánuði
síðar ætlaði hann að vitja skemtiskútu
sinnar, „Hafmeyjarinnar“, í Forth-firði.
Hann var hár vexti og sterklega vax-
inn, og bar keim af sjóliðsforingjunum í
svip og framgöngu. Hann hafði leyst af
liendi skipstjórapróf og gat sjálfur stýrt