Vísir - 16.10.1919, Side 6

16. október 1919.
vfsiR
Segldúkur!
Segldákur úr hör, ágæt tegund, frá Nr. C—6 stœrst úrval í
heildsölu og smásölu. Ennfremur skaffar verkstæðið iang ódýras
saumuð segl, preseningar og fleira.
Seglaverkstsöi Gnðjóns Ólafssonar|Bröttitg. 3 B. Simi 667
Gnðmnndnr Asbjörnsson
Laugav. 1. Sími 555.
Laudsins besta úrval af rammalistum. Myndir innrammaðar öiótt
og vel. Hvergi eins ódýrt.
eru þaö ósannindi hjá Árna, aö
bóndinn í Haukadal hafi ekki
fengiÖ borgun fyrir. tjaldstæöi, því
hann segir sjálfur, aö sér liafi ver
iö greiddar 35 krónur fyrir tjald.
Þá er þaö tilhæfulaus haugalýgi
og jafnframt heimska hjá Árna
Óla. aö eg haíi ætlaö a'ö halda
Jacobsen eftir sem gisl fyrir borg-
uninni. lig sá hann einu sinni
aldrei nenia tilsýndar þessar næt
ur, er hann gisti heima á Laug.
lyida var hann ekki minn gestur.
Þaö var móöir mín, sem tók hann
til gistingar, en ekki eg, og hann
haíöi komiö mjög kurteislega fram
og borgaö þaö, sem upp var sett,
sem voru firnm krónur fyrir tím-
; :m alls. Mig getur nærri undraö
á því, aö Árna Óla skyldi detta í
lnig. aö ljúga svona heimskulega,
sem þétta um gislingu Jacobsens.
Hann mætti þá vera eiin aö veöi
hjá mér fyrir þvi, sem fólk þetta
átti aö borga mér, þar ’eö þaö er
alt ógreitt þann dag í dag.
Áöur en feröalangar þessir fóru
álfarnir frá Geysi, varö mér reik-
;>ö upp á Sanda til þeirra, sum-
part til aö vitja borgunar fyrir þaö
sem þeir höföu hjá mér þegiö og
samiÖ urn, en sumpart til aö þakka
þeim alla „kurteisina", er þeir
höföu sýnt mér. Komu j>á á móti
mér tveir af hestasveinunum. —
liklega ]»eir frökkustu . og jusu
yfir mig illyröum og brigslum. Er
þaö alt og sumt. er eg hefi fengiö
í borgunarskyni frá feröafélagi
pessu, fyrir átroöning, ómök o. s.
frv. Þá stóö álengdar, án þess aö
mæla orö frá munni, fréttasnati
Morgunblaösins, Árni Óla, auövit-
aÖ of kjarklaus til að gelta fyr en
í hæfilegri fjarlægð. Gjammið
birti svo Morgunblaöiö 5. f. m.
Eins og bent hefir veriö á her aö
framan, þá lýgúr hann sumu frá
íótum, en þegir yfir ööru. sem satt
var. Er.þögnin í slíkum tilfellum
einnig- lýgi. Endar hann svo mál
sitt nieö því boöi aö ávita bænd-
ur alment fyrir ágirnd og ávita
þá sem meö völdin fara, fyrir aö
sjá ekki um, aö slikir menn sem
eg, séu ekki á vegi útlendra feröa-
nianna, meö þaf tilheyrandi
kurteisúm(!!) oröufn. >— Hvaö
mættu bændur á hina sveifina
segja, þegar svona ,,hvalreka“ ber
aö garði þeirra, sem Árna Óla og
hans lika? Mættu þeir ekki kvarta
mndan ásælni og frekju, óoröheldni
og svikum, ódrengskap óg dóna-
mensku sumra íslendinga, sern
geía sig fyrir íylgdarmenn og und-
irlægjur útlendinga, sem feröast
hér um á sumrum, oft af miður
góöum hvötum: af því stundum,
aö ]»eir ekki nenna að- vinna annaö
en þetta, eða af því, aö þeir ætla
aö nota sér ókunnugleika ferða-
manna og gerast blóösttgur jteirra.
Ifg mun hvorki blikna né hlána
fyrir skammaryröum Árna Óla,
sem hann ekki jjoröi aö segja upp
í eyru mín, auðvitað aí alþektum
heigulskap manna meö lundarfari
hans. Eg er óhræddur aö mæta
honum, fyrir hverjunt dómi sem
er. —
Laug, i okt. tyty.
Jón Jónsson.
Bifreiðaáreksturinn á
Hafnarfjarðarveginu m.
í Morgunblaðinu. og Vísi, sem
út komu tt. [). m., er sagt frá hif-
reiðaárekstri er varö á Hafnar-
fjaröarveginum síöastliöinn föstu-
úág. ,
Yísir er varkár aö vanda i frá-
sögn sinni. þó heldur sé .þar liall-
að réttu máli vegna ófullnægjandi
upplýsinga, en Morgunblaðiö gerir
sér hægt um hönd og kveður Jjegar
upp dóm i málinu á jiá leið. að sá
er stýrði bifreiðinni „Hf. 30“ skuli
talinn sekur og hafa fyrirgert öku-
mannsrétti sinum. Er frásögn
1 Morgunblaösins glannaleg og ill-
girnisleg i garö jjessa bifreiöar-
stjóra og furöu gegnir, aö blaðið
skuli hafa látið hafa sig til aö
hlaupa meö jafn ósatt og einhliða
fleipur um atburðinn, — því aö
greinin er ekkert annaö en níö og
rógur, sem auövitaö er undan
hvers rifjum er runniö.
Aö sjálfsögöu verður blaöið lát-
ið sæta ábyrgö fyrir grein þessa
og atvinnuróg sem i henbi felst,
en tjón jjaö sem af sliku níöi sem
þessu í opinberu blaöi, getur leitr
fyrir þann, sem fyrir Jjvi veröur,
gæti veriö ómetanlegt.
Þaö er ekki ætlun þess sem Jætta
ritar, aö halda ttppi neinunt vörn-
um fyrir liyjólf út af óhappi þesstt,
Jjví aö þaöjmun eflaust gert á anm
an hátt, og mun þá fremur veröa
! sókn en vörn af Eyjólfs hálfu. En
af • Jjví aö mér er niálið nokkuð
Siam, Jóhansisson
y
Ingólisstræti 3
selur í heiidsölu:
Oólfteppi (smá og stói)
G-rasmottur (4 stærðir)
Vasaklúta, Handklæði, Sjóföt, Leikföng,
Spegla, Handsápnr, Bnrsta og Kústa,
Vindla og Reyktóbak
o. m. fl.
Simi 719.
Box 503.
I
kunnugt, þótt mér sé þa'Ö annars
óskylt. 'og mér ofbauö svo mjög
illgirni Morgtinblaösins og rang-
færslur-nar í nefndri grein, vil eg
biðja Vísi fyrir Jjessar linttr til
ófuríítillar leiöréttingar.
Um áreksturinn er þaö aö segja
aö Jjeir sem í bifreiðunum voru,
hafa afdráttarlaust látiö Jjaö í ljósi.
aö ekki sé meö nokkurri sanngirni
hægl aö gefa Evjólfi einum sök á
árekstrinum. Hafi hann aö vísu
verið Jjví sent næst á miðjum veg-
inttm, er hann kom ttpp^ hrekkuna
(og fjarri Jivi, aö hann hafi ekið
hra-tt), en er hann varö liifreiöar-.
innar var, er kom ofan brekkttna,
hafi hann Jjegar ætlaö aö sveigja
út á vinstri vegbrúnina,1 en ekkert
svigrúm haft til þess, Jjví að hinti
híllinn fór svo hratt á móti honum,
eftir miöri götunni, og gerði hvorki
að hægja ferðina né sveigja ti!
hliðar, /heldnr stefndi beint á Eyj
ólfs bifreiö, — en er sjáanlegt var,
livaö veröa mtindi. stöðvaöi Eyj-
ólfúr sína vél alveg, er ca. 3—4
metrar vortt á milli bílanna. Og
Jjótt Eyjólfur hefði veriö alveg úti
á tæpustu vegbrúninni, lteföi á-
reksturinn veriö óumflýjanlegitr,
vegna þess, hve hinn bíllinn var
langt uppi á götunni, enda eru
skemdirnar á bifreiö Eyjólfs óræk-
;,sta sönnunin honum t vil.
Þetta veröttr auövitað rannsak-
aö og því óþarft aö fjöíyrða um
það hér.
Þ;i ertt í greimnni rifjaöir upj)
athuröir eöa „óhöpp“, sem hafa
átt að hedna Eyjólf fyrir löngu:
Aö hann hafi eintt sinni „slept stýr-
intt á Kömbunum ... . af hræöslu"
og aö hann hafi ekið, — takið eftir
- ekið „yfir Pál Árnason lög-
regluþjón og börn hans". Minna
niá nú gagn gera.
En sannleikurinn er sá, aö Jiessi
arekstúr á föslttdaginn er fyrsta
„óhappið'1, sent Eyjólf hefir hent
sem l)i freiöarstjóra, og aö hann
hefir ekkert óhapp hent, sem hann
hefir átt sök á sjálfur, siöan hann
byrjaði að stjóma bifreiðum, 1915,
Ber og öllurn saman um þaö, sem
Þakkarord.
Hérmeð vottuin viö okkar inni"
legasta Jiakklæti Major Grattshui‘1
og frú hans og öllum félögum 0g
vinum, sem hafa veitt sína ínikh1
hjálp i veikindum okkar hjartkæ1"1'
dóttur. ()g biöjum viö algóðan gL1®
aö launa Jteint af ríkdómi sini'U1
|>á mikht fyrirhöfn og ttmhyggj11’
setn Hjálpræðisherinn hefir veitt 1
fjarveru okkar. Og einnig vottu111
yiö hinar bestu þakkir öllum J»eii«’
sem hafa á einhvern hátt heiörap
útför okkar elsktiðtt dóttur.
Akureyri, 15. okt. 1919.
Gíslína Friðriksdóttir.
Stefán Jónasson.
Eyjólf þekkja og ekiö hafa
honttm í bifreiöum, að leitun se '
jafn gaétnum og áreiöanlegttm bií'
reiöarstjóra. Og vist er tttn Þafl'
að hættuminni mundi mönnttm °8
málleysingjum ttmferö um göllt
og vegi hér, væru margir hifre't>'
arstjóranna, —- sem ökuskírtei111
liafa náð, — jafn gætnir og órugk
ir og Eyjólfur. Hann hefir aldre'
„slept stý.ri á Kömbunum" og a*^
rei „ekið yfir‘‘ nokkurn manu-
Þaö er annars kátbroslegt, Þett‘^
með Pál „pólití“ og börnin.
mætti hafa veriö meira slysi®’ a
aka svona „yfir“ heila fjölsky^11'
— og meiri brjóstgæöin viö
ólf, hjá blöðunum aö geta ekk1 1 .
Jietta „voðaslys“ — og Íögre^tin°
og Páli, aö láta Eyjólf
svona alveg, -— aö ekki sé ntl
... s vers
(i seiglttna 1 „familiunni . a°
ósködduö eftir yfirkeyrslúna’ ,|j
Fréttaritari MorgunblaðsinS.P^
ólnuir láta taka af Eyjó^1 °
skírteiniö. Þaö ákveöa al,*'’vltf
yfirvöldin, aö lokinni ra,llis
inni. En mér viröist a'ð a
;ókn
öðf'
sé brýnni natiðsyn, og l130 el
þessum fréttaritara Morgunh
ins veröi bannaö aö rlta 1
framvegis
Guðmundn,‘'
i