Vísir - 20.11.1919, Blaðsíða 4

i8. nóv. 1919.)
ylsiR
Kindagarnir
úr lömbnm og fnllorðnn,
bæði í smánm og stórnm stil, keyptar fyrir peninga út í
hönd eftir skoðnn, reynist varan bæf fyrir amerískan markað
E. J. Curry
Hótel Bkjaldbreið nr. 4.
Ymsir munir
1
úr mótorskipinu „Ása“ eru til sölu. Svo sem:
84—100 kesta Tuxhammótor,
mótorspil, olíu- og vatnskassar, akkersspil, keðjur, keðjuklemmur,
sæti undir davíður, fiskikassastólpar úr járni, Glóbusdæla, skipsbát-
ur, mesanmastur með vanti og bómu, stórsegl, mesan, klyver og
klyverbóma o. m. fl.
Lysthafendur snúi sér til Ólafs Þórðarsonar skipstjóra í Hafn-
arfirði. Sími 46.
Gnðmnndnr Asbjörnsson
Laugav. 1. ^ími 666.
Landsins besta_úrval af rammalistum. Myndir innrammaðar fljótt
og vel. Hvergi eins ódýrt.
TEOFÁII LITLD BÍBINNl.
Opinbert uppboð
á ýmsum munum tilheyrandi dánar-
búi frú Sigridar Magnússon frá Gam-
bridgé, veröur haldiö 1 Good-Templ-
arahúsinu mánudaginn 24, þ. m. og
næstu daga.
Veröur þar selt meöal annars föt,
húsmunir, leirtau og fleiri góöir mun-
ir. Uppboöiö hefst kl. 1 e. h.
Bæjarfógetinn í Reykjavík 18. nóv. 1919.
Jóh. Jóhannesson.
-_ f
Kartöflur
nýkomnar.
Johs. Hansens Enke.
322
samvisku hans, en vandinn, sem hann
stóð í, var því nær hinn saini.
Banatilræði, samsæri, falsanir — það
varðaði alt langvinnu fangelsi, sem livor-
ugur þeiyra Greniers gat umflúið. pað var
þungbært, að hann skyldi mí öðru sinni
eiga að skilja við sonu sína — guð hafði
hegnt honum skyndilega og þunglega.
Dauðinn einn og ekkert annað, gat
verndað börn lians frá enn meiri sorgum.
pegar hann tók loks að segja sögu sína,
sagði liann hana hrottalega en samvisku-
samlega ineð hranalegri mælsku svo að
allir hlustuðu án þess að grípa fram í.
Hann hóf þar rnáls er hann var laus
látinn, sagði frá komu sinni í Mary Anson
hælið og liinni löngu og árangurslausu
leit að drengjunum.
par næst sagði hann frá fundi síniun við
Grenier, njósnum þeim, sem þeir héldu
um Anson og samsærinu við Langdon, og
skildist Filippusi þá fyrst, hvert samband
var 'milli Langdons og Morland hjón-
anna.
Hann hallaði alls ekki á Grenier í frá-
sögu sinni og játaði að hann hefði oftar
en einu sinni varnað sér að drepa Filip-
pus, þegar færi gafst á því. Hann sagði
afdráttarlaust frá atburðunum í Grange
House og dró ekki dul á að Grenier hefði
323
gengið i milli þegar hann ætlaði að mola
höfuð Filippusar.
þ>á kom ferðasaga hans til London,
fundur hans og sona hans í Suthwark
lögreglustöð og hin kveljandi vitneskja
um að hann hefði drepið velgjörðarmann
harna sinna og konu.
Aðeins einu sinni titraði rödd hans,
það var þegar hann sagði frá viðskiln-
aði sinum og sona sinna þá um daginn.
Hann lauk máli sínu með því að biðja
innilega um meðaumkun með Grenier, en
ekk við sig.
„J>að er eg, sem lagði honum öll ráðin,
herra Anson,“ sagði hann. „Honum hcfði
aldrei dottið í liug sjálfum að ræna yður.
Lofið honum að fara, látið hann komast
úr landi. Hann skal aldrei trainar ógna
yður. En hvað mig snertir, þá geng eg úr
þessu herbergi út í opinn dauðann. pér
getið ekki aftrað mér. Eg skal ekki leggja
hendur á yður, því lofa eg, eil þó að þeir
reyni allir, sem hér eru úti fyrir, að hand-
sama mi'g, þá tekst það ekki. Innan fimm
inínútna verð eg dauður. Sonum mínum
verður þá hlíft við vitneskjunni um það,
að faðir þeirra háfi ætlað að myrða þann
mann, sem þeir eiga alt upp að vinna.“
Filippus sagði í skipandi málróm:
„Sitjið þér kyi*, Mason! Eg hefi heyrt
324
það, sem þér vilduð segja. Verið þér ró-
legir. Bíðið þangað til eg synja yður um
bæn yðar.“
„Kæri drengur minn,“ sagði Abingdon,
sem þekti hið göfuga liugarfar Filippus-
ar, „þér ætlið þó ekki að fyrirgefa —“
„Bíðið við! F^g ætla að athuga þetta
dálítið nánara. -— pér þama, Grenier,
hvað hafið þér fram að færa?“
„Mjög fátt,“ svaraði hann rólega. —
„pessi ágæti vinur minn hefir skýrt frá
öÚu. þér dóuð ekki — það varð til þess
að ónýta sniðugustu ráðagerð, sem nokkr-
um manni hefir dottið i hug. Mér varð
ekki mikið fyrir að búa til bréfið frá
Morland hjónunum. Bankamenn yðar í
London tóku undirskrift mína gilda með
mestu ljúfmensku og tiltrú. Eg hefi stoí'n-
að Ivö bankalán undir yðar nafni, ann-
að i York og hitt í Leeds; hvort þeirra er
hundrað þúsund krónur. Eg fékk tilkynli-
ingu um það i morgun frá London, að
þar hefðu verið seld rikisverðbréf fyrir
tvær miljónir og sjö hundruð þúsund
krónur og upphæðin bíður þess að þér
ráðstafið henni. Eg gerði það rétt að
gamni minu til að auka peningaveltuna
hérna, að taka út þrjátíu og fimm þúsund
krónur i dag. pær liggja þarna á borðinu.
pér munið líka finna tékka og sparisjóðs-