Vísir - 20.11.1919, Blaðsíða 5

yísiR
KART0FLUR
góðar (gular) selja ódýrt í keildsölu
t>örður Sveinsson <fc Co,
Jarðarför okkar ástkæra sonar, Halla Pálssonar, er ákveðin
laugardaginn 22. þ. m. og hefst með háskveðju að heimili
okkar Klapparstíg 24. kl. 11 f. h.
Elin Sæmundsdóttir. Páll Hallsson.
Qími fimm-SO Banðkái
litla luðin Ranðrófur Hvítkél Kartöflur
Maravilla vindiar, Laukur
El Arté Í Vi og V. Versinn G. Zoéga.
Gobden kössum, með
Porslenne góðu veröi. 0
A. V. Tulinius. Kanpmenn.
Bruna og Lífstryggingar. Ung st&lka með ágætnm með-
Skólastræti 4. - - Talsími 254. mælum óskar eftir b&ðarstörfum
Skrifstofutími kl. 10-11 ogl2-5% við stærri verslun hór í oæ. Til-
Sjálfur venjulega við —5Y»- boð leggist inn á afgreiðsln Yís-
is fyrir siðasta nóvember, merkt
,Ung stúlkau.
Steinolia .
i smærri og stærri kaupum besta Thcpottar og bollapör
tegund, ávalt til og ódýrust í verslun Jóns Zoega. Send heim frá. 85 au.
bvert sem er í bæinn, pantið í Basarinn
Sima 128. undir Uppsðlnm.
Mótorbátur
26 tonn í góðu standi, með góðri og sparneytnri vél, til sölu.
Bátnum fylgir: Eöst veiðarfæri, 2 snirpinætur, sildarnet, 2 nóta-
bátar og fleira. Mjög aðgengileg kjör sé samið fyrir 25. þ. m.
Aiflr. vlsar á.
Aktiebolaget
Svensk-Islándska Handelskompaniet
(Hlntafélagið Sænsk-Islenska verslunarfélagið)
Stoekholm.
Utflutningur.
Reykjavík.
Aöflutningur.
Aðalekriístofa: Malmtorg^gatan 3,
Stoekholm.
Framkvæmdarstjóri: Ragnar Lnndborg.
Simi 529.
Sími 52».
Þorst. J. Signrðsson
selur i heildsölu:
Munntóbak (2 teg).
Enskt reyktóbak
Ensbar cigarettur
Konsum S&kkuiaði
Blok o. fl.
325
326
327
bækur í röð og reglu. Og, satt er það,
eg lét liann Green yðar opna skápinn
yðar og senda mér þessa merkilegu hand-
tösku. Hún er inni í svefnherberginu
minu. f>etta er víst alt og sumt. Mér þykii’
leiðinlegt ef eg hefi gert ungfrúnni grarnt
í geði.“
„Illi þræíl!“ hrópaði Anson.x
„Nú jæja, eg varð að tryggja mér hana,
eins og þér skiljið. Hún tortrygði mig.
Símskeyti min hafa liklega ekki verið svo
góð sem skyldi. Og hver þremillinn er
„Bláögn?“
„Bláögn? — Bláögn er hundur,
miklu göfugri en þér. pað er verðlauna-
hundur frá Pommern, en þér ei'uð ó-
tíndur lubbi!“
Grenier varð utan við sig augnablik. —
Hann stundi þungan.
„Hundur!“ tautaði hann fyrir munni
sér. Blár Pominern-hundur! Hverjum gat
komið það til hugar?“
Filippus sueri sér að Masou.
„Viljið þér ábyrgjast mér að gæta
þessa manns ofurlitla stund, et eg læl
ykkur tvo eina eftir?“
Jocky leit svo til félaga síns, að hann
heiktist niður i sæti sitt.
„Og lofið þér sjálfir að bíða, þangað
til eg kem?“
„Eg lofa þvi.“
Anson fór með vinum sinum úl úr
herberginu. Hann þakkaði veitingamann-
inum hjálpina og sagði, að málið yrði
jafnað án vitundar lögreglunnar.
Hann ráðgaðist lengi og alvarlega við
Abingdon dómara. pað var ekki hættu-
laust að láta þessa tvo menn lausa. Máli
Greniers horfði ver en Masons.
pví lauk svo, að Filippus hafði sitt fram.
Abingdon var inst í hjarta sínu hrærður
yfir frásögn gamla Masons, þó að liann
teldi hann versta fant.
peir fóru öðru sinni inn i herbergið
nr. 41. Hinir sátu þar báðir fyrir, eins og
þeir höfðu skilið við þá. Grenier hafði
ekki rænu á að reykja.
Filippus gekk fast að Mason, tók í öxl
honum og sagði:
„Hlustið þér nú á mig. Eg sló yður í
höfuðið og' þér mig. Eigum við ekki að
láta það fallast í faðma?"
„Er yður alvara, herra ?“
„Já, vitanlega."
„pá get eg ekki sagt annað en þetla:
Eg skal, meðan eg lifi, leitast við að nota
vel það frelsi. sem þér hafið gefið mér.
Guð blessi yrður vegna drengjanna minna,
fremur en sjálfs mín vegna.
Og því næst sneri Filippus sér að Gren-
ier og-sagði:
„Viljið þér yfirgefa England og byrja
nýtt líf í öðru landi? pér eruð nógu ung-
ur, og að sumu leyti nógu skvnugur til
þess að lifa heiðárlegu lífi.“
Grenier var fús til að láta í‘ té aliar
skýringar. Hi'. Abingdon sat og leit hom-
auga til hans, meðan hann var að skrifa
bankaávísanir, aðra á íimtíu þúsundir en
Iiina hundrað þúsundir á bankana i York
og Leeds. Filippus hló þegar hann sá,
hvað nafn sitt var meistaralega stælt.
,;Og þetta er leikur," sagði Grenier ldæj-
andi, „cg lék á lierra Abingdon og skrif-
aði bankanum í London heilt bréf.“
„pér lékuð eklci á mig,“ sagði Abing-
don, „yður varð á ein stórskissa."
„Hvað var það?“
„pér nefnduð ársskýrslu „hælisius".
Allir, sem þekkja til þessarar stofnunai',
alt frá stofnandanum til litilmótleg-
asta starfsmanns, kalla hana aldrei ann-
að en „Mary Anson hæli“. Hr. Anson
mundi aldrei komast öðruvísi að orði.“
Grenier varð nú aftur skömmustuleg-
ur.
„Hafið þér peninga í vösum yðar?“
spurði Filippus, þegar falsarinn hafði
gert grein fyrir hverjum eyri.
Grenier hikáði agnablik. pví næst setti