Vísir - 19.12.1919, Blaðsíða 2

VÍSIR
STEARINKERTI - sérlega góð -
SPIL — fín Whistspil --
BARNALEIKFÖNG - margskonar -
Sími 684.
Jóh. Ólafssoi & Co.
Símn. „Jnwel*
Einkasalar á íslandi.

Skipbrotið í
Skerjafirð.
Raunir skipverja.
Stórviðriö, sem hér var i fyrra-
dag og aðfaranótt fimtudagsins,
jþótti fullilt á landi, og má nærri
geta, hvernig verið hafi þá að eiga
nætursakir á löskuðu seglskipi,
sem var að liðast í sundur á blind-
skeri i Skerjafirði. En þar var
skipshöfnin á danska skipinu Val-
kyrien, að berjast fyrir lífi sínu
alla nóttina.
Skipstjórinn er aldraður maður,
lágur vexti, snarlegur og fjörlegur,
margreyndur í sjóvolki, liefir ver-
ið í förum 35 ár og marga bratta
farið. Þó varð þessi hans hættu-
legasta för og lá við sjálft, að hún
yrði hans síðasta.
Valkyrien hafði verið að velkj-
ast hér í landsýn í 9 daga, og altaf
í misjöfnu veðri og hafði hrept
j að þeir 'máttu heita algerlega vatns-
! lausir.
Skipstjóra og stýrimanni kom
' ásamt um að gagnslaust væri að
reyna að leita lands í skipsbátn-
um.og tóku þann kost að bíða þess,
sem að höndum bæri.
Þeir neyttu allra ráða til að kalla
á hjálp, skutu flugeldum og neyð-
arskotum. — en enginn s'á né
heyrði úr landi, sem varla var að
ellefu stórviðri á leið hinga#, en
hið síðasta var langverst.
Skipverjar voru 7 (ekki 8 eins
°g sagt var i gærj. Meðan veðrið
var í uppgangi sigldu þeir beiti -
vind, ýmist upp undir Akranes eða
í uður í Flóa, en þegar veðrið var
orðið sem mest, tóku seglin aðrifna
og loks varð við ekkert ráðið.
Bar skipið þá stjórnlítið
tyrir veðrinu uns það steytti
á skeri utarlega í Skerjafirði. í>ar
var svo mikið dýpi, að það losn-
aði jafnharðan og tók þá að létt-
ast, því að saltið leystist uþp og
rann úr skipinu. Bar svo skipið
inn fjörðinn yfir sker'in og var
altaf að .höggva niðri. Þá var kast-
að akkerum, en þau hrifu ekki
fyrstu. Loks kendi skipið grunns
þar sem það liggur nú og yeltist
þar syo afskaplega fyrir veðrinu.
áð skipstjóri tók það ráð að
höggva möstrin af því, og.þegar
því var lokið. tók það minna á sig.
Einn skipverja hafði verið veik-
mr, en þegar hér var komið voru
sumir hinna yfir sig komnir af
þreytu og vosbúð. Höfðu og átt
þröngan kost undanfarna daga, j)ví
vænta.
Skipverjar höfðust við á þilfar
inu um nóttina, og þegar bátur
kom úr landi báru þeir sig hið
besta, þó að þjakaðir væru.
Svo sagði skipstjórinn, að ekki
hefði hann lent í meiri háska, og
hefir þó þrívegis orðið skipreika
áður. Hann telur það ganga krafta-
verki næst, að jjeir skyldu lífi
halda. Hann sagðist þó alt af hafa
verið vongóður og treyst hamingjg. j
siftni, eins og í hinum fyrri skip- í
brotum. sein hann hefði bjargast j
af. N
Skipið er að líkindum svo brot-
ið, að ekki verður revnt að ná því
aftur á flot. Það er eign Korsör
Rederi (\ Korsör) og hafa tvö önn-
ur skip þess félags siglt hingað,
,,Orion“ og „Martin".
Veilinði Wilssns.
Fréttaritari blaðsins „Morning
IMst". ritar þ.ví á. jtessa leið frá
Washington 3. j>. m. um veikindi
forsetans:
„Hin J>rálátu veikindi forsetans
\alda alvarlegum áhyggjum, og sá
kvittur kemur nú upp á ný, að svo
búið rriegi ekki standa um óákveð-
ilin tíma, og þingið verði að taka
opinbera ákvörðun um vanmátt
forsetans til opinberra starfa. Líta
sumir svo á, -sem Lodge senator
hafi J)ar stigið hið fyrsta skref, er
hann lét skrá í þingtíðindin bréf.
sem átti að sanna, aö forsetinn
væri ekki starfshæfur.
Það er venja, þegar þing kem-
ur saman í Bandaríkjunum, að
kjósa sameiginlega nefnd úr báð-
um þingdeildum til þess að fara
a fund forsetans og tjá honum
formlega, að þingið sé tekið til
starfa og sé reiðubúið að veita við-
töku hverjum þeini boðskap. sem
honum mætti þaknast að senda
því.
Nefnd sú, sein síðast var kos-
in í þéssu skyni, vissi að það vár
tinkis manns íæri að ná tali af
forsetanum, og í stað J)ess að
heimsækja hann, sendi hún honum
skriflega tilkynningu um jietta
cfni. Hún fékk að vísu skriflegt
svar, en ekki með undirskrift for-
setans, heldur skrifara hans.
Nú er það venja, að tilkynning-
ar forscta til þingsins séu ritaðar
eiginhendi, og er sagt, að aldrei
rnuni hafa verið vikið frá því fyr
en að þessu sinni, og.ef öðru vísi
hefði á staðið, mundi Jiingið hafa
talið ])etta móðgun við virðingu
sina.
Þetta atyjk er að ])vi leyti inik
ilsvert, að það hefir staðfest þann
grun sumra þingmanna, að Mr.
Wilson sé svo lamaður á heilsu,
að hann sé þess vegna óhæfur ti’
að vera í embætti.
Frá upphafi hefir alt verið á
huldu um sjúkleika forseta' og er
cnn. Það hefir heyrst liaft eftir
íækni forsetans, að hann þjáðist
af taugabilun, seni stafaði af of-
þreytu, en að öðru leyti veit þjóð-
:n alls ekkert íneira um veikindin
nú, en hún vissi fyrir tveim 'mán-
uðum. .
Það hefir vakið illan grun hjá
mörgum, og valdið óvinsamlegum
getgátum, að engum einasta ráð-
herra forsetans hefir verið leyft
að koma á fund hans þessa tvo
mánuði, hvorki til þess að leita
ráða né leggja ráð, og allar fyrir-
skipanir, sem Jieim hafa borist,
hafa komið fyrir milligöngu þriðja
manns. Jafnvel einkaskrifari hans,
Mr. Tumulty, sem hó hefir verið
trúnaðarvinur hans. fær ekki að
sjá hann nema örsjaldan, og
House offursti, sem kallaður hefir
verið önnur hönd Wilsons, hefir
dvalist í New York síðan hann
kom frá Evrópu, og' ekki verið
boðaður til Washington.
Þessi veikindi verða tilfinnan-
legri vegna þess. að þingið er
fjandsamlegt forseta og líklegt til
að ganga fram hjá honum eins og
áhrifalausum manni, og hafa að
cngu tillögnr hans.
Eitt áþreifanlegt dæmi þess er
jiáð, að öldungádeildin er farin
að fjalla um löggjöf, sem sneftir
járnbrautamál. Nú háfði forsetinn
sérstaklega látið þess getið i boð
skap sínum. að um )>að efni ætl-
aði hann siðar aö ráðgast við þing-
iðs Venjulegast liefði slíkt verið
nóg til þess, að Jnngið hefði ekki
hreyft neitt við málinu, fyr en það
vissi skoðun forsetans, en öldunga-
deildin afréð að taka frumvarpið
tafarlaust upp og' láta það sitja
íyrir öllu öðru, og mun það varla
hafa annað starf tneð höndum
fram til jóla.“
I. O. O. F. 10112198^3.
,Sig. Sigurðsson,
skólastjóri frá I lólum, er fyrir
tkemstu kominn hingað og tekur
nú við formensku Búnaðarfélágs
íslands. /
„Ungar vonir“
fieitir ljóðabók eftir Steindór
Sigurðsson, sem út kelmir i viku-
iokin. Bókin er prentuð sem hand
rit, 250 tölusett eintök.