Vísir - 19.12.1919, Blaðsíða 5

Vísir - 19.12.1919, Blaðsíða 5
V IS1R (19. des. 19x9. Vetrar- Regnfrakkarnir þykku góðu, eru ná loksins komnir SanKastrætí 11. Jón Hallgrimsson. Guðmnndnr Ashiörnsson. Laugaveg 1. Simi 555. Landsins besta úrval af rammalistum. Myndir irmrammaÖar Hjótt og vei. Hvergi eins ódýrt. t s. í. í. s. t Sundfélagið Grettir Nýárssundið 1920 fer fram — að forfallalausu — 1. janúar n. k. Hafnarstjóri hefir gefið leyfi til að sundið megi fara fram úti i Örfirisey — Þátttakendur gefi. sig fram, fyrir 25. þ. m., við herra kaapm. Sigurjón Petursson, Hafnarstræti 18. S t j ó r n i n . Beztn JóUdrykkirnir ern: REFORM MALTÖL LAGERÖL CENTRAL MALTÖL PORTER MALTEXTRAKTÖL, PILSNER Einnig amerískt öl og ávaxtavín og íslenskir gosdrykkir. Miklar birgðir í Verzl. Guöm. Olsen. Ólafur Sveinsson gnllsmíðaverslnn Austurstrœti 5. Allskonar skartgriplr úr gulli og silfri. Hringir — Armbönd — Nálar — Hálsmen Kapsel — Slifsis- nálar Úrkeöjur — HálskeSjur Frakkaskilrlir — Vasahnífar — Pappirshnífar • Skæri - Viudla- bnífar - Fingiirbjargir — Bókinerki \rindlingahylki — Servíettuhringir. BORÐBÚNAÐUR ÚR SILFURPLETTT Kaffikönnur — Tekönnur — Sykurker — Skeiöar — Kökuspaðar ■— Fiskspa'ðar — Konfektskálar — Ávaxtaskálar og ótal niargt fl. Bestar jólagjaíir. ——----- Tömar steinolíutunnur keyptar háu verði. Helgi Zoéga & Co. WKOmiö i nelldsöiu: Efni í kvenkápur og í drengiaíöt, stnmpasirs o. m. fl. af vefnaðarvöru. Tage & F. C, Möller, Hafuarstræti 20. 48 VI. Nánari kynni. Að morgunverði lokixum mættust Max og unga stúlkan á þiljum úppi. — Eg vaknaði seint, og var þá vör við að bæði þér og ferðataskan yðar var hoiT- in, sagði unga stúlkan. Eg skammaðist min mjög mikið, þegai eg sá að míinerið á svefnklefanum vap. eins og þér sögðuð 63, en ekki 65. En hvað varð al' yður — Mér leið ágætlega, svaraði Max og fór unÖan í flæmingi. Eg fékk stað, þar sem eg gat bæði hvílt mig og þvegið mér. — Var það númer 65? -— Nei, ekki var það. — Var þá kvenmaður líka i þeim svefn- klefa? Max hrösti. það var svo skemtilegt að geta verið með einhverjum, sem létti skap- ið pg deyfði raunirnar. — Eg þorði ekki að gæla að þvi. Eg vildi ekki eiga' á hættu að verða skotspónn fyrir. haéðni. og meinfýsi skipsþjónanna. þau gengu frám og aftur um þilfarið, eins og gamlir kumiingjar. Slíkir smá- munir, eins og það, hvað þau hétli, höfðu alvcg fallið i gleymsku iióttina áður, vegna hinna sögulegu viðburða, sem þá skeðu. Nú nefndu þau nöfn sín hvort fyrir öðru, þó Max væri dálítið liikandi, áður en hann 49 * nefndi nafnið Doran. Á niorgun, eða senni- lega í dag myndi hann fá upplýsiugar, sem myndu verða þess valdandi, að hann yrði að afsala sér þessu nafni og öllu sem þvi fylgdi. Yitið þér livað eg hefi kallað yðiu- i Imga míuum? spurði unga stúlkan háll' feiinin. „Sl. George". það var af því að þér komuð og frv^þuðuð inig frá óvættiun hafsins, sem eg var svo hrædd við. Og þáð á líka veJ við, því St. George er verndar- engill minn. Eg er fædd á hans degi, og eill af nöfmhu mínum er Georgette, og heiti eg þvi iið nokkru leyti í hofuðið á honum, og að nokkru leyit i höfuð föður iníivs, sem lieilir George de Lisle. Frönsku frænkur minar kalla uvig Georgette, en írsku frænkur miivar kalla nvig Söivdu, eftir möininu minivi, sein tvét Corjsaiule. Mér þykir best að eg sé kölluð Samla. Unga stúlkan talaði mjög hispurslaUst um lvagi sína, eins og liún vieri að launa Max fyrir hina trúföstu vernd, nóttina áður. Hún skýrði lvomun frá ýmsum við- burðum yir 'lifi siuu, frá Englandi og Frakklavuii, og sagði howum frá hvernig það hefði atvikast, að vinur föður lienn- ar, Richard Stanton, liefði verið einskon- ar átrúnaðargoð liennar í bernslav. Max gat ekki fengið af sér að dylja 50 * fyrir liemvi, hvernig högum hans var háttað, þar sem hún sýndi hoilum slikt traust. Hann sagði henni frá því um ætt þá, sem tvingað til tdtaf hefði verið talin. hans eigin ætt, og án þess að skýra henni nákvæmlega frá öllum atvikmn, dró hann samt engar dulur á, að senuilega þyrftí hann að afsala sér öllum þeim réttindum, er nafni hans og stöðu fylgdi. Hami sagð- isl n ú vera að leita uppi vnanneskju þá, sem alt tilkall ætti til þessa réttai*. þér þurfið samt ekki að aumkva inig, bætti hann við. Eg hefi algerlega vanið mig við.þessa tilhugsun. Vitanlega missi eg mikið, þar sem eg verð fátækur inaður, en þó mun eg um leið vinna nokkuð. Sanda de Lisle skildi vel að meðaumkv- un mundi ekki iáta vel í eyrum hans. — .lá, þér munuð líka vinua uokkuð, endur- tók hún. það er dýrlegt að vera karhnenni. En gaman þætli nvér að vita, ef alt geng- ur yður að óskuuv, hvort þér hugsið yður að leita hamingjunnar í Algier. Leita haniingjmvnar í Algier! Max svar- aði ekki strax. HonunV heýrðisl ihann heyra rödd vngri Greeves eins og hún bærist til lvaivs úr fjarska. Ef til vill munt þii ekki leggja leið þína til Ameriku aftur.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.