Vísir - 25.09.1925, Blaðsíða 5

VÍSIR
Föstudaginn 25. sept. 1925.
dgurður I|ri8tófcr Rctursscn
rithöfundur.
Báinn 19. ágúst 1925.
Bróöir og vinur, klökkva og harms ég kenni,
Kærari flestum varstu oröinn mér.
Eitllhuginn gó'öi, andlega íturmenni,
oröstír þínn barst um land og fiskiver.
Ekki er kyn, þótt fjúki’ í skjól og fenni ....
Fjallkonan aldna grætur yfir þér!
Bróöir og vinur, skarö er fyrir skilcli.
Skapanna dómi aldrei nokkur hratt.
Bótin er sú, aö leystur heims úr hildi
hefurðu’ að lokum jjjáning mikla kvatt.
Brunninn er upp, á arni Drottins mildi,
álagafjötur sá, er líf þitt batt!
Bróöir og vinur, virkin skemdu falla.
Vel er að ekkert lífið fær þq deytt.
„Drottinn vakir“, — dregur að landi alla.
Dauöans hafið — það fær ekki neitt!
„Drottinn vakir“, — var á þig að kalla:
Vel þú hafðir örðugt skeiðið þreyttk
. Bróðir og vinur, heillar þjóðar hylli,
heiður og þökk, á braut nú fylgja þér.
Þökk fyrir störfin, ])ökk fyrir alla snilli,
þökk fyrir gæðin, Sigurður Kristófer!
Ilugurinn vatar heima tveggja milli:
Hann á að skila kveðju og þökk frá mér!
Sept. 1925.
G. ó. Fells.
Ritíregn.
--X--
Lárus Sigurbjömsson: Over
Passet og andre Fortællín-
ger. Kbhavn. Nyt Nordisk
Forlag. 1925.
Þessi litla, snotra bók berst mér
i hendur í umslagi, sem er frímerkt
i Osló, höfundarnafnið kemur mér
kunnuglega fyrir á augabragði,
uns eg minnist þess alt í einu að
Lárus Sigurbjörnsson er góður
kunningi minn, — hann er þéttur
á velli, snar og karlmannlegur í
hreyfingum og einkar glæsilegur,
glerin i nefklemmunni skýla eftir-
minnilega skörpum augum. Fyrir
þrem árum gisti eg Höfn fáar næt-
ur, hafði ekki dvalist meðal landa
um langt skeið, og þá rekst eg á
Lárus síðla kvölds í „Vimmelskaft-
inu“; við mundum að við vorum
skólabræður að heiman, og sátum
lengi inni á Bernína. Það kom upp
úr dúrnum að hann var verkfræð-
isnemi og — skáld!
Um byrjendarit er sjaldan vitur-
legt að taka djúpt í árinni um
lof eða last. Þau eru venjulega til-
raunir, fátæk að persónueinkenn-
um, og oft erfitt að skera úr um
gallana, hvort þeir séu sprottnir
af leiknisskorti og þroskalejsi eða
hreinu og beinu gáfuleysi. Sörnu-
leiðis getur verið vafamál um
gneistakornin, hvort þau votti
meðfæddan snildaranda, eða séu
að eins hreinni tilviljun að þakka,
eins og þegar kjöftugum ratast
satt á munn. Og alt of títt eru rit
byrjenda ekki annað en væminn
kynóraskáldskapur, sem lyktar
eins og kæst skata, og drafnar í
sundur af þankastrykum. — En
það dylst engurn, að í þessum smá-
sögum er n ý r m a ð u r á ferð-
inni, persónuleiki, gáfur.
Ekki er annað fo'rm skáldskapar
óhentara viðfangs ungum manni
en skáldsagan. Hún heimtar með-
al annars ])jálfaða skygni á sálar-
líf manna, sem fjölhliða lifs-
reynsla, íhargháttaður þroski, að-
eins fær veitt. En lífsreynslu og
margháttaðs þroska er ekki hægt
að krefjast af kornungum manni,
sem naumast er sloppinn af skóla-
bekknum. Enda skortir víða veru-
leikablæ1 á persónur Lárusar, þeim ■
hættir meira til að likjast dulræn-
um útstreymum á miðilsfundi, en
lifandi mönnum, sem höf. hafi
gripið í hnakkadrambið á, því síð-
ur að liann hafi haldið kollinum
á þeim milli greipa sér, rýnt inn
í augu þeirra og hrist þá, til þess
að sannfæra sig um, að þeir væru
manneskjur og hefðu sál. Sama
máli gegnir víða um lýsingar hans
á náttúru, atburðum og öðrurn
fyrirbrigðum: hann gleymir a ð
s k o ð a fyrir ákefðinni við a ð
1 ý s a; — ónákvæmni, ósam-
kvæmni, hálfséðar sýnir og stað-
leysur, láta manni finnast, annað
veiíið, sem fari hann með æfintýr
en ekki sögu, svífi í lausu lofti, og
tylli ekki tánum niður í veruleik-
ann nema höppum og glöppum;
veikustu sögurnar eru, hvað þetta
snertir, S k j u 11 e S k a 11 e og
Fossen. — En um þetta fárast
enginn hygginn lesandi.því að það
væri blátt áfram óeðlilegt, ef slík
fcyrjendamissmíði fyndust ekki í
bók tvítugs manns.
Styrkurinn vegur hins vegar
CHEVROLET,
Tekjurnar af vörubifreiS ySar fara beinlínis eftir því,
hve mikiS má bjóSa henni, og hversu ódýr hún er í
rekstri. ForSist því umfram alt aS velja ySur vörubif-
reið af handahófi.
Chevrolet vörubifreiðin er ódýr. Það má bjóða henni
alt, og hún er ódýrari í rekstri en aðrar vörubifreiðar.
Hún er sterkbygð og vönduð, hvar sem á hana er litið.
Hina frábæru Chevrolet vél þekkja allir og diskkúpling-
una sem aldrei bregst. Hver sá sem þarf á ódýru, spar-
neytnu og hentugu flutningatæki að halda, ver vel þeim
peningum, sem hann borgar fyrir Chevrolet^vörubifreið.
Verð hér á staðnnm kr. 3700.00.
Einkasalar:
JÚH. ÓLAFSSON & GO.
Reykiavík.
margfalt meir en veikleikarnir.
Þrátt fyrir vindhöggin, fer ekki
hjá því, að sögurnar skapi í vit-
und lesandans þá sannfæringu, að
hér sé maður á terðinni, sem
kann að s k a pa, sem öðlast
hafi þessa óskilgreinilegu, auka-
þersónulegu gáfu, sem skilur á
milli snillings og almennings. Á
sömu stund og eg hafð* lokið
lestri fyrstu sögunnar í bókinni,
Over Passet, voru mér
gleymdir allir ágallarnir í nreð-
ferðinni, og mér var innanbrjósts
likt og hefði fyrirburður svifið
hjá, — eitthvað óvænt, sjaldgæft
og nýtt, jafnvel stórfenglegt. Eg
sat lengi þögull og utan við mig.
Honum virðist í lófa lagið að
byggja: jafnvægi ber uppi sögur
hans, örugt eins og rambyggilegt
metrum í ljóði. Lesandanum lilýt-
ur að finnast, að þannig og ein-
mitt þannig hljóti sagan að byrja,
þannig og einmitt þannig að enda,
— þrátt fyrir þótt hann hefði ósk-
áö sér þess, að hún byrjaði og
endáði á alt annan veg.
Hinn berklaveiki gengur út að
morgni dags, til að leita stúlkunn-
ar, sem hnýtti sokkabandiö sitt á
vegi hans fyrir mörgum árum, og
hann rekst á vitlausu Guddu, sejn
eltir líkfylgdir ungra manna! —
Eg á erfitt með að hugsa mér ann-
an sálm kaldhæðnari um ömurleik
lífsins, nema ef vera skyldi Ö d e-
j o r d, þegar Magnús kernur von-
laus heim i manntómt kotið sitt,
úr unnustuleitinni, og finnur
Starfsstúlknr
óskast að Vífilsstöðum 1. október.
Upplýsingar hjá yfirhjúkrunar-
konunni. Sími 265.
íúkkalyktina af sængurdúnipum í
kaldri baðstofunni! — eða Da
AL£t n e n k o m o p: konan, sem
gifst hafði gömlum manni, til að
geta feðrað barnið sitt, slekkur
Ijósið við rekkju hans, þegar hann
hefir gefið upp andann, „f o r a t
s'pare p á d e 11 d y r e O 1 j e“ !
Þetta tvent: hæfileiki höf. til að
smíða laukrett, trausta og sterka
grind 1 sögur sínar, ásamt snjallri,
ósvikinni hnitni víða, er til smá-
atriðanna kemur, hvorttveggja
færir lesandanum skýlausar sönn-
ur þess, að höf. sé rikri gáfu
gæddur. Það er að minsta kosti
ekki of snemt að hvetja ýrann og
óska honum til hamingju, og eg,
fyrir mitt leyti, dreg enga dul á
það, þegar i stað, að eg þykist illa
svikinn ef höfundur sagnanna
„D e n h v i d e D ö d“ og „Ö d e-
j o r d“ verður ekki einhverntíma
talinn meðal snillinga. .
Eg vildi mega ljúka þessmn
linum með þvi að óska Lárusi
hins besta, sem eg get óskað
nokkru skáldi: andlegs hreinleika
bg mikillar, mikillar einveru.
Taormina, í júlí 1925.
Halldór Kiljan Laxness.