Vísir - 25.09.1925, Blaðsíða 6

Föstudaginn 25. sept. 1925.
V!SI«
15-301 alslátt
gef ég af öllu veggfóðri til 1.
okt. n. k. — 120 tegundum
úr að velja. : : — : : —
Gnðmundu? Ásbjörnsson
Sími 1700.
Laugaveg 1.
Heð lækkandi verði
fæst hjá mér: Karlmannaúr, kvenúr, afmbandsúr, úrfestar, kapsel,
brjóstnælur, hálsmen, stásshringar, 8 karat, sifurskeiðar, og þessar
ágætu vekjaraklukkur i mahogni-kössum.
liaíil Pi&Miiðs,
Laugaveg 55.
Leikíöng
mikið úrval.
Landstjarnan.
Kenni
börnum og unglingum í vetur.
Sólveig Hvannberg.
Týsgötu 6.
Gúð stálki
óskast í vist til Hafnarfjaittðar.
Upplýsingar í sima 1328.
að nota það sem er L-
lenskt þegar það er jafn-
gott þvl sem er útlent.
Hreins Stangasápa hefir
alla sömu kosti og bestu
útlendar Stangasáputeg.
og er auk þess íslensk.
Veggfóður
nýkomið.
Verð frá áOjaurum ensk rúlla.
Hvítur maskínupappír.
Hessian. Málningarvörur.
Máiaiinn
Bankastræti 7.
Sími 1498
"LU-LVILC
luelv iiír
Nýtt
Appelsínur, epli, vinber, laukur,
bananar, hvítkál, gulrófur, rúsín-
ur, sveskjur, apricósur, þurkuð
biáber, þurkuð epli, döðlur og
blanda-Sir ávextir.
Altaf ódýrast i
Von og Brekkustig 1.
Aðalumboðsmaður fyrir
Island
Ó, Einarsson
vélfræðingur.
Símnefni „Atlas“ Reykjavík.
Sími 1340.
Lítið hús
til sölu. Laus íbúð
1. október. A. V. á.
Skósmið,
vandvirkan, vantar mig strax.
iinfl l Eirll
Hverfisgötu 43.
Golltreyjurnar
eru komnar.
Vörnhúsið.
.F.U.M.
Ylfingar
Fundur í kvöld Grettisgötu 6
kl.
Vetrarkápur
nýkomnar í afar fjöl
breyltu úrvali.
simi m m
IITSALAM
LAUGAVEG-
ALLIR,
sem koma, skoða og kaupa hinn ódýra, vandaða karlmannsalfatnað
sannfærast um sannglldl eftirfarandi setninga :
Því meiri sala — þess meiri velta
* því meiri velta — þess meiri viðskifti
því meiriiviðskifti — þess betra verð.
Komið meðan urvalið er mest! Tækifærið með góð ódýr föt bíður yðar á Laugaveg 49.
FÓRNFÚS ÁST.
ketti. Þaö er líklega óhætt aö eigna honum
þessar fjórar „skepnur“. Samtals hafa veriö
skotin tvö hundruð níutíu og fjögur dýr, cn
þó er ekki enn búiö að safna því öllu saman.
Þaö hlýtur a'ð hafa veriö drepiö mikið. Bruck-
en greifi skaut aö minsta kosti þrjátiu akur-
hænsni."
„En eg þá!“ var kallað með skærri röddu.
„Þér segið ekkert af afreksverkum minum.“
Það var frú Peral, sem sagði þetta. Hún var
að koma með þeim prins Faucigny og Burat
málaflutningsmanni.
„Þér, greifafrú, hafið verið aðdáunarverðar!
Þér hafið ekki skotið á neinn af okkur gest-
unum,“ sagði Burat.
„Er eg kanske vön því?“ spurði hún lcát.
„Eg er einmitt xnjög gætin.“
„Það getur vel verið,“ sagði Burat. „En
ef þér á annað borð ætlið að „skjóta“ ein-
hvern mann i dag, þá er yður skyldast, að
hafa húsbóndann að skotspæni, enda mun
hann vera sá af okkur, sem yður er einna
auðveldast að hæfa.“
„Herra málaflutningsmaður, þér ættuð ekki
að leggja annað fyrir yður en lífsstarf yðar.
Tunga yðar er hættulegra vopn en byssan.
Þér hafið til að bei-a ósvikna flækju-orðsnild
málaflutningsmannsins."
„Hver skrambinn! Ekki gi'æddi eg á þessu,“
sagði Burat. „Eg hefði ekki átt að fara að
yrðast við yðui', náðuga frú! Og eg bið yður
auðmj úklega fyrirgefningar.“
„Þér vitiö, kæri vinur!“ sag'ði frúin, „að öll
mikilmenni sækjast eftir að skara fram.úr í
einhvei-ju, sem þau eru miður fær um. Rithöf-
undar vilja vera málarar og málararnir rit-
höfundar. Þetta er veikleiki mannanna.“
„Heima hjá okkur er algengt að segja: Þú
átt ekki að gera hestinii þinn að kú,“ sagði
Núnó.
Nú var sest að snæðingi, og var mikill og
góður, kaldur rnatur á borð *borinn. Núnó sat
við annan enda borðsins en Ester og ungfrú
Faverger við hinn. Við og við heyrðust hvell-
ir, þegar tappar flugu úr kampavínsflöskun-
um. Samræðurnar fóru að verða fjörugar. En
húsbóndinn var þögull, eins og hann var van-
ur, horfði á gesti sína og drakk mjólk. Loks
sagði hann:
„Eruð þið ánægðir með það, setn við höf-
um veitt í dag, herrar rnínir!“
„Kæri vinur!“ sagði Tresorier barón, „eg
ímynda mér, að hér hafi verið um tvö þúsund
hænsni sem við hefðum getað skotið á. Eg
fyrir mitt leyti hefi skotið úr hundrað og
tuttugu skothylkjum. Ef veiðimaður yðar hef-
ir talið skotin, þá . ...“
Enski veiðimaðurinn, Strehly að nafni, kom
nú og tók ofan einkennishúfu s'ma.
„Við höfum talið þrettán hundruð skot, en
oft var ekki liægt að greina skotin, þvi að
margir skutu samtímis, svo að gei'a má ráð
fyrir hundrað skotum i viðbót.“
„Og hvað hefir svo aflast?“ spurði Brede.
„Fjögur hundruð og tólf dýr.“
„Það er þá rúmlega fjórði hluti af skotum
þeim, sem af hefir verið hleypt,“ sagði Burat.
„Það er dáindis vel að verið, þegar þess er
gætt, hvílíkir listamenn við erum sumir í því
að hæfa ekki það, sem við skjótum á.“
„Og hverjir eru það?“ spurði Tresorier.