Alþýðublaðið - 08.06.1928, Side 2

jHEÞÝÐUBKAÐIÐ
#
KLOPP SELUR
OÓÐAR ÓDÝRAR
VðRUR.
Golftreyjur á 7,9ft, góðir Kvenbolir á 1,35, stórír UÍIartreflar á 2,50, Silkiundirkjölar á 5,45, Silkislæður á
1,85, Silkitreflar á l,6o, Lífstykki frá 2,90, svartir Kvensokkar á 1,60, Karlmannasokkar frá 65 aurum.
Vinnuskyrtur á 2,95, brúnar Kakhi-skyrtur á 4,85, Handklæði, mikið úrva), ódýrt, Morgunkjólaefni á3,95
i kjólinn, Sængurveraefni, blátt, og bleikt, 5,75 í verið. Sterkur Undirsængurdúkur, sem kostaði 5,90,
meter, verður seldur á 3,75 mtr. eða 13,50 í verið, dökkbiá Drengjaföt með hvítum kraga á 19,90 settið.
Nokkur stykki Sumarkápur seljast mjög ódýrt, Silkináttkjólar og Silkiundirföt, faliegt úrval, Peysufata-
klæði á 10,90. — Munið, að við höfum mest og bezt úrval af SILKISOKKUM, mörg púsund pör á 1,95
parið, o. m. m. fl. — Þetta er að eins sýnishorn af okkar viðurkenda lága verði. —
Komið! Gepíð góð kaup. — KLÖPP Langavegi 28.
SparoaSnr Ihaldsms
og orðDglmpið.
Broslegt er sparnaðarhjal í-
haldsins. En fjáreyðsla þess er
ekki brósleg. Hún er sorglegur
vottur um siðieysi og ábyrgðar-
leysi smárra manna. Fé til þarf-
legra framkvæmda er klipið við
nögl, í fræðslumálum og fátækra-
máium er ekkert hægt að gera
vegna fjárskorts. Þar er sparað.
Þjóðfélagsumbætur eru kveðnar
niður í nafni sparnaðarins. Eftir-
lit með landslögum trassað vegna
sparnaðar. Aíbrotamönnum látið
óhegnt tij pess að spara kostnað
við byggingu fangahúss. Opinber-
ar skrifstofur settar niður hér og
jrar í húsum einstakra manna fyr-
ir rándýra ieigu, — til að spara,
i stað þess að byggja hús fyrir
þær. Aðaiflutningar fólks og far-
angurs með ströndum fram eltir-
Iátið erlendum skipum og Esja
látin sjá um flutning til smáhafna
og tápa hátt á 2. hundrað þúsund
krónum árlega til að spara —
nýtt strandferðaskip.
Svona var sparnaðarsaga í-
haldsins meðan það fór með vö'd-
in, þ, e. a. s. annar þáttur hennar.
Hinn þátturinn er engu fegurri:
Konungsmóttaka 57 V2 pús. kr.
(Sú hin fyrri kostaði nærri háifa
milljón.) Gengisnefndin 1800 kr.
,til hvers nefndarmanns og 4800
krónur til. ritara, alls 16150 'kr.
Reikningshald Landhelgissjóðs 4
þús. kr. Reikningshald varðskip-
anna 10000 krónur. Hvorttveggja
aukastörf hálaunaðra embættis-
manna. Hestahald ög veizluhöld
Landhelgissjöðs hátt á 2. tug þús-
Unda króna. „Vín handa stjórn-
inni“, sem síðar er talið til við-
bótar við konungskomukostnað, á
2. þús. krónur. Matsnefndarmenn
Landsbankans 6000 krónur hver,
alls 25—30 þús. krónur. Endur-
skoðun Áfengisverzlunar 4800 kr,
Fálkaorðan 12535,31 danskar kr.
o. fl. o. fl.
Svona fór ihaldið að því að
spara.
Reikningur Fálkaorðunnar, þessa
hnappagataskrauts hégómlegra
broddborgara, fyrir 1926 sundur-
liðist þannig:
1. Laun orðuritara, Jóns Dkr.
Sveinbjarnarsönar 2000,00
2. Prentun 253,09
3. Ýmislegt 372,22
4. Verð heiðursmekja m.
tilh. 9910,00
Samtals dkr. 12 535,31
eða um 15000 islenskar krónur.
Krossarnir kosta þetta 100 til
300 krónur hver, eftir þvi á hvern
á að hengja þá; auk þess kosta
umbúðirnar 15—25 krónur. Svo
þarf stundum að fága þá og smá-
dytta að þeim eða umbúðunum.
Alt kostar þetta ærið fé.
Síðustu 6 árin hefir þetta orðu-
fár kostað ríkissjóð sem hér segir:
1921 16 551,50
1922 6 745,00
1923 5 761,39
1924 5025,15
1925 10 329,85
1926 12 535,31
Samtals kr. 56 948,20
Að mestu eru þetta danskar
krónur, og nemur þá upphæðin
öJl með núverandi gengi um 68
þús. 400 isl. krónum, eða 11—12
þús; krónum á ári.
Þetta er ósvikinn ihaldssparn-
aður.
Frá fundÍKium i gær.
Ræktun á landi bæjarins.’
f sambandi við þá liði fundar-
gerðar fasteignanefndar, er fjöll-
uðu um erindi búenda í Soga-
mýri um erfðafestuland til við-
bótar skákum sínum, taldi Har-
aldur Guðmundsson það fuilsýnt,
að bærinn ga’ti ekki haldið lengra
inn á þá braut, að koma upp
'sjcdfstœbíim bændum í landi bæj-
arins. Landsspiidurnar í Sogamýn
höfðu sýnt sig að vera hvort
Itveggjá, of stórar og of Jitlar,
of sitórar til þess að hafa rækt-
un og umsýsíu þeirra að aúika-
starfi og of Utlár til þess að
géta borið byggingar ,þær, sém
reistar hefðu verið, og framfleytt
fjölskyldu. Ur því, sem kom.ið
væri, væri ekki um annað að
gera en að láta þá rnenn hafa
viðbót, sem hægt væri. Þeir væru
búnir að byggja sér þar dýr hús,
og hefðu aðalatvinnu sína við bú-
in. Kvað hann bæinn eiga að’
taka rnóana og mýrarnar hér í
-kring, gera skurði, brjóta Iand-
ið og sá í það, síðan ætti að
skifta því niður í spildur og
leigja þær út á erfðafestu, með
góðum kjörum. Helst ætti bær-
inn að byggja nauðsynleg hús
á spildunum, og leigja þau með.
Hver spilda ætti að vera af þeirri
Wtærö að hafa rnætti þar eina
kú, alifugla, og rækta þar nokk-
uð af kálmeti óg garðávöxtum.
Spildur þessar ætti eingöngu að
leigja sjómönnum og verka-
mönnum, sem hefðu fyrir fjöl-
skyldu að sjá. Gætu þá konan og
börnin að mestu hirt um skepn-
urnar og garðana, en heimilis-
faðirinn stundað atvinnu slna
bér í bænum eða á sjómjm. Þeim
tlma, sem atvinnu væri ekki að
fá, gæti heimilisfaðirjnn varið; til
að, vinna á bletti sinum, auka
ræktunina og dytta að húsum.
Myndi þetta verða til að bæta
mjög kjör fólksins, er gæti þann-
ig aflað sér eggja, mjólkur og
jarðarávaxta með vinnu sintni, er
i.unars væri lítils virði. Myndi
það þá líka losna úr kjallarahol-
unurn og öðrurn íbúðarkytrum
héríhænum, og börnin komast af
götunni út úr bænum, haft þar
•útivist á grónum blettum í heil-
næmu lofti. Benti Haraldur og
á, að fasteignanefnd hefði verið
falið í haust að gefa skýrslu um
ræktanlegt land í nágrenni bæj-
arins, og gera tillögur um rækt-
un þess og úthlutun. Spurðist
hann fyrir um það, hvart nefndin
hefði gert þetta. Svaraði borgar-
stjóri engu. Það þýðir:
A3 ekker.t hafi verip gert.
Síðar á fundinum gatborgarstj.
þó þess, að fasteignanefnd væri
að hugsa um að Játa eittlivað
af spildum. á erfðafestu, en enga
heildaráætlun um úthlutun eða
ræktun landsins liefði hún gert.
11. liður fundarg. fasteigna-
nefnclar frá 5. þ. m. hljóðar svo:
„Samþykt að fela borgarstj. að
leita samninga við eigéndur „Fé-
lagsgarðstúns" og „Biskupsstofu-
túns“ út af ágreiningi um heim-
ildir þeirra tíl eignanna.*'
I sambandi við þenna lið
sjfurðiSt Stefán Jóh. Stefánsson
fyrir um það, hvort lögfræði-
ráðunautur bæjarins hafi verið
beðinn um að láta uppi álit sitt
um það, hvort bærinn hefði eign-
arrétt á þessum túnum og öðr-
um, er líkt væri ástatt. um. S^gði
liann, að ef bærinn ætti þessa
bletti, væri sjálfsagt að ganga
ríkt eftir þeim rétti. Sagði hann
enn fremur, að ýms bæjaTlönd o,g
loðir hefðu kom.ist í eign ein-
stakra manna fyrir mörgum áT-
um. Þeir hefðu kastað eign sinni
ií lóðirnar, og svo hafi sá eignar-
réttur vexið færður inn í veð-
málabækurnar. Væri það óþolandi
að bærinn væri þaninig rúinn að
•dýrum eignum.
, Urðu nokkrar umiræður um
þetta mál og tók borgarstjórí sér-
staklega mjög linlega á málinu.
Upplýsti hann að misrdtast hefði
í nefndargerðirani: eigendur fyrir
Ieigjendur, og voru það helstu
upplýsingarnar, er hann gaf.
Sigurður Jónasson sagði að mál
væri komið til að a|huga í sam-
bandi við - hitaleiðslur til bæjar-
ins, hvört ekki væri hægt að
rækta hér alls konar jarðaráv.öxt
á nýtízku hátt í vermireit, er hit-
aður væri með laugavatninu, eftir
að það hefði verið notað til að
hita hús þau, sem hituð verða
með því og sundlaugina. Með því
mætti nota hitann tiL fullnustu.
Ef slíkt væri. athugað myndi það
koma í ljós, að hér væri ■ u:m;
stórt velfarnaðarmál að ræða fyr-
ir bæjarbúa. Bnn fremur benti
hann á, að aðallaugina þyrfti að
hafa svo stóra, að hægt'væri að
þreyta í henni kappsund og setja
met samkv. settum reglum.
Sundhöllin. Barnaskólinn.
Lántökur.
Borgarstjóri skýrði frá þvi, að
nú væri svo komdð, að bærinn
yrði óumflýjanlega að taka lán,
750 þús. til 1 milljón króna. Til
barnaskólans þyrfti til að ’full-
gera hann kr. 300 000,C0. Till
sundhallar 100 000,C0. Til leiðslw
úr Laugunum/ 150 000,00. Til
gatna o. fl. kring um barnaskól-
ann 200 000,00. Lagði fjárhags-
nefnd ti! að boðið yrði út innan-
Jands skuldabréfalán, 100 þús. kr.
ti:l sundhallarbyggingar, nieð 7»/o
ár.svöxtum o.g sá 1/10 hluti bréf-
anna dreginin út og grelddur á
ári næstu 10 ár. Hitt féð gerði
bofgarstjóri ráð fyrir að tekið
yrði að láni erlendis og myndi
það taka nokkurn tíma að koma
þeirri lántöku í kring. Samþ. var
till. fjhn. um að bjóða út lán
til .sundhallarhyggingarinnar, en
engar tillögur lágu fyrir um hin
önnur lán. Haraldur Guðmunds-
son benti á, að nær hefði verið
að leggja árlega nokkra upphæð
til hliðar til barnaskólans og
sundhallarinnár, eiins og jafmaðar-
menn ávalt hefðu flutt tillögu
um í hvert skifti, sem fjárhags-
áætlun hefði verrð samin. Það
væri alt af vandræðaúrræði að
þurfei að taka fé að láni til ann-
ara fyrirtækja en þeirra, sem-
gsæru vissar tekjur og gætu borið
sig sjálf. Til þeirra væri sjálf-
sagt að taka fé að láni. úr því,
sem komið væri, væri þö ekki
um annað áð gera en að taka lán-
ið, því að sjálfsagt væri að lúka
þessum mannvirkjum hið allra
fyrsta. Benti hann og á, að ó-
þarflega háir vextir væru ákveðn-
ir af skuldabréfum sundhallarinn-
iar 7 o/o, eða 21/2 °/o hærri en inn-
Jánsvextir.