Vísir - 26.09.1928, Blaðsíða 6

Miðvikud. 26. sept. 1928.
VÍSIR
er að dómi fLestra vand-
látra húsmæðra óviðjafn-
anlegt suðusukkuladi.
Lausasmiðjur
steðjar, smíðahamrar og smlðatengur.
Klapparstíg 29.
VALD. POULSEN,
agnsperur
lýsa best, — endast lengst og
kosta minst.
Allar stærðir frá. 5—32 kerta
aðeins eina krónu stykkið.
Hálfvatts-perur afar ödýrar:
30 40 60 75 100 150 Vatt
Kr. 1,30 1,40 1,65 1,80 2,75 4,00 btykkið.
Helgi Magnússon & Co.
Landsins mesta úrval af rammalistum.
Myndir innrammaðar fljótt og vel. — Hvergi eins ódýrt.
Guðmundur Ásbjörnsson.
Laugaveg i.
S'StSiSíStJtiíiíSíSíJíStÍíiOíiíi'S'SíSti'SUíSíSí
Sápur
!?
ep mýlíja, styrkja g
ogi Hrelnsa hör-
iJundlð og gefa því
yndlslegan mjall-
hvitan Iltapfaiátt, —
fást frá 35|aupum|
istykkið í
Laugavegs Apöteki
SíÍíÍ!5!S(Í!i!S5S!iíi!Íli!iíi!i!Ííi!i!i!Í'i!Ít5tÍ!
Simi 24.
ifrastar
ílar-w
estir.
Bankastræti 7.
Simi 2292.
'Distemper in Pcnrder-
iinifarfinn er bestur innanhúss
sérstaklega í steinhúsum,
Calcitine má einnig mála
yfir gamalt veggfóður. Calcitine-
límfarfinn er sótthreinsandi, á-
ferðarfagur og auðveldur í notkun.
Heildsölubirgðir hjá
G. M. BJÖRNSSON,
ínnflutningsversl. og umboCasaU,
Skóiavörðustíg 25, Reykjavík
Á fimtudaginn
kemur^.verulega 'vænt dilka-
kjöt úr Borgarnesi, besta
kjötiðj til gniðursöltunar . —
Komið og lítið á það.
Kjöthnð 1 Hafnarfjaröar.
Sillll IbÖ.
Rjnpnaskot!
Eins og að undunförnu
höfum við fengið hin
velþektu, góðu rjúpna-
skot (og sjófuglaskot:
„Legia" og „Diana“.
Alt reyklaus skot. —
Verðið hefir j lækkað.
VON
Studebaker
eru bíla bestir.
B. S. R. hefir Studebaker
drossíur.
B. S. R. hefir fastar ferðir til
Vífilsstaða, Hafnarfjarðar og
austur í Fljótshlíð alla daga.
Kvdldskóli
K. F. U. M.
tekur til starfa 1. október.
Allar upplýsingar skólanum
viðvíkjandi gefur Sigurbjörn í
versl. Vísi.
FRELSISVTNIR.
„Þér megið auðvitað leggja yÖur sjálfan í hættu, hr,
Latimer, svo oft sem þér óskið þess. Enda efast eg ekki
um að þér munið gera það miklu oftar en nauðsyn krefur.
En þér megið ekki tefla öðrum í neina tvísýnu — og
síst af öllu því málefni, sem er okkur öllum dýrmætast.“
Því næst bætti hann við ibygginn. „Hr. Izard er bróðir
landstjórafrúarinnar!“
Augu Latimers leiftruðu. „Hann er meðlimur í frelsis-
vinafélaginu!“
„Það var Featherstone líka!“
„Hr. Rutledge, þetta keyrir úr hófi! Eg sagði yður, að
Tom Izard væri vinur minn.“
„Eg- heyrði það, hr. Latimer. En því miöur breytir það
engu um frændsemi þá, er eg benti ykkur á. Eg er ekki
að halda því fram, að hr. Izard ætli sér að njósna um
okkur. Eg nefndi að eins Featherstone, til þess að sýna
fram á, að það er varlegra, að treysta mönnum ekki um
of, fyrir þá sök eina, að þeir sé meðlimir í félagi frelsis-
vina. Við megum ekki láta okkur sjást yfir það, að hann
er heimagangur í húsi lafði William, systur sinnar. Það
má heita svo, aö hann sé öllum stundum í höll landstjór-
ans. Hann er og ungur maður, hégómagjarn og sællífur,
og er því engin ástæða til að gera ráð fyrir, að hann sé
sérlega þagmælskur. Þess háttar mönnum megurti við ekki
trúa íyrir leynilegum fyrirætlunum okkar — að neinu
leyti.“
Meira fékk hann ekki sagt. „Eg get ekki lagt það á
mig, að hlusta á meira af þessu tagi,“ greip Latimer fram
í. „Þér hafið svívirt nafn mitt og mannorð og eg hefi sætt
mig við þáð. En eg þoli ekki að þér svívirðið vin minn,
Og þó allra síst á þessum stað, þar sem þér notið hag og
velferð ríkisins sem skálkaskjól fyrir svívirðingar yður,
dylgjur og ósvífni!“
„Hr. Latimer — hr. Latimer!“ Lawrens reyndi að sefa
hann, en það varð árangurslaust. Latimer gaf reiði sinni
lausan tauminn og óskaði þess eins, að fá að láta hana í
ljós.
„Ef yður langar til að tala meira um Tom Izard, þá er
best að þér gerið það á einhverjum þeim stað, þar sem
eg get neytt yöur til að sýna honum þá virðingu, sem
hann verðskuldar.“
Fundarmenn spruttu upp úr sætum sínum í einu vet-
fangi, að Rutledge undanteknum. Hann sat kyr og brosti
fyrirlitlega.
Moultrie greip yfir um herðarnar á Latimer og reyndi
að sefa hann. En hann var æfur og hristi vin sinn af sér.
„Góðir hálsar!“ hrópaði hann. „Eg ætla þá að leyfa
mér að fara héðan. Eg hefi litlar þakkir þegið fyrir það,
sem eg hefi að hafst. En hins vegar hefir mér verið boðið
meira en nóg af lævíslegum dylgjum. Það eru launin. Eg
leyfi mér því að vænta þess, aö þið haldið ráðstefnunni
áfram, án mín. Þið — og málafærslumaðurinn rembiláti
— getið þjarkað og deilt um einskisverða smámuni, en
eg tek til minna ráða. Komdu Gadsden! Við vitum hvað
okkur ber nú að gera.“
„Já, það vitum við áreiðanlega!“ hrópaði Gadsden.
Drayton fór með þeim. „Eg fer líka!“ sagði hann hvell-
um rómi.
Þeir fóru út og lokuðu á eftir sér.
g. kapítuli.
Tjara og fiður.
Aðfall var sjávar og hægur kveldblær blés af hafi. Hafði
það góð og svalandi áhrif á Latimer. Skýrðist nú margt,
er honum var áður dulið, sakir þess, hversu afarreiður
hann var.
Hann sá þegar, að árangurslaust yrði að gera leit að
Featherstone úr þessu. Hann hefði og að sjálfsögðu jíá
þegar fengið viðvörun frá Mandeville, og hagnýtt sér hana.
Hann mundi áreiöanlega vera búinn að forða sér undan
hefndum þeirra félaga. Það taldi Latimer öldungis víst,
enda þótt fátt væri víst í þessum reikula heimi, Landstjór-