Vísir - 02.10.1928, Blaðsíða 4

ÞritSjudaginn.2. október 1928. VISIR
Tannlækningastofan
er flutt í Austurstræti 14í (nýja hús
Jóns ÞorlálLssonar).
Hallur Hallsson,
Lausasmiðjur
steðjar, smíðahamrar og smíðatengur.
Klapparstíg 29.
VALD. POULSEN.
Sími 24.
ÞessaF pafmagnsperup
lýsa best, — endast lengst og
kosta minst.
Allar stærðir frá 5—32 kerta
aðeins eina krónu stykkið.
Hálfvatts-perur [afar ödýrar[;
r 30 40 g-60 75 100 150 Vatt
Kr. 1,30 1,40 1,65 1,80 2,75 4,00 atykkiS.
Helgi Magnússon & Co.
Landsins mesta úrval af rammalistum.
Myndir innrammaðar fljótt og vel. — Hvergi eins ódýrt.
Gnðmundur Ásbjörnsson.
Laugaveg i.
Duglegan og áreiðaniegan dreng
vantar til að bera lit Vísi til kaup-
enda í vesturbænum. — Komi á af-
greiðsluna strax.
Engin dósamjólk sem flutt er til lands-
ins er fítumeiri en
„DYKELAND^-mjólkin.
Þessa óviðjafnanlegu mjólkurtegund
má einnig þeyta sem rjóma.
UWSWEETCNED STERIUZED
^I^ONTENTS I
**»*p»HEO IMHOtUHMO
æ
æ
æ
æ
Veggflísar - Gólfflísar.
æ
æ
æ
| Fallegastar - Bestar - Odýrastar. |
æ æ
i Helgi MagnAsson & Co. §
æ æ
ææææææææææææææææææææææææææ
B« COHEN,
8 Trinity House. Lane. Also 18 Fish Street. Hull, England.
Býð sérstaklega öllum íslendingum, sem koma til Hull, að
koma til mín. par sem eg er nýkominn heim úr íslandsferð, veit
eg gerla hvers þér parfnist og eg fullvissa yður um góða og
ábyggilega afgreiðslu.
í heildsölu:
Kryddvörur allsk.
t
Saltpétur.
Vinberjaedik.
Edikssýra.
Blásteinn.
Cateebu.
H.I. Einaaerð íWjniur.
Píanókensla.
Ernilía Bjarnadöttir,
Öldugötu 3Ó A. Simi 2206.
Járdepli.
JarSepli ’ofan af Skaga, gulrófur
6 kr. pokinn, jarðepii á 11 kr.
pokinn, dönsk jarðepli á 8 kr.
pokinn. Jarðepli frá Eyrarbakka
10 kr. pokinn.
Yow OC BREKKPSTÍG1.
Kuldinn nálgast!
Fjöldi af vetrarfrakkaefnum,
ásamt albestu, fáanlegu tegund-
unum af bláu Cheviotunum og
svörtu, í smoking og kjóla. Ger-
ið svo vel að athuga verð og
gæði, áður en þið festið kaup
annarstaðar.
Guðm. B. Vikar.
Laugaveg 21. Sími: '658.
Nýkomið:
Hvítkál, gulrætur, laukur.
Hvergi eins ódýrt.
Kjótbúí flafnarfjarðar.
Sími 158.
Sifrastar
ílar
estir.
Bankastræti 7.
^Sími 2292.
FRELSISVINIR.
„E f ályktun mín er röng — þá er aS eins ein skýr-
ing hugsanleg: Þá hefir landstjórinn ekki hirt um a'ö
Featherstone yrði gert viðvart. En mér þykir það ótrú-
legt. En sé þó svo, þá hygg eg, að landstjórinn hugsi
sig vandlega um, áður en hann skipar að láta taka mig
fastan. Þetta getur líka verið tilraun til þess, að koma
mér héðan. Hugsast getur, að landstjórinn ætli að nota
uppreisnaróttann sem grýlu — eins og þið — til þess
að hræða mig og reka mig á flótta. Eg veit það að visu
ekki. — En það er fastur ásetningur minn, að komast
að raun um sannleikann í málinu. Og þess vegna verð
eg kyr í Charlestown.“
io. kapítuli.
Póstpokinn,.
Árla morguns daginn eftir komu tveir menn úr leyni-
nefndinni að máli við Latimer. Það voru þeir William
Henry Drayton og Tom Corbet.
„Láttu skammbyssuna þína í vasann og komdu með
okkur, Harry,“ sagði Drayton.
Harry hað hann að útskýra þetta nánara, sem von var.
Drayton gerði það.
Verndarráðið, sem skipað var af nýlenduráðinu, hafði
fullkomið framkvæmdavald. Á síðasta íundi verndar-
ráðsins, er haldinn var fyrir viku liðinni, hafði Drayton
borið fram tillögu urn það, að ráðið léti taka landstjór-
ann, William Campbell lávarð, fastan.
Aðeins tveir höfðu veitt tillögunni stuðning, og voru
það vinir DraytonS. Aðrir nefndarmenn voru þessu ger-
samlega mótfallnir. Var Rawlin Lowndes þar fremstur
í flokki. Hann var forseti í neðri deild þingsins. Þeir
litu svo á, sem Drayton gengi að ýmsu nokkurn veginn
vísu, sem hann hefði ekki nægar sannanir fyrir. Þótti
þeim varhugavert, að grípa til slíkra örþrifaráða, og
vildu engan þátt í því eiga.
Þeir ræddu málið lengi og urðu loks ásáttir um, að
þeim bæri að leita upplýsinga um það, hver stefna land-
stjórans væri í raun og veru. Heimsókn Latimers til
landstjórans hafði ekkert nýtt leitt í ljós, því Drayton.
hafði á ferðalögum sínum komist á snoðir um sambönd
stjórnarinnar, víðsvegar inni i landi. Var þá aðeins eitt
ráð fyrir hendi: Að rannsaka póstsendingar landstjór-
ans nákvæmlega. Thomas Corbet átti heima alveg nið-
ur við víkina. Menn töldu sennilegt, að hann yrði manna
fyrstur var við skipakomur frá Englandi og var honum
falið rannsóknarstarfið. Þennan morgun árla kom pöst-
skip í höfn. Hann brá við þegar, hafði tal af Drayton
og bað hann liðveislu viö starfa þann, er af honum var
heimtaður. Þótti þeim báðum ráðlegt, að fá þriðja mann-
inn i lið með sér. Drayton benti þá á Harry.
„Fyrst og fremst áttu heima hér niður við víkina. í
öðru lagi áttu það á hættu, að verða tekinn fastur eins
og ég, vegna atburðarins í gærkveldi. Virðist mér miklu
nær, að velja mann með í förina, sem eitthvað hefir til
saka unnið hvort sem er, heldur en að taka annan, sem
veit sér einskis ills von að öðru leyti.“
„Þú átt við það, að eg hafi „ætlað ofan þyort sem
var ?■“ sagði Harry og hló við.
Latimer, Drayton og Corbet lögðu því af stað til þess,
að vinna sér til óhelgi enn á ný. En á meðan sat land-
stjórinn í höll sinni. Honum lá við sturlun, sökum at-
burða þeirra, er gerst höfðu nóttina áður. Hann sat á
tali við Mandeville, er lagði fast að honum? að gera þeg-
ar ráðstafanir til þess, að hefna morðsins á Featherstone.
fregnir af glæpnum. Höföu menn safnast fyrir neð
gluggana í höll hans og, haft í frammi hótanir og hæ
leg orð. Kváðust þeir mundu gera öðrum njósnun
landstjórans sömu skil. Landstjórinn lenti þá þegai
harðri sennu við hinn rembiláta aðstoðarforingja sii
Landstjórinn ávítaði Mandeville harðlega fyrir huj
unarleysi hans. og lét jafnvel á sér skilja. að hann á.l