Vísir - 20.12.1931, Blaðsíða 6

Sunnudaginn 20. des. 1931.
VÍSIR
%
—
Laadsias mesta nrval af rammalistam.
«g — Hvergí eUui 6d.ýrt.
Gaðianðir Ísðjímsson,
L*»gf*veití 1.
Jólatrés-
skraut
ódýrast í bænnm.
Laugaveg 36. Austurstræti 17.
Jólagjafir.
Speglar, fjölbreytt úrval. Ilmvatnslampar (alabast).
Ýms áhöld í baðherbérgi o. m. fl.
Ludvig Storr,
Laugaveg 15.
Teg§fóðiir
Fjölkreytí árv&l, mjö* ódýrt, n.kosnU
Giðraadir ísbjðrnssoi,
SlMlí 1700. 'LAIJG AVBL'l
K.F.U.K. Fallegustu
Yngri deild: Jólafötln
Fundur í kveld kl. hálf sex. selur
Sunnudag.
XJtsala Góðar jólagjafir: ZEISS rakspeglar,
á handlcörfum hefst í dag á ZEISS sjónaukar. ZEISS IKON myndavélar.
Skólavörðustíg 3. ALBUM (fagurt úrval).
Alt blindra iðn. Sportvöruhús Reykjavíkur.
IKærn ðúsraæðtr!
Til að spara fé yðar sem
mest og jafnframt tíma og
erfiði, þá notið ávalt binn
óviðjafnanlega %
Sðlfgljáa
og
skðábnrðinn
Fæst í öllum helstu
verslunum.
ísiensk frímerki
kaupi eg ávalt liæsta verði.
Innkaupslisti ókeypis.
Simi 1292.
Gísli Sigurbjörnsson,
Lækjargötu 2. Opið 9—7.
JÓLAGJAFIR,
BARNALEIKFÖNG,
JÖLATRÉSSKRAUT,
mjög smekklegt og fjölbreytt
úrval nýkomið, ódýrara en al-
staðar annars staðar.
FORT
bifreiðagúmmí
er búið til i
Englandi Og
bækkar því ekki
i verði. Gæðin
eru heimskunn.
Englendingar
kaupa íslenskar
afurðir í stórum
stíl, þess vegna
eiga Islendingar
aö kaupa enslc-
ar vörur. —
Flestar stærðir
fyrirliggjandi
hér á staðnum.
Aðalumboðsmenn
„GóSa frú SigríSur, hvernig ferð þú að búa til svona
góðar kökur?“
„Eg skal kenna þér galdurinn, Ólöf mín. Notaðu að
eins Lillu-gerið og Lillu-eggjaduftið og hina makalaust
góðu bökunardropa, alt frá Efnagerð Reykjavíkur. — En
gæta verSur þú þess, aS telpan Lilla sé á öllum umbúð-
um. Pessar ágætu vörur fást hjá öllum helstu kaupmönnum og kaupfé-
lögum á landinu, en taktu þaS ákveSiS fram, Ólöf mín, dS þetta sé frá
Efnagerð Reykjavíkur."
„Þakka, góða frú Sigríður greiSann, þó galdur sé ei, því gott er að muna
hana Lillu mey.“
Verslunin Hrönn,
Laugaveg 19.
Mjólkurbú Flöamanna
Týsgötu 1. — Sími 1287.
Vesturg. 17. — Sími 864.
Jónas Bergmann,
við Skildinganesveg.
I. flokks mjólkurafurðir. Skjót
afgreiðsla. Alt sent heim.
Til jólanna.
Alt í fínu kökurnar fáiS þiS best
hjá okkur, aS ógleymdu svellþykka
hangikjötinu. Alt á einum staS.
Von.
Ekfeapi liveiti
jafnast á viö
MiÚennium
Fæst hvarvetna.
Tf.SIS-KámB yerir ailð glaða.
Klumbufótur.
Á jjorðinu lá opin taska, fremur lítil. í henni voru
handsnyrtitæki, náttföt, ein skyrta, einir inniskór.
.... Ekkert, sem máli skifti, og ekki nokkur bréf-
rniði af nokkuru tagi.
Eg leitaði nú aftnr i öllnm farangrinnm, leitaði
niður í svamppokann, lauk upp rakvélar-öskjunni,
Jiristi skyrtnna og tók að lokum alt upp úr tösknnni
óg raðaði því á borðið. ,
Á botninum í töskunni varð eg var við nokkuð,
sem mér þótti undarlegt. Taskan var öll fóðruð
irinan með gulleilu efni, einskonar gisnum striga,
sem oft er notaður til að fóðra ódýrar töskur, og
þessi taska var auðsjáanlega ódýr. Ur töskubotn-
inúrn hafði Verið rifin aflöng lengja úr fóðrinu, og
sá i leðrið gegnum opið, en jaðrarnir á opinu voru
bvergi trosnaðir, lieldur límdir niður við leðrið.
Eg lyfti upp töskúnni og skoðaði liana. 1 sama
bili. sá eg liggja á borðinu aflanga, gula striga-
ræmu. Eg tók liáúa upp og sá, að hún var snmrð
■lími annars vegar og hafði tekið á sig svipaðan lit
eins og leðrið.
Þetta var leúgjan, sem vantaði iniian i striga-
fóðrið, og innan í liemri var eittlivað liart, sem
brakaði í.
Eg spretti upp jaðri strigalengjunnar með vasa-
hnífnum mínum. Innan i henni voru þrjár papp-
írsræmur, þykkar, dýrar óg gljáandi. Að ofan og
neðan og vinstra megin var pappírinn gljáandi og
óskaddaður, en einn jaðarinn var úfinn, eins og
hann liefði verið skorinn sundur með hnífi. Þessir
]n-ír skrifpappírs-miðar voru helmingar af þrem-
ur fjórblöðungum, sem liöfðu verið rifnir að endi-
löngu.
Efst á liverju blaði sá fyrir eiiriivers konar gyltu
slcjaldarmerki, en ekki varð séð, hvað það væri,
því að efsta brúnin liafði einmitt skorist af, þegar
rist var út úr miðunum.
Bréfið var skrifað á ensku, en nafn viðlakanda
og dagsetning vantaði, það hafði verið á þeim
lielmingi blaðsins, sem vanlaði.
EÍJihvers slaðar heyrði eg í næturkyrðinni, að
hurð skeltist. Eg lét pappírslengjurnar í buxna-
vasa minn. Eg inátti ekki láta finna mig i þessu
lierbergi. Eg flýtti mér að láta munina aftur í tösk-
una, og var nú orðinn skjálfhentur. Eg liugsaði
með mér, að af þessnm pappírsræmum mætii ráða,
hvernig staðið hefði á ferðum þessa manns, sem
nú lægi örendur í herbergi mínn. Það var að minsta
kosti víst, að hvort sem Henry Semlin var Banda-
ríkjamaður, Þjóðvhrji eða livorttveggja, þá var
hann njósnari, sem farið liafði frá Bandaríkjunum
til Englands — ekki í viðskiftaerindum, heldur til
þess að lcomast yfir þelta sundurrifna skjal, seni
nú'var í vösum minum. En liitt var mér enn ráð-
gáta, hvers vegna hann hefði aðeins náð i hálft
skjalið og hvað orðið væri af hinum helmingnum.
. .. . Mér var nóg að vita, að einhverjum stóð það
á svo miklu, að ná þessu skjali, að maður hafði
verið sendur gagngert til þess austur um Atlantshaf.
Þegar eg opnaði töskuna, varð eittlivað liart fyr-
ir fingrunum á mér. Það lá í fellingunum í fóðr-
inu undir lásnum. Mér fanst í fyrstu, að það væri
peningur, en varð þess þá var, að einhver ójafna
eða fótúr var á annari liliðinni, og datt mér þá i
liug, að þetta væri næla. Eg spretti á fóðrið með
hnífnum og kom þá i ljós áttstrend silfurstjarna,
falin þarna i fóðrinu. Hún var með þessari áletr-
un, og greyptri í málminn:
02 G
Abt. VII
Þetta var hið eiginlega nafnspjald Dr. Semlins.
Þetta var merki þýskrar leynilögreglu.
Menn köniast ekki í náin lcynni í Þýzkalandi,
án þess að verða varir við sjöundu deild (Abt.
VII) lögreglunnar í Berlín, sem oft er kölluð stjórn-
málalögreglan. Bersýnilega er það í verkaliring
þeirrar lögreglu að vaka yfir keisaranum og öðr-
I