Vísir - 14.05.1932, Blaðsíða 2

V I S I R
Væníanlegt með e.s. Selfoss:
Laukur, príma t-eftxind, í 50 kg'. pokum.
Appelsínur, JAFFA, 180 stk.
Epli, „WINESAPS“.
®Cítrónur.
Símskeyti
París, 12. mai.
United Press. FB.
Útför Doumer’s.
Útför Doumer’s forseta Frakk-
lands fór fram í dag. Fóllc hafði
safnast saman svo mörgum
þúsundum skifti á leið þeirri,
sem líkfylgdin fór, en það voru
tvær mílur vegar. — Fulltrúar
fjörutíu þjóða voru viðstaddir
útförina. M. a. voru þar prins-
inn af Wales og Alhcrt kon-
ungur Belgíumanna. Líkið var
Ixirið úr Elysée-höllinni og flutt
til Notre-Dame kirkjunnar. —
Likið var jarðsett síðari liluta
dags í ættargrafreitnum í \’au-
girard-kirkjugarði. Var þar að
eins ekkja hans viðstödd, nán-
ustu ættingjar og Lebrun, 'í’ur-
dieu og Laval.
Dublin, 12. maí.
United Press. FB.
Forvextir lækka.
Forvextir liafa 'lækkað um
vS * 3v2%.
London, 12. mai.
United Prcss. FB.
Forvextir hafa lækkað um
> 21/2%..
Wasliington, 12. mai.
United Press. FB.
Tollamál Bandarikjanna.
Hoover forseti hefir neitað
að skrifa undir lagafrumvarp
; það, sém demokratar báru fram
um tollamálin, en samkvæmt
frumvarpi Jæssu er það lagt á
vald þingsins, í stað forsctans,'
að gera breytingar á tollalistan-
um. -— í sambandi við neitun
sína, hafði forsetinn lýst því yf-
ir, að hann liti svo á, að aldrei
i sögu Bandaríkjanna hafi ver-
ið meiri þörf á vemdartollmn
en nú.
Hopewell, 13. maí.
United Press. - FB.
Barnsfundurinn.
Læknir, sem sóttur var iil
■ drengs Li n db er ghj ó n a n n a
; hálfum mánuði áður en hon-
um var rænt, og skoðaði liann
: vandlega þá, hefir nú skoðað
líkið. Hefir læknirinn lýst þvi
yfir að það sé engum efa und-
irorpið, að það sé lík drengsins,
sem furidist hefir. Skoðun
lækna hefir leitt í Ijós, að liöf-
uðkúpan hafi brotnað, senni-
lega vegna áverka.
Hopeweli, New Jersey, 13. mai.
United Press.-FB.
C. H. Miicbell héraðslæknir
hefir látið þá skoðun i ljós, að
annaðhvort hafi barn Lind-
berghs verið myrt eða það hafi
henst út úr bifreiðinni og lent
með höfuðið á sleini. Greini-
legt er, að aillangur tími er síð-
an barnið lét lífið.
Lögreglan hefir tilkynt, að
ráðstafanir hafi verið gerðar til
að handtaka nokkura menn,
sem grunur hefir hvílt á að
hafi rænt barninu.
Mjðlknrbrnsar
frá 2—10 lítra nýkomnir. Verð-
ið að vanda hið langlægsta í
borginni.
VERSL. B. H. BJARNASON.
F'orni"
hvammur.
I'arið verður þangað á
þriðjudaginn 17. mai.
B. S. R.
Marseille, 13. maí.
United Press. - FB.
Ráðist á Alfons
fyrverandi Spánarkonung.
Spænskur verkamaður réðist
á Alfons fyrverandi Spánarkon-
ung hér í dag, er hann steig af
skipsfjöl. Alfons særðist lítils-
háttar á annari kinninni. —
Árásarmaðurinn, Massaneres
að hafni, var handtekinn.
Frá Alþingt
í gær.
—o—
Efri deiíd.
Ed. samþ. i gær og sendi Nd.
frv. til 1. um breyt. á hafnar-
lögum fyrir Reykjavíkurkaup-
stað, og vísaði til 2. Umr. og
nefndar frv. til 1. um heimild
fyrir rikisstjórnina til að leyfa
erléndúm marini eða félagi að
reisa sildarbræðsluverksmiðju
á Austurlandi o. fl.
IÞrjú mál sámþ. deildin og
visaði til 3. umr.
1. Frv. til 1. um framlenging
á gildi 1. nr. 33, 7. maí 1928, um
skattgreiðslu h.f. Eimskipafé-
lags Islands.
2. Frv. til I. um breyl. á k,
um varnir gegn berklavéiki.
* 3. Frv.’til k um heimild fyrir
ríkisstjórnina að ábyrgjast lán
til að koma upp frystihúsum á
kjötútflutningshofnum.
Fjögur mál voru afgreidd
sem lög.
1. Frv. til 1. um sölu á nokk-
urum hluta heimalands Auð-
kúlu í Svínadal.
2. Frv. til 1. um barnávernd.
3. Frv. til 1. um skipun lækn-
ishéraða, verksvið landlæknis
og störf héraðslækna.
4. Frv. til I. um jöfnunar-
sjóð.
Neðri deild.
Frv. til ábúðarlaga, sfem þeir
Jörundur Brynjólfsson og
Bernharð Stefánsson flytja,
var rætt þar í allan gærdag.
Umræðum var ekki lokið fyr
en kl. 7, og fór svo við atkvgr.,
að frv. var samþ ásamt öllum
brtt. þeim er landbn. flutti á
frv., og vísað til 3. umr.
-----OSSUÖSBWBJ—-------
Arnold og' Bach: Karlinn
í kassanum. — Emil
Thoroddsen íslenskaði.
Indriði Waage setti á
svið og leiðbeindi.
Það væri liægt að segja margt
og margvislegt um liina þýsku
liöfunda, sem eru alkunnir liér
og velmetnir vcgna gáska síns.
Tvent er þó það um þá, sem
aldrei bregst, en j>að er að leik-
rit þeirra eru einskær vitleysa
endanna á milli, og að þau eru
með því skemlilegasta, sem
fyrir augun ber. Slíkt hið sama
verður ekki sagt um alla vit-
leysu, og þvi miður ekki held-
ur um alt, sem vil er í. Það er
einmitt listin, að sameina þetta
tvent og það tekst fámn. Þeir
eru ekki háfleygir, og verlc
jjeirra verða eklci með bók-
mentum talin, og jítíir fljúga
lágt, al'ar lágt, en rekast j>ó
hvergi á, og það er list, sem
sennilega fæstir þeirra háfléygu
gætu leikið eftir þeim. Gcta
þeirra liáfleygu er nefnilega
miklu takmarkaðri en menn
halda. í jietta sinn má þó þakka
hláturinn fleiri en höfundun-
um og leikendum, því að þýð-
ingin er bráðsnjöll hjá Thor-
oddsen. Hún er tepruskaþarlaus
og j)ó smekkvís, en J)að er ekki
eins auðvelt að koma jni heim,
.eins og' menn skyldu ætla. Hon-
um liefir tekist ágællega að sel-
flytja liingað nokkra þýska
oddborgara og setja á þá ís-
lenskan svip, auðvitað ekki
græskidausan, frekar en hann
var á Þjóðvcrjunum. Málið er
hrein og góð reykviska, og á
J>eim örfáu stöðum, sem mis-
smíði heyrðust (honum og mér
langar fyrir liann og mig lang-
ar), hefir það vafalaust verið
leikendum að kenna, en ekki
þýðanda. Það ])ýðir ekkeft að
rekjá gang leiksins, Jwí að hann
er, eins og tékið var fram, ein-
skær vitleysa, en tilgangslaus
er leikurinn ekki. Ilann gerir
verðugt gis að yfirdrepskap,
skinhelgi og lielgislepju Jæirra
ekki állfáu oddborgara, sem op-
inberlega vaða dygðirnar upp
á miðjar siður, en eru rétt eins
og aðrir menn inn við beinið,
og Jjeir eru fjarskalega við-
bjóðsleg fyrirbrigði.
Leiksýningiri sjálf er með Jxvi
besta, sem hér hefir sést, Ieik-
urinn allur samfeldur, hið lak-
asta goll og liið besta ágætt.
Smckkvísinni geigar ekki, og er
J)ó i slíkum leikritum ekki hægt
aö þvei-fóta fyrir tækifærum tii
])ess að skjóta vfir markio. Er
Jxetta auðvitað að miklu Ieið-
beinanda að Jxakka, og hefir
hann mikinn sóma af.
Af leíkendum báru Jæir Ilar-
aldur Sigui’ðsson og ITrynjólf-
ur Jóhannesson. Léku J)eír háð-
ir skinhelga smájxorpara, sem í
Reykjavík lenda á gatnamótum
hins mjóa og breiða vegar, og
læðast í rnesta pukri inn á
breiða vegirin, af J)ví að jxeir
halda, að enginn sjái til, sem
þekki ])á. Hlutvei'kin eru auð-
vitað svo úr garði gerð, a'ö þau
styðja mjÖg alla góða viðleitni
leikaranna. Lcikur þessara
manna beggja er ágætur, en jxó
algerlega sitt með hvoru mót-
inu. Iiaraldur eys iit ]>eim gáska
og jieirri kýmrii, seni býr í hon-
um sjálfum, og bann er lista-
maður á sínu sviði, enda J)ótt
J>að sé ef til vill ekki mjög vitt.
Kýmni hans er fíngerð og
smekkvís; J)að er mesti menn-
ingarhragur á list hans. Brynj-
HDSKVARNA vðror
eru heimsfrægar fyrir vandað smíði og efni.
HUSKVARNA-kjðtkvarnir
eru þær endingarbestu, sem fá-
anlegar eru. Brotna aldrei.
Umboðsmenn:
Þðrðnr Sveinsson & Co.
ólfur skapar sitt hlulverk xipp
úr J)ví, sem liann hefir séð og
lieyrt, og kai’linn hans er J>ví
kax’l, sem við allir að einlivei’ju
leyti höfum séð og þelct. Með-
ferð lians lýsir og ærið glettn-
um og glöggum skilning'i á
fólkinu, sem fvrir augu hans
ber. Það er óhætt að segja það,
að Jxetta hlutverk hafi hann
leyst best af liendi. Meðferð
Arndísar á Dolly er mjög góð,
en ldutverkið gefur henni litið
færi á því að koma sér við, þvi
er, eins og reyndar flestum liin-
um hlutvei’kunum hlaðið utan
um hlutverk þeiri’a Haralds og
Brynjólfs. Frú Kalman, Indriði
Waagc og Valur Gíslason fara
og vel með sitt pund, eri önnur
hlutverk myndu auðvitað gefa
J)eim betra færi á að ávaxla ]>að.
Öll önnur hlutvex’k eru óaðfinn-
anlega af hendi leyst ekki síst
er Alfred Andrésson snotur i
hlutverki liálfln’yggbrotins
elskhuga, en Sigrún Magn-
úsdóttir rekur, eins og vant
er, lestina. Gelan er J>ar ekki
mikil, en kunnáttan liins vegar
nógu rnikil til J>ess að aldrei
verði að vandræðum.
Það er gott að fá svona leiki
sem ]>essa eins og hressandi
steypibað yfir sig á J>essum
„]>rauta og mæðu tímum“,
J>egai’ tækifæi’in lil jiess að
hlæja eru svo sorglega fávúr
daglegu lífi. Þessi leilcur mun
])ví eiga langa framtið um sinn.
G. J.

Ekkjan
Steinnna Bjðrnsilóttir.
—o—
Hiin fæcklist 16. júlí 1862/ að
Narfakoti á Vatnsleysuströnd,. eri
dó á Lanclsspítalanum 3. máí síðastl.
Foreldrar hennar voru merkis-
hjóriin Björn Einarsson frá Hlöðu-
nest á Vatnsleysuströhd, en hann var j
kominn af hinni alkunnu Eydala- 1
ætt, sem þekt cr að maunkostum
og hæfileikuin, en móðir Steinnnn-
ar var Þorgerður Pálsdóttir frá
Fróðholtshól í Landeyjum. Mesta
ágætiskona.
Foreldrar Steinunnar áttu 10
böru. Náðu 9 Jreirra fullorðinsaldri.
Einn j)eirra systkina var Sveinbjörn
Björnsson, skáld, er lést síðastl.
sumar.
Steinunn ólst upp í foreldrahús-
um og var j>ar uns hún gjftist Gutt-
ormi Einarssýni frá Köldukinn í
Holtum árið 1893. Það samá ár
reistu J>au bú að Arnarstöðum i
Flóa. Nokkrum árum síðar fluttu
þau til Hafnarfjarðar, og bjuggu
þar til ársins 1911. Varð Steinunn
j>á fyrir þeirri ]>ungu sorg, að missa
mann sinn í sjóinn af þilskipinu
Geir, frá fjórum börnum. Eftir frá-
fall manns sins bjó Steinunn áfram
í Hafnarfirði, ]>ar til árið 1921, að
hún fluttíst hingað til Reykjavíkur,
og hefir hún búið hér síðan, og nú
síðast á Laugaveg 74.
Börn jreirra komust öll til full-
orðinsára, en tvö þeirra eru nú dá-
in; Guðrún, 25 ára, og Einar, er
druknaði síðastl. vor á Þerneyjar-
sundi, ]>á þrítugur a'ð aldri. Eftir
lifa tvær dætur hér í bæ, Þorbjörg,
gift Sigurði Sveinssyni, og Guð-
mundína, nú hjúkrunarkona á
Landspítalanum.
Um Steinunni má margt segja,
er máli skifti. — Mér var kunnugt
um J>að, að hún var ágætlega vel
gefin kona, óg ein jteirra, er gróf
ekki pund sitt í jörðu. Börnura stn-
um var hún hiri ástrikasta og fórn-
fúsasta móðir. Ekkert lét hún ógert,
er eflt gæti hið göfuga og góða
hjá þeim, og auki'Ö trúna á forsjón-
ina; j>að áflið, seín öllu bjargar á
örlagastundum lífsins. Og Steinunn
mun líka hafa notið ávaxtanna frá
börnum sínum, }>ví ]>au reyndust
henni góð og göfug í breytni sinni
og kostuðu kapps um að gera henni
ellina hamingjusama. — Hjarta
Steinunnar stóð ávalt opið fyrir
]>eim, sem bágt áttu, og áhrifa henn-
ar naut víða við, til hjálpar ]>eim,
sem minni máttar voru. Stúlkubarn,
2 ára gamalt tók hún til'fósturs á
sjötugsaldri, af fátækum foreldr-
um og ól önn fyrir því fram til
síðustu sjundar æfi sinnar, t 8 ár.
En góðverk 'sín vann hún ]>ó öll
svo, að hiín lét sem minst á þeitn
bera.
Steinunn var altaf éfnalega sjálf-
stæð, enda átti betur við hana að
gefa en þiggja. Hún var ínesta iðju-
og dugnaðar-kona, og með óbilandí
viljaþreki og festu leysti hún af
hendi störf. sín til síðustu stundar.
Steinunn tók mótlæti sínu jafn-
an méð þreki heilbrigðrar sálar, og
það þótt hún ætti við vanheilsu að
búa. Hún var gáfuð kona og vel
gefiti, og oft furðaði mig á hinni
niikíu lærdóms- og fróðleilcs-löng-
un, er eg varð var hjá henni, þann
tiltölulega stutta tíma, cr við kynt-
umst, sem var hin síðari ár œfi
hennar.
Það er ánægjulegt, fyrir éftirlif-
andi börn og aðra ættingja og vini
hiunar látnu, að líta til baka yfir
liðinn æfiferil hennar, því þó hann
væri J>yrnum stráður, þá vann hún
bug á erfiðleikunum. Og hún hefir
áreiðanlega lagt út í sina hinstu
ferð, með vissu um sigurinn fyrir
trú sína. Og þegar.eg lít yfir æfi
Steinunnar, finst mér henni best
lýst með þessum orðum skáldsins:
Með grandvarleik hún gjörðir
æ réð vanda,
í gæfu stilt, í raunum þolinmóð.
Hún virðing hlaut, því aðal bar
í anda
og élskuð var hún, þvi ao hún
var góð.
Kunnugur.